woensdag 30 september 2009

De winter is in aantocht

Een week later is het alleen maar ‘winterser’ geworden. Behalve op de hoge bergen bij Innvik, ligt sinds een paar dagen ook sneeuw op de bergen rond Utvik en daarmee is de sneeuwgrens gedaald tot zo’n 600 meter. We hebben bijna elke dag de kachel aan en profiteren nog lekker van de voorraad die Olav Bjørn heeft achergelaten. Denken we af en toe ook nog eens positief terug aan hem…
In de douche en de kelderkamer zijn het vooral de details die nu het verschil maken: wat extra tegeltjes hier, een nieuw plankje voor de toiletspullen op de plaats waar de tandenborstels hingen, de tandenborstels op hun beurt verhuisd naar de ruimte tussen de spiegels en ga zo maar door. Wat Corry heeft met lapjes e.d. heeft Johan met steentjes, hout e.d.: niets weggooien, van alles kan nog wel iets gemaakt worden. Dus als we steentjes over hebben van de douche, gebruiken we die in de kelderkamer om de ondermuren ‘op te pimpen’. Het wachten is nog op de nieuwe tapijttegels. En verder kijken we met dit weer uit naar ons dagelijkse uurtje sporten, want daar worden we door en door warm van!

Afgelopen zaterdag zijn we naar Skei geweest om de jassen te halen die we bij de souveniershop voor Johan hebben gekocht. Omdat we daar vaste klant zijn, kunnen we altijd rekenen op een goede prijs, zelfs als de eigenares er zelf niet is. Dan wordt ze gewoon even opgebeld om te vragen hoe of wat. Ook voor mij vinden we een heerlijk winterjack en bovendien kopen we een nieuwe rendiervacht. Degene die nu in de kamer ligt, heeft van meet af aan verschrikkelijk verhaard en dat zijn we een beetje zat. Dus komt er een nieuwe in de woonkamer bij de kachel en gaat de oude aan de muur in de kelder. Isoleert en dempt het geluid en staat nog sfeervol ook.

Natuurlijk wordt er nu we meer binnen zitten ook weer meer gequilt. Uiteindelijk is de quilt van ons eigen bed in Nederland een paar jaar geleden gestolen, dus daar moet nog een nieuwe voor in de plaats komen. Het wordt er één van nog kleiner stukjes stof dan de vorige, een stuk minder vrolijk (de andere was in alle kleuren van de regenboog) maar deze past weer beter in de slaapkamer in BB.

Hoewel we het fruitseizoen eigenlijk (al twee keer!) afgesloten hebben en alle toebehoren voor het verwerken weer schoon opgeborgen liggen voor volgend jaar, hebben we van oma (de oude buurvrouw) nog een emmer appels gekregen. Dus halen we de sapmachine maar weer tevoorschijn en wagen nog een laatste poging om een mooie pot appelstroop te koken. Een emmer vol is een kleinere hoeveelheid dan we meestal verwerken, dus het persen van de appels is in een vloek en een zucht gedaan.

Er is een hoop sap uit gekomen en terwijl dat verder door de theedoek zakt, wassen we de boel weer af en ruimen het netjes terug in de doos weer in de kelder op. Tot volgend jaar! Het is prachtig helder sap en het kookt heel mooi èn snel in. Zo snel dat we er niet op tijd bij zijn om te voorkomen dat het te ver inkookt. Het is nog net geen teerstroop, maar wel te ver gekaramelliseerd om het stroop te kunnen noemen. Veel te laat bedenken we dat we het gewoon op een tefal bakvel hadden moeten uitsmeren en er kandijsnoepjes of stokjes van moeten snijden zo lang het nog taai was. Maar dat bedenken we pas als het al lang en breed in het zakje voor ‘nat huishoudelijk afval’ ligt…

Maandag breng ik de emmer terug naar oma en een potje zelfgemaakte jam als dank voor de appels. Ik vertel maar niet dat het niet gelukt is. De jam valt in heel goede aarde en omdat ze zo veel appels heeft, krijgen we dinsdag nòg weer een emmer vol…Geen punt, halen we gewoon de sapmachine wéér tevoorschijn en doen we nog een laatste poging om het appelstroopseizoen met succes af te ronden! We zijn intussen zo ervaren en de taken zijn zo duidelijk verdeeld, dat we binnen een half uur de hele emmer appels hebben schoongemaakt en geperst en de machine alweer schoon is ook. Met meer aandacht dan ooit volgen we het inkoken van het sap en dat werpt vruchten af (!). Het resultaat is een prachtige, donkere appelstroop, heerlijk van smaak en uitstekend smeerbaar. Meteen het stappenplan voor volgend jaar aanpassen, printen en in de doos van de sapmachine opbergen!


We hebben nù al zin in volgend jaar!





woensdag 23 september 2009

De eerste sneeuw

En terwijl Nederland zich koestert in het warme najaarszonnetje, valt bij ons de eerste sneeuw...




zaterdag 19 september 2009

Een onbehoorlijk drukke week

Dinsdag is het feest: de gevel is AF!!! Dat wil dus zeggen, ALLE GEVELS van ALLE KANTEN (en als je ons huis kent, weet je dat dat er dus vier zijn!). Moet je eens indenken: een heel huis helemaal rondom helemaal 3 x geschilderd!!

En dan nog vinden we tijd om andere dingen te doen.
Bijvoorbeeld het opknappen van de kelderkamer. Nu die er zo mooi bij staat, vinden we dat we ook wel toe zijn aan nieuwe vloerbedekking daar. Er liggen (nota bene!) Heugavelttegels, maar die hebben zo te zien al heel wat lekkage en andere rotzooi moeten verdragen, dus tijd voor wat nieuws. Tegels zijn een ideale oplossing, zeker als je wel eens gasten hebt met kleine kinderen of zo, maar daar is hier in Noorwegen nog helemaal niet zo makkelijk aan te komen. Het mondt er in uit dat we naar Heugaveld Nederland mailen voor dealers in Noorwegen en vervolgens naar die dealers voor verkooppunten in de buurt van Utvik.

Toevallig verkopen ze de tegels bij een bouwmarkt in Stryn, zo’n 45 km verderop en omdat we dinsdag tòch al een tochtje van plan waren naar Olden, zijn we dan al een stuk op weg in de goede richting.

Als we 's morgens opstaan, is het huis (en niet alleen het onze) in nevelen gehuld: een dikke laag mist hangt boven het water. Dit fenomeen staat ook wel bekend als 'zeevlam' en lost vandaag gelukkig al snel weer op (als je een beetje pech hebt, blijft het de hele dag hangen!).

Het bezoekje aan Olden moeten we wel op dinsdag doen, want dat is de laatste dag dat er dit seizoen een cruiseschip langskomt en, geloof het of niet, dat is dus ook zo’n beetje de laatste dag van het jaar dat deze souvernierwinkel open is! We informeren er naar een rendiervacht met ‘niet-verhaar-garantie’, maar dat lukt niet. Als je zo’n vacht op de grond legt in een woonkamer o.i.d. gaat ie op den duur door droogte en wrijving altijd verharen (maar de onze heeft het van meet af aan gedaan, dus dat was achteraf waarschijnlijk niet zo’n goede).

We maken ook meteen nog maar even een foto van de Boudica die op dat moment voor anker ligt in Olden, want het is het laatste cruiseschip dat dit jaar ons fjord aandoet. Van de mist (‘zeevlam’ oid) die vanmorgen als een dikke deken vlak boven het water hing, is dan niet veel meer over en wat overblijft, is een heerlijk zonnetje.

Dan door naar Stryn, waar we (gewoontegetrouw, doordat we eerst veel oriënterend voorwerk hebben gedaan) eigenlijk meteen slagen. En nog onder ons budget ook! Helaas moeten de tegels wèl besteld worden en dat betekent hier eigenlijk altijd een behoorlijk bedrag extra aan vervoerskosten, maar omdat ze zelf in de winkel ook weer de voorraad willen aanvullen en we niet maar 1 of 2 vierkante meter bestellen, hoeven we de transportkosten niet te betalen. We moeten er natuurlijk wel een keer extra voor naar Stryn, maar aan de extra ritjes raken we ook al gewend. Førde dachten we ook niet meer te zien dit jaar, tot Johan ineens een tia kreeg met een hele sleep vervolgonderzoeken.

Als we thuis komen, is het tijd voor een lichte lunch (we hebben in Stryn koffie-mèt gedronken) en daarna hebben we tijd om zoals gezegd de laatste hand aan de gevel te leggen. Johan neem de nis onder de parabool voor zijn rekening en ik het laatste overhangende stukje van het afdak bij de voordeur. We vieren het met een Amaretto di Saronno Original en genieten met een goed gevoel van een heel tijdvak van buitenschilderwerk!

Woensdag gaan we naar Førde voor een MRI (laatste onderzoek n.a.v. de tia). We zijn keurig op tijd bij de Konditori voor koffie-mèt, doen nog even wat boodschapjes bij Biltema en rijden dan door naar het ziekenhuis, waar we ons precies een kwartier voor het onderzoek aan het loket melden. Het is hier gebruikelijk dat je voor elk onderzoek of consult de eigen bijdrage meteen in het ziekenhuis afrekent, maar door een computerstoring kon dat vorige keer niet geregeld worden. Dus melden we ons nu bij het bewuste loket om dat alsnog te regelen en te vragen waar we voor de MRI heen moeten…… niet naar een bepaalde afdeling, maar naar het ziekenhuis in NORDFJORDEID!!! Dat hebben ze expres gedaan omdat dat net wat dichterbij is voor ons! Wie rekent daar nou op, dat ze dààr over nadenken bij het inplannen van zo’n onderzoek?! Wij in elk geval niet (in het vervolg natuurlijk wèl!). Als je dan weet dat het van Førde naar Nordfjordeid 100 km èn een keer overvaren is, begrijp je dat we die afspraak nooit op tijd meer konden halen. Gelukkig komt zoiets naar het schijnt vaker voor, maar wrang is het wel:

Utvik – Nordfjordeid = 40 km + 1 keer overvaren
Utvik - Førde = 80 km
Førde – Nordfordeid = 100 km + 1 keer overvaren
Utvik – Førde – Nordfjordeid – Utvik = 220 km en 2 keer overvaren.....!

Maar ach, Beekbergen – Rotterdam – Beekbergen = 280 km, dus waar hebben we het over. We zijn al blij dat ze regelen dat we ’s middags nog alsnog in Nordfjordeid terecht kunnen, rijden ons rondje en komen, dat wel, behoorlijk afgedraaid aan het eind van de middag weer thuis!

De volgende dag komt MISSCHIEN Eivind-de-Loodgieter om de wastafel uit de logeerbadkamer te verplaatsen naar de onze (zodat we ’s morgens niet op elkaar hoeven wachten, winnen we weer wat tijd mee en daar hebben we nog niet zo veel van!). Het is altijd een beetje afwachten of hij echt wel komt, maar intussen vermaken we ons toch wel, met het voorbereiden van vloer in de kelderkamer voor de nieuwe tegels.

De oude laten we als isolatie liggen, maar we willen natuurlijk niet dat de naden van de oude en nieuwe precies op elkaar komen. Er liggen negen tegels en een beetje in de lengte en 7 tegels en een beetje in de breedte en net als wij willen doen, zijn ze bij de inloop begonnen met hele tegels zodat je in de verste hoek de halve tegels krijgt. Als we nou die halve tegels omleggen naar de inloop van de kamer, kunnen wij met hele tegels bij de inloop beginnen en liggen er dus geen naden boven elkaar.

De samenwerking loopt voortreffelijk en de klus is dan ook redelijk snel geklaard. Nu kunnen de plinten definitief vastgezet worden en dat is typisch een klusje voor Johan. Intussen is het zes uur, tijd voor een fruithapje en wie komt daar het pad oprijden: Eivind-de-loodgieter.

Daar horen we blij mee te zijn, maar om deze tijd is het eerder een beetje een tegenvaller, vooral voor Johan, want die moet nu aan de (was)bak om de verhuizing van de wastafels mogelijk te maken.

Terwijl Eivind de ene wastafel verwijdert en de nieuwe installeert (mooi hoor, je moet eigenlijk eens komen kijken!), heeft Johan handenvol werk aan het zagen van een gat in onze ‘wastafelbank’ zodat de tweede wastafel naast de eerste kan komen. Natuurlijk sta je dan altijd weer voor verrassingen, of (zoals Eivind zegt) voor interessante oplossingen, waar je wel weer direct een antwoord op moet vinden, want Eivind is er nù en niemand weet zeker wanneer hij wéér tijd heeft.

Voor mij is de rol van ‘cateraar’ weggelegd, want in zo’n kleine ruimte als een badkamer is het al snel te vol en er moet tenslotte ook gegeten worden!

Het is bijna kwart over tien voor Eivind de boel weer aangesloten en gecontroleerd heeft en dan zitten we er alle drie wel een beetje doorheen. Als we rond half vijf klaar zijn, hebben we dan ook nergens anders meer zin in dan een lange, warme douche en alleen nog maar op de bank hangen. Maar dan wacht vrijdag wel een behoorlijke klus om de boel weer netjes op orde te krijgen en schoon te maken. De randjes langs de wastafels moeten natuurlijk afgekit worden en dat is volgens Eivind (en natuurlijk zijn we dat met hem eens) een stuk voordeliger als wij dat zelf doen.
Zaterdag volgt ineens een ongewoon stralende en warme dag en dan voelen we ons toch een beetje gedwongen om de boot winterklaar te maken. Deze hele week heeft een beetje in het teken gestaan van dingen die allemaal nog moesten gebeuren en ook allemaal in deze ene week moesten (behalve het uitstapje naar Stryn voor de vloerbedekking, maar dat koppelden we weer aan het ritje naar Olden… We zijn dus gewoon een beetje moe en futloos, maar als vandaag de laatste mooie dag van dit najaar is, krijgen we spijt als we de boot niet ingepakt hebben, dus vandaag nog maar even doorzetten. We doen het weer heel anders dan vorige jaren, met een nieuw zeil, tentpennen en een heleboel grote stenen en het eindresultaat bevalt ons wel.

Het zat ook niet echt tegen en dus wast Johan de auto nog even en pluk ik een kilo of zeven à acht appels van onze eigen (tweede) boom, omdat die nu ook rijp zijn. Hoewel we het appelmoes-sap-compote-verhaal wel een beetje zat waren, voelt het gewoon niet goed om de appels te laten verrotten, dus laat ik nog een stuk of twintig hele grote appels hangen om nog even door te rijpen voor handappels en de rest verwerk ik zondag in appelmoes.

En dan hebben we er al met al een (on)behoorlijk drukke week op zitten!! Volgende week maar weer wat rustiger aan...

zondag 13 september 2009

Twee weken regen

Na twee weken regen zijn de tweede en derde portie appelstroop een feit en kunnen we dat experiment geslaagd noemen. Voor de tweede serie appelstroop hebben we het met de nieuwe buurman op een akkoordje gegooid: wat hèm betreft kunnen we de boom in, zij hebben het veel te druk met het huis op te knappen omdat ze er voor de winter nog in willen trekken. En met elke volgende portie hebben we weer wat bijgeleerd en dat wordt natuuuuurlijk allemaal opgeslagen, zodat we volgend jaar meteen bij de eerste voorraad goed van start kunnen. Eén van de reacties op onze appelstroopberichtjes leert dat we dankzij ons experiment iemand anders (een 'totall stranger') hebben kunnen behoeden voor dezelfde beginnnersfouten en dat is wel grappig om te horen (zie reactie op 'Appelstroop???').

Natuurlijk hebben we tijdens die twee weken regen niet stil gezeten. Het buitenwerk lag wel even stil, waardoor Johan nog steeds niet de laatste hand heeft kunnen leggen aan de buitengevel, maar binnen zijn we intussen wel druk bezig geweest.
De kelderkamer heeft een zodanige metamorfose ondergaan dat het nu bijna leuk is om te gaan sporten. We hebben hem in elk geval een heel stuk lichter gemaakt, zodat het niet meer zo'n deprimerende ruimte is. Het fietsen en roeien doen we vooral als het geen weer is om buiten aan de slag te gaan en als het dan al somber weer is en je zit ook nog in een sombere kamer, dat schiet niet op.
De dokters in het ziekenhuis hebben ons nòg weer eens op het hart gedrukt hoe belangrijk een goede basisconditie is om zulke gekkigheid als tia’s e.d. zo goed mogelijk te doorstaan, dus geheel vrijblijvend is dat sporten niet meer, maar er zijn ergere dingen. En gelukkig heeft de ene keer de één niet zo veel zin en de andere keer de ander, maar we krijgen elkaar zo toch steeds weer aan de gang.

En met al die regen ben je weer extra blij als zondag 13 september de zon weer eens uitbundig schijnt. Volgens de voorspellingen wordt het ook maandag 14 september goed weer en als dat meezit, halen we de boot uit het water èn kan Johan het buitenschilderwerk definitie afronden!

Voor de boot zorgen we samen en terwijl Johan schildert, kan ik het gras weer eens maaien. De finishing touch van het schilderwerk moet tot dinsdag wachten, maar dàn is de hele buitengevel ook echt helemaal gedaan!
Ook beginnen de appels van onze eigen ‘tweede’ boom aardig te rijpen. Dat zijn gelukkig heerlijke handappels (het compote-, appelmoes- en appelstroopverhaal hebben we nu wel een beetje gehad!) en daar kunnen we zeker een week of twee à drie mee toe voor ons dagelijkse fruithapje!