Een paar hoogtepunten

Over het weer kunnen we het maar beter niet meer hebben. Gevolg is echter wel dat we minder in de tuin aan de gang kunnen of gezellige uitstapjes kunnen maken en meer gewoon in huis op de bank of achter de computer zitten. Dààr een spannend verhaal over schrijven, is een stuk lastiger. Een paar 'hoogtepunten' uit de afgelopen anderhalve week willen we je echter niet onthouden.

Zo is bijvoorbeeld het vliegengordijn voor in de kelder nu af. Het vervangt het bamboe vliegengordijn dat het zes jaar (zo lang zitten we hier al!) volgehouden heeft en spannend detail is misschien dat het uit minstens 320.000 lossen (haakterm) bestaat! Nee, dat hebben we niet bijgehouden, maar dat kun je met een meetlint en een stukje over naderhand wel uitrekenen :-) !

Verder zijn we de afgelopen week twee keer in Byrkjelo wezen lunchen dus  hoe slecht kan het weer helemaal zijn?! Maar we moeten daarbij wel opmerken dat de zon weliswaar daarbij nog steeds een voorwaarde is, maar de minimumgrens is aangepast naar "20°C bij ons op het terras" en daar kan het zo maar tien graden warmer zijn dan in de rest van de omgeving!

De spaarzame dagen dat het lekker weer is, zijn we natuurlijk ook in de tuin en op de helling te vinden, maar omdat jullie toch niet weten hoe die er precies bij lag, heeft het ook niet veel zin om een foto te plaatsen die laat zien dat we:

• gemaaid hebben,
• reuzenbalsemien verplaatst hebben van het ene uiterstse van de tuin naar het andere uiterste, waardoor ze meer zon krijgen,
• plantjes onderaan de helling gezet hebben (in de hoop dat die hun uitbundig bloeiende bloemen over de rand van de helling  laten hangen, maar de eerste bloemen moeten nog komen),
• een boom omgezaagd hebben,
• de paadjes met worteldoek en toppbark gefatsoeneerd hebben, waardoor ze beter zichtbaar en begaanbaar blijven en
• een toppbarkveldje rond de vlinderstruik en één van de pruimenbomen hebben gelegd, zodat we beter kunnen 'mulchen' (voor meer info zie: http://users.skynet.be/hofmeester/tuinartikels/mulchen.htm)

Wèl hebben we een foto van de coniferenstekkies, die drie (!) jaar geleden spontaan in één van de bloembakken op kwamen en die we sindsdien gekoesterd hebben. Als je nagaat hoe langzaam ze in die drie jaar gegroeid zijn, kun je je voorstellen wat een investering een boomkweker moet doen voor hij iets daarvan terugverdient!

En ten slotte een plaatje om te laten zien dat je ook met zulk wisselvallig weer nog steeds prachtige foto's maken van het uitzicht.

En het werd zomer... al was het maar voor één dag!

Zondag 5 juni is de zomer terug in Utvik. Het is de hele dag heerlijk zonnig, vanaf dat we rond 11.00 uur aan 'de brunch' zitten (en waarschijnlijk al veel eerder ook, maar daar hebben wij geen weet van!) tot we ’s avonds naar bed gaan. Eindelijk zien we weer eens hoe heerlijk lang het licht blijft!!! Dat hebben we gemist! Pas tegen kwart voor tien verdwijnt de zon achter de bergen aan de overkant van het fjord.

Maandag is de herfst terug en regent het de hele dag en dinsdag zou wat droger zijn, maar ook dan regent het aan één stuk door. Tegen de avond wordt het droog en komt onze Poolse overbuurman (Lucas) langs om het gat verder uit te graven waar de sokkel van vlaggenmast in moet komen. Johan was daar al aan begonnen, maar op een paar grote keien gestuit en  die haalt Lucas er in een mum van tijd uit. Goed gereedschap is het halve werk en als je dan ook nog jong van lijf en leden bent... Zo hebben we voor het zware werk een Poolse gastarbeider!
Donderdag komt hij terug om beton te storten voor de sokkel en al regent het pijpenstelen, hij gaat stug door. Nadat het beton een paar dagen uitgehard is, komt Lucas terug om de mast op te zetten. Wij hebben dan al het voorwerk gedaan, de mast in elkaar gezet en op zijn plaats gelegd, maar we wachten tot Lucas er weer is om de mast officieel in gebruik te nemen en de wimpel te hijsen.

De volgende dag is het heerlijk weer. Daar wordt meteen van geprofiteerd door nòg een keer één van de dubbele ramen er uit te halen. Het is bepaald niet streeploos opgedroogd en dat is een bijna even grote ergernis als het vuil dat er zeven jaar tussen heeft gezeten. Dus opnieuw de ladders tegen de gevel, de kamer verbouwd (je moet zo'n groot raam ergens laten) en zo mogelijk nòg serieuzer dan de eerste keer aan de slag met
met glassex en een verfkrabbertje. Als we het raam weer dichtschroeven (d.w.z. de twee ramen op elkaar), zien we echter toch nog weer een spetter die heel erg opvalt….. Daarom nog één keer het raam weer open en nòg een keer met krabbertje en doek en dan zetten we er definitief een punt achter. Het terugplaatsen is idioot zwaar, maar loopt soepel. Het resultaat is weliswaar niet perfect, maar we moeten ons daarbij wel realiseren dat het een raam is met glas van minstens vijfitg jaar oud!

Tussen de middag rijden we naar Byrkjelo, want het is (al voor de derde keer deze "zomer")20°C! Zodra we binnen komen, wordt de grote wafel al gepakt en niet lang daarna zitten we heerlijk in het zonnetje aan een welverdiende soft-is-lunch.

’s Middags maken we nog even een mooi platformpje met topp-bark rond de vlaggenmast. Dat voelt wel rijk hoor, als je dan heerlijk op je eigengemaakte bank in het zonnetje voor het huis zit, over het water uitkijkt en met zo’n prachtige vlaggenmast met vrolijk wapperende wimpel naast je!

Vraag niet hoe, maar we persen er nog een rondje sporten uit ook. Een kort rondje dit keer van een half uur ipv drie kwartier en dat sluiten we traditioneel af met een potje tafelvoetbal, dat al even traditioneel gewonnen wordt door Johan. Ach, soms moet je gewoon toegeven dat een ander iets beter kan!

Moet je tot slot eens kijken hoe onze kerstboom in de afgelopen zes jaar gegroeid is. En nu  maar afwachten wanneer de buren komen vragen of ze hem om mogen zagen...

Toch weer klussen...

Als het maandag 30 mei na weken storm en regen ineens windstil is en droog, is dit natuurlijk een geweldige kans om te kijken of we de twee grote ramen aan de voorkant met zijn tweetjes uit de scharnieren kunnen lichten om ook die ramen eindelijk net zo goed aan te pakken als alle ramen aan de achterkant. Het is hetzelfde systeem van oud dubbel glas, met scharnieren en dus moet het hele raam er uit, de scharnieren los geschroefd en deel voor deel (dus in totaal vier ramen!) geschuurd, gegrond, geplamuurd en geschilderd worden (en dan nog een keer geloof ik).

Het is een hele klus om zo’n loodzwaar raam er uit te lichten, maar Johan heeft precies bedacht hoe we met de ladders buiten een kleine steiger kunnen bouwen. De ‘tafelkist’ zetten we binnen onder het raam zodat we allebei op een hoogte staan waarbij we het raam niet boven onze macht uit de scharnieren hoeven te lichten. Het werkt perfect en daarom pakken we ook meteen het tweede raam erbij. Zo kan Johan met schilderen, plamuren e.d. gelijk op werken en hoeven we zo min mogelijk heen en weer te sjouwen met de ladders.

Nadat de voorzetramen los gehaald zijn, plaatsen we de andere weer terug. Keurig op tijd, want daarna…. gaat het waaien en regenen!!! Het is echt een voorjaar van niks!

Tussen de bedrijven door drinken we koffie en houden we pa en moe scholekster in de gaten, die hun eerste jong proberen te stimuleren om zijn vleugels uit te slaan. Ze hebben hun nest op het dak van de buren en vanaf dat dak is het eigenlijk een koud kunstje om je vleugels uit te slaan. Zeker als je dat doet in de richting van onze tuin, dan land je immers heerlijk zacht als het de eerste keer niet helemaal lukt. Pa en moe vliegen af en aan en roepen en duwen, maar het wil er maar niet van komen. Wel loopt het jong steeds dichter naar de rand van het dak en dat hoeft hij eigenlijk alleen maar één keer wat sneller te doen, dan vliegt hij er bijna vanzelf af, maar verder dan de goot durf hij nog niet te komen.

Eenmaal in de goot raakt hij pas echt aan lager wal: hij heeft de regenpijp die van de goot naar beneden loopt op de heenweg wèl, maar op de terugweg niet goed in de gaten. Als de afvoer van de buren onderaan netjes met een schuin stukje pijp was afgewerkt, was er waarschijnlijk niets aan de hand geweest, maar de buren zitten nog volop in de verbouwing en de regenpijp mondt uit in een stuk goot dat er klem onder is geschoven. Water kan er dan nog wel met moeite langs (als het geen stortbui is), maar een klein scholekstertje is toch al te groot. Helaas, het is de natuur, maar als je het hele gebeuren van de eerste vlieglessen van zo dichtbij hebt gevolgd, is zò’n afloop toch een beetje een sneu!

Intussen vordert Johan gestaag met de ramen, komen er weer twee cruiseschepen voorbij en maakt Corry serieus werk van het nieuwe vliegengordijn. Daar heeft ze vorig najaar meters rode en witte snoeren voor gehaakt en nu moet blijken of dat zinvol is geweest of dat dat op een teleurstelling uitloopt. Het valt niet mee om de oude snoeren van bamboestukjes los te krijgen, ze zitten met gemene stukjes roestig ijzerdraad aan elkaar en voor je het weet heb je zo’n draad dwars door je vinger, maar als je de eerste stap gezet hebt, moet je de volgende ook wel zetten, nietwaar?!
Het resultaat van de eerste dag is zo’n twintig nieuwe snoeren aan de basislat. Niet iets om razend enthousiast over te worden, maar ook niet zo slecht dat het hele plan afgeblazen moet worden.

En nu we toch al met twee dingen tegelijk bezig zijn, kan er nog wel wat bij: voor Johan wordt dat een bijwerkschilderklusje aan de erker, voor Corry de inbouwkast in onze badkamer. Die is nog authentiek en dat kàn charme hebben, maar in dit geval is daar geen sprake van. Het is een rommelig, vlekkerig en van binnen hier en daar scheef geval en hij staat in schril contrast met de rest van de badkamer, die al een paar jaar geleden een opknapbeurt heeft gehad. Het idee is om de wanden van de kast wit te schilderen en de planken te beplakken met plastic folie met een grijs kriebeltje (dat past dan weer bij de grijze mozaïektegeltjes en het schilderwerk in de rest van de badkamer). Het resultaat mag er zijn, maar om er nou een foto van in de weblog te zetten, dat voegt niet echt veel toe!

Johan vordert zo snel met het schilderwerk dat we vrijdag de ramen al weer terug kunnen plaatsen! Het is een WERELD van verschil. Onvoorstelbaar wat die man met een pot verf en een ijzeren discipline en doorzettingsvermogen voor elkaar krijgt! De ramen zijn als nieuw en als zaterdag de zon ook nog even schijnt, lijkt het wel of je naar driedimensionaal HD-breedbeeld zit te kijken! Misschien laten we de vitrage en de gordijnen wel weg! In elk geval kunnen we nu wel heel scherp zien hoe veel sneeuw er nog ligt op het Strynfjell...

Van wandlaminaat dat we nog van de keuken over hebben, maakt Johan nieuwe vensterbanken en dat maakt het helemaal af. Corry maait terwijl het gras (het is op het moment gemiddeld eens in de twee weken een dagdeel droog, zodat het gras dan gemaaid kan worden!) en ook zet ze eindelijk de Sundaville in de pot op het terras. Die hebben we al twee weken in huis, maar door het slechte weer stond ie nog steeds in het trapgat bij de kelder. Nu de Sundaville ook op zijn plek staat, wil het misschien eindelijk een beetje zomer worden, dat zou bijzonder welkom zijn!