zondag 29 mei 2011

Een koekje van eigen deeg!

Donderdagochtend regent het nog steeds/opnieuw en dat betekent: alle tijd voor Johan om de website en het verslag bij te werken en voor Corry om koekjes te bakken. Het moet niet veel langer blijven regenen, want anders hebben we geen ruimte om al dat baksel in te vriezen!

’s Middags wordt het ineens droog en daar maken we natuurlijk meteen gebruik van door weer eens de tuin in te gaan. Johan gaat met gezonde tegenzin de paardenbloemen te lijf terwijl Corry het gras maait. Het effect van de intensieve behandeling die we het schuine deel van de tuin vorig najaar hebben gegeven, wordt nu echt duidelijk zichtbaar: het gras groeit uitbundiger dan ooit tevoren. Voor we echter besluiten een volgend deel van de tuin op die manier aan te pakken, moet het eerst beter weer worden. Met regen en/of storm piekeren we er niet over om ook nog eens in de tuin aan de slag te gaan. Dat is nu eenmaal de luxe van 'gepensioneerden'.

Intussen hebben we iemand van de plaatselijke bouwmarkt 'Utvik Bygg' gevraagd om langs te komen omdat er een lei van het dak gevallen is (de woordspeling is al te voordehandliggend!).
En tja, dàn is een groot huis ineens niet zo praktisch, zeker niet als uitgerekend aan de kant van de gevallen lei de helling steil naar beneden loopt! Zelfs voor de ervaren man van de bygg is het een klusje waarbij hij het erg prettig vindt dat Johan toevallig een veiligheidsgordel heeft waarmee hij zich aan de schoorsteen vast kan sjorren voor hij aan de voorkant weer een stukje moet "abseilen"!

Als we vrijdag naar Byrkjelo rijden voor wat boodschappen (het is geen weer om te lunchen!) komen we op de hoogvlakte  ineens nog weer rendieren tegen! Dat hadden we niet meer verwacht, zo laat in het voorjaar, maar als er op ònze 'hoogvlakte' (600 m) nog sneeuw ligt, geldt dat waarschijnlijk ook voor de nog hoger gelegen zomerweiden en dus zijn de rendieren nog aangewezen op wat ze bij ons kunnen vinden.

Zaterdag hebben we gelegenheid om de gele bremstruik aan te pakken. Hij is (aan één kant) prachtig als hij vol in bloei staat en dan ruik je hem ook in de hele tuin en op het terras, maar hij heeft, zoals de meeste dingen, ook nog een andere kant.
En dan kan er in een boekje heel mooi staan hoe je hem vanaf het eerste jaar moet snoeien, maar als je een exemplaar hebt staan dat al minstens zes jaar lekker zijn gang heeft kunnen gaan, zijn er drastischer maatregelen nodig dan “na de bloei, de uitgebloeide takken tot 2/3 terugsnoeien”. Omdat ie sterk naar één kant gegroeid is en er een heel gat ontstaan is aan de andere kant, hebben we drie nieuwe (paarsrode) bremstruiken gekocht om het gat de komende jaren op te vullen. Op dit moment zijn ze nog niet echt fotogeniek, maar tegen de tijd dat ze een beetje tegenwicht kunnen geven aan de gele, gaan ze zeker ook op de foto!

Behalve de brem, hebben ook de beide coniferen in onze tuin rustig door kunnen groeien. Je hebt er geen idee van hoe snel dat gaat! Zo lang ze mooi doorgroeien, is het ook geen punt: ze staan niet voor ons prachtige uitzicht op het fjord en zijn heel decoratief, maar dit jaar bij thuiskomst ontdekten we dat van één van de coniferen één van de vier hoofdstammen ziek of dood is en er daarom beter uit kan. En dus gaat Johan alvast aan de slag met een snoeischaar om de zijtakken weg te knippen, zodat daarna duidelijk wordt waar we de zaag er in moeten zetten. Maar dàt bewaren we weer voor een andere dag.

De zelfgeplante rodondendron staat intussen ook prachtig in bloei en is nog klein genoeg om de komende jaren te kunnen voorkomen dat ie wild en ontembaar uitgroeit tot het soort monster dat de brem geworden is!

Zondag arriveert het volgende stormfront en zitten we weer lekker bij de kachel (maar we zaten eerlijk is eerlijk, liever buiten!) en genieten we van ons eerste stuk 'kvæfjordkake' bij de koffie en dàt is, regen of geen regen, weer of geen weer, SMULLEN !!!





dinsdag 24 mei 2011

'Buiten giert de wind om het huis...'

Het is momenteel ontzettend slecht weer: regen, storm en kou. Op bijna alle fronten zijn serieuze weerwaarschuwingen afgegeven , waarbij het campers bijvoorbeeld aangeraden wordt om open wegen en hoogvlaktes te mijden. Dat niet iedereen aan zo'n waarschuwing gehoor geeft, is te zien op bijgaande foto van een (sorry: natuurlijk) Duitse camper. Het zijn hier echt heel vaak de Duitse automobilisten die waarschuwingen, inrijverboden e.d. negeren en dat is dus niet zonder risico!

Met zulk weer doen wij niets anders dan puzzelen, lezen, haken, breien, bakken, website bijwerken en sporten. Dat sporten kan weer optimaal dankzij het nieuwe roeiapparaat dat we via een Noorse site in Duitsland besteld hebben en dat binnen veertien dagen keurig voor de deur werd afgeleverd.

Daarbij wilde het toeval dat we net op de terugweg van Førde waren toen de chauffeur belde dat hij met en grote vrachtwagen in Utvik stond! Gelukkig vond het hij het geen punt om even te wachten terwijl wij het fjell overstaken en daarna reed hij achter ons aan naar huis. Met een grote vrachtwagen bij ons op de snuplass straatje keren,  terwijl de ene buurman zijn auto daar geparkeerd had (en niet thuis was) en de andere buurman een grote garage gebouwd heeft, dat vraagt om meer dan vakmanschap, dat vraagt om meesterschap. Met een keer of 20 heen en weer steken en iemand voor en achter om aan te geven wanneer hij nog 10 cm ruimte had, lukte het uiteindelijk en nu staat er dus een mooi, nieuw en heel degelijk roeiapparaat in de kelder en kunnen we er tegenaan! Want één ding is zeker, zo'n apparaat komt hier niet in huis om alleen maar indruk te maken, het wordt ook nog intensief gebruikt!

P.S. Een héél groot voordeel van dit weer is trouwens dat je de auto niet hoeft te wassen èn geen ramen hoeft te zemen. De regen slaat er zo hard tegenaan dat zelfs vogelpoep verdwijnt als sneeuw voor de zon! :-)



 


dinsdag 17 mei 2011

17. Mai

 
  
Vandaag hangt de vlag uit. Niet alleen bij ons, maar ook bij veel Noren om ons heen. Voor òns omdat Maximà jarig is, voor de Noren omdat het "17. Mai" is (dag van de grondwet, voor uitleg zie voorgaande jaren). Helaas valt voor de Noren deze dag in het water. Dat weerhoudt de echte die-hards er echter niet van om keurig in zwart pak, jurk of andere passende feestkleding de ceremonie in het dorp en de optocht bij te wonen. Wij waren dat toch al niet van plan dit jaar, maar nu het regent al helemaal niet en dus blijven we lekker binnen, gooien een extra blok hout in de kachel en vermaken ons toch wel!

Bijvoorbeeld met een breiwerkje, een sudoku, of wat dan ook. Bovendien moet het verslag natuurlijk bijgewerkt worden (als ons geheugen ons in de steek gaat laten, willen we natuurlijk nog wel steeds kunnen teruglezen wat we ook al weer allemaal hebben meegemaakt!) en ook willen we/wil Corry zich dit jaar richten op het meer verantwoord snoeien van al wat groeit en bloeit in de tuin en op de helling. Het zou namelijk best kunnen dat haar rigoureuze snoeiaanpak van vorig jaar, voor de appel- en pruimenbomen niet de allerbeste optie is...

Daarom ligt er dit jaar een extra boek prominent op tafel: de 'Stap-voor-stap-snoeien-gids' van de Groenboekerij (altijd je bronnen vermelden!)

en tijdens elke koffie-pauze probeert Corry zo meer inzicht te krijgen in het hele gebeuren. Het boek oogt wel heel praktisch en staat ook inderdaad bomvol praktische aanwijzingen, maar het werkt niet om elke week van elke boom of struik op te zoeken of er nog iets mee moet gebeuren, dus om alle informatie overzichtelijk per maand te krijgen, wordt er een keurig snoeischema gemaakt. Je wilt niet weten hoeveel werk dààr al in gaat zitten en dan heb je nog geen stap in de tuin gezet! Maar van het voorwerk heb je jaren plezier, dus zit er niets anders op dan het serieus aan te pakken.

De aanpak van het mos op de helling naar de boer (zie weblog oktober vorig jaar) heeft overigens wèl uitstekend gewerkt, dus misschien krijgt dat dit jaar nog wel een vervolg voor de rest van het grasveld...

In de loop van de dag slaat het weer om en zien we met een stralend zonnetje voor het eerst dit seizoen de Ventura voorbij komen. Een mooie afsluiting van een dag die met regen en storm begon!



zaterdag 7 mei 2011

We brengen de zomer naar Utvik


Na een heerlijke vakantie in Frankrijk zijn we weer thuis in Utvik. En terwijl het vorig jaar begon te regenen toen we thuis kwamen, lijkt het er nu op dat na de koudste en langste winter in 43 jaar, mèt ons ook de zomer hier is gearriveerd. En dat betekent: lekker op het terras zitten, een beetje in de tuin rommelen en verder alleen maar doen waar we zin in hebben! Helaas voor onze trouwe lezers: daar hoort niet bij dat we binnen gaan zitten voor een stukje op de weblog, als we buiten heerlijk van het zonnetje en de rust kunnen genieten!

Tot een volgende keer...