donderdag 20 oktober 2011

Weer in Nederland

Je hebt het vast al gemerkt: we zijn weer in Nederland. Mocht je daar langs willen komen, gewoon even bellen! Mocht je ons in Noorwegen willen bezoeken, ook gewoon even bellen!

Groetjes en misschien tot ziens!

vrijdag 16 september 2011

Tussen eerste sneeuw en laatste soft-is-lunch...

De appelstroop zit intussen in potten (geen hoeveelheid om over naar huis te schrijven, maar wel sùpergoed geslaagd) en ook in Noorwegen hebben we intussen wat Gerrit Hiemstra typisch herfstweer noemt: hevige buien en felle opklaringen. Vooralsnog niet hele dagen regen (dus we blijven nog even), maar wel hebben we intussen de kachel aan omdat de nachten kouder en de dagen korter worden. Johan loopt bij de website, het verslag en het fotoboek bijna op de zaken vooruit (zo veel tijd kan hij er door het weer in steken) en Corry vermaakt zich nog steeds met de spoelen wol.

Maar vrijdag 16 september is het zonnig en superrustig, bijna windstil weer, m.a.w. ideale omstandigheden om naar de boot en de loopplank te kijken.

De boot moet uit het water (de steiger kan blijven liggen) en de loopplank willen we ophalen, zodat de steiger niet bereikbaar is terwijl wij in Nederland zijn. Met de loopplank zijn we snel klaar: het is niet te doen om die samen omhoog te halen. Het is echt een wonder hoe Frode Lammetun dat ding in zijn eentje in de stromende regen heeft weten te plaatsen! Wij zouden minstens twee of drie buren moeten inschakelen om het voor elkaar te krijgen en als dat een eenmalige missie zou zijn, was het nog niet zo’n probleem, maar dit zou dan elk voor-en najaar opnieuw moeten gebeuren. Dat willen we niet en dus blijft de loopplank liggen waar hij ligt en hopen we dat ie er volgend voorjaar nòg ligt!


Na een kop koffie besluiten we dan maar met de boot aan de gang te gaan. Omdat we toch niet meer vissen (daar wordt het van lieverlee te koud voor en bovendien is er weer een beroepsvissersboot aan het werk) kunnen we de boot wel binnen halen. 
Dankzij intussen jarenlange ervaring is het een werkje van niets en voor we het weten zitten we aan de volgende koffie. We hebben ons warm aangekleed voor het werk aan de boot en op het water, maar dat blijkt helemaal niet nodig! Een blik op de thermometer in de keuken leert dat het op ons terras 25°C is (en dat het dan verder 13°C is, maakt voor ons niet uit). We hebben de lunch in Byrkjelo dubbel en dwars verdiend!

Als het morgen nòg warmer en zonniger wordt, kunnen we altijd overwegen om nòg een keer naar Byrkjelo te rijden, maar als het morgen tegenvalt (weermannen en -vrouwen zitten er nog wel eens naast!), hebben we déze lunch alvast weer te pakken. Het zou zo maar de laatste van het seizoen kunnen zijn en die willen we niet missen! En dat, terwijl op de bergen rond Byrkjelo intussen (op bijna dezelfde datum als vorig jaar) de eerste poedersneeuw te zien is!

De Atalanta-vlinders in onze tuin storen zich daar gelukkig niet aan, die bezoeken enthousiast ons nieuwe struikje (hopelijk volgend jaar ook weer de pruimenbomen!) en gaan regelmatig op het terras zitten om net als wij lekker op te warmen.

Nadat we de lunch goed hebben laten zakken door heerlijk in het zonnetje even onderuit te gaan, roept de plicht weer: de boot moet schoongemaakt en ingepakt en in de tuin moeten een heleboel uitgebloeide bloemstaken (gele onrust) en varens gesnoeid en weggewerkt worden.

Het uit het water halen van de boot mag dan een klusje van niets zijn, het inpakken is des te ingewikkelder, maar ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’ van hoe we het vorig jaar gedaan hebben en ook al loopt het nèt een beetje anders, ze helpen ons toch aardig op weg.
Liever zien we dat het de komende weken alleen maar zonnig is, maar mòcht het onverhoopt gaan regenen, dan is de boot in elk geval ingepakt!

En volgens het laatste nieuws gaat het dankzij een team van Nederlandse bergers met de Nordlys van de Hurtigrute ook weer de goede kant op, dus uiteindelijk weer een dag met prima resultaten!

zondag 28 augustus 2011

Terug in de schoolbanken!

In de week  van 20 t/m 27 augustus pakken we de belangrijkste kampeerspullen bij elkaar en reizen af naar het zuiden. Om precies te zijn naar Lunde in de kommune Nome, de omgeving van het Telemarkkanaal
Even wat cijfers daarover op een rijtje: 

het is een kanaaltraject door zuid Noorwegen, aangelegd tussen 1887 en 1892
door 500 man en het omvat
een geheel van 8 sluiscomplexen
met in totaal 18 sluiskamers om een
hoogteverschil van 72 meter te overbruggen van
Dalen naar Skien en van Skien naar Notodden.

Niet verwonderlijk dat dat indertijd het achtste wereldwonder genoemd werd!

Lunde is één van 'sluisgemeenten' en daar wordt in nauwe samenwerking met de kommune een intensieve basiscursus Noors verzorgd. In principe voor Nederlanders die van plan zijn te emigreren naar deze provincie, maar ook voor andere belangstellenden. En bij die laatste groep hoort Johan. Hij heeft al verschillende pogingen gedaan om het Noors onder de knie te krijgen, maar tevergeefs en nu wil hij het nog één keer proberen. Het intensieve van de cursus zit 'm in het feit dat hij vijf dagen duurt, tien dagdelen, van 09.00 uur tot 12.00 uur en van 12.30 uur tot 15.30 uur. En daarna natuurlijk nog het huiswerk voor de volgende dag!

We boeken een kamer in het Lunde Vandrerhjem waar de cursus ook wordt verzorgd, dus zijn we meteen op de juiste plek. Lunde ligt ruim 500 kilometer naar het zuiden en daarom gaan we al zaterdag uit Utvik weg. We rijden via het Hemsedal omdat Noorse vrienden daar een berghut hebben (al zou je het eigenlijk een bungalow moeten noemen!), maar ze zijn er helaas niet. Omdat het weer ons ook een beetje in de steek laat, besluiten we onderweg iets te eten en dan dezelfde dag nog door te rijden naar Lunde. We bellen om te horen of de kamer al vrij is, dat is het geval en dus rijden we meteen door.


Zondag bezoeken we de rommelmarkt bij de sluis, maar die valt compleet in het (regen)water en dus maken we daarna maar een ritje door de prachtige omgeving. In de loop van de avond arriveren verschillende van de andere cursisten. In totaal zijn er zes mannen en zes vrouwen, van dertigers tot en met (ver in de) zestigers en van allerlei achtergronden. Dat maakt het een boeiend geheel, al wordt al snel duidelijk dat een aantal deelnemers eigenlijk niet in deze A1 cursus had moeten zitten, maar in A2 of zelfs B1. Dat leidt echter niet tot problemen, werkt misschien zelfs wel mee en het is een leuke groep.
De meest deelnemers overnachten in het Vandrerhjem zodat je elkaar ook buiten de cursus nog tegen komt en even kunt afreageren over het huiswerk of zo. Het is echt hard werken en na een uurtje ontspannen nog huiswerk tot een uur of half tien 's avonds en dat hakt er behoorlijk in!

Donderdagmiddag is het tijd voor een soort mondelinge toets (en dat gaat goed!) en vrijdag volgt een uitgebreid schriftelijk 'examen' en ook dat gaat goed genoeg, zodat Johan aan het eind van de week 'thuis' komt met een mooi certificaat!
Nu kan hij aan de slag met boeken uit de bieb (hier in Norge een bij wet geregelde gratis voorziening) en kan hij aan zijn woordenschat werken.

Terwijl Johan 'op school zit' trek ik er in mijn eentje op uit. Maandag en dinsdag is het heerlijk zonnig en nestel ik me met een (Noors) boek in de tuin en maak wat korte boodschappenwandelingetjes naar het dorp. Dat gaat (met drie of vier keer op een dag) na twee dagen wel vervelen en dus maak ik de dagen daarna een rondje van een klein uur door de omgeving op aangeven van de beheerder van het Vandrerhjem. Het is daar prima weer voor en bevalt beter dan alleen maar heen en weer naar het dorp.

Op één van mijn rondes kom ik langs een huis dat (ogenschijnlijk) leeg staat. Dàt is niet zo boeiend, maar in de totaal verwaarloosde tuin van het huis staan drie appelbomen en dàt is wèl boeiend, want door de koude winter en het natte voorjaar is het in Utvik zielig gesteld met de fruitteelt en dat betekent: naar Nederland zonder appelstroop! Maar dankzij de ontdekking van dit paradijsje hoeft dat niet te gebeuren. Bij de plaatselijke supermarkt haal ik twee bananendozen en als Johan vrijdagmiddag klaar is met de cursus, rijden we samen naar de Sprookjestuin. Maar als we daar aankomen, staat de voordeur op een kier! En dus vràgen we gewoon of we appels mogen plukken en dat blijkt helemaal geen probleem. In een mum van tijd plukken we samen ca 30 kilo appels (!) bij elkaar en dat levert in elk geval weer een paar potten appelstroop op!


Als zaterdag op de terugweg naar Utvik onze Noorse vrienden in Horten wèl thuis zijn, praten we lekker bij onder het genot van een snel georganiseerde en heerlijke lunch en rijden daarna met een vol-daan gevoel weer naar huis.

Een in alle opzichten geslaagde week zit er op!

zaterdag 13 augustus 2011

Weinig fruit, maar genoeg te doen

Het slechte weer van de afgelopen tijd heeft plaatsgemaakt voor een heerlijk zonnetje. En ook al blijft de temperatuur wat achter (het gaat hier intussen naar de herfst toe!), in de zon op het terras wordt het nog makkelijk 30°C. Dankzij het zonnetje komen eindelijk de fuchsia en sundaville een beetje tot hun recht en worden de stekkies van bijvoorbeeld lupine en stokroos groot genoeg om eindelijk een vaste plek te geven.

We lunchen regelmatig in Byrkjelo (vorige week zelfs 5x !!!) en dat blijkt helemaal niet zo ongezond als je misschien zou denken. Het is 'gewichtneutraal' en ook het laatste uitgebreide bloedonderzoek van Johan laat een prima beeld zien: alles keurig netjes in de buurt van de streefwaarden.

Omdat het fruitseizoen nog wat op zich laat wachten (het kan hoe dan ook niet veel worden vanwege de kou en regen in het voorseizoen), luieren we wat in het zonnetje en vermaken we ons met het jutten en verwerken van al het hout dat dankzij het slechte weer en de overstromingen overal is aangespoeld. En al is het niet zo veel als op bijgaande foto, we kunnen er toch weer lekker een paar avonden van stoken!

En verder is de tuin een voortdurende bron van inspiratie!
De spontaan gestekte pruim (die we pas ontdekten toen we een verwilderde naaldboom omzaagden) krijgt een mooi gemulcht perkje en ook gaan we op zoek naar een stek om op de erfscheiding tussen ons en de buren te zetten. Daar stond een boom, maar die is de afgelopen jaren steeds slechter geworden en uiteindelijk dood gegaan en het is toch wel prettig om daar weer iets te hebben om de inkijk over en weer wat tegen te houden. Daar zijn de buren meer bij gebaat dan wij, dus een boom of struik kòpen, vinden we te gek, maar een stek verplaatsten is wèl een leuke optie. Het kost geen dr.. en als het aanslaat, heb je er dubbel plezier van! Beneden op het land vinden we een paar berkenstekjes en in het aardbeienbed op de helling vinden we er nòg twee van onduidelijke herkomst. Die laatste zijn ook al wat groter, dus hebben we niet zo snel het risico dat we ze met maaien wegmaaien.




En nu maar weer afwachten wat het allemaal gaat doen!

vrijdag 29 juli 2011

De vlag halfstok...

Vandaag is het al weer een week geleden dat de aanslagen in Oslo en op Utøya plaatsvonden. In heel Noorwegen (en dus ook bij ons) hangt de vlag halfstok om dit te markeren. Je kunt er niet omheen om ook in zoiets banaals als deze weblog even stil te staan bij zo'n krankzinnige terreurdaad. 

Om de omvang aan te geven: als je het aantal slachtoffers t.o.v. het aantal inwoners in Noorwegen vergelijkt met de aanslag van 9/11 in New York, zijn bij de aanslagen hier ruim anderhalf keer zo veel slachtoffers gevallen!

Volgens de Noorse media kan het nog minstens een jaar, maar misschien wel jaren duren voor de rechtzaak tegen de dader begint, omdat met betrekking tot alle slachtoffers afzonderlijk een aanklacht wordt opgesteld. Noorwegen reageert door te pleiten voor nóg meer openheid en democratie. Dat past bij de Noren, maar ook hier vind je tegelijkertijd natuurlijk mensen die pleiten voor meer controle, minder vrijheid, minder allochtonen...


maandag 18 juli 2011

Eindelijk ZOMER !!!



Dinsdag 5 juli arriveert de zomer in Utvik. Dat komt mooi uit, want dat valt samen met de bouwvak. Voor ons maakt dat niet zo uit, maar voor de beroepsbevolking natuurlijk wel en wij genieten er gewoon van mee.
We lunchen maar liefst drie keer in de week in Byrkjelo, zodat daar intussen alle medewerksters naar de ijsmachine lopen, zodra ze ons zien binnenkomen.

We hebben dit jaar lang op de zomer moeten wachten, dus als die er dan is, gaan we geen tijd verdoen met een lollig stukje voor de weblog,  maar gaan we naar buiten!

Ook na twee weken zomer houdt het nog niet op, maandag 18 juli is nog steeds zonnig en als het weer omslaat, melden we ons wel weer.

De groeten!

zondag 3 juli 2011

Op, in en rond het water.

We hebben een boot, dat is bekend. Die ligt al jaren aan een boei, een stukje uit de kust voor ons landje. Die boei ligt daar (met wisselend succes) verankerd op de bodem. Met een rondgaande lijn trek je de boot aan land of naar de boei, als de lijn tenminste niet helemaal vast ligt door mosselen, wier o.i.d. Het eerste jaar lag de boei met een lijn om een stuk betonnen rioleringspijp, het tweede jaar met een stuk betonluik van onze waterput (die door de vorige buurman aan gort was gereden), maar beide keren werd de lijn door kruiend ijs doorgesneden en moesten we nieuw 'afzinklood' bedenken om de boei weer te verankeren. Dat is niet fijn en ook al konden we vorig jaar in het jachthaventje van Rasmus (dorpsgenoot) omdat buurman Arne zijn boot op de kant had, dat was maar een tijdelijke oplossing en dus gingen we op zoek naar een definitiever alternatief.

Zo bedachten we vorig jaar om zelf een drijvende steiger met loopplank aan te schaffen (voor één of twee bootjes) en zijn we gaan uitzoeken hoe dat met prijzen zat en waar je zoiets kon bestellen. We kwamen terecht bij Frode Lammetun voor de beste prijs-kwaliteitverhouding en bovendien had Frode een levertijd van maar veertien dagen! Vooral dat laatste was erg aantrekkelijk, want als wij iets bedenken, dan willen we het ook graag snel gerealiseerd zien.

Er was echter één maar: er moest een heuse bouwvergunning aangevraagd worden! En dààr is een jaar overheen gegaan voor die afgegeven werd. Maar nu is dat geregeld, maandag werd de steiger al geleverd en te water gelaten (tijdelijk afgemeerd aan onze boot, die aan de boei lag, dit keer met een anker van 15 kg) en woensdag, qua weer de slechtste dag van de week met de hele dag stromende regen, kwam Frode zelf de loopplank brengen en de hele boel installeren.
Hij is tweeënhalf uur bezig geweest, maar het resultaat mag er zijn en vanaf nu is het een stuk makkelijk om een eindje te gaan varen. Oòk voor hebberige of kwaadwillende lieden, maar daar kun je je toch niet tegen beveiligen. Onze boot is wat dat betreft niet echt aantrekkelijk (te weinig doorverkoopwaarde) om het risico te nemen dat je gepakt wordt!

Zaterdag is de zonnige dag van deze week (ja, we zijn al blij als elke week één zonnige dag kent!) en storten we ons met alle energie die we hebben op de tuin, het landje langs het fjord en de steiger. De helling wordt gemaaid, plantjes worden gepoot en andere verplaatst en we hangen oude autobanden aan weerszijden van de steiger ivm afmeren.
Ook krijgen we onverwachts bezoek van Noorse vrienden die drie jaar geleden bij ons hebben gelogeerd en nu op doorreis zijn tijdens hun vakantie.
En ten slotte komen er ook vandaag weer cruise-schepen langs. Twee kleine dit keer, de Ocean Countess en de Island Sky (voor wie ze wil googelen). Meestal varen ze midden op het fjord voorbij en kunnen we met de verrekijker zien hoe ze heten, maar de Island Sky komt zo dicht onder onze kust door varen, dat je de naam op de foto kunt lezen en de gasten aan dek ziet staan!



maandag 27 juni 2011

Een paar hoogtepunten

Over het weer kunnen we het maar beter niet meer hebben. Gevolg is echter wel dat we minder in de tuin aan de gang kunnen of gezellige uitstapjes kunnen maken en meer gewoon in huis op de bank of achter de computer zitten. Dààr een spannend verhaal over schrijven, is een stuk lastiger. Een paar 'hoogtepunten' uit de afgelopen anderhalve week willen we je echter niet onthouden.

Zo is bijvoorbeeld het vliegengordijn voor in de kelder nu af. Het vervangt het bamboe vliegengordijn dat het zes jaar (zo lang zitten we hier al!) volgehouden heeft en spannend detail is misschien dat het uit minstens 320.000 lossen (haakterm) bestaat! Nee, dat hebben we niet bijgehouden, maar dat kun je met een meetlint en een stukje over naderhand wel uitrekenen :-) !

Verder zijn we de afgelopen week twee keer in Byrkjelo wezen lunchen dus  hoe slecht kan het weer helemaal zijn?! Maar we moeten daarbij wel opmerken dat de zon weliswaar daarbij nog steeds een voorwaarde is, maar de minimumgrens is aangepast naar "20°C bij ons op het terras" en daar kan het zo maar tien graden warmer zijn dan in de rest van de omgeving!

De spaarzame dagen dat het lekker weer is, zijn we natuurlijk ook in de tuin en op de helling te vinden, maar omdat jullie toch niet weten hoe die er precies bij lag, heeft het ook niet veel zin om een foto te plaatsen die laat zien dat we:
  • gemaaid hebben,
  • reuzenbalsemien verplaatst hebben van het ene uiterstse van de tuin naar het andere uiterste, waardoor ze meer zon krijgen,
  • plantjes onderaan de helling gezet hebben (in de hoop dat die hun uitbundig bloeiende bloemen over de rand van de helling  laten hangen, maar de eerste bloemen moeten nog komen),
  • een boom omgezaagd hebben,
  • de paadjes met worteldoek en toppbark gefatsoeneerd hebben, waardoor ze beter zichtbaar en begaanbaar blijven en
  • een toppbarkveldje rond de vlinderstruik en één van de pruimenbomen hebben gelegd, zodat we beter kunnen 'mulchen' (voor meer info zie: http://users.skynet.be/hofmeester/tuinartikels/mulchen.htm)
Wèl hebben we een foto van de coniferenstekkies, die drie (!) jaar geleden spontaan in één van de bloembakken op kwamen en die we sindsdien gekoesterd hebben. Als je nagaat hoe langzaam ze in die drie jaar gegroeid zijn, kun je je voorstellen wat een investering een boomkweker moet doen voor hij iets daarvan terugverdient!

En ten slotte een plaatje om te laten zien dat je ook met zulk wisselvallig weer nog steeds prachtige foto's maken van het uitzicht.


donderdag 16 juni 2011

En het werd zomer... al was het maar voor één dag!

Zondag 5 juni is de zomer terug in Utvik. Het is de hele dag heerlijk zonnig, vanaf dat we rond 11.00 uur aan 'de brunch' zitten (en waarschijnlijk al veel eerder ook, maar daar hebben wij geen weet van!) tot we ’s avonds naar bed gaan. Eindelijk zien we weer eens hoe heerlijk lang het licht blijft!!! Dat hebben we gemist! Pas tegen kwart voor tien verdwijnt de zon achter de bergen aan de overkant van het fjord.

Maandag is de herfst terug en regent het de hele dag en dinsdag zou wat droger zijn, maar ook dan regent het aan één stuk door. Tegen de avond wordt het droog en komt onze Poolse overbuurman (Lucas) langs om het gat verder uit te graven waar de sokkel van vlaggenmast in moet komen. Johan was daar al aan begonnen, maar op een paar grote keien gestuit en  die haalt Lucas er in een mum van tijd uit. Goed gereedschap is het halve werk en als je dan ook nog jong van lijf en leden bent... Zo hebben we voor het zware werk een Poolse gastarbeider!
Donderdag komt hij terug om beton te storten voor de sokkel en al regent het pijpenstelen, hij gaat stug door. Nadat het beton een paar dagen uitgehard is, komt Lucas terug om de mast op te zetten. Wij hebben dan al het voorwerk gedaan, de mast in elkaar gezet en op zijn plaats gelegd, maar we wachten tot Lucas er weer is om de mast officieel in gebruik te nemen en de wimpel te hijsen.


De volgende dag is het heerlijk weer. Daar wordt meteen van geprofiteerd door nòg een keer één van de dubbele ramen er uit te halen. Het is bepaald niet streeploos opgedroogd en dat is een bijna even grote ergernis als het vuil dat er zeven jaar tussen heeft gezeten. Dus opnieuw de ladders tegen de gevel, de kamer verbouwd (je moet zo'n groot raam ergens laten) en zo mogelijk nòg serieuzer dan de eerste keer aan de slag met
met glassex en een verfkrabbertje. Als we het raam weer dichtschroeven (d.w.z. de twee ramen op elkaar), zien we echter toch nog weer een spetter die heel erg opvalt….. Daarom nog één keer het raam weer open en nòg een keer met krabbertje en doek en dan zetten we er definitief een punt achter. Het terugplaatsen is idioot zwaar, maar loopt soepel. Het resultaat is weliswaar niet perfect, maar we moeten ons daarbij wel realiseren dat het een raam is met glas van minstens vijfitg jaar oud!

Tussen de middag rijden we naar Byrkjelo, want het is (al voor de derde keer deze "zomer")20°C! Zodra we binnen komen, wordt de grote wafel al gepakt en niet lang daarna zitten we heerlijk in het zonnetje aan een welverdiende soft-is-lunch.
’s Middags maken we nog even een mooi platformpje met topp-bark rond de vlaggenmast. Dat voelt wel rijk hoor, als je dan heerlijk op je eigengemaakte bank in het zonnetje voor het huis zit, over het water uitkijkt en met zo’n prachtige vlaggenmast met vrolijk wapperende wimpel naast je!

Vraag niet hoe, maar we persen er nog een rondje sporten uit ook. Een kort rondje dit keer van een half uur ipv drie kwartier en dat sluiten we traditioneel af met een potje tafelvoetbal, dat al even traditioneel gewonnen wordt door Johan. Ach, soms moet je gewoon toegeven dat een ander iets beter kan!

Moet je tot slot eens kijken hoe onze kerstboom in de afgelopen zes jaar gegroeid is. En nu  maar afwachten wanneer de buren komen vragen of ze hem om mogen zagen...


zaterdag 4 juni 2011

Toch weer klussen...

Als het maandag 30 mei na weken storm en regen ineens windstil is en droog, is dit natuurlijk een geweldige kans om te kijken of we de twee grote ramen aan de voorkant met zijn tweetjes uit de scharnieren kunnen lichten om ook die ramen eindelijk net zo goed aan te pakken als alle ramen aan de achterkant. Het is hetzelfde systeem van oud dubbel glas, met scharnieren en dus moet het hele raam er uit, de scharnieren los geschroefd en deel voor deel (dus in totaal vier ramen!) geschuurd, gegrond, geplamuurd en geschilderd worden (en dan nog een keer geloof ik).
Het is een hele klus om zo’n loodzwaar raam er uit te lichten, maar Johan heeft precies bedacht hoe we met de ladders buiten een kleine steiger kunnen bouwen. De ‘tafelkist’ zetten we binnen onder het raam zodat we allebei op een hoogte staan waarbij we het raam niet boven onze macht uit de scharnieren hoeven te lichten. Het werkt perfect en daarom pakken we ook meteen het tweede raam erbij. Zo kan Johan met schilderen, plamuren e.d. gelijk op werken en hoeven we zo min mogelijk heen en weer te sjouwen met de ladders.

Nadat de voorzetramen los gehaald zijn, plaatsen we de andere weer terug. Keurig op tijd, want daarna…. gaat het waaien en regenen!!! Het is echt een voorjaar van niks!

Tussen de bedrijven door drinken we koffie en houden we pa en moe scholekster in de gaten, die hun eerste jong proberen te stimuleren om zijn vleugels uit te slaan. Ze hebben hun nest op het dak van de buren en vanaf dat dak is het eigenlijk een koud kunstje om je vleugels uit te slaan. Zeker als je dat doet in de richting van onze tuin, dan land je immers heerlijk zacht als het de eerste keer niet helemaal lukt. Pa en moe vliegen af en aan en roepen en duwen, maar het wil er maar niet van komen. Wel loopt het jong steeds dichter naar de rand van het dak en dat hoeft hij eigenlijk alleen maar één keer wat sneller te doen, dan vliegt hij er bijna vanzelf af, maar verder dan de goot durf hij nog niet te komen.

Eenmaal in de goot raakt hij pas echt aan lager wal: hij heeft de regenpijp die van de goot naar beneden loopt op de heenweg wèl, maar op de terugweg niet goed in de gaten. Als de afvoer van de buren onderaan netjes met een schuin stukje pijp was afgewerkt, was er waarschijnlijk niets aan de hand geweest, maar de buren zitten nog volop in de verbouwing en de regenpijp mondt uit in een stuk goot dat er klem onder is geschoven. Water kan er dan nog wel met moeite langs (als het geen stortbui is), maar een klein scholekstertje is toch al te groot. Helaas, het is de natuur, maar als je het hele gebeuren van de eerste vlieglessen van zo dichtbij hebt gevolgd, is zò’n afloop toch een beetje een sneu!

Intussen vordert Johan gestaag met de ramen, komen er weer twee cruiseschepen voorbij en maakt Corry serieus werk van het nieuwe vliegengordijn. Daar heeft ze vorig najaar meters rode en witte snoeren voor gehaakt en nu moet blijken of dat zinvol is geweest of dat dat op een teleurstelling uitloopt. Het valt niet mee om de oude snoeren van bamboestukjes los te krijgen, ze zitten met gemene stukjes roestig ijzerdraad aan elkaar en voor je het weet heb je zo’n draad dwars door je vinger, maar als je de eerste stap gezet hebt, moet je de volgende ook wel zetten, nietwaar?!
Het resultaat van de eerste dag is zo’n twintig nieuwe snoeren aan de basislat. Niet iets om razend enthousiast over te worden, maar ook niet zo slecht dat het hele plan afgeblazen moet worden.

En nu we toch al met twee dingen tegelijk bezig zijn, kan er nog wel wat bij: voor Johan wordt dat een bijwerkschilderklusje aan de erker, voor Corry de inbouwkast in onze badkamer. Die is nog authentiek en dat kàn charme hebben, maar in dit geval is daar geen sprake van. Het is een rommelig, vlekkerig en van binnen hier en daar scheef geval en hij staat in schril contrast met de rest van de badkamer, die al een paar jaar geleden een opknapbeurt heeft gehad. Het idee is om de wanden van de kast wit te schilderen en de planken te beplakken met plastic folie met een grijs kriebeltje (dat past dan weer bij de grijze mozaïektegeltjes en het schilderwerk in de rest van de badkamer). Het resultaat mag er zijn, maar om er nou een foto van in de weblog te zetten, dat voegt niet echt veel toe!

Johan vordert zo snel met het schilderwerk dat we vrijdag de ramen al weer terug kunnen plaatsen! Het is een WERELD van verschil. Onvoorstelbaar wat die man met een pot verf en een ijzeren discipline en doorzettingsvermogen voor elkaar krijgt! De ramen zijn als nieuw en als zaterdag de zon ook nog even schijnt, lijkt het wel of je naar driedimensionaal HD-breedbeeld zit te kijken! Misschien laten we de vitrage en de gordijnen wel weg! In elk geval kunnen we nu wel heel scherp zien hoe veel sneeuw er nog ligt op het Strynfjell...


Van wandlaminaat dat we nog van de keuken over hebben, maakt Johan nieuwe vensterbanken en dat maakt het helemaal af. Corry maait terwijl het gras (het is op het moment gemiddeld eens in de twee weken een dagdeel droog, zodat het gras dan gemaaid kan worden!) en ook zet ze eindelijk de Sundaville in de pot op het terras. Die hebben we al twee weken in huis, maar door het slechte weer stond ie nog steeds in het trapgat bij de kelder. Nu de Sundaville ook op zijn plek staat, wil het misschien eindelijk een beetje zomer worden, dat zou bijzonder welkom zijn!

zondag 29 mei 2011

Een koekje van eigen deeg!

Donderdagochtend regent het nog steeds/opnieuw en dat betekent: alle tijd voor Johan om de website en het verslag bij te werken en voor Corry om koekjes te bakken. Het moet niet veel langer blijven regenen, want anders hebben we geen ruimte om al dat baksel in te vriezen!

’s Middags wordt het ineens droog en daar maken we natuurlijk meteen gebruik van door weer eens de tuin in te gaan. Johan gaat met gezonde tegenzin de paardenbloemen te lijf terwijl Corry het gras maait. Het effect van de intensieve behandeling die we het schuine deel van de tuin vorig najaar hebben gegeven, wordt nu echt duidelijk zichtbaar: het gras groeit uitbundiger dan ooit tevoren. Voor we echter besluiten een volgend deel van de tuin op die manier aan te pakken, moet het eerst beter weer worden. Met regen en/of storm piekeren we er niet over om ook nog eens in de tuin aan de slag te gaan. Dat is nu eenmaal de luxe van 'gepensioneerden'.

Intussen hebben we iemand van de plaatselijke bouwmarkt 'Utvik Bygg' gevraagd om langs te komen omdat er een lei van het dak gevallen is (de woordspeling is al te voordehandliggend!).
En tja, dàn is een groot huis ineens niet zo praktisch, zeker niet als uitgerekend aan de kant van de gevallen lei de helling steil naar beneden loopt! Zelfs voor de ervaren man van de bygg is het een klusje waarbij hij het erg prettig vindt dat Johan toevallig een veiligheidsgordel heeft waarmee hij zich aan de schoorsteen vast kan sjorren voor hij aan de voorkant weer een stukje moet "abseilen"!

Als we vrijdag naar Byrkjelo rijden voor wat boodschappen (het is geen weer om te lunchen!) komen we op de hoogvlakte  ineens nog weer rendieren tegen! Dat hadden we niet meer verwacht, zo laat in het voorjaar, maar als er op ònze 'hoogvlakte' (600 m) nog sneeuw ligt, geldt dat waarschijnlijk ook voor de nog hoger gelegen zomerweiden en dus zijn de rendieren nog aangewezen op wat ze bij ons kunnen vinden.

Zaterdag hebben we gelegenheid om de gele bremstruik aan te pakken. Hij is (aan één kant) prachtig als hij vol in bloei staat en dan ruik je hem ook in de hele tuin en op het terras, maar hij heeft, zoals de meeste dingen, ook nog een andere kant.
En dan kan er in een boekje heel mooi staan hoe je hem vanaf het eerste jaar moet snoeien, maar als je een exemplaar hebt staan dat al minstens zes jaar lekker zijn gang heeft kunnen gaan, zijn er drastischer maatregelen nodig dan “na de bloei, de uitgebloeide takken tot 2/3 terugsnoeien”. Omdat ie sterk naar één kant gegroeid is en er een heel gat ontstaan is aan de andere kant, hebben we drie nieuwe (paarsrode) bremstruiken gekocht om het gat de komende jaren op te vullen. Op dit moment zijn ze nog niet echt fotogeniek, maar tegen de tijd dat ze een beetje tegenwicht kunnen geven aan de gele, gaan ze zeker ook op de foto!

Behalve de brem, hebben ook de beide coniferen in onze tuin rustig door kunnen groeien. Je hebt er geen idee van hoe snel dat gaat! Zo lang ze mooi doorgroeien, is het ook geen punt: ze staan niet voor ons prachtige uitzicht op het fjord en zijn heel decoratief, maar dit jaar bij thuiskomst ontdekten we dat van één van de coniferen één van de vier hoofdstammen ziek of dood is en er daarom beter uit kan. En dus gaat Johan alvast aan de slag met een snoeischaar om de zijtakken weg te knippen, zodat daarna duidelijk wordt waar we de zaag er in moeten zetten. Maar dàt bewaren we weer voor een andere dag.

De zelfgeplante rodondendron staat intussen ook prachtig in bloei en is nog klein genoeg om de komende jaren te kunnen voorkomen dat ie wild en ontembaar uitgroeit tot het soort monster dat de brem geworden is!

Zondag arriveert het volgende stormfront en zitten we weer lekker bij de kachel (maar we zaten eerlijk is eerlijk, liever buiten!) en genieten we van ons eerste stuk 'kvæfjordkake' bij de koffie en dàt is, regen of geen regen, weer of geen weer, SMULLEN !!!





dinsdag 24 mei 2011

'Buiten giert de wind om het huis...'

Het is momenteel ontzettend slecht weer: regen, storm en kou. Op bijna alle fronten zijn serieuze weerwaarschuwingen afgegeven , waarbij het campers bijvoorbeeld aangeraden wordt om open wegen en hoogvlaktes te mijden. Dat niet iedereen aan zo'n waarschuwing gehoor geeft, is te zien op bijgaande foto van een (sorry: natuurlijk) Duitse camper. Het zijn hier echt heel vaak de Duitse automobilisten die waarschuwingen, inrijverboden e.d. negeren en dat is dus niet zonder risico!

Met zulk weer doen wij niets anders dan puzzelen, lezen, haken, breien, bakken, website bijwerken en sporten. Dat sporten kan weer optimaal dankzij het nieuwe roeiapparaat dat we via een Noorse site in Duitsland besteld hebben en dat binnen veertien dagen keurig voor de deur werd afgeleverd.

Daarbij wilde het toeval dat we net op de terugweg van Førde waren toen de chauffeur belde dat hij met en grote vrachtwagen in Utvik stond! Gelukkig vond het hij het geen punt om even te wachten terwijl wij het fjell overstaken en daarna reed hij achter ons aan naar huis. Met een grote vrachtwagen bij ons op de snuplass straatje keren,  terwijl de ene buurman zijn auto daar geparkeerd had (en niet thuis was) en de andere buurman een grote garage gebouwd heeft, dat vraagt om meer dan vakmanschap, dat vraagt om meesterschap. Met een keer of 20 heen en weer steken en iemand voor en achter om aan te geven wanneer hij nog 10 cm ruimte had, lukte het uiteindelijk en nu staat er dus een mooi, nieuw en heel degelijk roeiapparaat in de kelder en kunnen we er tegenaan! Want één ding is zeker, zo'n apparaat komt hier niet in huis om alleen maar indruk te maken, het wordt ook nog intensief gebruikt!

P.S. Een héél groot voordeel van dit weer is trouwens dat je de auto niet hoeft te wassen èn geen ramen hoeft te zemen. De regen slaat er zo hard tegenaan dat zelfs vogelpoep verdwijnt als sneeuw voor de zon! :-)



 


dinsdag 17 mei 2011

17. Mai

 
  
Vandaag hangt de vlag uit. Niet alleen bij ons, maar ook bij veel Noren om ons heen. Voor òns omdat Maximà jarig is, voor de Noren omdat het "17. Mai" is (dag van de grondwet, voor uitleg zie voorgaande jaren). Helaas valt voor de Noren deze dag in het water. Dat weerhoudt de echte die-hards er echter niet van om keurig in zwart pak, jurk of andere passende feestkleding de ceremonie in het dorp en de optocht bij te wonen. Wij waren dat toch al niet van plan dit jaar, maar nu het regent al helemaal niet en dus blijven we lekker binnen, gooien een extra blok hout in de kachel en vermaken ons toch wel!

Bijvoorbeeld met een breiwerkje, een sudoku, of wat dan ook. Bovendien moet het verslag natuurlijk bijgewerkt worden (als ons geheugen ons in de steek gaat laten, willen we natuurlijk nog wel steeds kunnen teruglezen wat we ook al weer allemaal hebben meegemaakt!) en ook willen we/wil Corry zich dit jaar richten op het meer verantwoord snoeien van al wat groeit en bloeit in de tuin en op de helling. Het zou namelijk best kunnen dat haar rigoureuze snoeiaanpak van vorig jaar, voor de appel- en pruimenbomen niet de allerbeste optie is...

Daarom ligt er dit jaar een extra boek prominent op tafel: de 'Stap-voor-stap-snoeien-gids' van de Groenboekerij (altijd je bronnen vermelden!)

en tijdens elke koffie-pauze probeert Corry zo meer inzicht te krijgen in het hele gebeuren. Het boek oogt wel heel praktisch en staat ook inderdaad bomvol praktische aanwijzingen, maar het werkt niet om elke week van elke boom of struik op te zoeken of er nog iets mee moet gebeuren, dus om alle informatie overzichtelijk per maand te krijgen, wordt er een keurig snoeischema gemaakt. Je wilt niet weten hoeveel werk dààr al in gaat zitten en dan heb je nog geen stap in de tuin gezet! Maar van het voorwerk heb je jaren plezier, dus zit er niets anders op dan het serieus aan te pakken.

De aanpak van het mos op de helling naar de boer (zie weblog oktober vorig jaar) heeft overigens wèl uitstekend gewerkt, dus misschien krijgt dat dit jaar nog wel een vervolg voor de rest van het grasveld...

In de loop van de dag slaat het weer om en zien we met een stralend zonnetje voor het eerst dit seizoen de Ventura voorbij komen. Een mooie afsluiting van een dag die met regen en storm begon!



zaterdag 7 mei 2011

We brengen de zomer naar Utvik


Na een heerlijke vakantie in Frankrijk zijn we weer thuis in Utvik. En terwijl het vorig jaar begon te regenen toen we thuis kwamen, lijkt het er nu op dat na de koudste en langste winter in 43 jaar, mèt ons ook de zomer hier is gearriveerd. En dat betekent: lekker op het terras zitten, een beetje in de tuin rommelen en verder alleen maar doen waar we zin in hebben! Helaas voor onze trouwe lezers: daar hoort niet bij dat we binnen gaan zitten voor een stukje op de weblog, als we buiten heerlijk van het zonnetje en de rust kunnen genieten!

Tot een volgende keer...