woensdag 22 juli 2009

Nieuw schip en nieuwe gasten

Eerst nog even terug naar een uitstapje dat we vorige week maakten naar Geiranger, om een aanleiding te hebben onderstaande foto te plaatsen:


Ik vond hem te mooi om niet te gebruiken! Hij is gemaakt tijdens een tocht naar Geiranger, waarbij we via Grotli en de oude weg over het Strynfjell weer terug naar huis reden. Op de één of andere manier kun je bij dit huisje altijd wel een mooie foto maken, die ook steeds weer anders is dan de andere die we daarvan al hebben, dus nemen we er maar weer één!

Dinsdag maken onze gasten toevallig ook een tocht naar Geiranger, maar zij varen over naar Hellesylt en komen via Nordjfordeid en met de pont Lote - Anda via Sandane weer terug naar (ons) huis. Het weer is helaas niet super, Dalsnibba ligt in de wolken en is daardoor niet zo spectaculair, maar het is in elk geval droog.

Wij vermaken ons door in de middag bosbessen te plukken voor de vier-vruchten-jam (nieuw in ons assortiment): aalbessen, bosbessen, frambozen en 1 of 2 aardbeien (of misschien nog een paar). Het heeft 's morgens geregend, maar aan het begin van de middag wordt het droog. We trekken lange broeken aan (bah!) en laarzen en beiden gewapend met een beslagkom trekken we de bergen in. Na ruim een uur plukken, op twee verschillende plekken, hebben we voldoende. Dat laat zich ook eenvoudig omschrijven als: we hebben geen zin meer!
Thuis wacht ons dan de "leukste" klus: bessen lezen. Je staat er versteld van wat een troep je dan nog tussen die bessen vandaan plukt! Maar het resultaat is ruim een kilo bosbessen en als we dat combineren met al het fruit dat we al schoongemaakt en ingevroren hebben liggen, levert dat toch minimaal acht potten jam op (hopen we).

Terwijl we bezig zijn, komen onze gasten terug. Ze hebben twee hele leuke piramide-vormige kaarsen, versierd met roze en rode bloemen (helemaal mijn kleur!) als aardigheidje voor bij het afscheid meegenomen. Ze krijgen een mooi plaatsje in de hal.
Als de jongens die avond naar bed zijn, genieten we nog even met elkaar van een goed glas wijn en een al even goed gesprek. Jammer dat we daar tot de laatste avond mee gewacht hebben, maar zo gaan die dingen. Je wilt ook niet eerder inbreken in hun avondprogramma met de jongens.

We draaien een was en maaien het gras, maken het huis weer aan kant voor de volgende gasten die vanmiddag arriveren en Johan trimt het landje bij het fjord. Na een uitgebreide "koffiestop" (met de nieuwe gasten) en een verlate lunch, maken we het grasmaaien af en hang ik de was op. Het weer was, toen ik de was in de machine stopte veelbelovend, maar daar is nu weinig van over. Dan maar een keer noodgedwongen op de traditioneel Noorse manier de was drogen: net zo lang laten hangen tot het na een dag (of dagen) regen weer droog wordt! In Vlaardingen was dat een ramp, want dan zat er zo veel vuiligheid en stank in van de Botlek, dat je net zo goed opnieuw kon wassen. Hier zal dat wel meevallen….

En verder spotten we een nieuwe ster aan het 'cruise-firmament', de Costa Luminosa. Het blijft indrukwekkend om zo'n groot schip gewoon voor je huis langs te zien varen, als is ze met een lengte van 294 m dan ook lang niet zo groot als de Queen Mary 2, die met 350 meter het grootste transatlantische cruiseschip ter wereld is!



maandag 20 juli 2009

Het regent, het regent, de pannetjes worden nat!

Zondagavond begint het te regenen en dat houdt niet op voordat het maandag halverwege de middag is. Een mooie gelegenheid om de weblog bij te werken...

De bijna anderhalve week die we daarna tot het volgende bezoek hebben, worden vooral buiten doorgebracht. Johan verdraagt de warmte beter en hooit en maait waar hij maar denkt dat het nodig is, terwijl ik het lekker rustig aan doe onder het zonnescherm. En natuurlijk lunchen we regelmatig in Byrkjelo!

Woensdag 8 juli arriveert het eerste bezoek van dit jaar. We hebben het trouwens over ‘gasten’ als ze bij ons huren en over ‘bezoek’ als het gaat over familie of vrienden die bij ons komen logeren. In dit geval is het Ida Nap die een kleine week komt logeren en bijpraten. We wisselen de ‘praatsessies’ regelmatig af met uitstapjes, zoals naar Ørsta en Geiranger, omdat het anders de ene of de andere kant uit wel heel vermoeiend wordt en zo vliegt de week om. En op de dag van het uitstapje naar Ørsta na, is het weer al die tijd mooi weer en zijn we blij dat we het zonnescherm hebben!

Als Ida weg is, hebben we één dag om het huis weer in orde te maken voor de volgende gasten: een gezin met drie kinderen in de leeftijd van 4 tot 10 jaar. Dat is weer heel wat anders dan de eerste gasten (een ouder echtpaar zonder kinderen). Af en toe lach je je gek om wat die jongens zeggen of doen en andere momenten verbaas je je vooral over de grote verscheidenheid aan mensen en hun instelling, maar het is overwegend erg leuk om mee te maken.
Ze arriveren op een regendag (uniek moment!), maar kunnen zich de volgende dag meteen al koesteren in de warmte van een uitbundig schijnende zon. Een ideale gelegenheid dus ook om nog diezelfde middag de boot uit te proberen, want je weet nooit wanneer het weer omslaat.

Vrijdag komen Yurdan en Marco een tas vol kersen brengen (‘deze hebben we alvast voor jullie geplukt en als je meer wilt, ga je ze maar halen’) en trakteert de buurman ons op een bakje kersen uit eigen tuin. Stella heeft nog niet veel gepresteerd, dus de kersen zijn bijzonder welkom. We hebben zo veel dat we ook een flinke schaal neer kunnen zetten voor onze gasten en proberen ons door de dag en de kersen heen te eten voor ze gaan schimmelen. Dat lukt maar ten dele, zodat we toch ook een kleine hoeveelheid weg moeten gooien, maar het is niet anders.
Zaterdagmiddag zijn we bij Yurdan en Marco in Tistam uitgenodigd voor een tuinfeest. We gaar er voor de verandering met de boot ipv de auto naar toe. Eigenlijk zijn we niet echt van die feestnummers, maar het is prachtig weer, er zijn volop lekkere hapjes (door iedereen iets meegebracht) en het is erg gezellig. Terwijl Johan de ‘Nederlandse tafel’ opzoekt, raak ik gezellig aan de praat met wat Noorse dames. Heerlijk om zo mijn Noors weer wat op te halen en wat bij te leren!
Tegen het eind van de middag gaan we weer op huis aan en omdat we ons de hele middag tegoed hebben kunnen doen aan een grote variatie aan hapjes, kunnen we het avondeten simpel houden.

Zondag is het bewolkt, maar nog steeds een heerlijke temperatuur. Aan het eind van de middag trekt de wind ineens aan en draait naar het noordwesten, het begin van een regenperiode? Voor de tuin is het nog steeds bijzonder welkom en zo kunnen we ook meteen controleren of alle goten goed liggen. Voor de afloop aan de tuinkant heeft Johan de geul wat uitgegraven en een keurige goot neergelegd om het water af te laten wateren naast ipv over de toppbark. Langs die goot hebben we een paadje afgestoken, zoals we dat op de helling al overal gedaan hebben en de rest hebben we opgevuld met stenen. Je staat er van te kijken hoeveel emmers stenen je kwijt kunt op zo’n klein driehoekje land!! Maar die hoeven we niet te kopen, je kunt ze hier overal vandaan halen: uit het omgeploegde land van de boer of van een enorme berg waar we op weg naar Byrkjelo langs rijden.
Intussen zijn we ook al weer volop bezig met zaad verzamelen. Dit keer van grote witte pluimen (maar geen idee of we ook echt het zaad verzameld hebben of de vliesjes van de uitgebloeide bloemen) en van papaver. Ook van verse paprika drogen we het zaad, wie weet komt het nog gewoon op ook...

zaterdag 18 juli 2009

Het is hier fantastisch!

Met excuses voor de vaste lezers van onze weblog, maar er is weinig nieuws en het is bovendien veel te lekker weer om binnen te gaan zitten.
We hebben intussen bezoek gehad (waarmee we een paar van de bekende highlights bezocht hebben) en gasten. Volgende week komen er nieuwe gasten, de week daarop weer andere gasten en daarna weer bezoek. En al die tijd is het uitzonderlijk mooi weer. De 'regenweek' die al tijden aangekondigd wordt, laat nog steeds op zich wachten. Wel hebben we na een flink onweer de afgelopen week twee of drie lekker stevige buien gehad, maar die vielen 's avonds en dus hadden we daar geen last van. En bovendien waren die buien ontzettend hard nodig om te voorkomen dat de tuin helemaal verdorde. Sproeien is dan een druppel op een gloeiende plaat, maar een flinke bui doet wonderen!
De aardbeien groeien goed. We hebben al twee keer een maaltje voor het ontbijt kunnen oogsten (= in totaal 16 aardbeien!) en nu zijn we aan het verzamelen voor de nieuwe voorraad frambozen-bosbessenjam. Ook het gras achter de schuur komt aardig op, al is het onkruid nog fanatieker, dus dat heeft af en toe wat extra aandacht nodig.
En verder kijken we uit naar de appel-en pruimenoogst, want we hebben intussen een 'sapmachine', dus straks in elk geval genoeg sap om een paar potten appel- en/of pruimenstroop te maken!
Tot zover het laatste nieuws, volgende keer weer wat plaatjes!



donderdag 2 juli 2009

Buiten te warm!

Dat kan òòk nog: dat het buiten zo warm is, dat je het lekkerder vindt om binnen wat te rommelen! En dùs natuurlijk ook een stukje voor de weblog.

Dinsdag trekken we naar Aure. Voor de statistieken: 308 km, vier overtochten, zes bruggen (waarvan één met tol) en twaalf tunnels in zeven uur reistijd. Omdat bij alle overtochten de pont al kwam aanvaren en praktisch meteen vertrok, kun je Aure dus niet sneller bereiken.
Het is koud, regenachtig en wordt gaande de reis alleen maar kouder en regenachtiger. Wat hebben we gedaan?!

Maar woensdag schijnt de zon en is de lucht strakblauw en wordt het 25°C! We lunchen dan ook in Aure. Qua omvang valt die lunch een beetje tegen, maar onder het mom van ‘wat er niet aankomt, hoeft er niet af ook’ leggen we ons daar soepel bij neer.
We vangen geen makreel maar wel een koolvis en een knots van een kabeljauw, die we voor de verandering maar eens roken ipv in alufoil in het kampvuur stomen en dat blijkt een enorm succes. Wat een lekkere vis! De kabeljauw is bovendien zo groot dat we daar op donderdag gewoon een hele avondmaaltijd aan hebben met zijn tweeën. Donderdag is het nog een graadje warmer en lunchen we dus opnieuw in Aure, maar opnieuw geen makreel. Wel zien we ze vrolijk springen in het fjord, maar wel ver buiten het bereik van onze hengeltjes.


Vrijdag doet het weer er nog een schepje bovenop en wordt het 27°C. Opnieuw lunchen we in Aure en helaas opnieuw geen makreel. Het mag zelfs een beetje een wonder heten dat Corry het vissen nog steeds volhoudt, want ze vangt na de eerste dag helemaal niets meer. O ja, toch: iets dat op een zeester lijkt, maar het niet is. Of toch wel? Wie het weet mag het zeggen (graag!!).



Maar ja, of je nou wat vangt of niet, er gaat toch niets boven gezellig samen vissen? Zaterdag zetten we de wekker op 05.15 uur!!! Zondag gaan onze gasten namelijk weg en we willen niet pas laat zaterdagavond thuiskomen als zij de volgende dag om 9.00 uur vertrekken. En nu we weten dat we gerust acht uur kunnen uittrekken voor de reis, zetten we dus de wekker. We hebben op de heenweg (o, wat slim!) al nagevraagd hoe vroeg de eerst afvaart op zaterdag is, en dat blijkt om 06.50 uur te zijn. We rekenen er op dat we een half uur nodig hebben voor wassen, aankleden, inpakken er wegwezen zodat we daarna rustig naar de pont kunnen rijden. Dat doen we en onder het motto ‘liever een half uur te vroeg, dan een minuut te laat’, bereiken we tien voor half zeven Aresvika, vertrekplaats van de eerste pont. Daar hebben we dan lekker de tijd om nog te ontbijten voor we als enige passagiers om exact tien voor zeven overgezet worden naar Hendset.

De rest van de reis verloopt supersoepel. Wat ziet alles er toch bij 25°en een zonnetje compleet anders uit dan bij 12°C en regen! We genieten van de terugweg dan ook meer dan van de heenweg en zijn rond 14.00 uur in Stryn. Daar doen we nog even wat weekendboodschappen bij de Bunnpris (=bodemprijs, dus goedkope winkel, maar had je anders verwacht?!) en rijden dan door naar huis. Daar constateren we dat we er (inclusief deze ca 600 km van de 'vakantie')nu in twee maanden Noorwegen precies 2000 km hebben gereden. Daar hadden we in Nederland soms maar twee weken voor nodig!

De gasten zitten heerlijk op het terras aan de voorkant, in de schaduw nog even van het uitzicht te genieten. Volgens hen komen steevast om 16.00 uur de bruinvissen langs, maar wij kunnen dat tot op heden niet bevestigen…
En zo hebben we vanaf zondag weer het rijk alleen. Ook deze gasten hebben de boel weer keurig schoongemaakt achtergelaten, dus we hoeven helemaal niets te doen!
Hoewel er al weken door meteo Norge aangekondigd wordt dat en regen op komst is, is die nog steeds nauwelijks gevallen. Het beetje dat zondagavond tijdens het onweer de grond bereikt is een druppel op een gloeiende plaat en omdat het de week daarop ook weer elke dag boven de 25°C is, besluiten we om donderdag toch maar te gaan sproeien. We hebben het grasveld opnieuw behandeld tegen mos en onkruid en dat heeft al heel wat mos losgemaakt, maar er zit nog veel meer en deze behandeling schijn je officieel tot 1 juli te kunnen herhalen, dus we zijn al twee dagen over tijd, maar wagen het er toch maar op.

Tussen de bedrijven door laten we woensdagmiddag de boot in het water (alles zit mee, de 'noodlijn' ligt er nog en we kunnen met niet al te veel moeite de ankerlijn weer boven water trekken om de boei aan te haken), wordt de heg op zomerstand gesnoeid (niet te kort), het gras gemaaid, de grond aan beide kanten langs het hek met de boer getrimd, de helling getrimd en gehooid, de schuur aangeveegd en natuurlijk weer het e.e.a. ‘opgepimpt’. Een haakwerkje dat als proeflapje begint, eindigt in een leuk hempje, waar dan weer van een oud T-shirt een bijpassend hempje bij genaaid wordt omdat het anders wel erg doorkijkt en zo besluiten we vanaf nu helemaal niets meer weg te gooien, want voor àlles verzinnen wij uiteindelijk wel een tweede leven! Stukken plank die we nog hadden staan, gebruiken we om een mooi ‘hekje’ om de aardbeien te plaatsen, zodat we met trimmen en maaien makkelijk om de aardbeien heen kunnen en stukken goot die we nog over hadden, worden ingezet om het regenwater (àls het nog weer eens gaat regenen) beter af te laten lopen langs het terras aan de voorkant. Van de stekjes van struikjes die we twee jaar geleden uit BB meegenomen hebben, knippen we opnieuw stekjes en zetten zo de toppbark bovenaan de helling helemaal af (moet je zien om te kunnen begrijpen, denk ik) en zo wordt alles elke keer weer mooier.

Ook met de kieviten gaat het goed, al blijven de jongen wel heel wat langer 'onder moeders vleugels' dan wij hadden gedacht. We hebben tot nu toe drie grote en drie kleintjes gezien. De grote lijken de kleintjes (die nu ongeveer een decimeter groot zijn) in een soort co-ouderschap te verzorgen, bewaken en beschermen tegen al te opdringerige meeuwen, maar vooral tegen kraaien. Spreeuwen en kwikstaartjes laten ze daarentegen ongemoeid.


De rozen die tegen het hek met de boer staan heb ik vorig jaar ontzettend uitgedund (zou goed zijn tegen de luis, omdat ze dan meer kunnen ademen). De luizen tieren nog even welig, maar datzelfde kan gezegd worden van de roos, dus nemen we dat eerste op de koop toe. Aan de voorkant bloeien de duizenschoon, 'onrust' en de margrieten, komen de wilgenroosjes sterk op en blijken ook de goudsbloemen het goed te doen (direct in de 'volle grond' gezaaid), dus al met al hebben alleen de stokrozen en de reuzenbalsemien het dit jaar af laten weten. Een aardige score!

En terwijl ik de koelte van de woonkamer (22°C t.o.v. 29°C buiten) opzoek en rustig aan het verslag werkt, zoekt Johan buiten in het zonnetje een activiteit waarbij je het alleen maar warmer krijgt! Maar het ruìkt wel lekker!