maandag 30 juli 2007

Proeflapjes en zo...

Maandag is Johan nog steeds niet lekker. De race/rees houdt aan en proberen we te bestrijden met actieve koolstof ofwel NORIT. Eén van onze gasten blijkt daar zelf ook regelmatig last van te hebben en heeft een grote pot Norit bij zich, waar wij van mee profiteren. Omdat het vandaag opnieuw regenachtig en zwaar bewolkt is, maken zij een uitstapje naar de Eidfossen en doen boodschappen in Sandane. Daar is ook een apotheek, zodat de voorraad Norit weer aangevuld kan worden.

Johan komt af en toe even een uurtje uit bed, maar kruipt er daarna steeds snel weer in omdat alles te vermoeiend is. Dat geeft mij uitgebreid de gelegenheid om aan de weblog te sleutelen. Trouwe lezers zullen intussen wel opgemerkt hebben dat de indeling van de kolom naast de verhaaltjes is veranderd, met de bedoeling dat het allemaal wat overzichtelijker is. Na de laatste vernieuwing stond de kleur van de tekst me niet zo aan, het was allemaal wat somber, dus ging ik er even goed voor zitten om in de HTML-tekst (de codes die de computer nodig heeft om tekst en afbeeldingen te kunnen plaatsen) de kleur van de letters aan te passen.
In de oude versie was dat heel lastig, met kleurcodes zoals #20fj603p en dan moest je vervolgens uitzoeken welke kleur dat in de weblog was. Daarna moest je dan een kleur zoeken die je beter vond en dan moest je dààr weer van zien te achterhalen wat de code was. Mega-ingewikkeld dus! In de nieuwe versie is er gewoon een pop-op-menuutje waarin ze met kleurvakjes laten zien welke kleuren er in je weblog gebuikt worden en welke er nog meer bij passen. Vervolgens klik je de gewenste kleur aan en krijg je een voorbeeld van het effect te zien voor je besluit de wijzigingen toe te passen. Vandaar dat de kleur van de tekst nu ook veranderd is (hij was donkerbruin en nu donkergroen) en misschien nòg wel weer verandert…

Behalve voor het gelummel met de computer heb ik op zo’n dag ook alle tijd om allerlei proeflapjes te maken. Want er wordt niet alleen gequilt in ‘Huize Veerman’, maar ook gehaakt en zelfs weer gebreid. Vorig jaar hebben we de wolfabriek in Innvik bezocht, waar onze buurvrouw werkt. Daar heb ik toen een tas vol nog niet helemaal bewerkte wol gekregen. Het zijn al wel draden die op een spoel gewonden zijn, maar ze zijn nog niet getwijnd en dus zo los van structuur dat je héél voorzichtig moet breien om het te kunnen verwerken. Maar als je twee draden combineert en je dus eigenlijk zelf handmatig al een beetje twijnt, gaat het een stuk beter en kun je er bijvoorbeeld (bed)sokken van breien. Àls je tenminste weet hoe je sokken moet breien… Maar dààr heb je het internet dan weer voor met allerlei sites van verschillende manieren, met foto’s of filmpjes of wat je maar wilt!
En zo ligt er een proeflapje van een sok (die natuurlijk niet goed is, maar waar ik wel aan kan zien hoe ik de definitieve bedsokken moet breien) en een proeflapje van een te haken kleedje voor het dienblad (dat zó glad is dat de kopjes spontaan naar de gasten toe glijden) en een proeflapje voor een tafelkleed dat ik wil haken, naar een voorbeeld dat ik bij Ma de Jong heb gezien. Daarbij kun je eigenlijk niet meer spreken van een 'proeflapje', want het is wel erg groot geworden, maar nog niet met de definitieve katoen en alleen maar een uitprobeersel van welke patroonstukjes op welke manier aan elkaar passen. Want ook daarbij moet ik het hebben van een foto via de computer en heb ik geen patroon! Dus worden in alle restjes katoen die ik heb stukjes van het patroon ontrafeld, geteld, gehaakt en aan elkaar gepast in de hoop dat dat met helpt als ik het definitieve kleedje ga haken... Het ziet er natuurlijk een beetje raar uit met die vreemde puist in ecru en groen, maar dat is omdat ik niet genoeg katoen had om het hele kleed in de volgende toeren af te haken en dus alleen maar stukjes van de volgende randen gehaakt heb om te zien hoe het zit.
Al met al dus is het helemaal geen verloren dag voor mij , al regent het en ligt Johan op bed. En als het dan in de loop van de middag weer wat opklaart en je gaat naar buiten, waar je de koemest van de boer ruikt (met regen altijd sterker dan wanneer het droog is) en geen mens tegenkomt als je even een boodschap gaat doen in het dorp en je kijkt om je heen naar die fantastische bergen, het fjord en de wolken, de jonge meeuwen die al wel groot zijn, maar evengoed nog heel hulpeloos bij hun ouders aankloppen voor eten en de jonge koolmeesjes die op de latten voor het raam gaan zitten, dan kàn het toch ook helemaal geen verloren dag zijn?! Dan zou het schandalig en een verloren dag zijn als je daar níet van weet te genieten!
(neem me niet kwalijk als ik me hier even verlies in emoties vanwege al het moois dat je hier zomaar tegenkomt!)

zondag 29 juli 2007

Een toeristisch uitstapje

Zondag begint veel vriendelijker en dat maakt het eigenlijk alleen maar wranger van gisteren. De helicopterrondvluchten worden vandaag gelukkig wel (ook ?) gehouden, onze gasten maken een uitstapje naar de Briksdalsbre en wij pakken na de tweede koffie de auto om twee wegen (paadjes) te ontdekken waar we nog nooit geweest zijn. En dat bijna bij ons in de achtertuin! Het ene loopt door het Stardal en voert naar de westkant van de Jostedalsbre, al kun je daar niet meer dichtbij komen. We zien wel twee uitlopers van de gletsjer en kunnen aan de gladde, gebleekte rotsen zien dat ze in hun glorietijd heel indrukwekkend geweest moeten zijn, maar daar is inmiddels weinig van over ten gevolge van de opwarming van de aarde. Dankzij het bewolkte weer is er op de foto nòg minder van te zien, maar goed. Het pad loopt dood bij een hek, dat je dan wel weer open kunt maken om een stoer eind te lopen naar …(?), maar daar hebben we geen zin in, het moet wel leuk blijven!
En dus keren we de auto, komen vlak langs een enthousiast stromend watertje (omzoomd door wilgenroosjes, een mooi soort onkruid dat op de één of andere manier bij ons op de helling niet wil aanslaan!) en stoppen onderweg bij een Sommerkafé voor een kop koffie met een stuk kwarktaart. Het tijdstip is heel fout gekozen: de tijd dat de Noren ‘middagen’ = warm eten, maar geduld is een schone zaak en na een minuut of tien zitten we lekker aan een tafeltje. De enige andere gasten die aan de koffie en niet aan de dagschotel zitten, zijn …, idd ook Nederlanders! Maar dat hoeven zij niet te weten, dus houden we ons koest.

Na het Stardal pikken we ook nog even het weggetje voorbij Klakegg naar (klein) Førde. Dat ligt aan de monding van het Førdefjord, dat op zijn beurt weer uitmondt in het grote Breimsvatnet dat langs de weg naar Sandane ligt. Je mag in het meer vissen, maar dan moet je wel over een visakte beschikken. En als je die niet hebt, kun je er ter plekke een aanschaffen, door het vereiste bedrag in een envelop te doen met je naam erop en die te deponeren in het trommeltje dat er bij staat. Allemaal zelfbediening en op goed vertrouwen, dat kan hier gelukkig nog!

Onderweg komen we ook langs zomaar weer een waterval (misschien schandalig dat je daar toch niet meer zo van opkijkt...) en zo zijn we weer rond en kunnen we weer wat zwart maken op de kaart!
Vlak voor we weer thuis zijn, maak ik nog even een foto van de Eggenippa, een 1338 meter hoge, voor deze omgeving heel karakteristieke bergtop, die vandaag om de één of andere reden in het centrum van de belangstelling staat. Er is helemaal een tijdelijke parkeerplaats aangelegd op het land van een plaatselijke boer en diverse bordjes wijzen enthousiaste wandelaars naar het begin van ‘de weg naar de top’.

Wij leggen die top alleen op de foto vast en zijn er zo ook een beetje geweest.
Terug naar huis en tijd voor de cup-a-soup. Johan was de hele dag al niet lekker, hoopte dat het uitstapje hem even goed zou doen, maar helaas, tijdens het spelletje scrabble (een vertekende overwinning voor mij) gaat het alleen maar minder en dus kruipt hij nog vóór het avondeten onder de dekens. Koude rillingen en klam zweet, diarree en hoofdpijn, dat lijkt verdacht veel op een griepje…

zaterdag 28 juli 2007

Even een opkikkertje tussendoor

Dat opkikkertje is dan vooral bedoeld voor de mensen die het toch wel een beetje zuur vinden dat de zomer in Nederland dit jaar niet lijkt te kunnen tippen aan die in Norge: de regen valt hier vandaag met bakken uit de hemel!!! De foto van het avondrood is dan ook niet van gisteravond, want hier geldt bijna zeker 'Avondrood mooi weer aan boord'.

Uitgerekend vandaag is die regen wel triest, want het is de grote dag voor de Sommerdagene in Utvik. Een evenement dat standaard op goed weer kan rekenen, maar dit jaar vormt de uitzondering die de regel bevestigt. En dat is héél erg triest. Natuurlijk voor ons, want met regen ziet het er minder gezellig uit (al is het voor de tuin wel weer heel erg goed), maar ook voor onze gasten en vooral voor al die mensen die weken van tevoren dingen hebben moeten organiseren en die gisteravond bezig geweest zijn met het maken van de salades en voorbereiden voor het grote grill-feest dat één van de hoogtepunten van een zomerfeest in Noorwegen vormt.

We gaan er nog wel even op uit om honing te scoren, maar keren al na tien minuten weer om, want er valt echt niets te beleven en het is één natte bende.
En niet alleen bij ons, maar in heel zuid Noorwegen schijnt het bar te zijn. Van de oude buurvrouw horen we dat een groot festival in Stavanger afgelast is vanwege overstromingsgevaar! Dààr is bij ons gelukkig geen sprake van, maar het is wel zo’n regentje dat de hele dag aanhoudt en pas na zeven uur vanavond misschien nog even ophoudt. We zullen zien, ik vermaak me wel met het één of andere quiltwerk en Johan gaat lekker achter de computer!

woensdag 25 juli 2007

Op naar de volgende gasten

Dinsdag voelen we ons al weer veel meer uitgerust en kan Johan het niet nalaten te schilderen (ik kan bijna niet wachten om de foto's van het resultaat te laten zien, maar nog éven geduld...). Ik zet de picknicktafel opnieuw in de beits (dat is een klusje waar weinig mee fout kan gaan en zo ben je toch ook lekker buiten bezig!) en samen scoren we aan het eind van de middag niet één, niet twéé, maar drie kerstboompjes!

Van ordinair jatten is natuurlijk geen sprake, we zien het liever als ‘een nieuwe locatie zoeken voor jonge kerstbomenaanplant’. De grootste zetten we op de schuine helling tussen ons en de buren (over 20 jaar een mooie natuurlijke erfscheiding), de middelste wat hogerop, op het platje naast de kelderkamer en de kleinste in de tuin, naast de staalkabel die de telefoonpaal verankert.

Woensdag lijkt eerst een verregende dag te zullen worden, maar in de loop van de ochtend wordt het wat droger en omdat de temperatuur ook lekker is, klimt Johan weer op de ladder. Maar eerst ‘verbouwen’ we de logeerkamer. De volgende gasten zijn maar met zijn tweeën en alle daaropvolgende gasten ook, dus maken we van het ene stapelbed een los bed dat we tegen het andere onderbed aanschuiven, zodat het net lijkt of ze een tweepersoonsbed hebben! Wel zo gezellig en het maakt de kamer ook een stuk ruimer. De vorige gasten hadden zelfs allebei de stapelbedden tegen elkaar aangeschoven, maar met slechts twee personen is dat niet nodig. Natuurlijk moet het bedlampje dan zo gemaakt worden dat het én boven het tafeltje kan hangen (in de opstelling voor 2 of 3 personen) en boven het onderbed als er weer twee stapelbedden staan (daarvoor zijn de twee schroefjes die je nog net in het blauwe behang naast het linker gordijn kunt zien!), maar dat kun je wel aan Corry overlaten. Het gaat niet snel, maar dat hoeft ook niet en het resultaat mag er zijn!
Schoonmaken hoeft nauwelijks: de vorige gasten hebben het zó netjes achtergelaten, dat het alleen een kwestie is van even nalopen en nieuwe pedaalemmerzakken in de afvalbakken doen, maar de huiskamer, keuken en inloop moet natuurlijk wel wat serieuzer.
Eigenlijk hebben we daar donderdag misschien ook nog wel genoeg tijd voor, want we verwachten de gasten pas in de loop van de avond, maar je weet nooit, misschien zijn ze op de heenweg verregend en dus sneller doorgereden en dan zijn we er weer helemaal klaar voor!

dinsdag 24 juli 2007

Weer samen...

Het contact met onze gasten is zo leuk dat we aanbieden om zondag een echt Noors afscheidsetentje te serveren. In de loop van de vrijdag wordt echter duidelijk dat we zaterdag de meeste kans hebben om buiten te eten, dus wisselen zij hun laatste barbecue met onze rømmegrøtt en zitten we zaterdag gezellig met zijn zessen aan de ‘rummikub met spijkermat’ zoals de jongens het noemen. Zìj vinden het niet veel, maar mopperen doen ze niet en ze worstelen zich beiden dapper door een bordje pap heen. Bij pa en ma valt de maaltijd echter in zo goede aarde dat ze zondag nog even inkopen doen om een voorraadje mee naar Nederland te kunnen nemen.

Als het eten een beetje gezakt is, spelen we Kubb met drie tegen drie en ’s avonds zitten we tot in de kleine uurtjes bij het kampvuur. Dat komt ivm het vroege vertrek op maandagmorgen (ze moeten hier om 07.00 uur weg om de boot in Bergen te halen) ook beter uit op zaterdag dan op zondag. Maar op zondag doen we het nog eens dunnetjes over en onder het genot van chips van de één en wijn en bier van de ander kletsen we heel wat af. Het avondrood doet niet onder voor de vlammen van het kampvuur, dat op zo’n laatste avond natuurlijk ook enthousiast gevoed wordt!

En dan is het maandag en zijn we weer ‘alleen’. Onze gasten zijn keurig op tijd vertrokken en hebben het huis spic en span achtergelaten. Aan de stukjes in het gastenboek is duidelijk te merken dat zij het net zo gezellig hebben gevonden als wij en dat is leuk om op terug te kunnen kijken!

Twee nachten rond 01.00 uur naar bed zijn ons niet in de koude kleren gaan zitten en we zijn beiden dan ook behoorlijk duf. Een uitstekende dag dus om bosbessen te gaan plukken! Hoewel we dat ongeveer op dezelfde tijd doen als vorig jaar, kun je goed merken dat de zomer hier al zo lang zo warm is. De bessen zijn al aan het indrogen en de struikjes beginnen al rood te kleuren! We plukken een flinke hoeveelheid bij elkaar en gecombineerd met de frambozen uit eigen tuin, levert dat aan het eind van de middag toch weer acht potten frambozen/bosbessenjam en een goed gevoel op.

vrijdag 20 juli 2007

Veni, vidi, feestje!

Zondag 15 juli arriveren onze volgende gasten. We hebben er, zeker na de ervaring met 'Veni, Vidi, Foetsie' erg naar uitgekeken. Johan heeft knalhard gewerkt om de ramen van de logeerkamer geschilderd te krijgen voor ze kwamen, zodat ie daar tijdens hun verblijf niet mee verder hoeft en ook het kot aan die kant staat er weer helemaal geschilderd en stralend bij. Echt een genot om naar te kijken en ik kan dat dan ook niet vaak genoeg doen! Zondagmorgen de ramen nog even gezeemd en dan zijn we er echt helemaal klaar voor.
Van het weer op de dag van aankomst kan ik me niet veel meer herinneren, wèl van de eerste indruk die de gasten maakten toen ze om vijf over twee aankwamen: positief! We laten ze ‘hun vertrekken’ zien en daarna zijn ze een uurtje zoet met uitpakken en installeren. De koffie daarna smaakt prima, zeker met ònze zelfgebakken koekjes en hùn kakelverse krakelingen. Wat een ander begin dan met de vorige gasten, niet te vergelijken! Ze gaan lekker hun eigen gang, maar schromen ook niet om dingen te vragen, zonder ons steeds lastig te vallen met onnozele dingen. Het verslag van vorig jaar (dat in een mooie multomap in de openhaardkamer ligt) wordt uitgebreid doorgelezen, zodat ze van alles al een beetje op de hoogte zijn en daar ook lekker over mee kunnen praten.
Maandag is het heerlijk weer. Dàt is een aangename verrassing, want sinds ze vorige week in Noorwegen aangekomen zijn, hebben ze eigenlijk alleen nog regenachtig weer gehad. En dus duurt het niet lang voor het huren van de boot ter sprake komt. Het blijkt dat de oudste zoon zelf een bootje heeft, dus ze zijn wel wat gewend en de rest van de dag vermaken ze zich op en bij het water. In de loop van de middag komen ze weer boven en drinken we gezellig samen (hun) koffie en daarna gaan we weer gewoon lekker allemaal onze eigen gang. Het blijft ’s avonds nog net lang genoeg droog zodat ze buiten bij het kampvuur kunnen barbecuen en daarna doen ze lekker binnen de open haard aan.
Dinsdag is het bewolkt en miezert het af en toe en dus kiezen ze voor en dagtocht naar Geiranger en de sneeuw op het Strynfjell. Tot nu toe alleen maar positief. Ze voelen zich vrij genoeg om alles te doen wat ze leuk vinden en pakken alles wat ze nodig hebben, zonder dat we elkaar daarbij in de weg lopen. Kijk, met zùlke gasten komen we de zomer wel door!
’s Avonds na het eten maken zij buiten het kampvuur aan en even later worden we uitgenodigd om er gezellig bij te komen zitten en marshmellows mee te doen. Dat slaan we niet af, al laten we de marshmellows voor wat ze zijn. Tegen de tijd dat het begint te regenen, breken we buiten op en zetten we het gezellige gekout binnen voort onder het genot van opnieuw de open haard en een goed glas wijn. De avond vliegt om en het is dan ook al bijna kwart voor één voor we op bed liggen!
Woensdag staat de Briksdalsbre op het programma. Het is er niet het ideale weer voor, maar daar trekken ze zich niets van aan, “van een beetje regen smelt je niet en op kou kun je je kleden” lijkt het motto. In de loop van de dag wordt het beter weer, zodat wij buiten ook nog wat kunnen doen.
Al die dagtochten gaan je niet in je koude kleren zitten, dus houden ze donderdag een rustdag. Eerlijk is eerlijk, wij moeten ons even over de eerste schroom heen zetten voor we besluiten waar we mee aan de slag gaan, want je wilt ze toch ook niet bovenop hun lip zitten, het zijn uiteindelijk gasten.
De jongens hebben ons gisteren ‘Kubb’ zien spelen en dat is aangeslagen: direct na het ontbijt gaat het spel mee naar buiten en ook pa en moe komen er niet onderuit. ’s Middags gaan de jongens nog even spelevaren, de boot is ‘gekeurd’ en goed bevonden om lekker mee te scheuren op het fjord. Over een vaarbewijs hoef je je hier nog niet druk te maken, die paar bootjes die op een dag langs komen, kun je nauwelijks in de weg zitten.
Ik leg de laatste hand aan de paadjes op de helling en Johan ‘werkt’ verder aan de oostkant. Hij heeft een mooie oplossing bedacht voor het schilderen van de kopse kanten van de steunbalken. Die leken niet helemaal logisch geschilderd en daar maakt hij (natuurlijk!) weer iets moois van. Uitleggen is wat lastig, dus bekijk het maar goed op de foto!
Omdat de trimmer kapot is, ga ik de randen langs de paadjes op de helling met de snoeischaar te lijf, zodat we in elk geval weer kunnen zien waar ze liggen. Het is zulk groeizaam weer dat we wel twee keer per week kunnen maaien, maar dàt doen we natuurlijk niet! Wel maai ik ook het land bij de boot. Statens Vegvesen is daar met de grote maaier langs geweest en heeft de eerst anderhalve meter langs de weg gedaan, maar daardoor is het contrast met de rest zo groot, dat ik toch maar met de grasmaaier naar beneden ga om het weer een verzorgd geheel te maken!
Onze gasten pakken er een plaid en kussentjes bij en terwijl de jongens weer over het water scheuren, rusten zij even lekker uit met een goed boek! En zo is niet alleen de eerste indruk positief, maar kunnen we vaststellen dat we het gewoon getroffen hebben met zulke makkelijke gasten!

woensdag 11 juli 2007

Regen en WK-Kubb


Maandag regent het het grootste gedeelte van de dag en hoe raar dat misschien voor Nederland ook klinkt, hier zijn we er blij mee!


's Avonds zien we eindelijk een groep van een beetje actievere bruinvissen. Dat hebben we nog bijna niet meegemaakt. 't Is alleen jammer dat ze komen als wij naar bed gaan...

Dinsdagmorgen is het droog, dus trekken we de stoute (wanden)schoenen maar weer aan voor een tochtje op het fjell. Nog voor we weer terug zijn bij de auto begint het te miezeren, maar we hebben het weer gedaan en dat geeft een goed gevoel. De rest van de dag blijft het een beetje af en toe regenen en dan weer droog en daar maken we dankbaar gebruik van door te schilderen en ramen te zemen als het droog is en te pauzeren als het even regent. Ramen zemen is hier trouwens wel wat meer werk dan in Vlaardingen of Beekbergen. We hebben hier alles bij elkaar 24 ramen en dan heb ik de zolder niet eens meegerekend! Maar goed, als ze van binnen en van buiten weer gezeemd zijn, kun je weer extra goed zien wat een geweldig uitzicht je hier rondom hebt!

Woensdag regent het bijna de hele dag. Aan schilderen komt Johan daardoor nauwelijks toe, maar ik aan haken en quilten des te meer terwijl Johan zich 'vermaakt' met nog steeds weer zoeken naar oplossingen om zijn eigen website te publishen. Daar is vorig jaar een begin mee gemaakt, maar toen is de boel vastgelopen, mogelijk doordat we een gekopieerde versie hadden. Nu hebben we een volkomen legale versie van NetObjectFusion, maar toch blijft hij storen. Om gek van te worden!
We rijden wel even naar Byrkjelo om een nieuwe gieter te kopen en nog wat kleine spulletjes voor de tuin. Topp-bark (houtsnippers) is overal uitverkocht, dus daar moeten we nog een keer voor terug.


Donderdag is het weer wat droger, dus kan er weer geschilderd worden en pakken we de 'topp-bark-helling' samen even aan. Vorig jaar hebben we daar (naar nu blijkt) heel effectief het onkruid verwijderd, maar we zijn wat zuinig geweest met het doek dat onder de topp-bark moet, dus leggen we nu even wat extra doek op de overlap. Ook vullen we de topp-bark een beetje aan, het spul slinkt n.l. toch wel wat onder invloed van het weer en zo ligt de helft er weer keurig netjes bij. De stekkies van de bodembedekker die we uit Beekbergen hebben meegenomen zijn allemaal aangeslagen en nu moeten we alleen nog iets met het gedeelte vlak onder het terras. Komt goed, tijd zat...

Johan schildert het rechterkot aan de tuinkant en als je daar tussendoor niet steeds bent wezen kijken, sta je er versteld van hoe hij het toch steeds voor elkaar krijgt om het er weer als nieuw uit te laten zien! Wat is dat toch een mooi beroep, dat van schilder! Ik 'was' intussen de rest van het huis (die uitdrukking kennen jullie nu wel) omdat zondag de nieuwe gasten komen. Daar kijken we na het fiasco met de vorige bezoekers echt een beetje naar uit!

En verder zijn we er in geslaagd om eindelijk het spel 'Kubb' aan te schaffen. Het is een buitenspel met houten blokken en stokken en we hebben het jaren geleden in Zweden op campings zien spelen. We hadden het in onze herinnering echter opgeslagen als een 'echt oud Noors spel', maar konden het nergens te pakken krijgen. We wisten ook niet hoe het heette, maar afgelopen zaterdag in Nordfjordeid liepen we er bij een speelgoedwinkel ineens tegen aan, dus meteen gekocht!

Het leuke van het spel is o.a. dat je het met volwassenen en kinderen van alle leeftijden kunt spelen en op verschillende soorten ondergrond: tuin, strand, sneeuw... Heel in het kort komt het erop neer dat je eerst alle blokken van de tegenpartij moet omgooien en dan de koning (die in het midden staat). Maar er komt natuurlijk een heel stuk tactiek en techniek om de hoek kijken voor je dat voor elkaar hebt. Als je kunt schaken ben je in het voordeel en ook als je niet zo motorisch gestoord bent als ik, want af en toe richt ik echt naar rechts, maar ben je je leven niet zeker als je toevallig op dat moment links staat!

Hoewel de spelregels er wel heel in het kort bij zaten, hebben we intussen via een beetje 'googelen' op internet de uitgebreide en Nederlands spelregels gevonden en ontdekt dat er nota bene elk jaar een WK van gehouden wordt: in Zweden en (voor zover ik in de gauwigheid kon nagaan) alleen met Zweedse deelnemers, maar dat wordt na deze zomer misschien allemaal anders....

Voor meer info kun je kijken op http://www.vmkubb.com/ (vm is Noors en Zweeds voor WK).

zondag 8 juli 2007

Groot feest in Nordjfordeid

Vrijdag doen we het vanwege de aanhoudende warmte een beetje rustig aan. We blijven voornamelijk in de schaduw en omdat daar ook genoeg te doen is, vervelen we ons geen moment. Johan gaat verder met de oostkant en ik bereid de volgende serie stekkies voor op hun overstap van de kraamkamer naar de grotere wereld van 'een paar stekkies per potje'.Tussendoor leg ik steeds een paar leien op de nieuwe paadjes, maar omdat dat best zwaar 'werk' is, pauzeer ik regelmatig met een haakwerkje in de schaduw. Aan het eind van de middag gaan we nog even met de boot het water op. Het kost nogal wat moeit om de boot aan wal te trekken doordat het touw bij de boei in de knoop is geraakt, dus zie ik mijn kans schoon, trek (bijna) alles uit en zwem naar de boei.
Het water is een heerlijke temperatuur, dus een straf kun je dit niet noemen en bovendien is het zo gepiept. Om het echt vissen te noemen wat we doen, is een beetje te veel gezegd. het komt er in grote lijnen op neer dat we de lijn uithangen, wat heen en weer varen en van de relatieve koelte op het water genieten.
Als we het zat zijn, varen we even naar Invik en komen op de terugweg Robbie de Rob tegen! Hij dolt ons een beetje, want als we de ene kant op varen, komt hij aan de andere kant van de boot weer boven, maar hij laat ons toch wel zò dichtbij komen, dat we duidelijk kunnen zien dat het Robbie is. 's Avonds eten we pannenkoeken volgens het geweldige recept van 'Lekker-makkie-uit-een-pakkie'. Daar zijn die Noren over het algemeen erg goed in en worden wij automatisch steeds beter in! Zo houd je tijd over voor de leukere dingen in het leven dan eten maken!

En dan is het eindelijk zaterdag "070707". Weken geleden hebben we al een kleurijke brochure gekregen waarin uitgebreid melding wordt gemaakt van de grootse festiviteiten ter ere van de (her-)opening van de grootste en oudste winkelstraat van Nordfjordeid, hoofdstad van de regio Eid. Alles staat bovendien in het teken 070707: om 10.07 uur gaan de winkels open. Om 11.07 vindt de officiële opening plaats met doorknippen van een lint. Om 12.07 uur begint het orkest te spelen en gaan plaatselijke politici gratis aardbeien uitdelen en zo gaat het de hele dag door! Straatspelletjes, rommelmarkt, feestelijke aanbiedingen en nog veel meer.

Natùùrlijk willen we dat niet missen, dus hebben we deze dag vrij gehouden. We overwegen nog even om de langere route via Stryn te nemen omdat er bij het pontje Anda-Lote vandaag misschien een file staat, maar gewapend met puzzelboekjes en de instelling "We hebben geen haast" rijden we toch maar naar de pont. Daar is het opmerkelijk rustig, maar misschien zijn de meeste mensen naar de opening gegaan (en daar is het om 11.00 uur te laat voor). Maar ook bij aankomst in Nordfjordeid kun je nog niet spreken van drukte. We hebben dan ook geen enkele moeite de auto vlakbij de ingang van de zojuist officieel heropende winkelstraat te parkeren en doen de rest te voet. Het is moeilijk in woorden te vatten wat een geweldig feest dit is, daarom hieronder een kleine greep uit de vele foto's die we hebben kunnen maken...

En om het verslag van de feestelijkheden ècht compleet te maken, nog even een toelichting op de foto's:

1. Locale politici (lees: de locale politicus) deelt gratis aardbeiden uit. Die staan overigens ook op twee lange tafels en je mag er echt zo veel nemen als je wilt en zo vaak terugkomen als je wilt. En dàt doen we! Benieuwd wie van ons als eerste een aardbeienneus krijgt...

2. 'Drukte' op straat in de oudste en grootste (lees: enige) winkelstraat van Nordjfordeid.

3. Het winkelende publiek wordt (af en toe vijf minuten) onderhouden door de plaastselijke muziekkapel.

We sluiten af met een extra groot soft-is bij onze plaatselijke dealer in Byrkjelo en mijn dag is helemààl goed als we daarna nog even boodschappen doen bij de CO-OP en uitgerekend mijn grote vriend helpt bij het afrekenen!! Daar word ik gewoon helemaal vrolijk van!

Zondagavond om 18.45 uur is het eindelijk zo ver: de al dagen geleden door de Nederlandse weermannen aangekondige weersomslag bereikt Utvik!! We zien de bui al hangen boven het fjell en niet lang daarna tikken ook bij ons de eerste heuse regendruppels tegen het raam. Een uitgelaten mensenmassa trekt het dorp door, kinderen spelen in de plassen, iedereen is uitzinnig blij nu een eind komt aan de langste droogte-en hitteperiode van de afgelopen ...(?) Dat laatste is natuurlijk sterk overdreven, ik laat me even meeslepen door (toch wel) het enthousiasme waarmee we deze regen ontvangen. De tuin stond te verdorren en de pas geplante clematis en vooral de braam hadden de grootste moeite om aan te slaan. Aan dingen in huis kwamen we niet meer toe, terwijl ook daar leuke dingen wachten om afgemaakt te worden. Nu alleen maar hopen dat de regen even flink doorhaalt, want anders is het maar een druppel op een gloeiende plaat en schiet het land er niet echt veel mee op.

Note 1: Ik ben benieuwd hoe we over vier weken tegen de laatste alinea aankijken....!

Note 2: Volledigheidshalve moet m.b.t. de 'drukte' bij het straatfeest in Nordfjordeid wel opgemerkt worden dat de bevolkingsdichtheid in Norge een factor 45 kleiner is dan in Nederland. Waar hier een orkest van zes man zijn best staat te doen, zou je dus in Nederland meteen een orkest hebben van 270 man! Kijk, dàt scheelt een stukje!

woensdag 4 juli 2007

Rijbewijs

In de nasleep van de epilepsie-aanval vorig najaar, moeten we hier weer voor elkaar zien te krijgen dat ik weer mag autorijden. Zo makkelijk als daar in Nederland over gedaan werd (O, wilt u dat melden, tja, dat kan,...) zo strikt zijn ze hier. Van maar liefst vijf overheidsniveaus hebben we brieven gekregen waarin stond dat ik in Noorwegen niet mag rijden: de huisarts, de districtsarts, de gemeente, de provincie en ten slotte drie brieven van de politie met steeds een latere datum waarop ik weer een 'aanvraag tot opheffing van het rijverbod' zou mogen indienen..

En omdat het over zo veel schijven heen gaat, gaat het ook weer over zo veel schijven terug. Ik belde met het ziekenhuis om een afspraak te maken met de neuroloog. Maar dat gaat zo maar niet, dat moet via de huisarts. Dus belde ik de huisarts om te vragen of hij een afspraak wilde maken met de neuroloog. Maar dat gaat zo maar niet, dan moet je eerst 'gezien' worden.
Dus naar de huisarts om persoonlijk te vragen of hij een afspraak wil maken.
Na vijf minuten stonden we weer buiten met de mededeling dat we nu verder moeten afwachten wanneer we een oproep krijgen van het ziekenhuis.

Het is maar goed dat we hier al in juni mee begonnen zijn, misschien dat ik dan in oktober net weer mag rijden. Toch geven we aan deze manier van doen de voorkeur boven de 'Laat maar waaien-aanpak' in Nederland, dus gaan we rustig het hele traject uitlopen!

Intussen vordert (natuurlijk) het schilderen gestaag en ook de stekkies schieten als paddestoelen uit de grond (dat wil je natuurlijk niet letterlijk zien gebeuren, want dan heb je een heus schimmelprobleem!). Ter afwisseling van het paadjes aanleggen heb ook ìk de kwast ter hand genomen en krijgen de ramen van de overloop en de badkamer hun definitieve verflaag (binnen). Ook dàt ziet er meteen weer een stuk beter uit!
Woensdag vinden we dat we zo hard gewerkt hebben dat we wel weer eens kunnen lunchen in Byrkjelo. Van het weer hoeven we dat niet meer af te laten hangen, want dan zouden we wel elke dag kunnen lunchen met een groot soft-is, maar dan gaat ook de lol eraf. Zodra ze ons bij de Spar (waar we het ijs halen) zien aankomen, loopt er al iemand naar de ijs-machine. Schandalig zo snel als je hier een stempel opgedrukt krijgt...! Het was vorige week zelfs zo erg dat ze bij binnenkomst meteen al zeiden dat het ijs nog niet klaar was, terwijl we gewoon boodschappen kwamen doen (maar inderdaad ook voor ijs kwamen natuurlijk!).
Dus hebben we een rondje gelopen en de camping van Byrkjelo aan een inspectie ondeworpen. Die kwam er uitstekend uit, dus als we nog eens mensen kwijt willen, weten we waar we ze met een gerust geweten naar toe kunnen sturen.
We vragen voor een keer een extra grote soft-is en krijgen vervolgens een MEGA-softijs, waar we ons maar met moeite doorheen kunnen eten! Kost en paar centen, maar dan hèb je ook wat! Misschien moeten we van lieverlee een soft-ijs-machine op ons verlanglijstje zetten...:)

En Johan, die schildert gewoon dat het een lieve lust is!

maandag 2 juli 2007

Over paadjes aanleggen en zo


Bovenstaande foto wilden we jullie niet onthouden! 'Gewoon' een plaatje vanuit onze woonkamer op een zonnige zaterdagnamiddag. Vrijdagmiddag hebben we weer bezoek gehad van een stel Nederlanders. Gezellig onverwacht op de koffie geeft vaak de leukste bezoekjes. We hebben ze meteen maar enthousiast gemaakt om in de toekomst nog eens terug te komen en dan als huurders natuurlijk! De ene dag is Johan van de PR, de andere dag ik, maar het levert altijd dezelfde leuke reacties op. Zo zijn we tussen de bedrijven door ook steeds een beetje bezig om in de zaken te investeren!

Omdat het nog steeds doorgaat met zomeren, zijn er ook elke dag weer nieuwe foto's te maken van bijvoorbeeld de rozenstruik die tegen de schuur staat. Op geheel eigen wijze heb ik die vorig najaar zo enthousiast gesnoeid dat hij bijna met de hoofdstam gelijk gemaakt werd, maar minstens zo enthousiast loopt hij nu weer uit. Geweldig om te zien hoe de natuur zich niets aantrekt van mijn gebrek aan botanisch inzicht!

En dan hebben we natuurlijk nog de kwestie van paadjes op de helling. De helling is op sommige plaatsen zo schuin dat je er nauwelijks kunt staan. Dat maakt het maaien en bijhouden ook erg lastig en dus zijn we vorig jaar al begonnen met rond de fruitbomen een soort terrasen aan te leggen. Volgens hetzelfde principe (aan de hoge kant afgraven en het afgegraven gedeelte gebruiken om het hoogteverschil met het lager gelegen deel te overbruggen) ben ik nu begonnen paadjes aan te leggen over de volle breedte van de helling. De volle breedte wil zeggen een meter of 25 en als je nagaat dat de helling ongeveer drie verdiepingen hoog is, kun je daar zeker vier of vijf paadjes op kwijt. Genoeg te doen dus, zeker op dagen dat we in Byrkjelo lunchen, want dan werk je het er meteen weer af!

Dinsdag is onze vaste NordicWalkendag aan het worden. En hoewel we er vandaag eigenlijk geen van beiden veel zin in hebben, toch pakken we na de eerste koffie onze stokken, trekken onze wandelschoenen aan en rijden naar het Utvikfjell.

Het kost wat meer moeite, maar uiteindelijk bereiken we tòch weer een punt dat iets verder ligt dan vorige keer en dat geeft een goed gevoel. Het eindpunt van deze 3,5 km lange route hebben we dan nog lang niet in zicht, maar de opkomende moltes wel. In het Nederlands worden ze bergframboos genoemd en ze zijn hier een delikatesse. Tegen de tijd dat ze rijp zijn, trekken hele families de hoogvlakte op om ze te plukken. Vervolgens maken ze er jam van of vriezen ze ze meteen in om ze tijdens het Kerstdiner te kunnen presenteren! Als je ze bij een Noor aangeboden krijgt, heb je echt een goede beurt gemaakt, maar wij zijn er niet zo van gecharmeerd. We vinden ze puur vrij smakeloos en in jam zit er zo veel suiker bij, dat je een fruitsmaak niet meer kunt herkennen!

Toch hebben we ze een keer geplukt, want je moet wel weten waar je het over hebt natuurlijk. We vonden een geschikte plek en al lopend ontdekten we er steeds meer, het kon gewoon niet op. Toen het emmertje vol was en we aan de andere kant van het veld kwamen, zagen we het bord 'Privat område, adgang forbudt', ofwel: privé terreind, verboden toegang. We hebben een half uur op een moltekwekerij lopen plukken! Misschien dat ze dààrom niet smaakten, maar sinds die tijd talen we er niet meer naar!

Ten slotte, op het gevaar af dat jullie overvoerd worden door mijn steeds groener kleurende vingers en steeds groter enthousiasme voor alles wat groeit en bloeit in en om ons huis, een detailfoto van de rozen...