De week van de jam

Na de week van de appelstroop regent het nog steeds (al meer dan een week, niet elke dag heel veel maar droog is het evenmin). Het lijkt er werkelijk op dat de grote regentijd is aangebroken. Toch kan de herfst in Sogn og Fjordane (de provincie waar wij wonen) wel degelijk heel mooie plaatjes opleveren, getuige bovenstaande foto. Helaas zien wij daar momenteel niet veel van, maar toch.

We hoeven ons echter niet te vervelen. Johan gaat verder met de trap en ik maak er na 'De Week van de Appelstroop' maar meteen 'De Week van de Jam' van. De 12 kilo fruit die we intussen verzameld hadden leveren zo'n 35 potten jam op, in vier verschillende smaken:

• 
  
  frambozen-aalbessen
• 
  
  aalbessen-bosbessen
• 
  
  frambozen-bramen
• 
  
  vier-vruchten

En dan kòmt er nog een partij bramen-aalbessen. We hebben meer dan we zelf op kunnen, dus als je zin hebt in een portie neem je een lege jampot mee als je bij ons op bezoek komt en dan zorgen wij dat ie gevuld is als je weer naar huis gaat! Zo lang de voorraad strekt kun je nog kiezen ook!

Intussen gaat het werk aan het vliegengordijn natuurlijk gewoon door. Een heerlijk klusje, want het is alleen maar een kwestie van 'lossen' haken en daar hoef je niet naar te kijken, niet bij te tellen of op te letten, dus ideaal om te combineren met tv-kijken of wat dan ook. 

Geen idee hoe ik ertoe kwam, maar ineens bedacht ik een recept voor chocoladeschuimpjes. De bedoeling was dat het van die 'chocoladetongen' zouden worden zoals je bij de bakker kunt kopen, maar dàt is nog niet helemaal gelukt. De schuimpjes zijn echter ook al zo lekker èn supereenvoudig te maken, dat ik hier maar meteen doorgeef:

Benodigdheden voor ca 14 stuks:

1 eiwit (het eigeel gooi je gewoon door gebakken aardappeltjes of zo)

50 gram suiker

1 theelepel cacao

• Klop het eiwit stijf (zodat je pieken kunt trekken)
• roer er heeeeel voorzichtig, theelepel voor theelepel de suiker door (het geheel moet schuimig en redelijk stijf blijven, anders niet alle suiker toevoegen)
• roer er vervolgens voorzichtig de cacao door
• schep met een theelepel kleine bolletjes op een bakplaat met bakpapier
• bak in 30 minuten op 160°C

Een heerlijke en een heel voordelige tractatie bij de thee!

En met het weer in het vooruitzicht dat we volgens onderstaand overzicht kunnen verwachten, gaan we volgende week weer lekker buiten aan de slag! Voor de goede orde: groen in het diagram betekent 'redelijk zeker' en geel betekent 'nog onzeker' dus op zò veel zon zullen we maar niet rekenen...

De week van de appelstroop

Met de hele week regen en kou in het vooruitzicht bombarderen we deze week tot 'De Week van de Appelstroop'. Twee weken later dan vorig jaar, maar dat zal alles te maken hebben met de extreem lange en extreem koude winter van het afgelopen jaar.

De aftrap is maandag 13 september als Johan  in eerste instantie verder gaat met de trap (oude verf verwijderen) en ik met het vliegengordijn. Tussendoor pluk ik de eerste emmer (val)appeltjes en knip de kleintjes uit de trossen om de andere appels meer ruimte te geven. Aan de trap en het vliegengordijn komen we vervolgens niet meer zo erg toe, omdat we de geplukte appels ook maar meteen gaan verwerken tot appelstroop. 

De eerste keer is dat altijd weer even een beetje uitzoeken hoe het ook al weer ging, maar met de gebruiksaanwijzing van vorig jaar komen we daar snel genoeg uit. 

Voor wie vorig jaar niet 'meelas' met de weblog, komt het in het kort hier op neer:

ca 7 kilo levert ca 3,5 liter sap op. Dat moet in ca 2,5 uur worden ingekookt tot ongeveer 0,5 liter donkerrode, bruisende stroop. Je ziet nog niet direct dat het stroop is, want het is dan nog heel heet en dus dun en het is heel spannend om het moment te kiezen waarop je besluit dat het voldoende ingekookt is om een mooie dikke stroop op te leveren.

Als we dat moment bepaald hebben, voegen we ca 1 eetlepel Honig Allesbinder toe en als dàt dan heel erg gaat bruisen, halen we vliegensvlug de pan van de plaat, roeren er 150 gram bruine basterdsuiker door en laten de boel afkoelen.

Dinsdag ontdekken we dat we gisteren dat moment te vroeg gekozen hebben, waardoor de stroop te dun is. Maar daar hebben we Noorse allesbinder voor die je aan koude sauzen en soepen kunt toevoegen en dus ook aan jam of appelstroop. Het levert een heerlijk friszure appelstroop op en dus gaan we dinsdag verder met de tweede partij.
Dit keer kiezen we exact het goede moment en het loopt nu zo soepel dat we woensdag twéé series verwerken. Tussendoor moet de sapcentrifuge even rusten en drinken wij koffie.

Het is bovendien zulk lekker weer dat ik de rest van de boom ook maar kaal pluk, dan hebben we alles in huis om donderdag en vrijdag de laatste series te kunnen verwerken.

Maar als Johan donderdag wakker wordt, heeft hij een manier bedacht om nòg economischer te werken, waarbij we alle appels (voldoende voor 3 series!) achter elkaar persen. Het sap vangen we op in een grote pan en twee emmers en zodra er voldoende gezeefd is voor de eerste serie, zetten we vast een pan op en kan de rest nog rustig verder zeven.
Het plan werkt perfect en al op donderdag om 21.40 uur sluiten we 'De Week van de Appelstroop' meer dan tevreden af.
In vier dagen tijd hebben we zo'n 50 kilo appels door onze handen laten gaan en het resultaat mag er zijn: bijna 4,5 liter appelstroop! Dat is meer dan je op grond van de verhouding 7 kilo » 0,5 liter mag verwachten, maar we hebben dan ook helemaal niets verspild/verspeeld.

Nu hebben we het met de appelstroop verder ook wel gehad, dus wassen we alles af en pakken het keurig netjes in voor volgend jaar!

Intussen wordt op het veld van de boer achter ons huis strijd geleverd tussen een meeuw en een valk (uitslag 0-1) en valt op de bergen bij Stryn de eerste sneeuw van dit jaar. In tegenstelling tot de appeloogst is de sneeuw twee weken éérder dan vorig jaar (maar wat dàt zegt over de komende winter, daar hebben we geen idee van, maar zien we vanzelf!).

De zomer houdt op!

Konden we een week geleden nog openen met 'De zomer houdt aan', nu is het over! In elk geval wordt voor de komende week alleen maar kou en regen voorspeld. Dat nemen we meestal met een korreltje zout, maar nu ze het met de voorspelling van de afgelopen 10 dagen zon bij het rechte eind hadden, zullen we zien hoe terecht de voorspelling voor de komende week blijkt te zijn.

Niet dat we bang hoeven te zijn om ons te vervelen, want er staat nog genoeg op het programma. Behalve het verwerken van (vele kilo's !!) bessen, bramen en frambozen tot jam en appels tot appelstroop, hebben we ook nog een laatste grote klus in huis: het schilderen van de trap en -leuning. Johan maakt daar een begin mee door wat kieren te dichten, terwijl ik me weer op een nieuwe handwerkactiviteit stort. Het leukste daarvan is misschien nog wel dat ik gratis aan het materiaal gekomen ben en dat ik er de komende jaren nog wel op door kan fantaseren...

Dat heeft te maken met een wolfabriek die in Innvik zit (het volgende dorp) en waar ze de hele productielijn van schapenvacht tot meubel- en gordijnstoffen hebben. Het komt regelmatig voor dat ze klossen op het weefraam vervangen door klossen van een andere kleur vanwege een andere opdracht. De soms nog halfvolle klossen worden dan buiten in een container gedumpt en daar gaan wij af en toe checken of er nog klossen liggen in een mooie kleur. Dat heeft al een aardige verzameling opgeleverd en daar moet je dan natuurlijk wèl iets mee doen.

Het garen is te dun om meteen mee te breien of haken (iets dunner dan rijggaren), maar als je van drie of vier klossen een bolletje draait, kun je daar wèl mee aan de slag. Dat resulteerde eerder dit jaar in een vestje en een truitje, maar daar kun je ook niet eindeloos mee doorgaan.

Toevallig is het vliegengordijn dat we bij de kelderbuitendeur hebben hangen ernstig aan vervanging toe, maar we zijn nog niet geslaagd in het vinden van een alternatief. Dus.... ga ik het haken! In de kleuren van het huis.

Dat het een dievenbaan is , maakt niet uit. Het is een kwestie van een schier eindeloze ketting van lossen haken (volgens een ruwe berekening ca 300.000, maar steeds maar één tegelijk :-)!)  en van het koord dat zo ontstaat vervolgens de slierten voor een vliegengordijn haken! Dat laatste is Johan zijn idee en dat is een puik idee, want dan heb je veel dikkere slierten dan alleen van een ketting lossen.

En om af te sluiten met een mooi plaatje: een foto van zondagmorgen (waarschijnlijk het enige vrolijke plaatje dat er vandaag te maken valt, want inmiddels is het overal bewolkt en ziet het ernaar uit dat het elk moment weer kan gaan regenen!).

De zomer houdt aan

Omdat het zomerse weer aanhoudt en we buren hebben gekregen die het huis en de tuin ècht op gaan knappen, wordt het tijd dat wij ook een steentje bijdragen aan het mooie plaatje.

Om het oude gaashek te kunnen verwijderen lenen we een betonschaar bij de bouwmarkt in Byrkjelo, knippen en snoeien dat het een lieve lust is en zetten er een paar conifeertjes voor in de plaats. Dat is een heel wat beter gezicht dan de onkruidtroep die het was (sorry, geen foto van 'hoe het was'). Onderweg naar de hoogvlakte halen we wat stenen om het plaatje af te maken.

Ook aan onze eigen tuin kunnen we nog wel wat opknappen. Zo hebben we in  het gras best veel last van mos. Dat willen we eigenlijk wel kwijt, maar in een tuin van ca 15x25 meter ligt aardig wat mos als je nagaat dat we per m2 ongeveer drie volle kruiwagens mos afvoeren!

We hebben wel tips gekregen over hoe en wat, maar we hebben geen zin om de hele tuin te doen en volgend jaar te ontdekken dat het niet werkte, dus pakken we eerst de schuine helling naast het land van de boer aan. We harken stukje voor stukje, horizontaal, vertikaal, diagonaal en alles ook weer terug. Dat levert een enorme berg mos op, dus is het wel de moeite waard. Het wordt echter tegelijkertijd een gatenkaas, dus moet er ook weer gras ingezaaid worden. Gelukkig is dat in het naseizoen allemaal in de aanbieding bij het Tuincentrum en we strooien er dan ook lustig op los!

Moe maar voldaan kunnen we dan 's avonds van een prachtig avondrood genieten, in de hoop op nòg veel meer van die prachtige (na)zomerse dagen.

Op dagen dat we veel in de tuin bezig zijn, vinden we dat we niet hoeven te sporten. Op andere dagen doen we dat wel, maar zeg nu zelf, met een uitzicht als dit, kun je dat toch nauwelijks een zware taak noemen!

En als het dan dinsdag nòg weer prachtig weer is, maken we eindelijk maar eens de tocht naar Stryn over het water. Dat is een stuk korter dan over de weg omdat we niet alle inhammen bij Innvik, Olden en Loen langs hoeven (over het slechtste stuk weg dat Norge 'rijk' is), maar de boot gaat zo veel langzamer dan de auto, dat de winst in de kortere afstand wegvalt tegen de snelheid waarmee je rijdt. Maar op zo'n dag als vandaag maakt dat helemaal niet uit. We worden wel vreselijk gedold door groepen makrelen. Die springen af en toe vlak bij de boot half boven water, maar tegen de tijd dat wij onze hengels uitgooien, duiken ze weer onder om een eindje verderop weer boven te komen! Met lege handen keren we weer naar huis terug...