Met rasse schreden de winter tegemoet

De eerste winterse buien zijn Statens Vegvesen ook niet ongemerkt voorbij gegaan: ze nemen het zekere voor het onzekere en beginnen op 29 augustus al met het plaatsen van de sneeuwstokken. Die stokken markeren in de winter de zijkanten van de weg, als die door de sneeuw niet meer te zien zijn. Natuurlijk gaat dat volledig geautomatiseerd. Er rijdt een auto met een pneumatische boor en een grijparm, die de stok steekt in het gat dat de boor net gemaakt heeft. Soms gaat dat een beetje scheef, maar over het algemeen zijn ze aardig trefzeker.

Ook op het gebied van tunnelbouw staan Noren hun mannetje. En terwijl het meestal zo is dat je eerst een rots hebt en dat daar vervolgens een tunnel doorheen geblazen wordt, kom je het een enkele keer ook in omgekeerde volgorde tegen. Op de weg naar Ørsta plaatsen ze eerst een tunnel en wat er met de ruimte er omheen gaat gebeuren zien we misschien volgend jaar wel.

Als je nagaat dat dat twee maanden eerder gebeurt dan vorig jaar, kun je wel stellen dat het weer een beetje van slag is. Dat zei de frambozenboer een paar weken geleden natuurlijk ook al, toen ik ging vragen of ik eind augustus nog frambozen kon komen plukken, maar overal om ons zien we dingen die dat onderschrijven. Ook uit onze eigen 'tuin-administratie' valt op te maken dat het allemaal een beetje anders loopt dan vorig jaar. Schreef ik vorig jaar op de kalender dat de eerste appelen op 9 september geplukt konden worden, we hebben nu van de eerste (rode appel)boom de laatste appelmoes al voor eind augustus in de vriezer zitten! Benieuwd wat dit jaar verder nog voor verrassingen in petto heeft...

Nadat het laatste bezoek vertrokken is, hebben we twee dagen kou (gemiddelde dagtemperatuur 6°C) en regen. Dus cocoonen we lekker, met in de kachel een blok hout. Maar als voor donderdag weer beter weer voorspeld wordt, maken we meteen weer plannen voor buitenactiviteiten. Omdat Johan een nieuwe trimmer gekregen heeft, kan hij eindelijk de helling weer eens onder handen nemen. De oude trimmer heeft het na twee jaar trouwe dienst en heeeeel intensief gebruik (bijvoorbeeld herhaaldelijk maaien van een helling van 10 x 25 meter!) opgegeven en omdat ook de winkel waar we hem gekocht hebben, hem niet meer aan de praat krijgt, krijgen we volgens goed Noors gebruik onverwijld een nieuwe! Ook volgens goed Noors gebruik krijg ik trouwens geen dag eerder dan toegezegd toestemming om mijn rijbebevoegdheid opnieuw aan te vragen. Regels zijn nu eenmaal regels en omdat ik op 22 september vorig jaar de epilepsie-aanval heb gehad, kan ik pas vanaf die datum opnieuw toestemming aanvragen. Het is niet anders.

Ik draai donderdag twee wassen (de lakens kunnen dan lekker buiten drogen, want een droger hebben we hier niet) en ga vrijdag het lange gras weer te lijf. Ook de randjes langs het hek met de boer moeten maar eens aangepakt. Daar staan aardig wat wilde frambozen en als ik die nou dìt jaar een beetje netjes opbind, hebben we er volgend jaar misschien meer opbrengst van!

En verder kan ik die dag de gelegenheid weer niet voorbij laten gaan om een fotocollage te maken van het schitterende uitzicht dat we vanuit de woonkamer en de tuin hebben. Ongeveer hetzelfde uitzicht als op de foto in het vorige bericht natuurlijk (en echt waar, bijna exact vanuit dezelfde positie gefotografeerd!), maar zoals je ziet een wereld van verschil qua indruk, sfeer etc.

Dat was het dan!

's Nachts valt er nog een laagje sneeuw overheen, zodat we op 28 augustus omringd worden door besneeuwde bergtoppen! Als we Henk en Janna naar het vliegveld brengen is het op de hoogvlakte nog maar 2°C en omdat dat zelfs voor ònze begrippen bizar is, leggen we ook dat nog maar even vast op foto.

Het vliegtuig arriveert keurig op tijd op Sandane en na inladen van een stuk of tien, twaalf passagiers vertrekt het ook weer op de minuut nauwkeurig, richting Oslo. Een onvergetelijke week zit er weer op!

Weer met zijn tweetjes hebben we een geweldige zomer om op terug te kijken, met ontzettend leuke gasten, nieuwe ervaringen en nog maar twee maanden voor we weer naar Nederland gaan...

Laatste bezoek, eerste sneeuw !

Uitgebreider verslag van het tweede deel van het bezoek van Janna en Henk aan Noorwegen volgt, maar we wilden alvast even melding maken van het feit dat de eerste verse sneeuw van dit najaar gevallen is! Op de bergen aan de overkant is de sneeuw van afgelopen winter nog niet helemaal verdwenen, terwijl er vannacht een laagje verse poedersneeuw bovenop gekomen is. En als je nagaat dat de temperatuur vandaag bij ons op de hoogvlakte gestaag zakte naar uiteindelijk 3°C, zal het niemand verbazen dat de neerslag vandaag ook overdag valt in de vorm van sneeuw!

Een stuk vroeger dan vorig jaar, toen de eerste sneeuw pas op 25 oktober als een laagje poedersuiker op de bergen rondom ons viel.

Laatste bezoek van dit jaar

Het slechte weer houdt nog een paar dagen aan en we bellen naar Nederland dat de badkleding wel thuis kan blijven, maar maandag ziet het er ineens hoopvoller uit en dinsdag is het stralend zonnig!! Dat is voor Henk en Janna leuk aankomen na een vermoeiende reis! De file op weg naar Schiphol en de peperdure drankjes op Oslo Airport zijn dan al snel weer vergeten. Ze treffen bovendien een piloot die oog heeft voor toerisme en tekst en uitleg geeft bij de gletsjers en het andere natuurschoon waar ze overheen vliegen.
De familie Brobbel blijkt de gewoonte te hebben de vakantie te ‘openen’ met macaroni. Geen probleem, daar wordt door Johan moeiteloos in voorzien en het smaakt uitstekend! 's Avonds kunnen ze nog lekker even in de tuin genieten van het uitzicht en bijkomen van de reis.

Woensdag is het ook nog lekker weer en omdat dat ook maar zo om kan slaan, besluiten we er meteen van te profiteren en de tocht naar Geiranger en de oude weg over het Strynsfjell te doen. Zelfs Dalsnibba is meer dan de moeite waard en Janna en Henk vallen van de ene verbazing in de andere. Alsof ze ineens figurant geworden zijn in een Noorse ansichtkaart! Natuurlijk lunchen we op traditionele wijze in Geiranger, d.w.z. een groot soft-ijs ipv de meegenomen lunchpakketjes, maar die komen later op de dag ook nog wel van pas.
We eten 's avonds vanwege de lange tocht lekker makkelijk en toch heel smakelijk: brood met haring in verschillende sausjes.

De toch naar Geiranger is mij niet in mijn koude kleren gaan zitten en dus houden we donderdag een verplichte rustdag. Wel maken we in de loop van de middag een tochtje naar de Eidsfossen en plakken daar een rondrit door Sandane aan vast. Op de kade is het goed toeven in het namiddagzonnetje en verder doet de rust in het centrum weldadig aan. Voor het avondeten staat weer een typisch Noors gerecht op het programma: Pytt-i-panne. Een eenpansmaaltijd met klein gesneden vlees, aardappelen en groente, vergezeld van een spiegeleitje en wat zoetzure rode bietenschijfjes.

Vrijdagochtend spelen we Kubb, vrouwen tegen de mannen. Helaas winnen de mannen beide keren, maar dat mag de pret niet drukken. Onze oog-hand-coördinatie blijkt gewoon wat minder sterk ontwikkeld, kan gebeuren.
’s Middags gaan we door het "Geitendal" (door ons zo genoemd omdat er bijna altijd grote kuddes geiten op of langs de weg lopen) naar Skei, om de souvenirwinkel met een bezoekje te verblijden. Na een kopje koffie met wat lekkers en boodschappen rijden we weer naar huis. Helaas weinig geiten op de weg, maar wel wat groepen in de berm en toch ook nog één eigenwijze bok op die op de weg gaat liggen herkauwen.
We eten broccoli met gerookte zomerkoteletten en … de eerste zelfgemaakte appelmoes van het seizoen! Die smaakt uitstekend, dus dat belooft wat voor de komende porties.
’s Avonds spelen we een potje klaverjassen, waarbij helaas de dames weer verliezen! Maar we kunnen goed tegen ons verlies en het was een spannende pot, dus wat wil je nog meer.

Zaterdag is een lastige dag wat het weer betreft. De wolken jagen voorbij en hevige buien en felle opklaringen wisselen elkaar voortdurend af. Een tocht naar de Briksdalsbreen lijkt niet wijs, maar omdat we er toch even uit willen, pakken we de auto, rijden naar de hoogvlakte en lopen een stukje het voor ons intussen bekende pad op. Hoewel dreigend en af en toe een spetter, blijft het overwegend droog en net voor het echt gaat regenen, zijn we weer bij de auto.
Terug bij huis hebben we wel weer koffie verdiend en kunnen we even lekker bijkomen. Het blijft sterk wisselvallig weer. Vlak voor we gaan lunchen wordt het ineens weer lekker zonnig en we weten dan ook niet hoe gauw we ons weer op de stoelen in de zon moeten installeren om toch vooral elke zonnestraaltje mee te kunnen pikken, maar tien minuten later trekt het al weer dicht en kunnen we met een gerust hart naar binnen om een boterhammetje te eten.

Als we ’s middags nog even in de tuin willen ‘werken’ of willen Kubben, wordt het ineens heel guur, dus schakelen we over op plan-B. Henk heeft een nieuwe portie appelen geraapt, dus die moet weer geschild en daarna spelen we onder het genot van een Amaretto of pils een potje mens-erger-je-niet. Een geweldig spel, dat de eerste keer door Janna en in de herkansing door Henk gewonnen wordt. Eigenlijk hoef ik daarom niet te koken, maar ja, de pan staat al ‘op het vuur‘ en na het tweede potje hebben we best wel trek gekregen. Het is dan ongemerkt ook al bijna kwart voor acht! De lapskaus gaat erin als koek en zelfs Henk schept een tweede portie op!

’s Avonds spelen we nog een potje klaverjassen (waarbij de dames eerst vreselijk achterstaan, maar uiteindelijk toch winnen en echt alle mogelijkheden van het spel benut worden: verzaken, nat gaan, pit spelen) en duimen we gewoon heel hard dat het morgen een beetje weer is om naar de gletsjer te rijden. Volgens de Noorse meteorologen wordt het niet veel, maar we wachten maar gewoon rustig af….

Uitputtingsslag bij de neuroloog...!

Op het moment dat ik dit schrijf, is het al zaterdag 18 augustus en weer valt het me op hoe snel je dingen vergeet als je ze niet direct opschrijft. De leeftijd? De tijdloosheid? Hoe dan ook, hoogste tijd om even de afgelopen dagen in kaart te brengen. Maandag hebben we een lekker rustige schilderdag. Met uitstekend weer: halfbewolkt en voor het meeste droog en een aangename temperatuur om in je korte broek op de ladder of trap te staan. Het avondrood van gisteren wees al een beetje in die richting, maar het is toch altijd even afwachten of het echt doorzet!

Voor dinsdagavond hebben we het afscheidsetentje van de laatste huurders van dit jaar gepland. Natuurlijk weer rømmegrøt med spekematt, dat wordt een hele traditie hier in huis, alleen eten we (door het weer gedwongen) voor het eerst binnen ipv buiten. Een mooi kleed voor buiten hebben we wel, maar voor binnen nog niet, dus gaan we naar Sandane om te kijken of we daar kunnen slagen voor een mooi kleed. Echt groot is Sandane niet, maar er is een Domus (levensmiddelen en huishoudelijke artikelen), een ‘Til Bords’ (luxe huishoudelijke artikelen) èn we ontdekken nog een bloemen- en cadeauwinkel, waar ze maar twee passende tafelkleden hebben, maar één van de twee vinden we uitermate goed passen bij de inrichting en de tafel, dus die wordt het. Met kleed en verse spekematt gaan we weer op huis aan. De rest van de dag doe ik het een beetje rustig aan, omdat ik ’s avonds uitgebreid ga koken en Johan gaat verder met de gevel.
Het eten is opnieuw een groot succes. Na het eten nestelen we ons voor de televisie voor het concert van Sissel Kyrkjebø. We hebben onze gasten van de week al kennis laten maken met twee cd’s van Sissel en die hebben ze intussen zo vaak gedraaid dat we ze ook wel durven uit te nodigen voor het concert dat we op DVD hebben.
Ze weten de muziek èn de stem èn de uitstraling van Sissel net zo te waarderen als wij, dus al met al een heel geslaagde avond.

Donderdag zetten we de tweede stap in het traject om weer toestemming te krijgen om auto te rijden in Noorwegen: een bezoekje aan de neuroloog, voorafgegaan door een nieuw EEG. Voor het maken van het EEG meldt zich een aardige zuster die ongedwongen heel wat afbabbelt terwijl ze mijn hoofd voorziet van een kleine dertig plakkers met draadjes die moeten registreren dat het allemaal goed zit in mijn hoofd en er geen reden is om het rijverbod te verlengen. Het duurt alles bij elkaar een kleine drie kwartier voor ik met een keurig gewassen en geföhnd hoofd weer in de wachtkamer kan plaatsnemen, in afwachting van de neuroloog. Daar hebben we om 10.00 uur een afspraak mee, maar pas tegen half elf komt eindelijk ene dokter Vaaraas (spreek uit ‘Woros’) ons halen voor een gesprekje. Hij heeft zich niet goed voorbereid, komt heel onzeker over en raadpleegt voortdurend de in de computer opgeslagen gegevens van vorig jaar. We hebben de cd-rom met MRI uit Nederland bij ons, maar dat vindt hij (net als het EEG) eigenlijk overbodig. De MRI van vorig jaar is volgens zijn zeggen recent genoeg om te kunnen beoordelen of alles goed is. Toch worden de gegevens van het EEG naar het Academisch Ziekenhuis in Bergen opgestuurd ter beoordeling en als hij daarvan de resultaten binnen heeft, formuleert hij een advies aan de districtsarts. Die beoordeelt het opnieuw en stuurt dan een advies naar de provinciale arts, die het op zijn beurt weer beoordeelt en de politie adviseert… Op die manier word je automatisch een BN-er (bekende Noor)!

Het gesprekje met de neuroloog had in vijf minuten afgerond kunnen worden, ware het niet dat zijn collega’s (volgens zijn zeggen) vinden dat er een uitgebreid onderzoek moet plaatsvinden dat zo’n dertig minuten in beslag neemt. Samen met de beoordeling en het gesprek ben je dan snel drie kwartier verder. Maar onze Vaaraas vindt dat onzin en doet er dertig minuten over om ons te vertellen dàt hij het onzin vindt. Totaal gesloopt staan we na een half uur weer op de gang. Het voelt alsof hij ons een half uur gegijzeld heeft om tegenover zijn collega’s niet door de mand te vallen!!

We weten niet hoe snel we het ziekenhuis uit moeten komen om bij de plaatselijke bakeri-konditori koffie-mèt te nemen. Hoe het met betalen van het EEG en het onderhoud met de neuroloog zit, weten we niet. Meestal krijg je een factuur mee die je in de hal van het ziekenhuis direct dient te betalen, maar we hebben niets gekregen en lopen dan ook linea recta het ziekenhuis uit. Als ze geld willen hebben, weten ze je toch wel te vinden!

Het komt niet vaak meer voor dat we het tochtje naar Førde maken. De meeste dingen die we in huis nodig hadden, hebben we intussen wel aangeschaft en verder is ons motto nog steeds “Hebben we het echt nodig?” Dat heeft ons al heel wat geld bespaard, maar af en toe vinden ook wij het natuurlijk toch wel leuk om een dagje te shoppen. Dat doen we dan in combinatie met zo’n ziekenhuisoproep en wordt de avond tevoren goed voorbereid. Een veelheid van briefjes gaat dan mee in mijn tas en wordt zo systematisch mogelijk afgewerkt. De puzzeltocht brengt ons van de konditori eerst naar El-kjøp en de Europris. Hoewel we daar de eerste twee jaar een aardige ‘band’ hebben opgebouwd met het personeel (louter en alleen doordat we zo veel nodig hadden natuurlijk), is de nieuwigheid er voor hen ook wel af, maar we worden nog steeds heel aardig geholpen. Dat is trouwens toch wel één van de grote verschillen met de Randstad: mensen hebben hier nog de tijd om gezellig tegen je te doen, of dat nou bij een dure specialist of een goedkope winkel als de Lidl is. Jysk en Jernia staan daarna op het programma. De grastrimmer heeft het na drie jaar spontaan begeven en zeker met de schuine helling en alle randjes rond stenen e.d. is zo’n apparaat bijna nog meer onmisbaar dan de magnetron (hoewel….?!). We hebben hem meegenomen om te laten beoordelen of hij nog gerepareerd kan worden, maar degene die daar over gaat, is er niet, dus laten we het ding achter en spreken af dat ze ons bellen als ze meer weten. Door naar de Rema omdat de frisdrank die ik drink daar maar liefst 9 kronen goedkoper is dan bij ons in de buurt (op een prijs van 20 kr scheelt dat dus bijna de helft!).
Vervolgens naar de Biltema, een nieuwe zaak die echt van alles en nog wat heeft op gebied van auto (natuurlijk, want bil = auto!), inrichting, bouw, gereedschap, schoonmaak, sport, vrije tijd, kantoor, boot, verlichting en ga zo maar door. We hebben in de catalogus de tube-verlichting gezien die we in BB boven de eierdopjes willen hebben, maar helaas is die nog niet binnen. Wel slagen we voor wat andere dingen en komen er zeker nog wel terug. Op gebied van kleding, persoonlijke hygiëne en woningdecoratie kun je hier goedkoop terecht bij de Spar-Kjøp en daar gaan we ook even langs voor een leuke ‘welkom-deurmat’. Dan naar het tuincentrum, ook al nieuw en even gigantisch als Biltema en Spar-Køp. We gaan om ons te oriënteren op wat gezellige bloeiende struiken voor langs de boomgrens, maar waarom oriënteren als je het ook meteen mee kunt nemen? Bij de kassa ontdekken we tot onze aangename verrassing ook nog dat we op alles 25% herfstkorting krijgen en gaan dus met een goed gevoel èn met een vlinderstruik, een schitterende hortensia, twee herfstflocksen en een sneeuwbalstruik weer de zaak uit.

Na een soft-is en een bezoek aan de LIDL (nog steeds aangenaam rustig) is het dan wel tijd om weer op huis aan te gaan. We zijn al met al bijna elf uur op pad geweest en dat ga je voelen! Thuis wacht ons een keurig schoon achtergelaten huis, resultaat van de laatste huurders. Deze zomer is ons prima bevallen en zeker voor herhaling vatbaar. We zullen zien of we voor volgend jaar weer zulke gasten kunnen ‘strikken’!

Vrijdag is het ronduit slecht weer. Bijna de hele dag regen en storm. Zelfs zo dat we er niet over piekeren om de nieuwe planten in de tuin te zetten en dàt wil toch wat zeggen. Zaterdag doet er met 14°C en opnieuw veel regen niet voor onder, maar als het tussen de buien door even droog is, gaan we nu wèl even de tuin in en doe ik de hoogstnoodzakelijke boodschapjes in het dorp. Om de dag toch iets gezelligs te geven bak ik een taart, een uitprobeersel met overlangs doorgesneden en met marmelade besmeerde tussenlaag. Glazuur, oranje strooisel en amandelschaafsel maken het geheel compleet en morgen zullen we zien of ie nog lekker is ook!

Een rustige zondag

Op zo maar een zondag in augustus ga ik rustig een eindje nordic wandelen en geniet van het uitzicht op het fjord...

...vind ik de eerste vliegen- zwam van dit jaar....

... zien we tijdens een boottochtje
ineens zo maar een visarend overvliegen...

... en bereiken we Robbeneiland!

De drie robben die daar lekker liggen te zonnen kijken daar nog meer van op dan wij en weten dan ook niet hoe snel ze het water in moeten duiken!

De volgende dag pakken we rustig de draad van het schilderen weer rustig op, kies ik voor een laag-bij-de-gronds-klusje zoals het keukenraam...

...en doet Johan het tegenover- gestelde door in de nok te kruipen.

M.a.w. we genieten volop en doen het rustig aan!!

Nieuwe gasten en nieuwe bloemen

Volgens de Noorse weergoden zou het woensdag een zonnige en warme dag worden in en om Stryn. Als we opstaan is er nog niets dat daar op wijst, maar het kan hier ook zo maar omslaan, dus we wachten wel af. We hebben allebei niet veel puf om erg veel te doen, maar er zijn wel een paar dingen die gewoon handig zijn om vandaag te doen, omdat het weer om kan slaan, omdat we nog andere activiteiten hebben die daarop volgen of waarom dan ook, maar in elk geval gaat Johan na de koffie het dak op om te kieren te kitten en ik ga het gras maaien. Dat moet echt elke week en levert per week vier à vijf volle bakken op! Maar het is (met de snelheid op één van de laagste standen, nog net niet bij het plaatje van de slak!) een ontspannen bezigheid en lekker buiten.

We krijgen ook steeds meer gras om te maaien, want het stuk bij onze compostberg achter in de tuin maaien we ook steeds mee, zodat daar intussen ook lekker mals gras groeit en ook naast het huis (langs het hek bij de buren en bij de snuplass) ligt intussen een mooi Wimbeldon-gazonnetje. Alleen achter de windvang en vóór het huis was het nog een rommeltje. En dus gaan we vandaag naar Reed, waar het plaatselijke ‘tuincentrum’ is en kopen nog wat gezellige planten voor bij de oprit en een fuchsia (dat is immers ‘een makkelijke plant, die eet gewoonweg uit je hand, een beetje mest een beetje zand…’) die in een pot die tegen de muur opgehangen kan worden.

Verder zijn de ‘stiefmoederbloemetjes’ en akelei uit eigen kweek intussen zo groot dat ze ook in een volwassen pot op het terras voor het huis kunnen en omdat we nog wat graszaad over hebben van vorig jaar, strooien we wat extra aarde achter de windvang en voor het huis en strooien daar graszaad. Wat zal dat allemaal mooi staan! Als we klaar zijn begint het, alsof het besteld is, te miezeren en dat is natuurlijk prima voor alle nieuwe aanplant.

Onze gasten vertrekken donderdag weer en rekenen woensdag af. Johan maakt er weer een mooie persoonlijke factuur van, met hun foto tijdens het rømmegrøtt-etentje erbij. Veel hoeft er (helaas) niet afgerekend te worden, want deze gasten hebben alles van tevoren betaald, maken zelf schoon en hebben alleen een was en lakenpakket gebruikt. Maar dàt valt weg tegen de boodschappen die ze voor ons meegenomen hebben uit Nederland en dan blijft er nog Nok 10,- te betalen! Die doen we in de fooienpot!
Verder doen we het vandaag een beetje rustig aan. Johan schildert en ik maak twee tuinstoelen schoon. Dan zijn er nog drie over, maar daar heeft mijn zus misschien wel zin in terwijl ik het gras bijwerk (of andersom)!

Donderdagmiddag komen de nieuwe gasten. De vorige hebben zelf schoongemaakt en dat hebben ze keurig gedaan, dus weinig voorwerk voor de nieuwe. Die hebben alles bij zich aan beddengoed, dekbedden, kussens en noem maar op, dus ook weinig werk in het vooruitzicht. We treffen het dit eerste jaar uitzonderlijk goed en zijn dan ook vast van plan om volgend jaar op de zelfde manier door te gaan!

Waren we donderdag al blij dat het in elk geval droog was, vrijdag is het weer volop zomer, met op de hoogvlakte temperaturen boven de 22°C. We lunchen dan ook weer in Byrkjelo en gaan op de heenweg even bij een ‘frambozenboer’ langs om te vragen of we volgende week nog frambozen kunnen plukken. Hij kijkt me aan of ie water ziet branden. Over anderhalve week frambozen plukken? De pluk is voorbij, stom dat ik dat niet weet! Normaal begint de pluk 11 juli, maar dit jaar is de pluk de eerste week van augustus al voorbij. Niets is normaal deze zomer. Het is veel te vroeg veel te zonnig en vooral te warm geweest, waardoor de commerciële pluk al voorbij is. Helaas, met mijn zus dus geen frambozen plukken.

Vandaag had Johan het idee een mijlpaal te halen: een complete kant van het huis af. Daarvoor moest ie ‘alleen’ nog rond de logeerkamer schilderen, want de beide kotten en de ondergevel zijn aan de oostkant al af. Maar als hij nog maar net op de ladder staat, wordt ie belaagd door zwaluwen. Die hadden onder de nok een nest, maar dat heeft Johan weggehaald toen ie aan het voorwerk bezig was. Intussen blijken ze echter een nieuw nest gemaakt te hebben en ze zijn niet van plan om Johan opnieuw de kans te geven daar in de buurt te komen. Dat is niet gewóón balen, dat is ontzèttend balen. Hij krijgt nu gewoon echt niet de kans om de oostgevel af te maken.
Dus bekijken we de mogelijkheid om aan de zuidgevel dan alvast te beginnen (op de ramen na, die we al twee jaar terug gedaan hebben). Maar ook dààr zit een zwaluwnest en bovendien willen we niet te dicht in de buurt schuren van de was die onze nieuwe gasten aan de lijn hebben hangen. Gelukkig heeft ons huis vier kanten en kunnen we uitwijken naar de westkant. Voordeel daarvan is dat Johan niet in zijn uppie hoeft te gaan staan werken omdat er ook wel het één en ander te doen is dat wat lager bij de grond is en dus meer geschikt voor mij.

Terwijl Johan aan het kot begint, neem ik het raam van de woonkamer voor mijn rekening. Al schrappend en schurend kom ik de bewijzen tegen van de kleuren waarin het kozijn sinds de bouw geschilderd is geweest: eerst donkergroen, daaroverheen donkerbruin, dan poepbruin, weer donkerbruin en ten slotte wit. De witte laag is van een smerige elastische en slecht hechtende kwaliteit en dat is nog niet zo’n probleem, maar hij is ook slecht overschilderbaar! Gelukkig laat ie zich op de ornamenten rond het raam makkelijk verwijderen, maar op kaal hout hecht ie wel goed, dus daar moet geschuurd met pannenspons en schuurpapier. Het is maar goed dat je weet dat je zo’n rotklus maar één keer hoeft te doen, het schilderwerk dat er nu op komt, houdt het wel vol tot wij het huis over twintig jaar weer verkopen!

Ook krijg je als je zo’n tijdje op een ladder, steiger of trap bezig bent weer heilig respect voor het vak van schilder. Terwijl ik binnen een uur kramp in mijn handen, spierpijn in mijn armen en slapende voeten krijg, staat Johan dag in dag uit te doen of het geen enkele moeite kost. Gewenning speelt daarbij natuurlijk ook wel een rol, maar het is niettemin een klus die je niet zo maar even na doet!

Het nieuwe bed

Zaterdag is weer een regendag, wat hebben we het vrijdag goed uitgekiend! ’s Middags zetten we het bed in elkaar, waarbij we, in tegenstelling tot wat we bij IKEA meubels gewend zijn, bijna geen gebruik hoeven te maken van het ‘Slimme Sleuteltje’. De ontwerpers van IKEA worden nog steeds slimmer, zodat heel veel gewoon met deuveltjes en schroefkoppelingen in elkaar gezet kan worden. Het duurt even (een halve middag) maar dan hebben we ook een heeeeel mooi bed staan, dat helmaal past bij dit huis, dit land en deze inrichting! Reken maar dat we daar lekker in zullen slapen!

Zondag is het met het weer zo mogelijk nòg erger. Het regent de hele dag en is daarbij nog fris ook. Onze gasten maken een tocht naar Måløy en Johan zorgt dat de open haard lekker brandt als ze terug komen. Dàt maakt ze blij en binnen de kortste keren weer lekker warm. Ze weten het zelfs zo warm te stoken dat de dikke truien uitgaan en ze heerlijk in een T-shirtje zitten terwijl de regen tikt tegen de ramen en de wind giert om het huis. (excuses voor de bewogen foto!)
Tegen de tijd dat we naar bed gaan, breekt de lucht ineens een beetje open en worden we gematigd optimistisch over het weer van morgen. Volgens de krant moet het een mooie, warme zomerdag worden, maar na twee van zulke regendagen kun je je dat nauwelijks voorstellen. We zeggen niets over ons optimisme tegen de gasten, stel je voor dat het tegenvalt…

Maar het valt niet tegen!! Of het nou alleen komt doordat Tim & Rita hebben zitten duimen, of dat er andere dingen meespelen, maar het is schitterend weer en al vóór dat wij ontbeten hebben, vertrekken onze gasten voor een dagtocht Hellesylt - Geiranger – Grotli – oude Strynsveg - Videdalen. Dat is met dit weer zéker de moeite waard en je moet er inderdaad wel een dag voor uittrekken om rustig te genieten van al het moois dat je onderweg tegenkomt. De weg over het Strynfjellet is intussen weer open en gaan wij binnenkort ook nog wel weer een keer doen.
Omdat ze zo’n lange trip doen, hebben wij aangeboden voor het eten te zorgen. Dat kan natuurlijk niet anders dan rømmegrøtt med spekematt zijn en we hebben hen op het hart gebonden dat niet onderweg een keer te eten, anders is de sjeu eraf natuurlijk.

Johan schildert en omdat ik een LEL-dag heb (low-energy-level) doe ik rustig aan, vermaak me met een haakwerkje in de schaduw van de berk en maak tussendoor steeds iets in orde voor het avondeten. Dat is best veel werk, maar als je het zo rustig aan kunt doen geen probleem. Om niet helemààl te zitten niksen, bind ik ’s middags de roos bij de parkeerplaats op, snoei hem fatsoenlijk in vorm en haal het onkruid weg. Een héél vermoeiend en langdurig werkje! Maar hij staat er weer mooi bij en dat is ook wat waard.
Het is zulk schitterend weer dat onze gasten het uithouden. Pas tegen kwart voor negen komen ze thuis, maar we hadden van tevoren afgesproken dat dat geen punt zou zijn. Het was op de hoogvlakte zo indrukwekkend dat ze wel twee of driehonderd (!) foto’s hebben gemaakt. Maar ja, hij is dan ook fotograaf.
Omdat alles voor het eten al klaar staat, is het in een mum van tijd gekookt en kunnen we dankzij het prachtige weer gezellig buiten eten. Natuurlijk weer een foto, dat wordt bijna een vast plaatje, met steeds andere gezichten, maar het hoort er wel bij. Het eten bevalt ze prima en dat is altijd leuk om te horen. Omdat wij gekookt hebben, wassen zij af en intussen maakt Johan opnieuw het hout aan, maar dit keer buiten in de tuin.
Tot in de kleine uurtjes zitten we buiten, wij zorgen voor de wijn, zij voor de nootjes. Wat leuk om gasten te hebben!

Dinsdag begint zonniger en vooral warmer dan maandag, maar slaat al tegen de middag om in iets onbestemds. Af en toe trekt het helemaal dicht en denk je dat het gaat regenen, maar dan ineens breekt de lucht weer en wordt het stralend zonnig. Het is in elk geval met 25°C een temperatuur waar we niets over te klagen hebben. Johan gaat al vroeg weer de ladder op. Hij is bezig met het stuk boven de windvang en dat is behoorlijk lastig werken. Hij zit op het schuine dak van de hal en moet dan een beetje op zij en boven zijn hoofd de muur en het afdak schilderen en dat valt niet mee.
Omdat het gras vandaag of morgen ook weer gemaaid moet worden en de trimmer het ondanks het uitgebreide schoonmaken en een nieuwe bougie nog steeds niet doet, ga ik met een heggeschaar en nog een ander soort tuinschaar alvast de randjes en moeilijk te bereiken stukken rond de nieuwe aanplant (clematis e.d.) te lijf. Van het één komt het ander en voor je het weet ben ik op vier verschillende plaatsten tegelijk bezig: het gras bij de snu-plass moet ook met de hand bijgeknipt worden en datzelfde geldt voor de rand bij de schuine helling bij de kelder, het gras rond de keien bij het kampvuur en het gras bij de parkeerplaats. En zo schieten me nog wel wat randjes te binnen die ik ook meteen aanpak. Eigenlijk allemaal niet véél, maar wel vervelend werk, dus dat doe ik het eerst.
Tussendoor gaan we lunchen in Byrkjelo. Eigenlijk mocht dat gisteren ook al, maar toen hebben we het niet gedaan omdat we te vroeg in B. waren. Nu is het een aangename onderbreking omdat we allebei met vervelend werk bezig zijn en daarna kunnen we er weer vol goede moed tegenaan.

Na de lunch pak ik de rand bij de parkeerplaats aan, die grenst aan het land van de boer. Dat is volgens mij sinds de aanleg van de parkeerplaats nog nooit aangepakt en dus heel veel werk, maar het wordt dan ook wel heel mooi. Tja en als je dàt dan rigoureus aanpakt, moet je natuurlijk ook het mos tussen de stenen wegsteken, en alle plukjes gras en liefs natuurlijk met wortel en al.
Zo ben je lekker bezig en het hoeft niet af… maar het is natuurlijk wel leuker als het wel af komt! En omdat je dan toch al moe bent, kun je ook nog wel even proberen de ‘witte’ tuinstoelen weer schoon te krijgen. Helemààl wit lukt niet, maar ik kom een aardig eind in de richting.
’s Avonds eten we de rømmegrøtt die van gisteren over is, dus dat is lekker makkelijk koken, maar dat hebben we wel verdiend!

Een beetje gesloopt zitten we na het eten op de bank en gaan een avond met achterstallige tv-programma’s tegemoet. Moet ook kunnen, toch?!

Boodschappen in Bergen

De gasten die deze veertien dagen bij ons logeren, treffen het niet wat het weer betreft. Ze mogen al blij zijn als het overwegend droog is en dat is voor je eerste kennismaking met Noorwegen toch wel sneu. Zeker na de afgelopen maanden volop zon! Het zijn echter geen mensen om bij de pakken neer te gaan zitten, dus maken ze het ene uitstapje na het andere en omdat het ook fervente wandelaars zijn, is een droge dag ook al goed genoeg om toch te genieten.
Intussen maken wij ook af en toe wel plannen voor een uitstapje hier of daar. In dit geval is ‘daar’ naar Bergen. Daar hebben we namelijk nog een zakelijke kwestie met de douane uit te zoeken.

Dat vraagt even een stukje voorgeschiedenis (alsof geschiedenis niet altijd ‘van te voren’ is!). Omdat Noorwegen geen lid is van de EU kun je hier nog steeds Tax Free kopen. Dat betekent dat je als buitenlander niet de belasting hoeft te betalen die de Noren zelf moeten betalen. In het Noorse belastingstelsel is sprake van drie tarieven:
1. 8 % op vervoer (zoals overtochten per pont)
2. 14% op o.a. levensmiddelen
3. 25% op luxe goederen

In eerste instantie moet je het bij afrekenen wel gewoon betalen, maar wanneer je weer teruggaat kun je bij vertrek uit Noorwegen de betaalde belasting weer terugvragen. Over het algemeen heb je het dan over de aanschaf van souvenirs (3e categorie) en daarvoor moet je binnen twee maanden na aanschaf de BTW terugvragen. De doorsnee toerist blijft niet langer dan twee maanden in Noorwegen, dus da’s geen probleem. Wij blijven echter wat langer in Noorwegen en dus proberen we de aanschaf in categorie te plannen vlak voor we naar Nederland gaan. Ook geen punt. Maar in diezelfde categorie valt ook alles wat met de auto te maken heeft: zowel arbeidsloon als vervangen onderdelen en dat kan met een grote beurt aan een Jeep aardig oplopen. De moeite waard om die grote beurt dus in Noorwegen te laten doen!

Anders dan bij het terugvragen van BTW over souvenirs, heb je hiervoor echter een verklaring nodig van de douane, die je bij terugkomst in Nederland opstuurt naar de garage, waarna zij je de BTW terugbetalen. Zij hebben die douane-verklaring dan weer nodig om te kunnen bewijzen dat ze de BTW aan ons terugbetaald hebben en dus niet opnieuw aan de belastingdienst hoeven af te dragen. Een beetje ingewikkeld allemaal, maar het werkt wel. Vorig jaar hebben we dan ook in september de grote beurt laten doen, zodat we geen probleem hadden met de tweemaanden-termijn.

Dit jaar hebben we ongevraagd en zéker ongewild al in een eerder stadium kosten voor de auto moeten maken en vroegen we ons af of we de betaalde BTW dan nog wel terug zouden kunnen vragen. En daarmee komen we terug op één van de redenen van ons uitstapje naar Bergen: proberen alvast een douaneverklaring los te krijgen voor de betaalde factuur en uitzoeken hoe dat zit met die termijn.

En omdat we het wel een beetje zonde vinden om alleen dààrom naar Bergen te rijden (en eventueel onverhoopterzake weer terug!) verzinnen we dingen die we ermee kunnen combineren. Eén mogelijkheid is om er een weekend (of langer) kamperen aan vast te plakken, een andere optie is om het te combineren met een bezoekje aan de dichtstbijzijnde IKEA hier in Noorwegen. Verder bedenkt Johan dat het misschien voor onze gasten een mogelijkheid is om Bergen te bezoeken zonder dat zij er zelf voor hoeven te rijden en dus bespreken we dat met ze.

Het idee spreekt hen wel aan en dan moet alleen de verdere invulling nog even afgestemd worden. Vrijdag 3 augustus lijkt op korte termijn de enige mooie dag te worden en dan is de beslissing snel gevallen: vrijdag wordt het! Het plan is om ’s morgens om 07.00 uur te vertrekken en ’s avonds om uiterlijk 19.00 uur weer terug te rijden, zodat we tegen 00.00 uur weer thuis zijn. En dus worden wekkers gezet en de tafel gedekt, het brood voor onderweg klaargemaakt en de koffie klaargezet.

Keurig op tijd staan we de volgende ochtend klaar. Exact om 07.00 uur start Johan de motor en alweer keurig op schema bereiken we om 12.00 uur het centrum van Bergen. We ‘dumpen’ onze gasten bij de haven en spreken af elkaar daar tussen 17.30 en 18.00 uur weer te treffen. Het belooft een prachtig stralende dag te worden, dus dat houden ze wel vol en wij vermaken ons wel bij de douane, IKEA, Expert en de LIDL.

Eerst maar naar de douane, die helaas verhuisd blijkt te zijn, maar de wachtmeester van het haventerrein weet me niet te vertellen waarheen. Dan maar naar het kantoor van de Color Line, daar weten ze het misschien wel. En ja hoor, van het kastje, naar de muur en door naar de volgende muur beland ik uiteindelijk tòch bij het gebouw waar de douane is gevestigd. Een heel behulpzame douanier geeft me het benodigde formulier en zegt dat ik het maar mee moet nemen en alvast alles moet invullen, zodat we alleen nog een stempel nodig hebben tegen de tijd dat we het land uit gaan, want dàn mag hij het pas afstempelen. Ik vraag voor de zekerheid nog even hoe het zit met de tweemaandentermijn, maar dat blijkt helemaal geen probleem met zulke dingen, dus dat wordt lekker de boel een paar keer kopiëren en in het vervolg niet meer daarvoor apart naar Bergen!

Bij IKEA is het om deze tijd (13.30 uur) al aardig druk, maar we vinden de perfècte plaats, recht voor de ingang en niet eens op een invalidenparkeerplek! Eerst maar koffie met, na de lange reis en dan naar de beddenafdeling, waar het bed staat dat we wilden en waar we al na twee minuten horen dat het ook op voorraad is, zodat we het na drie minuten al gekocht hebben! Kijk, dàt is vlot zaken doen.

Op naar de winkel van Expert voor een externe harde schijf die in de aanbieding is. We treffen er een heel vriendelijke juffrouw die ons supersnel weet te vertellen dat ze er helaas helemaal doorheen is! Maar geen nood, er is nóg een filiaal van Expert, aan de andere kant van de grote weg, op hetzelfde parkeerterrein als waar we het bed van IKEA af moeten halen. Dàt komt goed uit en zo stapelen de succesjes zich vandaag op. Dan nog even langs de LIDL en vervolgens om 17.00 uur weer richting Bryggen om onze gasten op te pikken. We zijn wat aan de vroege kant en stoppen nog even om wat foto’s te maken van een replica van een oud vikingschip dat we zomaar in een doorkijkje zien liggen. Als we vervolgens naar de afgesproken plek rijden, komen onze gasten al aangelopen. Het kan allemaal niet mooier. Ik stap nog even uit om een zonnige foto van Bryggen te nemen, want het hele verhaal over de trip naar Bergen moet natuurlijk wel met een paar foto’s opgeleukt worden.

We hebben afgesproken om bij IKEA een hapje te eten, dan het bed af te halen en vervolgens terug te rijden naar huis. Maar bij IKEA is het zo idioot druk, het lijkt de zigzaggende rij voor een attractie in de Efteling wel! Daar hebben we geen zin in en dus lopen we naar een vlakbij gelegen pizza/kebabtent waar het heerlijk rustig is. Een hamburgermenu met frietjes kan nooit fout gaan en een cola en sinas maken het helemaal af.

Dit gaat allemaal zo lekker vlot, dat we op een schema van ’19.00 uur vertrek – 00.00 uur thuiskomst’ zitten! Vol goede moed naar het afhaalcentrum van IKEA. Slechts drie mensen voor me, die allemaal te horen krijgen dat hun aankoop helaas nog verwerkt wordt, dus of ze even geduld willen hebben. Kan gebeuren, zullen wij niet mee zitten, want het is al bijna zes uur geleden dat we het bed gekocht hebben… Dat wil zeggen, dat we het bed gereserveerd hebben. Maar ‘gekocht’ betekent dat je het betaald hebt en dàt is niet het geval. Van het meisje bij de kassa hebben we begrepen dat we het bed bij afhalen moeten betalen, de rest (lattenbodem etc) hebben we bij haar afgerekend. Nu willen ze het bed niet meegeven omdat het niet betaald is!

Er zit niets anders op dan terug te rijden naar IKEA en eerst te betalen (onder het nodige gemopper) en vervolgens weer naar het afhaalpunt te rijden. Daar gaat ons mooie schema! Terug bij het afhaalpunt de volgende domper: een rij van de balie tot de schuifdeuren, dus zo’n tien klanten voor me! Dàt gaat niet gebeuren natuurlijk, dus spreek ik de jongen aan die me eerder geholpen heeft en veronderstel dat ik toch niet opnieuw achteraan in de rij hoef. Hìj weet er niet goed raad mee, maar zijn vrouwelijke collega wel en dus rijden we (bijna exact twaalf uur nadat we van huis vertrokken) om 19.15 uur weer op huis aan. We mogen blij zijn als we vandaag nog naar bed kunnen!

Maar Bergen-uit blijkt het superrustig te zijn, het tegenovergestelde van Bergen-in waardoor we lekker opschieten. Sanitaire stops maken we niet, we willen zo snel mogelijk bij de pont zijn. Dat gaat de hele tijd goed, tot we achter een blauwe citroën komen te zitten met iemand die niet alleen tunnelvrees heeft (erg hinderlijk als je 28 tunnels voor de boeg hebt!) maar ook bochtenangst en snelheidsangst en tegenliggerangst en misschien ook wel vliegangst, maar daar hebben we hier dan in elk geval geen last van. Voor de rest schiet het ineens dus helemaal niet op en komen we nog geen halve minuut te laat bij de pont aan! Tja, da’s wel even balen, maar voor de rest is alles vandaag zo soepel verlopen dat we daar niet te lang bij stil staan. Dat zou ook niets uitmaken, dus zitten we de wachttijd gewoon uit en wachten op de volgende pont. Met een half uur vertraging bereiken we de overkant en scheuren dan weer lekker door.

Dit keer zitten we achter een auto die zelf ook naar Førde blijkt te moeten en er vroeg in de avond wil zijn. Dàt gaat niet lukken, maar hij rijdt zo lekker door dat we zelfs op ons oorspronkelijke schema inlopen en uiteindelijk om 23.30 uur de oprit bij huis oprijden. Uitladen doen we morgen wel, Johan moet nog even het autorijden uit zijn systeem krijgen, dus neemt wat te drinken en blijft nog even op, terwijl ik direct mijn (oude) bed in duik!

PS-je voor Tim: tijdens Feyenoord-Liverpool (1-1) kun je in 2x45 minuten een hoop doen joh!