donderdag 21 oktober 2010

De winter komt en wij gaan!


De trap is af en de overloop is in de was gezet. De dakbak staat op de auto en is ingeladen en zo komen we steeds dichter bij ons vertrek naar Nederland. Vorige week zaten we nog buiten, nu is alles ingepakt en is het guur en koud en nat. En met een weersverwachting die aangeeft dat het de komende week alleen nog maar kouder wordt, lijkt het er op dat het inderdaad winter wordt. 

Gelukkig hebben we een overnachting in Bergen geboekt vóór we van maandag op dinsdag overvaren naar Denemarken, dus we kunnen rustig aan doen en hoeven niet te stressen als het onderweg druk is of de weg moeilijk begaanbaar.

Als er geen bijzondere dingen gebeuren, zal dìt waarschijnlijk voor 2010 het laatste stukje weblog vanuit Utvik zijn. We nemen afscheid van een heerlijke tijd en een geweldige zomer (en hebben al weer volop plannen voor de volgende!).


donderdag 14 oktober 2010

De trap is af (nu de overloop nog!)

Donderdag 14 oktober is het feest: DE TRAP IS AF!!! En dat ie mooi geworden is, kun je op de foto's zelf zien:


Als je na gaat dat ik alleen al tijdens het schuren tijd heb voor:

ramen zemen,
afwassen,
auto stofzuigen,
auto ramen zemen (binnen),
boven èn beneden stofzuigen,
boven dweilen
en een sjaaltje haken,

dan kun je je misschien een beetje voorstellen hoeveel werk het is om de hele trap zo aan te pakken! Een gigantische klus en de laatste die we voor dit jaar op het programma hadden staan.


Er is echter één maar (of eigenlijk vier..!): Bij het werken aan de trap is het Johan opgevallen dat de vloerbedekking (linoleum) van de trap eigenlijk wel heel erg versleten is. En als de trap dan zo mooi geschilderd is, is dat een beetje een vlag op een modderschuit. Misschien moeten we overwegen om volgend jaar de trap dan maar te laten bekleden en ook meteen in de openhaardkamer vloerbedekking te laten leggen ipv zelf tegels te leggen zoals in de kelderkamer.

Maar als ik de trap ga schoonmaken, blijkt het linoleum niet versleten is, maar ONTZETTEND VUIL!! De slijtageplekken blijken gewoon krassen in het vuil. En dus ga ik aan de slag met pannenspons en sop en zo knapt de trap zienderogen op. Dàt is leuk werken.
Maar nu de trap zo schoon is, zie je op de overloop boven heel goed welke kamer het meest gebruikt wordt: de onze. En dus moet nu ook de overloop met een heet sopje en een pannenspons.
Daarna vallen de verf- en kitspetters (van vorige bewoners) op de vloer in de badkamer wel erg op, dus nemen we die ook mee in het schoonmaakverhaal.

De volgende dag blijkt dat het schoonmaken van ‘het pad’ naar onze slaapkamer goed gelukt is. Het is zo serieus aangepakt, dat alle oude vernislagen verwijderd zijn en er mooi een nieuwe laag op kan voor we naar Nederland vertrekken.

Maar je ziet ook duidelijk het verschil met plekken waar niet helemaal supergrondig alle vernislagen zijn verwijderd. Als je het niet weet dan zie je het niet.
Maar als je het wèl weet, zie je het dus wèl. En je weet hoe dat gaat: dan blijf je het zien en gaat het je dwars zitten dat je niet de moeite hebt genomen om alles zo grondig aan te pakken. Zo levert elk klusje een nieuw klusje op en hoeven we ons de laatste weken niet te vervelen.



woensdag 13 oktober 2010

Nog genoeg te doen...


Door problemen met het internet lukt het niet om alle bijpassende foto's te plaatsen. We hopen dat het snel verholpen is en dat je binnenkort ook de andere foto's kunt zien!

Johan vordert gestaag met de trap en ik met haken en breien van een truitje en het vliegengordijn met de gratis garenspoelen van Selgren (de wolfabriek in Innvik).  Tussendoor hark ik nog weer een m² mos weg, pluk pruimen, appels en bramen en maak daar nog weer heerlijke prutjes van.
Maandag tussen de middag gaan we naar Byrkjelo voor wat boodschappen, maar vooral ook om te lunchen. En nu maar hopen dat ze nog soft-is hebben bij de Spar. Het bord staat gelukkig buiten, dus kunnen we inderdaad een geweldige zomer op gepaste wijze afsluiten. Maar eenmaal binnen, zien we dat er geen wafels staan bij de soft-is machine en er blijkt inderdaad ook geen soft-is meer te zijn.
Dàt is een vette streep door de rekening! We worden weliswaar behoorlijk gematst bij het alternatief: schepijs, maar het kan toch niet tippen aan onze favoriete lunch. Misschien dat we later deze week nog een poging kunnen wagen om in Sandane het soft-is-seizoen af te sluiten. Als we de voorspellingen mogen geloven, zit dat er nog wel een keer in, maar we zullen zien.


Het halletje in de kelder waar de trap zit is intussen bijna klaar om de droger -die we mede voor de gasten gekocht hebben- te verwelkomen, maar het kan altijd mooier en terwijl we de boel staan te bewonderen, komen nieuwe ideeën naar boven: de puzzel achter de trap staat rommelig, dus die kan wel weg (erfenis van de vorige bewoner). Maar ‘weg’ is wel heel erg weg, hij kan ook gewoon naar de andere kant om de bakstenen muur wat op te vrolijken. Een mooi klusje voor mij (Corry).

Daarna moet de muur waar de puzzel hing wel weer gewit worden, maar ook dat is een klusje dat ik wel aankan. Dan hebben we ook nog een poster van de Briksdalsbre in de sportkamer. Daar hebben we een wissellijst voor gekocht en die moet ook nog opgehangen worden. Een mooi klusje voor…..? Inderdaad, voor mij. En dan kan òòk de doorgang naar de werkruimte nog wel een mooi kozijn gebruiken. In het kader van ‘wie wat bewaart, die heeft wat’ hebben we in de schuur nog wel deurstijlen liggen van de oude slaapkamerdeuren die Johan vervangen heeft. Die zien er natuurlijk niet uit, maar als je de oude verf verwijdert, wordt het weer als nieuw hoeven ze alleen nog op maat gezaagd te worden. Zò moeilijk is dat niet en dus een klusje voor mij. Zo lijkt het alsof ik heel wat doe terwijl Johan spijltje voor spijltje en tree voor tree aan de trap verder gaat.

En dàt is met alle horizontale, verticale en diagonale vlakken in alle richtingen een secuur en geduldwerkje dat typisch géén klusje voor mij, maar iets dat om de hand van de meester vraagt en dat dus alleen door Johan geklaard kan worden!

En zo lijkt het of we voorlopig nog niet van plan zijn naar Nederland te vertrekken, maar naast het klussen zijn we wel degelijk bezig met lijstjes, vriezer en kastjes leeg-eten etc en is de boot besproken!

Intussen hebben we het samen sporten moeten opgeven: Johan heeft het trekkoord van het roeiapparaat kapot getrokken! Niet door lompe kracht, maar door slechte kwaliteit van het apparaat. Dankzij de service van de importeur kunnen we het ding gewoon terug geven en volgend jaar beginnen met een nieuwe uit te zoeken!
Dat betekent wel dat we nu alleen nog maar om beurten kunnen fietsen op de home-trainer, maar daar houden we onze conditie de laatste weken ook wel mee op peil!