donderdag 26 oktober 2006

De winter komt ons tegemoet

Terwijl het Nederland volgens de weermannen nog ongewoon warm blijft, nadert de winter hier met rasse schreden! De sneeuwgrens is gezakt tot 600 meter, de temperatuur tot 3°C (let wel: midden op de dag!) en wij zakken dus van lieverlee ook maar af naar het zuiden.

Tot nu tot hebben we steeds enorm geboft met het weer. Of we de helling winterklaar gingen maken, of het gras wilden maaien en de schuur opruimen, steeds als we net klaar waren, begon het te regenen. En dat is vandaag ook weer het geval. Vanmorgen was het nog lekker droog, meteen na de lunch besloot ik de boodschappen in het dorp te doen en ik was nog maar net thuis of het begon te regenen! Guur was het al, met een sterke wind die het water van het fjord in hoge golven bij ons tegen de oever deed slaan, maar nu regent het er dus ook nog bij.
'Buiten giert de wind om het huis, maar de kachel staat te snorren op...' Nou, de kachel staat op de nachtstand, maar hij blijkt zo ingesteld dat ie het dan in huis toch tot 19°C verwarmt. Wel lekker, maar niet nodig en zeker niet als we straks naar Nederland gaan. Dus komt morgen de monteur nog even langs om de zaak beter af te stellen en ons uit te leggen hoe we dat zelf kunnen doen. Is wel zo handig! Ook krijgen we morgen op de valreep nog even een nieuwe elektrameter. Als het goed is hoeven we dan geen meterstanden meer door te geven, maar kunnen ze bij het energiebedrijf de meter zelf aflezen. De techniek staat voor niets! Dat betekent alleen niet dat we geen last meer hebben van stroomuitval. De eerste keer zit je dan meteen in het stikkedonker, maar we weten intussen dat zulke storingen in series optreden, dus voor de tweede keer zitten we klaar met kaarsen! De computer en de magnetron resetten heeft niet zo veel zin, want voor de stroom echt weer betrouwbaar is, ben je drie uur en acht storingen verder!
De volgende dag zakt de sneeuwgrens tot 400 meter, de temperatuur tot 1°C en beginnen we ons te realiseren dat we met de reis naar de boot misschien toch weer met winterse omstandigheden en dus extra reistijd rekening moeten houden. De hoogvlakte ziet er al gauw als een plaatje uit en ook richting Stryn zijn de bergen wit. Doordat we dit keer via Bergen reizen en niet over Oslo, hoeven we alleen de hoogvlakte achter ons huis over en die is maar 600 meter hoog, dus meer kans dat ie begaanbaar blijft dan het Strynfjell, dat op bijna 1200 meter hoogte ligt. Maar hoog of niet, zelfs bij ons moeten er al sneeuwschuivers aan te pas komen om de weg vrij te maken en zijn er de eerste dag meteen al veertien auto's met pech gestrand! Geen zorgen echter voor het thuisfront: we houden het weer goed in de gaten en gaan desnoods een paar uur of een dag eerder op pad! Verder vordert de puzzel gestaag, maar zijn we wel even van kantje gewisseld omdat we ons blindstaarden op ons eigen stuk, zodat Johan nu de bergen voor zijn kiezen krijgt en ik de bomen...

maandag 23 oktober 2006

Statens Vegvesen en zo...

Kort nadat we twee jaar geleden ons huis in Noorwegen kochten, nam Statens Vegvesen (Verkeer & Waterstaat) contact met ons op met het verzoek om een stuk van onze grond langs het water te kopen om te gebruiken voor de aanleg van een 'kjettingplass'. De bedoeling was om vrachtwagens daar de gelegenheid te geven hun sneeuwkettingen om te leggen en af te halen en zo het kruispunt in het dorp te ontlasten.
Het was weliswaar een vriendelijk verzoek, maar als we niet akkoord gingen, zouden ze de grond gewoon onteigenen. Ook dat stond in de brief. Maar wij wilden niet dwars liggen en bovendien ging het maar om een heel klein stukje van onze grond (het gele gedeelte op de kaart) waar we geen andere plannen mee hadden en dat eigenlijk nog een beetje een zooitje was. Er lag een onderstel van een oude petroleumtank en nog wat troep, die we liever kwijt dat rijk waren, dus gingen we akkoord.
Al met al ging het om de grond onder de eerste vijf meter van de vangrail! Maar twee jaar later hadden we nog steeds verder niets gehoord over een koopcontract en dus besloten we Statens Vegvesen, in de persoon van Nils Henjum, aan hun jasje te trekken, met als resultaat dat er vandaag (maandag) een tweemans sterke afvaardiging kwam om de grond op te meten en tot een akkoord te komen. Van de bank hadden we al begrepen dat we ons niet te rijk moesten rekenen en eerlijk is eerlijk, waar heb je het eigenlijk over, maar zij hebben gezegd dat ze ons willen betalen voor de grond, dus spreken wij ze daar op aan. Het blijken twee geschikte kerels en al snel zijn we het eens over een prijs. Inderdaad geen kapitaal, maar daarvoor is het stuk wel gefatsoeneerd en in het koopcontract wordt opgenomen dat de kustlijn zelf van ons blijft (voor wat dàt dan ook waard is).
Omdat we geen grote klussen meer aanpakken en geen kleine klusjes meer hebben (alle handwerkactiviteiten zijn ook netjes afgerond) haal ik nog maar een puzzel uit de kast. We zijn toch ook geen mensen om een hele week te luieren en lezen en bovendien blijkt dat nog vermoeiender dan hard werken! Maar omdat het vandaag ineens toch nog lekker weer wordt, maken we ook weer een paar dingen in orde voor het vertrek naar Nederland. De schuur wordt opgeruimd, de dakbak gaat eruit en de banken erin en ook de kelder wordt netjes aangeveegd. En als het grasveld dan ook nog netjes gemaaid en aangeharkt is, kunnen we de boel met een goed gevoel achterlaten!

donderdag 19 oktober 2006


En zo ligt de helling erbij als we van de winter naar Nederland gaan. Ongeveer de helft van de helling hebben we steeds netjes bijgehouden en de rest gewoon zijn gang laten gaan om te zien hoe dat af zou lopen. Nou, het betekent gewoon erg veel extra werk om het aan het eind van de zomer een beetje fatsoenlijk te krijgen, dus volgend jaar houden we de helling waarschijnlijk gewoon helemaal bij!
Hoewel er tot en met zondag regen voorspeld is, genieten we vandaag opnieuw van een stralend zonnige dag, zodat we inderdaad alles kunnen afronden zoals we willen. Zelfs de auto staat weer netjes in de was, een klus die Johan gewoon even tussendoor doet.

De foto van het bloeiende mos wilden we jullie ook niet onthouden, al sluit die niet zo mooi aan bij de rest van het verhaaltje.

En dan melden we ook meteen maar even dat de MRI woensdag 25 oktober gemaakt wordt, dan is iedereen weer helemaal op de hoogte!

En om het rommeltje af te sluiten, ook nog maar een foto van het schitterende uitzicht vanuit de woonkamer, waar we zelf nog steeds niet genoeg van krijgen én één waarop (als je goed kijkt) de sneeuw op de bergen richting Stryn is te zien.

woensdag 18 oktober 2006

De eerste sneeuw!

Intussen is de eerste sneeuw gevallen op de hoogste toppen die we richting Stryn kunnen zien en is in Noorwegen de herfst in alle hevigheid losgebarsten. De herfst kan misschien officieel niet losbarsten, maar het gaat hier gepaard met zo'n enorme explosie van kleuren, dat het voelt als 'losbarsten': knalgele bomen, vuurrode struiken, bijna fluorescerend groen mos, schitterend wit rendiermos en gitzwarte bessen. Dat zal in Nederland eigenlijk misschien ook wel het geval zijn, maar doordat we hier niet in de stad, maar midden in de natuur zitten, beleef je het veel bewuster. We genieten er ook intens van en voelen ons best een beetje bevoorrecht dat we dit zo mee mogen maken! Nu het huis en de boot winterklaar zijn, maar moet er ook nog wat aan de tuin gebeuren. De bomen snoeien we volgens aanwijzingen van dezelfde site die ons de gouden tip over onkruidbestrijding heeft geleverd, dus dat moet goed komen! Vanwege mijn epilepsie-verhaal is het Johan die als een soort Zacheüs in de vijgenboom klimt om de hoge uitlopers van de appelboom te snoeien! Ook 'trimt' (=snoeien met een speciaal soort 'handmaaimachine') hij de helling nog een keer en hark ik af en toe de boel wat bij elkaar.

In het kader van 'mijn gemak houden', bemoei ik me voornamelijk met lichtere klusjes, zoals het afmaken van een quilt en bijwerken van het dagboek. Van de neuroloog hebben we gisteren trouwens gehoord dat het inderdaad een epileptische aanval is geweest en nu hij dat officieel heeft vastgesteld, betekent dat dat ik in Noorwegen een jaar lang geen auto mag rijden! Je moet hier in zo'n geval zelfs meteen je rijbewijs inleveren en een verzekeringsarts van de staat bepaalt na een jaar of je dat weer terugkrijgt. Hoe dat in Nederland is, zoeken we nog wel uit. De MRI die waarschijnlijk volgende week gemaakt wordt, moet uitwijzen of er verder geen schade is aangericht, maar we verwachten dat wel mee zal vallen!!


P.S. Voor nieuwe bezoekers: als je op een foto klikt, krijg je een grotere afbeelding!

vrijdag 13 oktober 2006

Winterklaar maken 2


Niet alleen buiten, ook binnen moet de boel winterklaar gemaakt worden. Dat betekent in elk geval zorgen dat het huis vorstvrij blijft. Nou hebben we behalve een allesbrander en een open haard, ook door het hele huis heen centrale verwarming. Die is aangelegd in de zeventiger jaren van de vorige eeuw en moet dus gedeeltelijk vernieuwd en aangepast aan de nieuwe brandveiligheidseisen als we hem ooit zouden willen gebruiken, maar dat wisten we toen we het huis kochten. En omdat de vorige eigenaar er (natuurlijk) geen zin in had om dat nog te laten doen, hebben we de geraamde kosten van het bod afgetrokken om op die manier geld te reserveren om het zelf te laten doen. Niet dat we dat zo snel van plan waren, want de allesbrander houdt het voor ons warm genoeg, maar je weet nooit en de vorige eigenaar accepteerde het lagere bod!
Nu we intussen aardig op orde zijn, vinden we het toch een beetje raar dat we wel cv hebben, maar die niet kunnen gebruiken, dus schakelen we een loodgieter in om die klus te klaren. De drie loodgieters uit omliggende dorpen hebben er geen zin in en komen dus (?) gewoon niet opdagen, maar we vinden er één in Sandane die het wèl ziet zitten. We spreken een prijs af voor de hele klus en daar zijn we goed mee af: hij kletst als een oud w… en maakt moeilijk afspraken over de tijd, maar daar hebben meer Noren last van!
Hij maakt er in de kelder een enorme puinhoop van, maar na drie/vier dagen hard doorwerken hebben we dan toch een nieuwe ketel en verwarmingspomp, gebroederlijk naast de oude geïnstalleerd en een nieuwe douche en hoeven we in elk geval niet meer bang te zijn dat de leidingen hier in de winter kapotvriezen. We hadden de oude ketel ook af kunnen laten voeren, maar dat kostte bijna € 1000,- en dat vonden we een beetje veel voor iets waar je van af wilt! In de deal zit wel ook inbegrepen dat hij van de winter komt controleren of het inderdaad allemaal gaat zoals gepland! We mogen alleen van lieverlee wel een lijstje gaan bijhouden van alle mensen die een sleutel van ons huis hebben...

woensdag 11 oktober 2006

Winterklaar maken 1

De laatste weken hier in Noorwegen doen we rustig aan. Ik heb nog een quilt-in-wording waar ik nog bijna niet aan toegekomen ben en Johan heeft het klussen van lieverlee ook wel gehad! Natuurlijk blijft er dan toch nog genoeg te doen, omdat het huis 'winterklaar' gemaakt moet worden: de boot moet nog op de kant en schoongemaakt, het hout achter de schuur willen we in de schuur, het gras moet nog een keer gemaaid (maar dat laat ik dit keer aan Johan over!) en wassen en schoonmaken gaan ook gewoon door.

Maandag is het stralend weer en pakken we meteen flink aan: na de eerste koffie rijden we met een kruiwagen het hout in de schuur en draaien terwijl een was. Het is maar goed dat we dat 's morgens meteen doen, want het is weliswaar stralend zonnig, maar de dagen zijn langzamerhand een stuk korter, dus minder tijd om de was buiten te drogen.
Toen we hier in mei kwamen, ging de zon om 04.00 uur op en om 22.00 uur onder, nu komt ie om tien uur over de berg in het zuidoosten en gaat al om 16.00 uur achter de berg in het zuidwesten onder!
Eigenlijk is het zulk mooi weer dat we de boot uit het water zouden kunnen halen, maar daar hebben we nog even geen zin in.

Maar dinsdag is het opnieuw stralend weer en een strakblauwe lucht, dus moeten we er toch maar aan geloven: de boot op de kant halen. We hebben een heel goed nagedacht over het tijdstip waarop we het zullen doen: met vloed, zodat de trailer niet zo ver het water in hoeft en de boot al bijna de trailer op drijft. Maar als het vloed is, staat de ankerlijn van de boei strak en is het knap lastig om de boei te vervangen door een jerry-can! Dus trekken we na de tweede koffie onze oude plunje aan en gaan naar de boot. Terwijl we bezig zijn, krijgen we bezoek: de ROB!! En natuurlijk hebben we nu geen fototoestel bij ons! Hij kijkt het een poosje aan en verdwijnt dan net zo plotseling als hij tevoorschijn kwam.
Niet veel later varen we naar het strandje waar we de auto en trailer eerder al geparkeerd hebben. Het kost nog even wat moeite om de boot goed recht op de trailer te krijgen, maar dat komt vooral doordat de steunen aan de achterkant niet goed gesteld staan. Dat maken we meteen maar in orde en verder parkeren we hem op de parkeerplaats die we van de zomer gemaakt hebben en maken we er een mooi pakketje van, in de hoop dat ie de winter zo goed doorkomt! En als de zon aan zó'n hemel onder gaat, weet je eigenlijk bijna zeker dat het morgen wéér mooi weer wordt. En daar gaan we dan gewoon lekker van genieten!

zondag 8 oktober 2006

Van het één komt het ander...

Na een geweldige en lange zomer, waarin we veel meer buiten geklust hebben dan we voor mogelijk hadden gehouden, werd het half september toch ineens een beetje herfst. Maar dat betekent niet dat we met onze handen over elkaar moesten/ konden gaan zitten. Er was nog één kamer in huis waar we tot nu toe helemaal niets aan gedaan hadden: onze eigen slaapkamer.
En met kleine adempauzes vanwege toch weer lekker weer, hebben we die dus dit jaar aangepakt. Daar hebben jullie trouwens een vorige keer ook al iets over kunnen lezen, maar nu komt het bruggetje naar vandaag: van de rode verf die we voor de nis van het kot (de inloopkast) gebruikt hebben, hadden we nog wat over! Het was oude verf, die langzaam droogt en niet nog een jaar bewaard kon worden en dus bedachten we een nieuw project: de overloop. Het begon met het rood schilderen van de buitenmuur (aan de binnenkant natuurlijk!). Maar toen bleken we ook wit over te hebben en dus werd dat op het schuine plafond geschilderd. En toen bleken we ook nog behanglijm en een beetje behang over te hebben en met een heleboel passen en meten werd daar de overloop helemaal mee opgehaald! En toen waren we het eigenlijk wel zat....
Maar toen hadden we nog steeds wat rode en witte verf over en omdat we weggooien toch wel erg zonde vinden, bedachten we een nieuw projectje: het trapgat in de kelder. Johan zorgde voor het rood en ik voor het wit en omdat het de eerste dag was dat ik weer een beetje energie had, heb ik me beheerst en niet alles afgemaakt! Morgen is er weer een dag. En zo proberen we ons nu écht een beetje koest te houden tot we 1 november weer naar Nederland komen.
Natuurlijk zijn de eerste plannen voor volgend jaar zijn al wel weer in de maak: verder met de buitenboel, de oude vloerbedekking die in de kelder ligt verwijderen en de vloer schoonmaken en schilderen, de kastdeuren op de overloop repareren en schilderen, .....
Genoeg te doen, genoeg te dromen, genoeg om in mei weer terug te komen!!

P.S. Het gaat al met al dus al weer een stuk beter met me (Corry)!

Onze stek in vogelvlucht

De groep van familie en vrienden die ons wel en wee volgen via deze site groeit gestaag. Omdat niet iedereen 'aan het begin is ingestapt', laten we op deze pagina nog even in een paar foto's zien hoe we hier wonen.
De eerste foto is het uiticht vanuit onze tuin naar het noordoosten. De picknicktafel heeft Johan zelf gemaakt van hout dat we in de schuur vonden!
De volgende foto laat ons huis zien vanaf het water. Op de schuine helling staan twee appelbomen en twee pruimenbomen, waar we ons dit najaar helemaal ongans aan hebben kunnen eten. Het grootste gedeelte van de oogst is echter verwerkt in jam en compôte en ligt in de vriezer te wachten op onze terugkomst in mei volgend jaar.
Onze voordeur zit aan de achterkant van het huis. Het halletje voor de voordeur noemen ze een 'windvang'. De deurpartij is door de vorige eigenaar helemaal vernieuwd en dat is maar goed ook, want die heeft het meest te lijden van de weersomstandigheden: het kan hier in het Vestland (ja, idd het Westland!) behoorlijk te keer gaan!
Dat levert ook wel mooie plaatjes op, zoals je hier ziet.
Het zal best te maken hebben met het feit dat we 'uit de grote stad komen', maar we vinden het uitzicht hier eigenlijk altijd mooi. Of het nou regent of stormt, of de zon schijnt of dat de mist als een dikke deken op het water ligt, het blijft boeien.
En wat die mist betreft: als je de auto pakt en de berg op rijdt, kom je door de mist heen weer in de zon.

Behalve van het uitzicht, krijgen we ook nooit genoeg van het huis zelf. Ook dat ziet er steeds anders uit als je het vanaf een andere plek of met ander weer (en dus een andere lichtval) fotografeert.
En dat het niet het kleine huisje is waar we in eerste instantie voor gingen, laat deze foto aardig zien.

Hoewel in de herfst de wind en regen vooral uit de zuidwesthoek komen, komt in de zomer de wind juist vaak uit het noordoosten. Dat betekent dat we aan de achterkant van het huis al met een klein beetje zon, heerlijk buiten koffie kunnen drinken. Als op de berg waar we dan op kijken de eerste sneeuw valt, is de herfst echt over en wordt het tijd om naar Nederland te verkassen! .

En met dit kaartje hadden we misschien eigenlijk moeten beginnen: het laat zien dat Utvik bijna middenin de provincie Sogn & Fjordane ligt en dat die provincie bovenin 'het dikke stuk' van Noorwegen ligt. Het smalle stuk, met de provincies Nordland, Troms en Finnmark is gemakshalve niet afgebeeld.

Nu weet je in elk geval waar je met vakantie nog eens heen kunt !

dinsdag 3 oktober 2006

HERFST

Intussen is het herfst geworden. De paddestoelen schieten als ... inderdaad, als paddestoelen uit de grond en de lijsterbes kleurt knaloranjerood.
We maken nog één voorraad compôte en verder pakken we geen grote klussen meer op, dat komt volgend jaar wel weer. Natuurlijk maken we onze slaapkamer nog wel af, want daar waren we voor het 'ziekenhuis-intermezzo' al mee begonnen en Johan doet nog wat kleinere klusjes, terwijl ik mijn gemak houd. Dat laatste gaat me op het moment wonderbaarlijk goed af, dus dat is alleen maar prettig!
Doordat we zo dicht bij de westkust wonen, hebben we zachtere winters dan in het binnenland, maar in de herfst heb je daardoor vaker te maken met mist. De zon probeert daar op het warmst van de dag even doorheen te prikken, maar echt warm wordt het daarbij niet meer, dus lunchen in Byrkjelo is er misschien niet meer bij! We zullen zien...