We pakken de draad weer op!

Na een afwezigheid van ruim twee jaar, waarin onze belevenissen alleen te volgen waren via "Noors Avontuur in Utvik" (http://home.kpn.nl/jcveerman1943/), pakken we de draad van de weblog weer op!
Intussen hebben we ons huis in Utvik verkocht en zijn we van plan weer met ons tentje rond te trekken. Natuurlijk beginnen we gewoontegetrouw in Frankrijk en reizen we van daaruit op de één of andere manier naar Noorwegen. Zonder vaste woon-of verblijfplaats, maar mobiel en via e-mail uitstekend bereikbaar!

Laatste blogbericht uit Utvik

Na zeven jaar berichtjes schrijven over ons wel en wee in Noorwegen, is het tijd voor iets anders. Het bijhouden van een prive-vakantieverslag is de afgelopen zeven jaar uitgemond in een document dat over de hele wereld gelezen werd (als je de statistieken die Google sinds enige tijd beschikbaar stelt mag geloven zelfs tot in Amerika en Zuid-Afrika).

Volgens diezelfde statistieken is het bericht over de appelstroop (19 augustus 2009) met 1496 'page-views' het best gelezen bericht en de reacties die we zelfs uit Canada kregen met verzoek om het recept en suggesties voor alternatieven hebben ook ons verrast.

En ook al laat een andere grafiek zien dat zelfs de afgelopen dagen nog regelmatig mensen gekeken hebben of er al weer een nieuw stukje gepubliceerd was, 'De koek is op.'
Na zeven jaar is het mooi geweest! Ook in Utvik komt er na verloop van tijd een bepaald ritme in de gebeurtenissen. Cruiseschepen blijven langs varen, stekkies worden (met meer of minder succes) gepoot en dat dat dit jaar toevallig om slaplantjes en tomaten gaat ipv violen, lupine en stokrozen maakt niet zò veel verschil dat ik ernog een boeiend stukje over weet te schrijven.

Helemaal verstoken van nieuws uit Utvik hoef je niet te zijn, want via de website http://home.kpn.nl/veerm457/ kun je toch nog op de hoogte blijven. Je hebt het nieuws dan wat minder 'heet van de naald', maar het is nog steeds een verslag van ons wel en wee.

Bedankt voor alle reacties, die maakten het extra leuk en de moeite waard om steeds weer 'in de pen te klimmen' en veel plezier op de uitgebreide site die door Johan wordt vormgegeven en bijgehouden!

Een hartelijke groet uit UTVIK !

Digitale problemen

Even een kort bericht: met ons is alles goed, maar onze computer heeft het begeven. Na zeven jaar trouwe dienst wil de batterij geen stroom meer doorgeven en het is een kwestie van tijd voor de rest het begeeft. Dankzij een computerexpert hier in de buurt (lees: 90 kilomter verderop, of 40 kilometer en met de pont overvaren), hebben we nu even verbinding en de mogelijkheid de belangrijkste zaken van de computer te kopieëren, maar er moet dus wel een nieuwe komen.

Daar wordt aan gewerkt en in de tussentijd zijn we, heel ouderwets, altijd nog bereikbaar via de post of de telefoon. Wat dat laatste betreft zelfs op verschillende manieren, want we hebben een Noorse mobiel, een Nederlandse mobiel en een Noorse vaste telefoonlijn, dus kijk wat het beste bij je past of stel anders je bericht nog even uit. :-) !

Onze reis was voortreffelijk, met huis en tuin alles in orde en meer nieuws volgt vanzelf als het goed gaat met de computer en slechter met het weer.

Geniet van de zon, dat doen wij ook volop, tot later...

We zijn er weer bijna klaar voor!

Nog een week of wat, dan zijn we weer klaar voor vertrek naar Norge. Het wordt vast weer een geweldige thuiskomst, we zijn ontzettend benieuwd of de stekjes allemaal zijn aangeslagen, of de appel- en pruimenbomen de winter goed zijn doorgekomen en of de madeliefjes spontaan weer opgekomen zijn :-)

Hoe dan ook, àls we leuke dingen meemaken, zullen we daarvan verslag doen, maar wil je eerder of uitgebreider op de hoogte zijn, dan kun je altijd mailen, bellen of gewoon langskomen.

Tot ziens in Utvik!

Weer in Nederland

Je hebt het vast al gemerkt: we zijn weer in Nederland. Mocht je daar langs willen komen, gewoon even bellen! Mocht je ons in Noorwegen willen bezoeken, ook gewoon even bellen!

Groetjes en misschien tot ziens!

Tussen eerste sneeuw en laatste soft-is-lunch...

De appelstroop zit intussen in potten (geen hoeveelheid om over naar huis te schrijven, maar wel sùpergoed geslaagd) en ook in Noorwegen hebben we intussen wat Gerrit Hiemstra typisch herfstweer noemt: hevige buien en felle opklaringen. Vooralsnog niet hele dagen regen (dus we blijven nog even), maar wel hebben we intussen de kachel aan omdat de nachten kouder en de dagen korter worden. Johan loopt bij de website, het verslag en het fotoboek bijna op de zaken vooruit (zo veel tijd kan hij er door het weer in steken) en Corry vermaakt zich nog steeds met de spoelen wol.

Maar vrijdag 16 september is het zonnig en superrustig, bijna windstil weer, m.a.w. ideale omstandigheden om naar de boot en de loopplank te kijken.

De boot moet uit het water (de steiger kan blijven liggen) en de loopplank willen we ophalen, zodat de steiger niet bereikbaar is terwijl wij in Nederland zijn. Met de loopplank zijn we snel klaar: het is niet te doen om die samen omhoog te halen. Het is echt een wonder hoe Frode Lammetun dat ding in zijn eentje in de stromende regen heeft weten te plaatsen! Wij zouden minstens twee of drie buren moeten inschakelen om het voor elkaar te krijgen en als dat een eenmalige missie zou zijn, was het nog niet zo’n probleem, maar dit zou dan elk voor-en najaar opnieuw moeten gebeuren. Dat willen we niet en dus blijft de loopplank liggen waar hij ligt en hopen we dat ie er volgend voorjaar nòg ligt!

Na een kop koffie besluiten we dan maar met de boot aan de gang te gaan. Omdat we toch niet meer vissen (daar wordt het van lieverlee te koud voor en bovendien is er weer een beroepsvissersboot aan het werk) kunnen we de boot wel binnen halen. 

Dankzij intussen jarenlange ervaring is het een werkje van niets en voor we het weten zitten we aan de volgende koffie. We hebben ons warm aangekleed voor het werk aan de boot en op het water, maar dat blijkt helemaal niet nodig! Een blik op de thermometer in de keuken leert dat het op ons terras 25°C is (en dat het dan verder 13°C is, maakt voor ons niet uit). We hebben de lunch in Byrkjelo dubbel en dwars verdiend!

Als het morgen nòg warmer en zonniger wordt, kunnen we altijd overwegen om nòg een keer naar Byrkjelo te rijden, maar als het morgen tegenvalt (weermannen en -vrouwen zitten er nog wel eens naast!), hebben we déze lunch alvast weer te pakken. Het zou zo maar de laatste van het seizoen kunnen zijn en die willen we niet missen! En dat, terwijl op de bergen rond Byrkjelo intussen (op bijna dezelfde datum als vorig jaar) de eerste poedersneeuw te zien is!

De Atalanta-vlinders in onze tuin storen zich daar gelukkig niet aan, die bezoeken enthousiast ons nieuwe struikje (hopelijk volgend jaar ook weer de pruimenbomen!) en gaan regelmatig op het terras zitten om net als wij lekker op te warmen.

Nadat we de lunch goed hebben laten zakken door heerlijk in het zonnetje even onderuit te gaan, roept de plicht weer: de boot moet schoongemaakt en ingepakt en in de tuin moeten een heleboel uitgebloeide bloemstaken (gele onrust) en varens gesnoeid en weggewerkt worden.

Het uit het water halen van de boot mag dan een klusje van niets zijn, het inpakken is des te ingewikkelder, maar ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’ van hoe we het vorig jaar gedaan hebben en ook al loopt het nèt een beetje anders, ze helpen ons toch aardig op weg.
Liever zien we dat het de komende weken alleen maar zonnig is, maar mòcht het onverhoopt gaan regenen, dan is de boot in elk geval ingepakt!

En volgens het laatste nieuws gaat het dankzij een team van Nederlandse bergers met de Nordlys van de Hurtigrute ook weer de goede kant op, dus uiteindelijk weer een dag met prima resultaten!

Terug in de schoolbanken!

In de week  van 20 t/m 27 augustus pakken we de belangrijkste kampeerspullen bij elkaar en reizen af naar het zuiden. Om precies te zijn naar Lunde in de kommune Nome, de omgeving van het Telemarkkanaal. 
Even wat cijfers daarover op een rijtje: 

het is een kanaaltraject door zuid Noorwegen, aangelegd tussen 1887 en 1892
door 500 man en het omvat
een geheel van 8 sluiscomplexen
met in totaal 18 sluiskamers om een
hoogteverschil van 72 meter te overbruggen van
Dalen naar Skien en van Skien naar Notodden.

Niet verwonderlijk dat dat indertijd het achtste wereldwonder genoemd werd!

Lunde is één van 'sluisgemeenten' en daar wordt in nauwe samenwerking met de kommune een intensieve basiscursus Noors verzorgd. In principe voor Nederlanders die van plan zijn te emigreren naar deze provincie, maar ook voor andere belangstellenden. En bij die laatste groep hoort Johan. Hij heeft al verschillende pogingen gedaan om het Noors onder de knie te krijgen, maar tevergeefs en nu wil hij het nog één keer proberen. Het intensieve van de cursus zit 'm in het feit dat hij vijf dagen duurt, tien dagdelen, van 09.00 uur tot 12.00 uur en van 12.30 uur tot 15.30 uur. En daarna natuurlijk nog het huiswerk voor de volgende dag!

We boeken een kamer in het Lunde Vandrerhjem waar de cursus ook wordt verzorgd, dus zijn we meteen op de juiste plek. Lunde ligt ruim 500 kilometer naar het zuiden en daarom gaan we al zaterdag uit Utvik weg. We rijden via het Hemsedal omdat Noorse vrienden daar een berghut hebben (al zou je het eigenlijk een bungalow moeten noemen!), maar ze zijn er helaas niet. Omdat het weer ons ook een beetje in de steek laat, besluiten we onderweg iets te eten en dan dezelfde dag nog door te rijden naar Lunde. We bellen om te horen of de kamer al vrij is, dat is het geval en dus rijden we meteen door.

Zondag bezoeken we de rommelmarkt bij de sluis, maar die valt compleet in het (regen)water en dus maken we daarna maar een ritje door de prachtige omgeving. In de loop van de avond arriveren verschillende van de andere cursisten. In totaal zijn er zes mannen en zes vrouwen, van dertigers tot en met (ver in de) zestigers en van allerlei achtergronden. Dat maakt het een boeiend geheel, al wordt al snel duidelijk dat een aantal deelnemers eigenlijk niet in deze A1 cursus had moeten zitten, maar in A2 of zelfs B1. Dat leidt echter niet tot problemen, werkt misschien zelfs wel mee en het is een leuke groep.
De meest deelnemers overnachten in het Vandrerhjem zodat je elkaar ook buiten de cursus nog tegen komt en even kunt afreageren over het huiswerk of zo. Het is echt hard werken en na een uurtje ontspannen nog huiswerk tot een uur of half tien 's avonds en dat hakt er behoorlijk in!

Donderdagmiddag is het tijd voor een soort mondelinge toets (en dat gaat goed!) en vrijdag volgt een uitgebreid schriftelijk 'examen' en ook dat gaat goed genoeg, zodat Johan aan het eind van de week 'thuis' komt met een mooi certificaat!
Nu kan hij aan de slag met boeken uit de bieb (hier in Norge een bij wet geregelde gratis voorziening) en kan hij aan zijn woordenschat werken.

Terwijl Johan 'op school zit' trek ik er in mijn eentje op uit. Maandag en dinsdag is het heerlijk zonnig en nestel ik me met een (Noors) boek in de tuin en maak wat korte boodschappenwandelingetjes naar het dorp. Dat gaat (met drie of vier keer op een dag) na twee dagen wel vervelen en dus maak ik de dagen daarna een rondje van een klein uur door de omgeving op aangeven van de beheerder van het Vandrerhjem. Het is daar prima weer voor en bevalt beter dan alleen maar heen en weer naar het dorp.

Op één van mijn rondes kom ik langs een huis dat (ogenschijnlijk) leeg staat. Dàt is niet zo boeiend, maar in de totaal verwaarloosde tuin van het huis staan drie appelbomen en dàt is wèl boeiend, want door de koude winter en het natte voorjaar is het in Utvik zielig gesteld met de fruitteelt en dat betekent: naar Nederland zonder appelstroop! Maar dankzij de ontdekking van dit paradijsje hoeft dat niet te gebeuren. Bij de plaatselijke supermarkt haal ik twee bananendozen en als Johan vrijdagmiddag klaar is met de cursus, rijden we samen naar de Sprookjestuin. Maar als we daar aankomen, staat de voordeur op een kier! En dus vràgen we gewoon of we appels mogen plukken en dat blijkt helemaal geen probleem. In een mum van tijd plukken we samen ca 30 kilo appels (!) bij elkaar en dat levert in elk geval weer een paar potten appelstroop op!

Als zaterdag op de terugweg naar Utvik onze Noorse vrienden in Horten wèl thuis zijn, praten we lekker bij onder het genot van een snel georganiseerde en heerlijke lunch en rijden daarna met een vol-daan gevoel weer naar huis.

Een in alle opzichten geslaagde week zit er op!