De avond voor vertrek proberen we de puzzel nog even af te krijgen, maar dat lukt helaas niet, zelfs al gaan we door tot kwart over elf! Veel later durven we het niet te maken, want de volgende dag loopt de wekker af om 05.00 uur! Alles is ingepakt, het brood voor onderweg al gesmeerd, dus we hoeven alleen nog maar op te staan, te ontbijten en water te koken voor de koffie onderweg.Het is maar 250 kilometer naar Bergen, maar daar kun je hier gerust vijf uur voor uittrekken. Verder moeten we in Bergen nog naar de douane om de BTW van de garage terug te vragen, nemen we een half uur extra voor het inchecken en een half uur voor mogelijke sneeuw op de hoogvlakte. Om 06.00 uur rijden we weg. Van sneeuw op de hoogvlakte blijkt geen sprake, maar wel van dikke mist! Daar hebben we niet op gerekend en het is maar goed dat we hier bekend zijn met de weg en de bochten, anders kon je hier lelijk terechtkomen.
Tegen zevenen begint hier de ochtendspits, veel vroeger dan we verwachtten en de spits is hier ook niet te vergelijken met Nederland. Het betekent gewoon dat je regelmatig auto's tegenkomt, maar wij lijken bovendien nog tegen de spits in te rijden, dus hebben we er helemaal geen last van. De reis verloopt voorspoedig,
de pont van Lavik naar Oppedal komt er al meteen aan en ook verder hebben we geen oponthoud, zodat we al om kwart over elf in Bergen zijn. Daar kost het vervolgens wèl heel veel moeite om de douane te vinden en we worden heel wat keer van het kastje naar de muur en weer terug gestuurd, maar na ruim een uur en verschillende telefoontjes, komt er iemand van de douane om de papieren voor de BTW-teruggave te regelen! Het kost wat moeite, maar het gaat wel om bijna Nok 2400,- dus zo'n € 300,- en daar wil je best even wat moeite voor doen! We hebben dan nog een klein half uur voor de boot vertrekt, maar het inchecken is een kwestie van langs een kiosk rijden en een rondje op het parkeerterrein om naar de boot te rijden. Daar moeten we alleen nog even wachten tot alle vrachtauto's en containers zijn ingeladen en dan kunnen ook wij, als laatsten aan boord. De hut is de kleinste die we ooit hebben gehad. 
Hij is er niet op ingericht om hier een paar uur te ontspannen, maar dat maakt niet uit. We vinden wel een plekje om wat te lezen, puzzelen en een bakkie te doen, voor we rond zes uur naar één van de restaurants gaan voor een lopend buffet. Terwijl de hut de kleinste was die we ooit hebben gehad, is het lopend buffet het meest uitgebreide én voordelige. We worden (op grond van onze eenvoudige hut) in het 'truckers & jongerengedeelte' van het restaurant ingedeeld, maar het is in deze tijd van het jaar zo rustig aan boord, dat je door helemaal niemand gestoord wordt tijdens het eten of wat dan ook. Er zijn zó veel onbekende en lekkere hapjes bij het lopend buffet en ook het dessert is zó uitg
ebreid en gevarieerd dat Johan een gedeelte van zijn ijs laat staan en dàt mag echt een unicum genoemd worden! Na een wat onrustige nacht, bereiken we de volgende ochtend om 08.00 uur Hirsthals in de kop van Denemarken. De E-45 brengt ons van noord naar zuid over een keurige vierbaans snelweg, dus dat schiet lekker op. We gaan er in Skanderborg even af om nieuwe klompen voor mij te kopen en dat gaat op zich heel snel (ook heel fijn dat we de oude meteen kunnen inleveren!), maar de grote weg weer op komen is een groter probleem. Er zitten rond Skanderborg maar liefst drie afritten en maar één oprit naar de grote weg! Dat kost een kwartier, maar dan gaat het weer lekker snel door naar het zuiden.
de pont van Lavik naar Oppedal komt er al meteen aan en ook verder hebben we geen oponthoud, zodat we al om kwart over elf in Bergen zijn. Daar kost het vervolgens wèl heel veel moeite om de douane te vinden en we worden heel wat keer van het kastje naar de muur en weer terug gestuurd, maar na ruim een uur en verschillende telefoontjes, komt er iemand van de douane om de papieren voor de BTW-teruggave te regelen! Het kost wat moeite, maar het gaat wel om bijna Nok 2400,- dus zo'n € 300,- en daar wil je best even wat moeite voor doen! We hebben dan nog een klein half uur voor de boot vertrekt, maar het inchecken is een kwestie van langs een kiosk rijden en een rondje op het parkeerterrein om naar de boot te rijden. Daar moeten we alleen nog even wachten tot alle vrachtauto's en containers zijn ingeladen en dan kunnen ook wij, als laatsten aan boord. De hut is de kleinste die we ooit hebben gehad. 
Hij is er niet op ingericht om hier een paar uur te ontspannen, maar dat maakt niet uit. We vinden wel een plekje om wat te lezen, puzzelen en een bakkie te doen, voor we rond zes uur naar één van de restaurants gaan voor een lopend buffet. Terwijl de hut de kleinste was die we ooit hebben gehad, is het lopend buffet het meest uitgebreide én voordelige. We worden (op grond van onze eenvoudige hut) in het 'truckers & jongerengedeelte' van het restaurant ingedeeld, maar het is in deze tijd van het jaar zo rustig aan boord, dat je door helemaal niemand gestoord wordt tijdens het eten of wat dan ook. Er zijn zó veel onbekende en lekkere hapjes bij het lopend buffet en ook het dessert is zó uitg
ebreid en gevarieerd dat Johan een gedeelte van zijn ijs laat staan en dàt mag echt een unicum genoemd worden! Na een wat onrustige nacht, bereiken we de volgende ochtend om 08.00 uur Hirsthals in de kop van Denemarken. De E-45 brengt ons van noord naar zuid over een keurige vierbaans snelweg, dus dat schiet lekker op. We gaan er in Skanderborg even af om nieuwe klompen voor mij te kopen en dat gaat op zich heel snel (ook heel fijn dat we de oude meteen kunnen inleveren!), maar de grote weg weer op komen is een groter probleem. Er zitten rond Skanderborg maar liefst drie afritten en maar één oprit naar de grote weg! Dat kost een kwartier, maar dan gaat het weer lekker snel door naar het zuiden.In Duitsland is het altijd mis: altijd wel een plek waar ze aan de weg bezig zijn (of niet) en waar je gekken hebt die een ander geen invoegruimte gunnen. We horen via de radio dat we in een vier kilometer lange file zitten. Tien minuten later is die uitgegroeid tot negen kilometer, maar we zitten gelukkig niet aan het eind, dus kost het al met al 'maar' een uur.
Om een uur of zeven bereiken we Beekbergen, waar we volgens goed gebruik met 'een Chineesje' het Noorse avontuur weer afsluiten. Wil je verder op de hoogte blijven van ons wel en wee, neem dan af en toe een kijkje op http://beekbergen7360.blogspot.com Daar zal een stuk minder regelmatig nieuws te vinden zijn, maar we zijn dan ook weer makkelijker bereikbaar!
