vrijdag 16 september 2011

Tussen eerste sneeuw en laatste soft-is-lunch...

De appelstroop zit intussen in potten (geen hoeveelheid om over naar huis te schrijven, maar wel sùpergoed geslaagd) en ook in Noorwegen hebben we intussen wat Gerrit Hiemstra typisch herfstweer noemt: hevige buien en felle opklaringen. Vooralsnog niet hele dagen regen (dus we blijven nog even), maar wel hebben we intussen de kachel aan omdat de nachten kouder en de dagen korter worden. Johan loopt bij de website, het verslag en het fotoboek bijna op de zaken vooruit (zo veel tijd kan hij er door het weer in steken) en Corry vermaakt zich nog steeds met de spoelen wol.

Maar vrijdag 16 september is het zonnig en superrustig, bijna windstil weer, m.a.w. ideale omstandigheden om naar de boot en de loopplank te kijken.

De boot moet uit het water (de steiger kan blijven liggen) en de loopplank willen we ophalen, zodat de steiger niet bereikbaar is terwijl wij in Nederland zijn. Met de loopplank zijn we snel klaar: het is niet te doen om die samen omhoog te halen. Het is echt een wonder hoe Frode Lammetun dat ding in zijn eentje in de stromende regen heeft weten te plaatsen! Wij zouden minstens twee of drie buren moeten inschakelen om het voor elkaar te krijgen en als dat een eenmalige missie zou zijn, was het nog niet zo’n probleem, maar dit zou dan elk voor-en najaar opnieuw moeten gebeuren. Dat willen we niet en dus blijft de loopplank liggen waar hij ligt en hopen we dat ie er volgend voorjaar nòg ligt!


Na een kop koffie besluiten we dan maar met de boot aan de gang te gaan. Omdat we toch niet meer vissen (daar wordt het van lieverlee te koud voor en bovendien is er weer een beroepsvissersboot aan het werk) kunnen we de boot wel binnen halen. 
Dankzij intussen jarenlange ervaring is het een werkje van niets en voor we het weten zitten we aan de volgende koffie. We hebben ons warm aangekleed voor het werk aan de boot en op het water, maar dat blijkt helemaal niet nodig! Een blik op de thermometer in de keuken leert dat het op ons terras 25°C is (en dat het dan verder 13°C is, maakt voor ons niet uit). We hebben de lunch in Byrkjelo dubbel en dwars verdiend!

Als het morgen nòg warmer en zonniger wordt, kunnen we altijd overwegen om nòg een keer naar Byrkjelo te rijden, maar als het morgen tegenvalt (weermannen en -vrouwen zitten er nog wel eens naast!), hebben we déze lunch alvast weer te pakken. Het zou zo maar de laatste van het seizoen kunnen zijn en die willen we niet missen! En dat, terwijl op de bergen rond Byrkjelo intussen (op bijna dezelfde datum als vorig jaar) de eerste poedersneeuw te zien is!

De Atalanta-vlinders in onze tuin storen zich daar gelukkig niet aan, die bezoeken enthousiast ons nieuwe struikje (hopelijk volgend jaar ook weer de pruimenbomen!) en gaan regelmatig op het terras zitten om net als wij lekker op te warmen.

Nadat we de lunch goed hebben laten zakken door heerlijk in het zonnetje even onderuit te gaan, roept de plicht weer: de boot moet schoongemaakt en ingepakt en in de tuin moeten een heleboel uitgebloeide bloemstaken (gele onrust) en varens gesnoeid en weggewerkt worden.

Het uit het water halen van de boot mag dan een klusje van niets zijn, het inpakken is des te ingewikkelder, maar ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’ van hoe we het vorig jaar gedaan hebben en ook al loopt het nèt een beetje anders, ze helpen ons toch aardig op weg.
Liever zien we dat het de komende weken alleen maar zonnig is, maar mòcht het onverhoopt gaan regenen, dan is de boot in elk geval ingepakt!

En volgens het laatste nieuws gaat het dankzij een team van Nederlandse bergers met de Nordlys van de Hurtigrute ook weer de goede kant op, dus uiteindelijk weer een dag met prima resultaten!