Terug in de schoolbanken!

In de week  van 20 t/m 27 augustus pakken we de belangrijkste kampeerspullen bij elkaar en reizen af naar het zuiden. Om precies te zijn naar Lunde in de kommune Nome, de omgeving van het Telemarkkanaal. 
Even wat cijfers daarover op een rijtje: 

het is een kanaaltraject door zuid Noorwegen, aangelegd tussen 1887 en 1892
door 500 man en het omvat
een geheel van 8 sluiscomplexen
met in totaal 18 sluiskamers om een
hoogteverschil van 72 meter te overbruggen van
Dalen naar Skien en van Skien naar Notodden.

Niet verwonderlijk dat dat indertijd het achtste wereldwonder genoemd werd!

Lunde is één van 'sluisgemeenten' en daar wordt in nauwe samenwerking met de kommune een intensieve basiscursus Noors verzorgd. In principe voor Nederlanders die van plan zijn te emigreren naar deze provincie, maar ook voor andere belangstellenden. En bij die laatste groep hoort Johan. Hij heeft al verschillende pogingen gedaan om het Noors onder de knie te krijgen, maar tevergeefs en nu wil hij het nog één keer proberen. Het intensieve van de cursus zit 'm in het feit dat hij vijf dagen duurt, tien dagdelen, van 09.00 uur tot 12.00 uur en van 12.30 uur tot 15.30 uur. En daarna natuurlijk nog het huiswerk voor de volgende dag!

We boeken een kamer in het Lunde Vandrerhjem waar de cursus ook wordt verzorgd, dus zijn we meteen op de juiste plek. Lunde ligt ruim 500 kilometer naar het zuiden en daarom gaan we al zaterdag uit Utvik weg. We rijden via het Hemsedal omdat Noorse vrienden daar een berghut hebben (al zou je het eigenlijk een bungalow moeten noemen!), maar ze zijn er helaas niet. Omdat het weer ons ook een beetje in de steek laat, besluiten we onderweg iets te eten en dan dezelfde dag nog door te rijden naar Lunde. We bellen om te horen of de kamer al vrij is, dat is het geval en dus rijden we meteen door.

Zondag bezoeken we de rommelmarkt bij de sluis, maar die valt compleet in het (regen)water en dus maken we daarna maar een ritje door de prachtige omgeving. In de loop van de avond arriveren verschillende van de andere cursisten. In totaal zijn er zes mannen en zes vrouwen, van dertigers tot en met (ver in de) zestigers en van allerlei achtergronden. Dat maakt het een boeiend geheel, al wordt al snel duidelijk dat een aantal deelnemers eigenlijk niet in deze A1 cursus had moeten zitten, maar in A2 of zelfs B1. Dat leidt echter niet tot problemen, werkt misschien zelfs wel mee en het is een leuke groep.
De meest deelnemers overnachten in het Vandrerhjem zodat je elkaar ook buiten de cursus nog tegen komt en even kunt afreageren over het huiswerk of zo. Het is echt hard werken en na een uurtje ontspannen nog huiswerk tot een uur of half tien 's avonds en dat hakt er behoorlijk in!

Donderdagmiddag is het tijd voor een soort mondelinge toets (en dat gaat goed!) en vrijdag volgt een uitgebreid schriftelijk 'examen' en ook dat gaat goed genoeg, zodat Johan aan het eind van de week 'thuis' komt met een mooi certificaat!
Nu kan hij aan de slag met boeken uit de bieb (hier in Norge een bij wet geregelde gratis voorziening) en kan hij aan zijn woordenschat werken.

Terwijl Johan 'op school zit' trek ik er in mijn eentje op uit. Maandag en dinsdag is het heerlijk zonnig en nestel ik me met een (Noors) boek in de tuin en maak wat korte boodschappenwandelingetjes naar het dorp. Dat gaat (met drie of vier keer op een dag) na twee dagen wel vervelen en dus maak ik de dagen daarna een rondje van een klein uur door de omgeving op aangeven van de beheerder van het Vandrerhjem. Het is daar prima weer voor en bevalt beter dan alleen maar heen en weer naar het dorp.

Op één van mijn rondes kom ik langs een huis dat (ogenschijnlijk) leeg staat. Dàt is niet zo boeiend, maar in de totaal verwaarloosde tuin van het huis staan drie appelbomen en dàt is wèl boeiend, want door de koude winter en het natte voorjaar is het in Utvik zielig gesteld met de fruitteelt en dat betekent: naar Nederland zonder appelstroop! Maar dankzij de ontdekking van dit paradijsje hoeft dat niet te gebeuren. Bij de plaatselijke supermarkt haal ik twee bananendozen en als Johan vrijdagmiddag klaar is met de cursus, rijden we samen naar de Sprookjestuin. Maar als we daar aankomen, staat de voordeur op een kier! En dus vràgen we gewoon of we appels mogen plukken en dat blijkt helemaal geen probleem. In een mum van tijd plukken we samen ca 30 kilo appels (!) bij elkaar en dat levert in elk geval weer een paar potten appelstroop op!

Als zaterdag op de terugweg naar Utvik onze Noorse vrienden in Horten wèl thuis zijn, praten we lekker bij onder het genot van een snel georganiseerde en heerlijke lunch en rijden daarna met een vol-daan gevoel weer naar huis.

Een in alle opzichten geslaagde week zit er op!