VAKANTIE !!!

Het klinkt misschien wat raar, maar we zijn na een paar maanden van intensief klussen en tuinieren aan vakantie toe!

En omdat we hier verder met niemand wat te maken hebben en het klussen en schilderen niet wegloopt, hebben we vandaag de auto ingepakt en gaan we morgen lekker een paar dagen vissen. Daarvoor rijden we naar Aure, één van onze favourite stekken hier, waar het over het algemeen goed makrelen-vissen is.

Mochten we de komende week dus wat traag reageren op mails, telefoontjes e.d., maak je dan niet meteen zorgen, we zijn er lekker een paar dagen tussenuit. We hebben de Nederlandse mobiel bij ons, dus heb je een erg dringende boodschap voor ons, dan kun je ons sms-sen of bellen. We proberen er om te denken de mobiel dagelijks te checken, maar kunnen helaas niets beloven.

De groetjes....

JAM !!!

Volgens goed Noors gebruik gaan ook wij dit jaar op 'bærtur'. Dat heeft niets te maken met beren, maar alles met bessen. Bosbessen wel te verstaan. De Noren zelf zoeken daar een mooie zonnige zondag voor, maar wij hebben geleerd van een vorig dagje uit dat we dat maar beter op een mooie zonnige doordeweekse dag kunnen doen. Van die dagen hebben we er dit jaar genoeg, dus de laarzen aan en de emmer mee en plukken maar!

Vroeger plukten we ze bes voor bes, maar de de Noren hebben daar een hele handige 'zeefschep' voor en dat gaat zo snel, dat Johan bijna geen tijd heeft om de ene schep te sorteren, voor ik al weer met de volgende aan kom zetten.

Natuurlijk plakken we er allerlei andere handige boodschappen aan vast, zodat we aan het eind van de middag versleten zijn, maar de jam is klaar, gaat eind oktober mee naar Nederland en misschien hoor jij wel bij de gelukkigen die er een hapje van mee mogen eten!

En keurig zoals het hoort: in schone, warme potten, omgekeerd laten afkoelen!

Bezoek

Op de parkeerplaats onderaan ons huis stoppen dagelijks auto's om van het uitzicht te genieten en een foto te maken. Bij één van die gelegenheden raken we met een stel Nederlanders aan de praat en niet veel later zitten ze bij ons in de tuin gezellig aan een kop thee. Ze zijn helemaal in de gloria als ze het huis ook nog van binnen mogen zien (zo'n typisch Noors houten huis) en dat is voor ons ook leuk.De zondag daarop krijgen we nog ander bezoek uit Nederland ook: Cock en Nienke. Ze zijn toevallig in de buurt, moesten dan natuurlijk wel even langskomen en genieten volop van het huis, de tuin en het schitterende uitzicht.

Intussen ligt de boot ook weer in het water! De ankerlijn is verzwaard met een betonplaat met kettingen, in de hoop dat de ankerlijn niet weer doorslijt vanwege het schuren langs het beton.
Daarna maken we naast de schuur meteen maar een winterstalling voor de trailer, zodat we de boot in oktober als hij weer uit het water moet, meteen kunnen inparkeren. Is een betere plek dan naast de coniferen. Daarvoor graven we een stuk van de helling af en verplaatsen dat twee meter dichter naar de schuur, waarbij Johan natuurlijk het zware, grove graafwerk doet en ik het lichte egaliseren.

En tussen de bedrijven door maakt Johan het schilderwerk aan de linker-en rechtervleugel van de erker af. Ze staan er waarschijnlijk mooier bij dan ze ooit gedaan hebben!

Is it a bird...?

Iedereen die ons al wat langer volgt, weet dat wij drukke baasjes zijn. Het huis dat we gekocht hebben, past daar uitstekend bij: je vindt altijd wel iets te klussen, veranderen en/of verbeteren!

Op één van de zeldzamen dagen dat we er in slagen ons aan het klussen te onttrekken, besluiten we tot een lunch in Byrkjelo (het is dus goed weer!) en een tochtje in de omgeving.

Langs het Breimsvatnet stoppen we even om wat te drinken en lekker rustig van het uitzicht te genienten en zien dan ineens deze vogel zitten. Hij zit voor een vogel echter wel heel erg stil en maakt ook geen geluid. Dat vraagt om een nader onderzoek: het blijkt een nepspecht te zijn. De telefoonpaal waar hij op zit is behoorlijk aangevreten door een echte specht. Repareren met metalen platen is op zich wel gelukt, maar de specht heeft zich daardoor blijkbaar niet laten verjagen en dus hebben ze gekozen voor een wel heel aparte vogelverschrikkker: een nepspecht

(als je klikt op de foto, zie je hem als grotere afbeelding)

Afval scheiden...

Dachten we in Nederland al goed bezig te zijn door papier, glas, metaal en chemisch afval (batterijen, verfresten e.d.) gescheiden in te leveren, hier wordt verwacht dat we nog en stapje verder gaan:

We hebben vier grote containers buiten staan (eigenlijk drie en een hele grote zak).

In de bruine gaat ‘nat huisvuil’, dwz bananenschillen, klokhuizen, koffiefilters, theezakjes, eierschalen enz.

In de blauwe gaat papier, dwz kranten, karton e.d. maar dan weer niet het karton van bijv. pizzadozen, want die zijn een beetje besmeurd, dus moeten in de bruine bak. De lege melkpakken moeten er wel in: gewassen en geplet, zodat er zes lege pakken in een zevende gaan (Ja, ongelooflijk, maar het kan!). Die volgepropte melkpakken moeten dan bij elkaar in een plastic tasje bovenop in de papierbak.

In de plastic zak gaat al het plastic afval: plastic zakjes, tasjes, yoghurtbakjes etc. etc.

In de groene tenslotte gaat de rest.

Verder worden natuurlijk flessen zònder statiegeld apart ingeleverd bij een glasbak en flessen mèt statiegeld in de winkel.
Omdat we niet voor elk dingetje naar de grote containers buiten willen, hebben we in de keuken dus overeenkomstig het soort afval zeven tassen, dozen en bakjes staan! (de rode zijn "natuurlijk" kartonnen dozen die we in de bijpassende kleur van de keuken hebben geschilderd!)

De buitenboel

Natuurlijk gaat het opknappen van de buitenboel terwijl gewoon door. Daarbij zijn we wel afhankelijk van het weer, maar dat is het leuke met zo'n huis: er valt zowel binnen als buiten genoeg te doen. Als het regent, klussen we binnen, is het lekker weer, dan weten we niet hoe snel we weer naar buiten verder moeten.De vleugels van de erker van de voorgevel zijn intussen helemaal afgebrand, geschrapt en geschuurd en (terwijl Corry in Nederland was!) al weer in de grondverf gezet ook!

De boot is weer op de kant: wel leuk dat onze ankerlijn er na de winter nog lag, maar wat we niet wisten, is dat ie vlakbij het afgezonken beton behoorlijk versle-ten was. En dus dreef de boot ineens weer vrolijk tegen de oever. Gelukkig werd Johan door de buurvrouw getipt voor de schade onherstelbaar was en kon Johan de boot (in zijn eentje!!) aan land brengen en weer in de tuin parkeren, in afwachting van een helder idee om opnieuw een ankerlijn af te zinken...

Corry draagt intussen af en toe buiten ook wel haar steentje bij, maar heel bescheiden: we hebben 1700 m2 grond om het huis en daar legt zij een tuintje in aan van 30 x 80 cm! Gezellig met margrieten die Johan al had uitgezaaid, duizendschoon die spontaan op het land bij het fjord groeide en wilde aardbeitjes.

Weekend Nederland...

Zaterdag vlieg ik naar Nederland om wat zaken af te handelen met de UWV. Tim, Rita en Bram gebruiken intussen ons huis in Beekbergen als uitvalsbasis voor hun bezoekjes aan familie en vrienden, dus ik logeer in ons eigen huis. Beetje vreemd wel en ook Bram weet niet helemaal hoe hij dat moet plaatsen, maar ik slaap in elk geval in mijn eigen bed, dus da's wel vertrouwd.

Zondag zijn Tim, Rita en Bram de hort op, dus heb ik rustig de gelegenheid om de spullen voor de rechtszaak nog even door te kijken. Ook lukt het me om de trolley vol te stouwen met dingen die we eigenlijk bedacht hadden nog door de verhuizer naar Noorwegen te laten vervoeren. De acrylaatkitten moeten op het laatste moment toch maar in mijn handbagage, anders heb ik overgewicht voor de ruimbagage! Ik sjouw me een breuk, maar het is een stuk voordeliger dan in Noorwegen, dus vooruit maar.

Maandag is de rechtszaak zo gepiept. Na een half uur staan we al weer met een goed gevoel buiten! Nu maar afwachten hoe zich dat vertaalt in een uitspraak en eventuele consequenties, dat duurt wel weer een paar weken en loopt verder allemaal via de advocaat. Wel zo rustig.

Dinsdag vlieg ik weer terug naar Noorwegen. Net als de vorige keer verloopt de reis niet zonder horten of stoten: vanaf Schiphol hebben we door een technisch probleem aan het vliegtuig zo veel vertraging dat ik mijn aansluiting naar Oslo mis. Voordat ik de miep bij de transferbalie zo ver heb dat ze vlak voor haar dienst er op zit nog even gewoon haar werk doet, is de laatste plaats aan boord van een alternatief vliegtuig naar Oslo vergeven aan een andere passagier. Gelukkig zijn ze in Denemarken een stuk behulpzamer en lukt het uiteindelijk toch nog om (met vijf uur vertraging) thuis te komen.

Johan heeft in de tussentijd ook niet stil gezeten: de voorgevel staat in de grondverf en hij plaatst in zijn eentje gewoon even een nieuwe deur en nieuw kozijn in de slaapkamer! En als het nou allemaal in één keer zou passen, maar dàt is bepaald niet het geval. Er moet van alles en nog wat aangepast worden om te zorgen dat de nieuwe deur (die smaller en hoger is dan de oude!) netjes op zijn plaats te krijgen.

Cruise - schepen

Bij ons huis varen regelmatig cruise-schepen langs met bestemming Briksdalsbreen. Dit is een uitloper van de grootste gletsjer van Noorwegen, de Jostedalsbreen. De meeste schepen varen ongemerkt voorbij, maar als we ze zien, registreren we ze. Sinds onze aankomst op 14 mei van dit jaar hebben we de volgende cruise-schepen gespot:

Van de Fred Olsen Cruise Line:

• de Bræmar (3x)
• de Black Watch
• de Black Prince

Van de P&O Line:

• de Oriana (afb. links)
• de Aurora
• de Arcadia (afb. onder)

Van Page & Moy Cruises:

• de Ocean Majesty (2x)

Van overige maatschappijen:

• de Lofoten (voormalig Hurtigruten)
• de Delphin
• Silvercloud (Silversen Cruises)
• Gann (Atlas, Stavanger)

Stilte na de storm

Zondagmiddag vertrekken Tim, Rita en Bram weer. We brengen ze naar Sandane Airport, een vliegveldje op een half uur rijden van ons huis. Erg kneuterig, maar ook heerlijk rustig en gemoedelijk t.o.v. Schiphol.

Het is nog steeds zonnig en tussen de middag al ruim boven de 20 graden Celsius, dus 'lunchen' we op de terugweg met soft-is.

's Avonds eten we de restjes van de rømmegrøt med spekematt die we gisteren als afscheidsmaal hadden. Vervolgens stort Johan zich op de Canal+kaart die we hier naar toe hebben laten sturen, om te kijken of het toch mogelijk is Nederlandse zenders te ontvangen. Via de schotelantenne die we vorig jaar aangeschaft hebben, kunnen we behalve BVN nog wel zeshonderd andere kanalen bekijken, maar ons Pools en Arabisch is niet zo goed dat we daar veel aan hebben. En dat we via Aljazeerah als eerste op de hoogte zouden kunnen komen van snode plannen is alleen maar interessant als dat in het Nederlands, Noors of Engels ondertiteld zou worden, maar dat is ook niet het geval.

Dus hebben we met Vogel in Vlaardingen gebeld en vervolgens een Canal+kaart aangeschaft omdat dat de enige mogelijkheid lijkt om Nederlandse zenders te ontvangen. Dat werkt allemaal heel simpel: je zoekt Nederland 1 op, activeert de kaart en laat hem vervolgens een uur scannen om het zenderpakket binnen te halen. Maar als je Nederland 1 niet weet te vinden, heb je tòch een probleem. Gelukkig is Johan niet voor één gat te vangen en heeft hij als lijfspreuk 'Geef nooit op', waardoor we halverwege de avond toch ineens alle zenders hebben die we wilden! Niet dat wij van die trouwe televisie-kijkers zijn, maar àls we willen kijken, willen we wel kunnen kiezen ook!

's Avonds gaat het donderen en bliksemen en ontdekken we dat de ontvangst via de Canal+kaart zo goed is, dat de zenders gewoon beschikbaar blijven en niet (zoals we gewend zijn) pas weer als het onweer weggetrokken is!

Maandag begint bewolkt, maar de temperatuur is prima, dus gaat Johan weer verder met de gevel (Joost mag weten wanneer de schilder de steiger komt plaatsen: binnen tien dagen, is intussen al binnen drie weken!) en zet ik me aan verstelwerk van de winkelhaken die we in het (gekregen) beddengoed ontdekt hebben. En misschien is het rond etenstijd wel weer boven de 20 graden....

De Amerikanen zijn in ons land!

Afgelopen maandag was het dan eindelijk zo ver: Tim, Rita en Bram vlogen vanuit Amerika, via Nederland, door naar Noorwegen! Weken van stille boodschappen aan de weergoden wierpen ruimschoots hun vruchten af: van aankomst tot vertrek was het één groot zonnig avontuur, met temperaturen boven de 20 graden Celsius!
Omdat het natuurlijk niet elk jaar gebeurt dat ze naar Noorwegen komen, hadden we een paar leuke trips bedacht:

1. Maandag Bergen: lekker kuieren door de stad en natuurlijk over de vismarkt, gezellig met zijn allen uit eten (beetje raar dat je naar de balie moest lopen om te bestellen en meteen te betalen, maar gelukkig hoefden we het eten niet ook nog zelf af te halen maar werd het gebracht!) en overnachten in een hotel vlakbij het vliegveld.

2. Dinsdag boodschappen in Førde, schepijs i.p.v. soft-is (maar da’s ook lekker !) en door naar Utvik.

3. Woensdag naar Dalsnibba, door naar Geiranger, waar maar liefst vier grote cruise-schepen voor anker lagen en (na alweer een ijsje) via de oude weg over het Strynfjell weer terug. Helaas erg weinig sneeuw daar dit keer, maar gelukkig was opa al eerder ergens onderweg gestopt, zodat we toch even in de sneeuw konden spelen.

4. Donderdag een lekker dagje in de tuin en een stukje varen in de boot. Het vissen is nog niet helemaal Bram ‘zijn ding’, maar dat komt nog wel en dat opa een mooie knal-oranje zeebaars ving was wel spannend. Hij overleefde de ‘trektocht’ van de diepte van het fjord naar de oppervlakte niet, maar gelukkig werd het eb en dreef hij sneller naar zee dan wij met de boot!

5. Vrijdag naar de souvenirwinkel in Skei, waar we weer van alles net nog wat aan leuke dingen vonden en lekker op een terrasje aan een pilsje of wat fris! Natuurlijk niet te vergelijken met terrasjes in Nederland o.i.d., maar toch, lekker in de zon en heerlijk rustig.

6. Zaterdagochtend léék het even nog mis te gaan met het weer, maar we besloten een bezoek aan de Briksdalsbre toch ook nog maar aan het programma toe te voegen en tegen de tijd dat we daar aankwamen was de lucht weer helemaal schoon! De paard-en-wagens zijn helaas uit de roulatie genomen vanwege de hoge werkdruk voor de paarden, maar ook met een vierwielig monsterkarretje kom je een eind! Het is ‘maar’ drie kilometer lopen, maar je wilt niet weten hoe en alleen al aan het laatste stukje hebben wij genoeg voor de rest van de dag! Laat de anderen maar lopen!

Tja, en dan komt het onvermijdelijke afscheid. Zondagmorgen nog lekker rustig ontbijten en koffie drinken en dan naar Sandane. Een vliegveld van niks, maar groot genoeg om met een ‘vliegende bus’ naar Oslo te reizen en vandaar door naar Amsterdam. Gelukkig is het een afscheid voor maar even, want in december zien we elkaar in elk geval weer….

We hebben genoten!