De winter komt en wij gaan!

De trap is af en de overloop is in de was gezet. De dakbak staat op de auto en is ingeladen en zo komen we steeds dichter bij ons vertrek naar Nederland. Vorige week zaten we nog buiten, nu is alles ingepakt en is het guur en koud en nat. En met een weersverwachting die aangeeft dat het de komende week alleen nog maar kouder wordt, lijkt het er op dat het inderdaad winter wordt. 

Gelukkig hebben we een overnachting in Bergen geboekt vóór we van maandag op dinsdag overvaren naar Denemarken, dus we kunnen rustig aan doen en hoeven niet te stressen als het onderweg druk is of de weg moeilijk begaanbaar.

Als er geen bijzondere dingen gebeuren, zal dìt waarschijnlijk voor 2010 het laatste stukje weblog vanuit Utvik zijn. We nemen afscheid van een heerlijke tijd en een geweldige zomer (en hebben al weer volop plannen voor de volgende!).

De trap is af (nu de overloop nog!)

Donderdag 14 oktober is het feest: DE TRAP IS AF!!! En dat ie mooi geworden is, kun je op de foto's zelf zien:

Als je na gaat dat ik alleen al tijdens het schuren tijd heb voor:

ramen zemen,
afwassen,
auto stofzuigen,
auto ramen zemen (binnen),
boven èn beneden stofzuigen,
boven dweilen
en een sjaaltje haken,

dan kun je je misschien een beetje voorstellen hoeveel werk het is om de hele trap zo aan te pakken! Een gigantische klus en de laatste die we voor dit jaar op het programma hadden staan.

Er is echter één maar (of eigenlijk vier..!): Bij het werken aan de trap is het Johan opgevallen dat de vloerbedekking (linoleum) van de trap eigenlijk wel heel erg versleten is. En als de trap dan zo mooi geschilderd is, is dat een beetje een vlag op een modderschuit. Misschien moeten we overwegen om volgend jaar de trap dan maar te laten bekleden en ook meteen in de openhaardkamer vloerbedekking te laten leggen ipv zelf tegels te leggen zoals in de kelderkamer.

Maar als ik de trap ga schoonmaken, blijkt het linoleum niet versleten is, maar ONTZETTEND VUIL!! De slijtageplekken blijken gewoon krassen in het vuil. En dus ga ik aan de slag met pannenspons en sop en zo knapt de trap zienderogen op. Dàt is leuk werken.

Maar nu de trap zo schoon is, zie je op de overloop boven heel goed welke kamer het meest gebruikt wordt: de onze. En dus moet nu ook de overloop met een heet sopje en een pannenspons.

Daarna vallen de verf- en kitspetters (van vorige bewoners) op de vloer in de badkamer wel erg op, dus nemen we die ook mee in het schoonmaakverhaal.

De volgende dag blijkt dat het schoonmaken van ‘het pad’ naar onze slaapkamer goed gelukt is. Het is zo serieus aangepakt, dat alle oude vernislagen verwijderd zijn en er mooi een nieuwe laag op kan voor we naar Nederland vertrekken.

Maar je ziet ook duidelijk het verschil met plekken waar niet helemaal supergrondig alle vernislagen zijn verwijderd. Als je het niet weet dan zie je het niet.

Maar als je het wèl weet, zie je het dus wèl. En je weet hoe dat gaat: dan blijf je het zien en gaat het je dwars zitten dat je niet de moeite hebt genomen om alles zo grondig aan te pakken. Zo levert elk klusje een nieuw klusje op en hoeven we ons de laatste weken niet te vervelen.

Nog genoeg te doen...

Door problemen met het internet lukt het niet om alle bijpassende foto's te plaatsen. We hopen dat het snel verholpen is en dat je binnenkort ook de andere foto's kunt zien!

Johan vordert gestaag met de trap en ik met haken en breien van een truitje en het vliegengordijn met de gratis garenspoelen van Selgren (de wolfabriek in Innvik).  Tussendoor hark ik nog weer een m² mos weg, pluk pruimen, appels en bramen en maak daar nog weer heerlijke prutjes van.
Maandag tussen de middag gaan we naar Byrkjelo voor wat boodschappen, maar vooral ook om te lunchen. En nu maar hopen dat ze nog soft-is hebben bij de Spar. Het bord staat gelukkig buiten, dus kunnen we inderdaad een geweldige zomer op gepaste wijze afsluiten. Maar eenmaal binnen, zien we dat er geen wafels staan bij de soft-is machine en er blijkt inderdaad ook geen soft-is meer te zijn.
Dàt is een vette streep door de rekening! We worden weliswaar behoorlijk gematst bij het alternatief: schepijs, maar het kan toch niet tippen aan onze favoriete lunch. Misschien dat we later deze week nog een poging kunnen wagen om in Sandane het soft-is-seizoen af te sluiten. Als we de voorspellingen mogen geloven, zit dat er nog wel een keer in, maar we zullen zien.

Het halletje in de kelder waar de trap zit is intussen bijna klaar om de droger -die we mede voor de gasten gekocht hebben- te verwelkomen, maar het kan altijd mooier en terwijl we de boel staan te bewonderen, komen nieuwe ideeën naar boven: de puzzel achter de trap staat rommelig, dus die kan wel weg (erfenis van de vorige bewoner). Maar ‘weg’ is wel heel erg weg, hij kan ook gewoon naar de andere kant om de bakstenen muur wat op te vrolijken. Een mooi klusje voor mij (Corry).

Daarna moet de muur waar de puzzel hing wel weer gewit worden, maar ook dat is een klusje dat ik wel aankan. Dan hebben we ook nog een poster van de Briksdalsbre in de sportkamer. Daar hebben we een wissellijst voor gekocht en die moet ook nog opgehangen worden. Een mooi klusje voor…..? Inderdaad, voor mij. En dan kan òòk de doorgang naar de werkruimte nog wel een mooi kozijn gebruiken. In het kader van ‘wie wat bewaart, die heeft wat’ hebben we in de schuur nog wel deurstijlen liggen van de oude slaapkamerdeuren die Johan vervangen heeft. Die zien er natuurlijk niet uit, maar als je de oude verf verwijdert, wordt het weer als nieuw hoeven ze alleen nog op maat gezaagd te worden. Zò moeilijk is dat niet en dus een klusje voor mij. Zo lijkt het alsof ik heel wat doe terwijl Johan spijltje voor spijltje en tree voor tree aan de trap verder gaat.

En dàt is met alle horizontale, verticale en diagonale vlakken in alle richtingen een secuur en geduldwerkje dat typisch géén klusje voor mij, maar iets dat om de hand van de meester vraagt en dat dus alleen door Johan geklaard kan worden!

En zo lijkt het of we voorlopig nog niet van plan zijn naar Nederland te vertrekken, maar naast het klussen zijn we wel degelijk bezig met lijstjes, vriezer en kastjes leeg-eten etc en is de boot besproken!

Intussen hebben we het samen sporten moeten opgeven: Johan heeft het trekkoord van het roeiapparaat kapot getrokken! Niet door lompe kracht, maar door slechte kwaliteit van het apparaat. Dankzij de service van de importeur kunnen we het ding gewoon terug geven en volgend jaar beginnen met een nieuwe uit te zoeken!
Dat betekent wel dat we nu alleen nog maar om beurten kunnen fietsen op de home-trainer, maar daar houden we onze conditie de laatste weken ook wel mee op peil!

De week van de jam

Na de week van de appelstroop regent het nog steeds (al meer dan een week, niet elke dag heel veel maar droog is het evenmin). Het lijkt er werkelijk op dat de grote regentijd is aangebroken. Toch kan de herfst in Sogn og Fjordane (de provincie waar wij wonen) wel degelijk heel mooie plaatjes opleveren, getuige bovenstaande foto. Helaas zien wij daar momenteel niet veel van, maar toch.

We hoeven ons echter niet te vervelen. Johan gaat verder met de trap en ik maak er na 'De Week van de Appelstroop' maar meteen 'De Week van de Jam' van. De 12 kilo fruit die we intussen verzameld hadden leveren zo'n 35 potten jam op, in vier verschillende smaken:

• 
  
  frambozen-aalbessen
• 
  
  aalbessen-bosbessen
• 
  
  frambozen-bramen
• 
  
  vier-vruchten

En dan kòmt er nog een partij bramen-aalbessen. We hebben meer dan we zelf op kunnen, dus als je zin hebt in een portie neem je een lege jampot mee als je bij ons op bezoek komt en dan zorgen wij dat ie gevuld is als je weer naar huis gaat! Zo lang de voorraad strekt kun je nog kiezen ook!

Intussen gaat het werk aan het vliegengordijn natuurlijk gewoon door. Een heerlijk klusje, want het is alleen maar een kwestie van 'lossen' haken en daar hoef je niet naar te kijken, niet bij te tellen of op te letten, dus ideaal om te combineren met tv-kijken of wat dan ook. 

Geen idee hoe ik ertoe kwam, maar ineens bedacht ik een recept voor chocoladeschuimpjes. De bedoeling was dat het van die 'chocoladetongen' zouden worden zoals je bij de bakker kunt kopen, maar dàt is nog niet helemaal gelukt. De schuimpjes zijn echter ook al zo lekker èn supereenvoudig te maken, dat ik hier maar meteen doorgeef:

Benodigdheden voor ca 14 stuks:

1 eiwit (het eigeel gooi je gewoon door gebakken aardappeltjes of zo)

50 gram suiker

1 theelepel cacao

• Klop het eiwit stijf (zodat je pieken kunt trekken)
• roer er heeeeel voorzichtig, theelepel voor theelepel de suiker door (het geheel moet schuimig en redelijk stijf blijven, anders niet alle suiker toevoegen)
• roer er vervolgens voorzichtig de cacao door
• schep met een theelepel kleine bolletjes op een bakplaat met bakpapier
• bak in 30 minuten op 160°C

Een heerlijke en een heel voordelige tractatie bij de thee!

En met het weer in het vooruitzicht dat we volgens onderstaand overzicht kunnen verwachten, gaan we volgende week weer lekker buiten aan de slag! Voor de goede orde: groen in het diagram betekent 'redelijk zeker' en geel betekent 'nog onzeker' dus op zò veel zon zullen we maar niet rekenen...

De week van de appelstroop

Met de hele week regen en kou in het vooruitzicht bombarderen we deze week tot 'De Week van de Appelstroop'. Twee weken later dan vorig jaar, maar dat zal alles te maken hebben met de extreem lange en extreem koude winter van het afgelopen jaar.

De aftrap is maandag 13 september als Johan  in eerste instantie verder gaat met de trap (oude verf verwijderen) en ik met het vliegengordijn. Tussendoor pluk ik de eerste emmer (val)appeltjes en knip de kleintjes uit de trossen om de andere appels meer ruimte te geven. Aan de trap en het vliegengordijn komen we vervolgens niet meer zo erg toe, omdat we de geplukte appels ook maar meteen gaan verwerken tot appelstroop. 

De eerste keer is dat altijd weer even een beetje uitzoeken hoe het ook al weer ging, maar met de gebruiksaanwijzing van vorig jaar komen we daar snel genoeg uit. 

Voor wie vorig jaar niet 'meelas' met de weblog, komt het in het kort hier op neer:

ca 7 kilo levert ca 3,5 liter sap op. Dat moet in ca 2,5 uur worden ingekookt tot ongeveer 0,5 liter donkerrode, bruisende stroop. Je ziet nog niet direct dat het stroop is, want het is dan nog heel heet en dus dun en het is heel spannend om het moment te kiezen waarop je besluit dat het voldoende ingekookt is om een mooie dikke stroop op te leveren.

Als we dat moment bepaald hebben, voegen we ca 1 eetlepel Honig Allesbinder toe en als dàt dan heel erg gaat bruisen, halen we vliegensvlug de pan van de plaat, roeren er 150 gram bruine basterdsuiker door en laten de boel afkoelen.

Dinsdag ontdekken we dat we gisteren dat moment te vroeg gekozen hebben, waardoor de stroop te dun is. Maar daar hebben we Noorse allesbinder voor die je aan koude sauzen en soepen kunt toevoegen en dus ook aan jam of appelstroop. Het levert een heerlijk friszure appelstroop op en dus gaan we dinsdag verder met de tweede partij.
Dit keer kiezen we exact het goede moment en het loopt nu zo soepel dat we woensdag twéé series verwerken. Tussendoor moet de sapcentrifuge even rusten en drinken wij koffie.

Het is bovendien zulk lekker weer dat ik de rest van de boom ook maar kaal pluk, dan hebben we alles in huis om donderdag en vrijdag de laatste series te kunnen verwerken.

Maar als Johan donderdag wakker wordt, heeft hij een manier bedacht om nòg economischer te werken, waarbij we alle appels (voldoende voor 3 series!) achter elkaar persen. Het sap vangen we op in een grote pan en twee emmers en zodra er voldoende gezeefd is voor de eerste serie, zetten we vast een pan op en kan de rest nog rustig verder zeven.
Het plan werkt perfect en al op donderdag om 21.40 uur sluiten we 'De Week van de Appelstroop' meer dan tevreden af.
In vier dagen tijd hebben we zo'n 50 kilo appels door onze handen laten gaan en het resultaat mag er zijn: bijna 4,5 liter appelstroop! Dat is meer dan je op grond van de verhouding 7 kilo » 0,5 liter mag verwachten, maar we hebben dan ook helemaal niets verspild/verspeeld.

Nu hebben we het met de appelstroop verder ook wel gehad, dus wassen we alles af en pakken het keurig netjes in voor volgend jaar!

Intussen wordt op het veld van de boer achter ons huis strijd geleverd tussen een meeuw en een valk (uitslag 0-1) en valt op de bergen bij Stryn de eerste sneeuw van dit jaar. In tegenstelling tot de appeloogst is de sneeuw twee weken éérder dan vorig jaar (maar wat dàt zegt over de komende winter, daar hebben we geen idee van, maar zien we vanzelf!).

De zomer houdt op!

Konden we een week geleden nog openen met 'De zomer houdt aan', nu is het over! In elk geval wordt voor de komende week alleen maar kou en regen voorspeld. Dat nemen we meestal met een korreltje zout, maar nu ze het met de voorspelling van de afgelopen 10 dagen zon bij het rechte eind hadden, zullen we zien hoe terecht de voorspelling voor de komende week blijkt te zijn.

Niet dat we bang hoeven te zijn om ons te vervelen, want er staat nog genoeg op het programma. Behalve het verwerken van (vele kilo's !!) bessen, bramen en frambozen tot jam en appels tot appelstroop, hebben we ook nog een laatste grote klus in huis: het schilderen van de trap en -leuning. Johan maakt daar een begin mee door wat kieren te dichten, terwijl ik me weer op een nieuwe handwerkactiviteit stort. Het leukste daarvan is misschien nog wel dat ik gratis aan het materiaal gekomen ben en dat ik er de komende jaren nog wel op door kan fantaseren...

Dat heeft te maken met een wolfabriek die in Innvik zit (het volgende dorp) en waar ze de hele productielijn van schapenvacht tot meubel- en gordijnstoffen hebben. Het komt regelmatig voor dat ze klossen op het weefraam vervangen door klossen van een andere kleur vanwege een andere opdracht. De soms nog halfvolle klossen worden dan buiten in een container gedumpt en daar gaan wij af en toe checken of er nog klossen liggen in een mooie kleur. Dat heeft al een aardige verzameling opgeleverd en daar moet je dan natuurlijk wèl iets mee doen.

Het garen is te dun om meteen mee te breien of haken (iets dunner dan rijggaren), maar als je van drie of vier klossen een bolletje draait, kun je daar wèl mee aan de slag. Dat resulteerde eerder dit jaar in een vestje en een truitje, maar daar kun je ook niet eindeloos mee doorgaan.

Toevallig is het vliegengordijn dat we bij de kelderbuitendeur hebben hangen ernstig aan vervanging toe, maar we zijn nog niet geslaagd in het vinden van een alternatief. Dus.... ga ik het haken! In de kleuren van het huis.

Dat het een dievenbaan is , maakt niet uit. Het is een kwestie van een schier eindeloze ketting van lossen haken (volgens een ruwe berekening ca 300.000, maar steeds maar één tegelijk :-)!)  en van het koord dat zo ontstaat vervolgens de slierten voor een vliegengordijn haken! Dat laatste is Johan zijn idee en dat is een puik idee, want dan heb je veel dikkere slierten dan alleen van een ketting lossen.

En om af te sluiten met een mooi plaatje: een foto van zondagmorgen (waarschijnlijk het enige vrolijke plaatje dat er vandaag te maken valt, want inmiddels is het overal bewolkt en ziet het ernaar uit dat het elk moment weer kan gaan regenen!).

De zomer houdt aan

Omdat het zomerse weer aanhoudt en we buren hebben gekregen die het huis en de tuin ècht op gaan knappen, wordt het tijd dat wij ook een steentje bijdragen aan het mooie plaatje.

Om het oude gaashek te kunnen verwijderen lenen we een betonschaar bij de bouwmarkt in Byrkjelo, knippen en snoeien dat het een lieve lust is en zetten er een paar conifeertjes voor in de plaats. Dat is een heel wat beter gezicht dan de onkruidtroep die het was (sorry, geen foto van 'hoe het was'). Onderweg naar de hoogvlakte halen we wat stenen om het plaatje af te maken.

Ook aan onze eigen tuin kunnen we nog wel wat opknappen. Zo hebben we in  het gras best veel last van mos. Dat willen we eigenlijk wel kwijt, maar in een tuin van ca 15x25 meter ligt aardig wat mos als je nagaat dat we per m2 ongeveer drie volle kruiwagens mos afvoeren!

We hebben wel tips gekregen over hoe en wat, maar we hebben geen zin om de hele tuin te doen en volgend jaar te ontdekken dat het niet werkte, dus pakken we eerst de schuine helling naast het land van de boer aan. We harken stukje voor stukje, horizontaal, vertikaal, diagonaal en alles ook weer terug. Dat levert een enorme berg mos op, dus is het wel de moeite waard. Het wordt echter tegelijkertijd een gatenkaas, dus moet er ook weer gras ingezaaid worden. Gelukkig is dat in het naseizoen allemaal in de aanbieding bij het Tuincentrum en we strooien er dan ook lustig op los!

Moe maar voldaan kunnen we dan 's avonds van een prachtig avondrood genieten, in de hoop op nòg veel meer van die prachtige (na)zomerse dagen.

Op dagen dat we veel in de tuin bezig zijn, vinden we dat we niet hoeven te sporten. Op andere dagen doen we dat wel, maar zeg nu zelf, met een uitzicht als dit, kun je dat toch nauwelijks een zware taak noemen!

En als het dan dinsdag nòg weer prachtig weer is, maken we eindelijk maar eens de tocht naar Stryn over het water. Dat is een stuk korter dan over de weg omdat we niet alle inhammen bij Innvik, Olden en Loen langs hoeven (over het slechtste stuk weg dat Norge 'rijk' is), maar de boot gaat zo veel langzamer dan de auto, dat de winst in de kortere afstand wegvalt tegen de snelheid waarmee je rijdt. Maar op zo'n dag als vandaag maakt dat helemaal niet uit. We worden wel vreselijk gedold door groepen makrelen. Die springen af en toe vlak bij de boot half boven water, maar tegen de tijd dat wij onze hengels uitgooien, duiken ze weer onder om een eindje verderop weer boven te komen! Met lege handen keren we weer naar huis terug...

Einde visseizoen, start van het fruitseizoen

Met een makrelentocht (die op niets uitloopt) sluiten we waarschijnlijk het visseizoen voor dit jaar af. Zelf zijn we op dat punt niet zo succesvol geweest dit jaar, maar mede dankzij onze laatste gasten, hebben we nu toch nog een voorraadje gerookte vis in de vriezer liggen. De  zalm die zij voor ons achtergelaten hadden, hebben we direct na het roken opgegeten.

Vis roken in de tuin vraagt trouwens heel wat meer georganiseer dan tijdens het kamperen (en je moet alles weer zo netjes achterlaten!).

Van onze kampeervakantie hadden jullie ook nog een paar foto's tegoed, dus bij dezen.

Links het uitzicht vanuit de tent op de Lofoten,

rechts onverwacht bezoek van een vos (hij kwam drie avonden op rij langs!)

en hieronder een foto van de uitstroomdelta van het zoetwaterbeekje waar we met de tent naast stonden: 'bomen in het zand'. Best artistiek zoals de natuur hier op eigen houtje bezig is geweest!

Voor wie nog nooit bij de poolcirkel geweest zijn: in Noorwegen ziet dat er zo uit:

Natuurlijk heel wat minder spectaculair dan de foto van de 'zandbomen' hierboven, maar toch.

En hiernaast (om het contrast met vrij kamperen aan te geven) een foto van hoe 'kamperen' er anno 2010 uitziet op een gemiddelde camping in Noorwegen:

Dan ben je wel blij dat je nog vrije plekjes weet om even bij te komen van de campingstress!

En nu wacht het fruit om geoogst te worden. Bramen en aalbessen genoeg, maar onze eigen appelbomen laten het dit jaar vreselijk afweten (eerlijk is eerlijk: er hangen nog twee of drie appels in de boom...):

En tot slot een foto van de reuzenbalsemien, die na drie 'proefboringen' eindelijk voet aan de grond heeft gekregen in onze tuin!

Gasten en vakantie!

Na het weekje Aure hebben we precies één dag de tijd om het huis klaar te maken voor de komst van Patries. Maar dat is genoeg en zondag vlieg ik naar Oslo om Patries daar af te halen. We hebben intussen al zo vaak gasten of logees gehad, dat we een min of meer vast draaiboek hebben met uitstapjes en rustdagen. Van de uitstapjes met Patries volgt hieronder een kleine fotoselectie. 

Tocht naar Geiranger

Robbeneiland

Briksdalsbreen             en                  Avondrood (voor de zoveelste keer...)

Voor een uitgebreid verslag hebben we geen tijd, want de dag dat Patries vertrekt, komen 's avonds de volgende gasten alweer en wanneer zij aanstaande vrijdag vertrekken, arriveren de volgende gasten en zijn wij degenen die vertrekken.

Na een heerlijke vakantie op Tysnes (een vrij plekje aan het strand, met uitzicht op de Lofoten), zijn we intussen weer thuis. Onze laatste gasten hebben het uitstekend naar hun zin gehad en hebben nog het een en ander voor ons achtergelaten ook. Behalve het (meer dan overdadig) aanvullen van gebruikte voorraden, blijkt een la van de vriezer vol te liggen met vis: twee grote kabeljouwen (o.i.d.), zes medium size koolvissen èn als klap op de vuurpijl een grote zalm/zalmforel!

Met nog tweeënhalve maand te gaan hier, komen we dus volop aan de aanbevolen hoeveelheid dagelijkse omegaatjes.

Foto's van de vakantie volgen nog, maar eigenlijk hebben we weinig tijd voor dagboek/weblog etc. Het oogstseizoen is namelijk intussen ook begonnen, dus dagelijks plukken van frambozen, bramen, bosbessen etc en als dat achter de rug is, komen de appels. Sorry, maar de weblog schiet er dan bij in. Het moet wel leuk blijven!

Een weekje vakantie

In de week van 3 t/m 9 juli hebben we gasten die een gedeelte van het huis huren. Ze maken regelmatig een uitstapje en genieten verder van het schitterende uitzicht en het heerlijke weer: niet te warm, niet te koud, af en toe een buitje en verder ook veel zon. Wij kunnen niet anders dan daar òòk van genieten!

Nadat zij zaterdag 10 juli in de ochtend vertrekken, arriveren in de loop van de middag de volgende gasten. Zij huren het hele huis en dus gaan wij een week kamperen op Aure. Dat is altijd een beetje thuiskomen en het bevalt ook dit keer weer uitstekend.

Een paar statistieken:

• 
  
  Bij aankomst is het 26°C.
• 
  
  Het kleine tentje gaat voor de tiende keer mee en past nog steeds!

• 
  
  We verliezen de WK-finale, zelfs al hebben we de Gjestegård in Aure afgehuurd om die te kunnen kijken.

• 
  
  We verliezen ook voorgoed ons geloof in oude volkswijsheden zoals *Avondrood, mooi weer aan boord*, want van dinsdag op woensdag regent het 33 uur aan één stuk, ondanks het schitterende avondrood van de vorige dag! Geldt dat dan soms inderdaad alleen ‘aan boord’ ???

• 
  
  We (Johan) vangen vier makrelen en dat is vier meer dan vorig jaar!

• 
  
   We zijn voor de 20ste keer op Aure: 9x met de Lada, 9x met de groene Jeep en 2x met de rode

 

Gasten en met vakantie gaan brengt allemaal best wat drukte met zich mee, dus houden we het op de weblog een beetje kort. Dat geldt ook voor de komende weken: vanavond krijgen we voor een week een logeetje, daarna komen er gasten en pas half augustus zijn we weer 'terug op het honk' en hebben we weer meer tijd om de weblog etc bij te houden. Tot die tijd geldt gewoon even: 'geen bericht is goed bericht'!