Weer in Nederland

We zijn weer in Nederland! Misschien volgt over de terugreis ook nog wel wat uitgebreider informatie, maar het is de eerste dagen zo knetterdruk, dat we daar nog even geen tijd voor hebben. Uiteindelijk moet er weer (zelf gebakken) brood op de plank (want dat flutbrood van de Super zijn we nu al zat!). Ook de verzamelde werken van de post van een half jaar (een stapel van ongeveer een meter hoog!) moeten doorgewerkt worden en bovendien hebben we ons voorgenomen voor onze eigen gezondheid wat eerder op de rem te trappen. Dat zou je niet zeggen na afgelopen woensdag en donderdag, met hele dagen inkopen en een "Rondje Rijnmond" doen, maar vanaf morgen gaat de rem erop.

En zie ons dàn nog maar eens voor een afspraak te strikken...!

De laatste week!

Tja, en dan komt onvermijdelijk het moment dichterbij dat we moeten besluiten wanneer we weer naar Nederland gaan. De keuze is gevallen op een overtocht van Bergen naar Hirsthals op vrijdag 23 oktober en dat betekent dat we aan onze laatste week hier bezig zijn. Het is dat we niet zo ‘into supernatural things’ zijn, anders zouden we ons op zijn minst afvragen of het wel een verstandige beslissing of handige timing is, immers:

• De bestelde winterbanden worden in de verkeerde maat geleverd
• De wisselknop in de douche in onze badkamer scheidt er mee uit (en is ook niet zoals afgesproken al weer vervangen) en ten slotte, maar zeker niet het minst indrukwekkend:
• De spiegelwand in de hal bij de voordeur komt zondagmiddag spontaan en met een hels kabaal van de muur af!!!

Ik sta net wat op te ruimen terwijl dat gebeurt, dus ik schrik me op zijn minst de pl….., maar nòg wonderbaarlijker is het misschien wel dat het allemaal goed afloopt en alle spiegels heel blijven! Kunnen we wel weer eens zien hoe leuk roze de hal was ten tijde van de vorige bewoners...

Afijn, zoals gezegd, we zijn niet bijgelovig en er zijn een paar ontzettend goede redenen om wèl naar Nederland te vertrekken, dus dat zetten we gewoon door.

Nu echt geen grote klussen meer, alleen nog afronden en schoonmaken. De kasten in de logeerkamer zijn intussen ook opgeleukt met hetzelfde behang als op de overloop (misschien vinden we deze paar dagen nog wel ergens een stukje plint dat bij de schoorsteen past) en als het meezit krijgen we morgen bericht dat de nieuwe banden in Byrkjelo zijn aangekomen, dus dan hebben we nog even een leuk uitje.

Voor mensen die niet bekend zijn met het fenomeen ‘zeevlam’ en voor wie ‘laaghangende bewolking’ in Nederland eigenlijk niet meer dan een wazige omschrijving is van een bewolkte dag (in Nederland heb je immers nergens een plek waar je hoog genoeg kunt komen om te controleren of de bewolking inderdaad alleen maar een dunne laag is met daarachter een stralend zonnetje of dat ie gewoon tot in de hemel reikt!), onderstaande foto’s. De eerste zijn al eerder gepubliceerd, de laatste is een foto van vandaag en laat zien hoe zo’n wolk er van onderen uitziet.(overigens in de zelfde richting genomen als de eerste foto's).

Gelukkig trok de bewolking in de loop van de dag op en hebben we nog even heerlijk kunnen genieten van het zonnetje en het schitterende uitzicht. Dat laatste gaan we wel heel erg missen, maar 'gelukkig hebben we de foto's nog'!

(kijk nog maar even naar de laatste foto van het berichtje op 9 oktober j.l.!)

Eerste winterdag en tòch nog behangen...

Volgens de oudste Noorse jaartelling is 14 oktober de eerste winterdag. Is het die dag mooi en koud weer, dan wordt het een goede winter met veel sneeuw. De eerste sneeuw ligt er al een poosje, maar het is vandaag opnieuw strakblauw en koud, dus we zullen zien wat er van die oude 'waarheden' uitkomt.

Afgelopen zaterdag was het opnieuw verrassend zonnig. Dus draai ik een was en kan die buiten nog zo goed als droog krijgen! De rest van de dag daalt er een soort vaag besef op ons neer van ‘de laatste twee weken’. Van elke dag die we nu hebben, komt er nog maar één voor we naar Nederland gaan. Alles wat we nog oppakken is afronden, geen grote klussen meer, maar huis, tuin en opbergschuur klaarmaken voor de winter. We kùnnen natuurlijk nog van alles oppakken. De trap staat op het programma om geschrapt en geschilderd te worden, voor de gangkast op de overloop hebben we spannende plannen, maar … daar hebben we allemaal geen zin meer in.

Omdat het zulk lekker weer is, zoek ik toch nog wat dingetjes in de tuin om te doen. Lupine kortwieken, coniferenstekkies ingraven, halve zakken tuinaarde en toppbark naar de schuur etc. Bij mijn rondgang om het huis kom ik vlak langs de appelboom van de buren die nu vol hangt met ‘snack-appeltjes’. Twee happen en hij is op, maar heerlijk voor de tussendoortrek, dus daar gaan we weer. Ondanks het lekkere weer hebben we wel de kachel aan, al is dat soms ook (vanwege de cv die het goed doet) alleen voor de gezelligheid!

Zondag houden we vast aan de rustdag, grappig dat dat doorwerkt ook als je al jaren gestopt bent met werken en dus eigenlijk zeven rustdagen in de week zou kunnen hebben… Daar zijn wij de mensen niet naar, maar maandag ‘gaan we weer los’. De wisselknop in de douche heeft het voor de tweede keer begeven, dat zul je altijd zien: net voor we weer naar Nederland gaan. Een telefoontje met Eivind (die hem geïnstalleerd heeft) loopt uit op een telefoontje met Ronny Rør (de loodgieter) zelf: als we even naar de winkel in Sandane komen, kan hij bekijken of hij gerepareerd of vervangen moet worden. Het wordt het laatste, dus dat betekent bestellen en afwachten of de wisselaar nog geleverd wordt voor we naar Nederland gaan.

Het is intussen werkelijk spectaculair weer: regen, zon, sneeuw, dreigende donkere wolken en knalblauwe luchten wisselen elkaar af zo ver je kunt zien. En doordàt je hier zo ver kunt zien, kun je dus ook van dat hele scala genieten en dat doen we dan ook! Natuurlijk wordt er regelmatig gesport en maakt Johan zich op om tòch de kastdeuren op de overloop nog te behangen. Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk (had ie ook niet verwacht gelukkig) en natuurlijk (hij zegt weleens wat van mij) moet het perfect. Voor minder doet ie het gewoon niet. Tussendoor komt Annelies (een van de geëmigreerde Nederlanders hier in het dorp) gezellig een bakkie doen en kunnen we heerlijk nog een keer buiten op het terras zitten. Uit de wind en in de zon is het zelfs bij 5°C genieten!

Ook woensdag is dat het geval: opnieuw stralend weer en voor een keer, dus buiten lunchen en toch ook nog maar de auto in de was zetten. Dat zat er sinds eind augustus eigenlijk niet meer in, maar nu we een paar mooie dagen achter elkaar hebben, deinst Johan er niet voor terug om 's morgens de auto te wassen èn nog te sporten en 's middags de auto nog in de was te zetten ook. Stel je voor dat het morgen weer voor een week of wat gaat regenen... Daar gaan we niet van uit, maar als het wèl zo is, is de auto lekker gedaan!

Het zit weer eens (bijna allemaal) mee!

We kunnen in elk geval zeggen dat 'het weer' van de laatste zes weken een constante factor is: het regent, regent en regent nog meer. Da's niet leuk (en tussen de buien door is het af en toe ook wel eens een uurtje droog), maar het geeft ons wèl de gelegenheid de kelderkamer helemaal af te maken en daar vervolgens tijdens het sporten heerlijk van te genieten. Het is een kamer geworden om trots op te zijn en we zijn meteen ook zò weg van de tegels dat we ideeën krijgen om volgend jaar de openhaardkamer aan te pakken…

Een van de dingen die we hier ook nog willen regelen, is de aanschaf van de winterbanden en dat betekent een rit naar de garage in Ørsta. Daar hebben we een set winterbanden op velgen besteld, zodat we ze volgend voorjaar gewoon zelf weer terug kunnen wisselen voor de zomerbanden. Het hele grote voordeel zit hem in de BTW, die hier 25% is en die wij als buitenlanders terug kunnen vragen.
We hebben de afspraak gemaakt voor vrijdag 9 oktober, omdat we binnen vier of vijf weken na aanschaf de factuur door de douane moeten laten afstempelen op het moment dat we klaar staan om aan boord te gaan (en dus het land uit). Voor het eerst in weken is het mooi weer. Dat zit mee en dat we met de winterbanden niets te vroeg zijn, kun je aan de foto wel zien.

We rijden via Stryn en halen daar bij de Byggmakker (plaatselijke bouwmarkt) een emmertje voegspecie en een paar muizenvallen (als je een muis in een rattenval probeert te vangen, heb je grote kans dat je alleen zijn staart vindt!). Ook dàt zit mee en als we bij de pont in Folkestad aankomen, komt de pont er zelf ook net aan en hij vertrekt ook weer zodra iedereen ingescheept is. Nòg een meevaller!

We zijn ruimschoots op tijd voor onze afspraak bij de garage, wippen nog even bij de Jernia (ijzerwaren en huishoudelijke artikelen) binnen en slagen voor een Langpanne-bakvorm. Dàt is een echte meevaller, want daarvoor zijn we al bij heel wat winkels geweest. Het lijkt al met al dus een hele geslaagde dag te worden.

Nu nog de auto bij de garage afleveren en dan een kop warme chocolademelk met een heerlijke versgebakken wafel met rømme en jam bij onze 'stamkroeg' in Ørsta en wat rondlopen terwijl ze bij de garage de nieuwe banden er onder zetten. Ze beloven zelfs de zomerbanden schoon te spuiten en in zakken ingepakt in de achterbak te leggen!

Na anderhalf uur gaan we terug naar de garage. De auto staat al weer voor de deur geparkeerd, dus nemen we eerst even een kijkje voor we naar binnen gaan om te betalen. De velgen lijken heel erg op onze oude velgen, maar dat vinden we alleen maar fijn. Maar ze lijken niet nieuw… en ook de banden lijken niet nieuw… Sterker nog, ze zìjn niet nieuw, het zijn gewoon onze oude velgen en zomerbanden… Binnen krijgen we te horen hoe dat zit: De garage heeft aan Chrysler Noorwegen gevraagd welke banden en velgen voor onze auto besteld moesten worden en dat hebben ze (volgens zeggen) keurig gedaan. Maar toen ze de nieuwe velgen wilden monteren, bleek de diameter van de ”kern” niet te passen! Die van de nieuwe velgen was 67 millimeter en van onze auto 73 (of zoiets, maar in elk geval passen ze niet!!!). Dàt is een fikse tegenvaller! Er zit niets anders op dan ze opnieuw te bestellen in de juiste maat en dan worden ze gestuurd naar de Esso garage in Byrkjelo, zodat we in elk geval niet nòg een keer naar Ørsta hoeven rijden (dat zit weer mee!).

Gelukkig bedenkt Johan vlak voor we wegrijden dat we nog wèl een stempel nodig hebben op het formulier voor de douane en dat kan niet meer geregeld worden als we de factuur via de post krijgen, dus stap ik weer uit en regel een stempel en een handtekening (op een verder blanco formulier, dus hoe dat allemaal gaat aflopen, zullen we nog moeten afwachten…!).

De volgende dag is de lucht bijna strakblauw als we opstaan, draai ik dùs een was (die we gaan proberen te vriesdrogen) en hebben we al met al weer niets te mopperen!