Laatste nieuws...!

Van lieverlee gaan we toch wel voelen dat het seizoen voorbij is. De herfst is dit jaar heel vroeg (eind augustus) ingevallen, dus aan temperaturen rond de 8°C zijn we al helemaal gewend en aan regen en storm ook. Als het dan ook een dag rond de 10°C is, voelt dat zacht aan en doen we meteen weer wat buitendingen. Van schilderen buiten is nu geen sprake meer, maar de schuur moet opgeruimd, de ladders naar binnen, de vuilcontainers schoon en ook naar binnen zodat de buurman ze van de winter niet opnieuw vast hoeft te zetten.

De violen zijn winterhard, die graven we met pot en al in en hopen dat ze zo inderdaad overleven. Zo niet, dan hebben we nog wel wat zaad. 'Wat zaad', wat héét: we hebben zo veel zaad verzameld, dat we volgend jaar maanden bezig zijn om alles te zaaien, over te potten etc. Heerlijk vooruitzicht!!

We maken nog een laatste tochtje naar Førde om wat bank- en verzekeringszaken te checken en nemen voor de afwisseling een andere weg terug. Dat levert een heel leuk tochtje op, ook om met eventuele gasten te doen en we ontdekken zelfs weer een nieuw vrij plekje om te kamperen! Schitterend gelegen aan een meer, dus volop zoet water ook nog!

Terug thuis worden we opgewacht door de koeien, die door de boer een paar dagen ouderwets dicht bij ons huis geweid worden. Zo nieuwsgierig als ze zijn op een afstand, zo schrikkerig zijn ze als je wat dichterbij komt!

En dan moeten we natuurlijk ook de boot maar eens bespreken. We hebben dat een beetje van BERT af laten hangen, omdat die lekker in BB zitten, maar nu zij definitief in de week van 22 oktober weer verkassen, weten we ook wanneer we de boot kunnen boeken. Via het internet zoeken we de meest geschikte optie en drukken dan op de knop 'bel mij'. Nog geen minuut later doet de ColorLine dat inderdaad en één telefoontje volstaat om de gewenste overtocht te boeken. Als we daarna weer op de site van de ColorLine kijken, blijkt dat het de laatste plaats was voor ons soort auto! En ook de andere overtochten die week zijn volgeboekt (wat de auto's betreft). Wat een mazzel! Benieuwd hoe druk het zal zijn aan boord...
In elk geval betekent e.e.a. dat we woensdag 24 oktober overvaren naar Denemarken en waarschijnlijk vanaf donderdag 25 oktober in de loop van de avond weer in BB te bereiken zijn!

Dìt uitzicht moeten we dan weer een poosje missen, maar met familie en vrienden, de eekhoorntjes, vogels en herten komen we de tijd ook wel door!

Stand van zaken

Vandaag is misschien een goed moment om even de stand van zaken op te maken.
1. De planning is nog steeds dat we de laatste week van oktober naar Nederland komen.
2. De boot voor de overtocht is nog niet besproken. We gaan er van uit dat we in de geplande week altijd wel een plekje kunnen krijgen. Het zomerseizoen is voorbij en voor de wintersport is het nog te vroeg.

3. Onze eigen boot hebben we binnen gehaald. Dat ging supervlot dit keer, we krijgen ervaring en ik heb gelukkig geen koudwatervrees.

4. Op handwerkgebied is de boel aardig afgerond. Het gehaakte kleed moet nog onder een vochtige doek in model gespannen worden, maar dat moet in Nederland. Ook de laatste (geplande) Kerstquilts zijn af.

Eigenlijk hadden we goede hoop dat we vandaag nog aan de westkant konden schilderen. Avondrood en voorspellingen op http://www.yr.no/ stemden ons optimistisch, maar toen we opstonden, bleken we in een heel klein wereldje te zitten. Zoals je in Nederland in de herfst vaak mist hebt, heb je hier te maken met een hele dikke wolk die op het water ligt. Als de zon sterk genoeg is, trekt zo'n wolk weg en houd je een heerlijk zonnig dag over. Terwijl ik boodschappen doe in het dorp, wordt het ook zonnig, maar tijdens de koffie zakt de wolk terug en de rest van de dag zitten we in de mist!

Erg jammer, maar daardoor werd het ineens wel een prima dag om eens even lekker door het huis te gaan met stofdoeken, dweil, stofzuiger etc. Het weer knapt daar niet van op, maar het huis wel en in de tussentijd maakt Johan de boot schoon.

En zo hebben we toch weer een heel voldaan gevoel aan het eind van de dag!

We trekken er lekker op uit!

Natuurlijk houden we de zondagsrust in ere. Los van alle eventueel religieuze motieven is het immers gewoon ook goed om een vaste rustdag in te plannen! Maar maandag gaan we er dan wel weer lekker tegenaan. Ik schilder de ramen in het strijkkot en de openhaardkamer en Johan rommelt van alles en nog wat. Het is echt weer om lekker binnen bezig te zijn en ’s avonds de kachel aan te steken!

Dinsdag begint bewolkt, maar al snel na het ontbijt begint de lucht te breken en bij de tweede koffie ziet het er zo lekker uit, dat we het zonde vinden om binnen te blijven zitten. Om uitgebreid in de tuin te gaan zitten is echter weer het andere uiterste en zin om te schilderen hebben we niet, dus pakken we de rest van de koffie, smeren een paar boterhammen, pakken de hengels en gaan op pad. Het idee is om voorbij Sandane een visplekje te zoeken. Dat is iets meer richting open zee en dus misschien meer kans op vis. Als we eindelijk een mooie plek gevonden hebben, valt het met de vis helaas tegen, maar zo snel laten we ons niet uit het veld slaan, we zoeken gewoon een andere plek. Dat lukt niet meteen, maar intussen zijn we wel in Hyen, helemaal in de kom van het fjord. Daar zijn we volgens de gegevens wel eens geweest, maar we herinneren ons er beiden helemaal niets van. Een mooie gelegenheid om Hyen dan maar eens ‘helemaal’ te doen en dit keer wèl in onze herinnering op te slaan. Nou, heel Hyen is nog kleiner dan Utvik (omdat bij ons de omliggende boerderijen meetellen en die hebben ze hier niet!), maar vergeten kunnen we het niet meer. Behalve een heel idyllisch koffieplekje aan het water is er namelijk een informatiebord neergezet en een soort zuil opgericht omdat iemand bedacht heeft dat Columbus misschien wel een Noor was! Het hoe en waarom zullen we nog wel eens lezen, voor nu laten we Hyen weer achter ons en rijden naar Gjengedal. Ook zo’n weg waarvan we aannemen dat we er wel eens geweest zullen zijn, maar verder…? Na een kilometer of tien over een heel smalle en natuurlijk bochtige weg, komen we bij een splitsing. Nu we hier zijn, willen we ook alles zien, dus eerst de ene (keurig nieuw geasfalteerde) doodlopende weg en dan de andere. De ene brengt ons niet eens bij een snu-plass, maar we kunnen op de splitsing van twee oprijlanen naar huizen in elk geval wel draaien. Als we de tweede willen inrijden, komen we een bus tegen (!!!) en moeten dus even terug om de bus voor te laten gaan. Hoe verder we rijden, des te onwaarschijnlijker lijkt het dat hier überhaupt zoiets als een bus kan rijden, laat staan dat er een lijnbus rijdt, maar het zij zo.

De omgeving is trouwens schitterend, lichtgevend gele, groene en dode bomen wisselen elkaar af en de hoogvlakte strekt zich voor ons uit zo ver we kunnen zien.
Als het pad overgaat in een bom-veg (tolweg) doen we daar niet moeilijk over, we doen de verschuldigde Nok 40,- in een brievenbus en rijden verder. Bij een meer aangekomen, besluiten we te lunchen. Terwijl we genieten van onze laatste boterhammetjes met Nederlandse kaas, worden we ingesloten door de totale afwezigheid van industriële geluiden. Het enige dat je hoort, is het malen van je kiezen en de wind die zachtjes ruist in de bomen… Volgens een informatiebord zijn hier maar liefst 78 wandelroutes ‘uitgezet’. Voor niet-wandelaars: ‘uitgezet’ betekent hier in veel gevallen niet meer dan dat je er kunt lopen, maar van herkenbare of goed begaanbare paden is vaak geen sprake!

Op de terugweg maken we nog even een foto van de nieuwe kerstbomenaanplant. Afgaande op vele kleuren strikjes om de bomen, zijn de meeste al verkocht! Eigenlijk heb je dan voor één dag toch wel genoeg mooie dingen gezien, maar ja, zo'n doorkijkje vanuit gewoon een tunneltje onderweg geeft zo'n mooi beeld van de omgeving, dat die foto er ook nog maar bij moest.

Intussen is het zonniger geworden en besluiten we weer richting Utvik te gaan. Eerst nog even tanken in Byrkjelo en omdat we toch lekker op pad zijn, doen we ook even het weggetje naar de plaatselijke (best grote) Tine Meieri (zuivelfabriek). De weg blijkt zelfs nog verder door te lopen en nu we hier toch zijn, gaan we ook de héle weg! Die blijkt te eindigen waar een stuwmeer in wording is. De stuw is er al, het overloopsysteem ook, de bomen zijn ruim er omheen weggekapt… Alleen het meer is nog bijna leeg. Natuurlijk maken we een paar foto’s om over een poosje te kunnen zien hoe snel zoiets afgerond wordt en hoe het er dan uitziet.

Die avond zien we, volledig in strijd met de weersverwachting, avondrood! Eigenlijk weten we wat dat betekent, maar ja, de weermannetjes zullen toch ook wel wat weten…..

Woensdag begint bewolkt, maar al na de eerste koffie (tja, onze ijk-punten zijn inderdaad vaak de koffie-momenten!) breekt de bewolking en bij de tweede koffie is het duidelijk: we gaan ons verkleden en van deze dag optimaal gebruik maken door heerlijk in het zonnetje te schilderen! Want dàt is wel een groot voordeel van werken aan de westkant: je staat lekker in de zon!! Johan zoekt gewoontegetrouw de ladder op en ik ga verder met de onderpui achter de vuilnisbakken, ofwel de nis bij de keuken. En zoals het er dan aan het eind van de dag bij staat (terwijl het pas ín de grondverf staat) dan kun je bijna niet wachten op de volgende mooie dag...