Huisvlijt

Vraag me niet hoe het kan, maar tussen alle bedrijvigheden met gasten, bezoek, klussen in de tuin en schilderen aan de gevel door, blijkt er ook nog tijd voor wat huisvlijt! Natuurlijk wordt er dan ruimte gemaakt voor een quilt(je). Het haakwerk (lampenkap, stoelkleedjes en onderzetjes) hoort bij de "puntjes op de i" van de inrichting van de openhaardkamer en het borduurwerk is een detail van de geborduurde loper die aan de muur in het trapgat hangt. Het is één van de weinige dingen die Olav Bjørn (de vorige eigenaar) heeft achtergelaten en zat (nog keurig in de originele verpakking) in één van de megagrote vuilniszakken met oude kleding en gordijnen die we op de zolder aantroffen. Omdat het er nog zo gaaf uit zag, vond ik dat het een plaatsje moest krijgen in ons huis, als aandenken aan onze start hier!

En hoe langer de schilder het laat afweten met plaatsen van de steiger, des te meer doen we zelf en we vinden zelfs iets waardoor ik een bijdrage kan leveren aan het schilderwerk: de onderpui wordt keurig betongrijs geschilderd! Da's toch wel een veel beter gezicht dan een deel met rode bakstenen gemetseld en een ander deel grote rotsblokken...

Tussen het werk aan de voor- en zijkant door, nemen we ook de ramen van de badkamer en overloop onder handen. Dat waren de slechtst onderhouden ramen, waarbij schimmel tussen het dubbele glas zat. Maar omdat het voorzetramen zijn, kunnen we alles demonteren, schuren, kitten, schilderen, schoonmaken en weer monteren. Ze wegen als lood en je staat er nooit handig voor, maar we worden er steeds handiger in. Ze zien er weer top uit en alleen al vanwege het uitzicht dat je nu hebt als je op het toilet zit, zou je willen dat je aan de diarree was!

En als ook die klus geklaard is, pakt Johan gewoon weer de ladder en gaat verder met de volgende verdieping...

Emma !!!

Even wat nieuws van een heel andere orde: op 27 augustus zijn we voor de tweede keer opa & oma geworden. Dit keer van een kleindochter. Ze heet Emma en is een maand te vroeg, maar dat was bij haar grote broer ook zo en die is prima opgedroogd!
En zoals dat gaat bij de geboorte van de tweede: de eerste lijkt meteen zó groot!

Excursie wolfabriek

Ons huis in Utvik staat aan het eind van een oprijlaan. Diezelfde oprijlaan gebruiken onze (enige) buren om bij hùn huis te komen. Omdat het onze enige buren zijn, vinden we het belangrijk om goed contact met ze te hebben. Uiteindelijk zijn we straks ook weer een half jaar weg en dan is het een prettig idee dat je buren hebt om op je huis te letten. We lopen de deur niet plat bij elkaar, maar weten elkaar te vinden als dat nodig is.

Onze buurman werkt als elektromonteur (of zo)op olieplatforms over de hele wereld en is steeds zes weken thuis en dan weer zes weken weg. Van onze buurvrouw ontdekten we kort geleden dat ze in een wolfabriek in het volgende dorp werkt. Bij die gelegenheid nodigde ze ons uit om een kijkje te nemen in de fabriek en dat doen we dan natuurlijk ook!

Volgens de buurvrouw is het één van de oudste wolfabrieken van Noorwegen en daar kunnen we ons alles bij voorstellen: de Arbo-wet is hier nog niet van kracht! Donkere werkplekken, veel lawaai en stof en zelfs bij de het nieuwste rek waar de spoelen klaargezet worden voor de weefmachines, moeten mensen op hun knieën zitten om de draden in te rijgen!

De buurvrouw zelf zit op de controle-afdeling en doet de hele dag niet anders dan rollen stof doorspoelen en controleren op weeffouten! Maar ze is van de straat en ze verdient er een extraatje mee en de fabriek op zich staat in zo hoog aanzien dat kroonprins Haakon en Mette Maritt er op hun rondreis door het land ook een bezoekje aan brengen. Ons bezoek was dus eigenlijk de generale repetitie voor volgende week! Kijken of we volgende week tijd hebben om langs de kant van de weg te gaan staan en naar ze te zwaaien.....!

The falling leaves...

Intussen dienen zich onmiskenbaar de eerste voorboden van de naderende herfst aan: de berken kleuren geel, de bosbessenstruiken rood, reuzenbalsemien en wilgenroosjes sterven af, de pruimen en appels rijpen door, de avonden worden koeler en de nachten langer. Toch is het nog moeilijk om je voor te stellen dat het einde van deze geweldige zomer echt nadert, als je 's avonds om half negen nog in je korte broek en hempje buiten van het uitzicht en de rust zit te genieten!

Door de geweldige zomer is er een overvloed aan fruit. Ola en Karen Marie namen al twee bakken met frambozen mee (die eten ze als dessert, rijkelijk overgoten met room!) en bij de buren kunnen ze met zijn allen niet opeten tegen de aalbessen (ripsbæar) die ze in de tuin hebben. Van het grootste gedeelte maken ze sap, de rest eten ze als dessert, rijkelijk overgoten met vanillesaus! Je verbaast je erover dat ze hier niet allemaal tonnetje rond zijn, want er is bijna niets dat "gewoon" gegeten wordt, overal past wel een sausje of rømme bij. Wij profiteren er ook lekker van, want we mogen de aalbessen plukken zo veel we op kunnen. En dat zijn er heel wat!!

Verder willen we met dit lekkere weer (we kunnen nog steeds lunchen in Byrkjelo!! *) en de naderende herfst nog zo veel mogelijk buitenklussen doen. Dat betekent dat Johan tussen de bedrijven door nog schildert en bomen in stukken zaagt en ik de tuin nog een beetje probeer te fatsoeneren, gedreven door alle informatie die ook hierover via internet beschikbaar is. (In een volgende aflevering komen we misschien nog wel terug op effectief en blijvend onkruid verwijderen want daar heb ik een paar héél handige weetjes over gevonden!)


* Voor de lezers die later ingeschakeld hebben: lunchen in Byrkjelo betekent dat het minstens 20°C is en dat we de gewone lunch (boterhammetje) vervangen door een soft-ijs in een naburig dorp. Wil niet zeggen dat we dat elke keer doen, want dan kunnen we dit jaar wel bezig blijven, maar als we ook nog hard gewerkt hebben, hebben we het wel verdiend!

Cultuurmo(nu)menten

Af en toe proberen we onze horizon wat te verbreden en behalve voor ons lekkere stekkie ook oog te hebben voor wat culturele aspecten van Noorwegen.
Dat doen we natuurlijk niet door 'domweg' ergens heen te rijden en iets te bezichtigen, maar we proberen altijd het nuttige met het aangename te verenigen.
Zo gingen we uit eten in Sandane en stuitten toen op dit prachtige oude hotel: hier bekend als het Gloppen Hotel. Je kunt er echt uitstekend en heel gezellig eten!



Een andere keer komen we (op terugweg van het zomerhuis van Jan Magnus en Marie) in Husum nog een prachtig hotel tegen. In de uitbouw en het balkon is prachtig gedetailleerd houtsnijwerk verwerkt!

Maar ook kerken, oude en nieuwe, trekken in Noorwegen volop de aandacht. Hier de oudste en best bewaarde houten 'Stavkirke',
die van Borgund,
Met op een steenworp afstand de nieuwbouw.

Sociale leven in Noorwegen

Hoewel we in Noorwegen vooral de rust zoeken, krijgen we af en toe wel bezoek. Niet alleen van Nederlandse familie en vrienden, maar ook van Noorse.

Zo belde afgelopen woensdag Ola Sveine ineens om een afspraak te maken voor een bezoekje. We kennen Ola en Karen Marie vanuit de tijd dat we gewend waren op Sjoa te kamperen.


Het bezoekje zou plaatsvinden op vrijdag, maar de reis hierheen verliep zo voorspoedig, dat ze al op donderdagmiddag ineens voor onze neus stonden. Geen probleem, dan stoppen we gewoon iets eerder met klussen en tuinieren en kletsen we een hele middag, avond en ochtend in het Noors! Erg leuk, maar ook een klein beetje vermoeiend wel.

Intussen belden Marie en Jan Magnus (de eerste Noren die we tot onze vriendenkring mochten rekenen) om ons uit te nodigen een weekendje naar hun zomerhuis te komen. Vorig jaar zijn ze bij ons geweest en vertelden ze dat ze (zoals zo vele Noren) een hytte (hut) op een hoogvlakte hadden gekocht. Ze waren er erg enthousiast over en als we hen bezoeken, begrijpen we waarom: dit is geen hytte, maar een serieus zomerhuis! Met een knots van een woonkamer en maar liefst vijf slaapkamers!

Van buiten ziet het er ongeveer uit zoals op deze foto, maar dan is er aan de linkerkant nog een grote uitbouw met de vijf slaapkamers en een badkamer!

Takkenbaan...

Na een weekje vakantie zitten we weer vol energie om de draad van het schilder- en tuinierwerk op te pakken. De schilder is eindelijk geweest om afspraken te maken over de verf en de steiger, we hebben een nieuwe, langere schuifladder besteld voor het overige werk en intussen gaat Johan vrolijk verder met zijn takkenbaan. Want zulke lappen gevel, daar word je niet vrolijk van!

Intussen houd ik me bezig met een heel andere takkenbaan: het verbranden en opruimen van de bomen die Johan en Jacob vorig jaar hebben omgezaagd. Alle kleinere takken moeten er eerst af, maar om die te kunnen verbranden moeten ze nog kleiner. Ook al het blad wil ik kwijt (=verbranden) en daarna moeten de overgebleven boomstammen netjes klaargelegd worden voor als Johan met de motorzaag komt om ze in hapklare brokken te zagen.

En als ik daarmee klaar ben, ligt er ook nog wel een perkje in de tuin dat gefatsoeneerd kan worden...









En zo blijven we nog wel een tijdje bezig, zeker als het zulk heerlijk weer blijft!

Midweekje vakantie

En hier hebben we het dan allemaal voor
gedaan: heerlijke knus slapen in ons tentje,
prachtig uitzicht onderweg op en verder rust, ruimte en vissen, vissen, vissen...

In dit kleine tentje kamperen we meestal. Er is net genoeg plaats om met zijn tweeën in te liggen, maar verder leven we buiten, dus waarom zouden we een grotere tent nemen. Als het regent, trekken we verder.

Hier staat Johan op de rots bij Aure te vissen. De eerste dag wilde het nog niet zo erg lukken, maar de aanhouder wint. En ook al vang je niets, je staat heerlijk in het zonnetje bezig te zijn. Stil liggen bakken is toch niets voor ons!

En dit is dan het resultaat van een dag vissen: vijf makrelen. In totaal hebben we deze dagen een stuk of tien makrelen gevangen (drie hebben we na het roken meteen opgegeten, zes stuks hebben we ingepakt om mee terug te nemen naar huis en ééntje werd teruggezet om nog even door te groeien! Verder ook nog een flinke koolvis, maar die vingen we 's morgens vroeg en bewaren is zonder koelinstallatie geen optie, dus ook die werd teruggezet. Al met al een redelijke vangst voor drie dagen.