Uitputtingsslag bij de neuroloog...!

Op het moment dat ik dit schrijf, is het al zaterdag 18 augustus en weer valt het me op hoe snel je dingen vergeet als je ze niet direct opschrijft. De leeftijd? De tijdloosheid? Hoe dan ook, hoogste tijd om even de afgelopen dagen in kaart te brengen. Maandag hebben we een lekker rustige schilderdag. Met uitstekend weer: halfbewolkt en voor het meeste droog en een aangename temperatuur om in je korte broek op de ladder of trap te staan. Het avondrood van gisteren wees al een beetje in die richting, maar het is toch altijd even afwachten of het echt doorzet!

Voor dinsdagavond hebben we het afscheidsetentje van de laatste huurders van dit jaar gepland. Natuurlijk weer rømmegrøt med spekematt, dat wordt een hele traditie hier in huis, alleen eten we (door het weer gedwongen) voor het eerst binnen ipv buiten. Een mooi kleed voor buiten hebben we wel, maar voor binnen nog niet, dus gaan we naar Sandane om te kijken of we daar kunnen slagen voor een mooi kleed. Echt groot is Sandane niet, maar er is een Domus (levensmiddelen en huishoudelijke artikelen), een ‘Til Bords’ (luxe huishoudelijke artikelen) èn we ontdekken nog een bloemen- en cadeauwinkel, waar ze maar twee passende tafelkleden hebben, maar één van de twee vinden we uitermate goed passen bij de inrichting en de tafel, dus die wordt het. Met kleed en verse spekematt gaan we weer op huis aan. De rest van de dag doe ik het een beetje rustig aan, omdat ik ’s avonds uitgebreid ga koken en Johan gaat verder met de gevel.
Het eten is opnieuw een groot succes. Na het eten nestelen we ons voor de televisie voor het concert van Sissel Kyrkjebø. We hebben onze gasten van de week al kennis laten maken met twee cd’s van Sissel en die hebben ze intussen zo vaak gedraaid dat we ze ook wel durven uit te nodigen voor het concert dat we op DVD hebben.
Ze weten de muziek èn de stem èn de uitstraling van Sissel net zo te waarderen als wij, dus al met al een heel geslaagde avond.

Donderdag zetten we de tweede stap in het traject om weer toestemming te krijgen om auto te rijden in Noorwegen: een bezoekje aan de neuroloog, voorafgegaan door een nieuw EEG. Voor het maken van het EEG meldt zich een aardige zuster die ongedwongen heel wat afbabbelt terwijl ze mijn hoofd voorziet van een kleine dertig plakkers met draadjes die moeten registreren dat het allemaal goed zit in mijn hoofd en er geen reden is om het rijverbod te verlengen. Het duurt alles bij elkaar een kleine drie kwartier voor ik met een keurig gewassen en geföhnd hoofd weer in de wachtkamer kan plaatsnemen, in afwachting van de neuroloog. Daar hebben we om 10.00 uur een afspraak mee, maar pas tegen half elf komt eindelijk ene dokter Vaaraas (spreek uit ‘Woros’) ons halen voor een gesprekje. Hij heeft zich niet goed voorbereid, komt heel onzeker over en raadpleegt voortdurend de in de computer opgeslagen gegevens van vorig jaar. We hebben de cd-rom met MRI uit Nederland bij ons, maar dat vindt hij (net als het EEG) eigenlijk overbodig. De MRI van vorig jaar is volgens zijn zeggen recent genoeg om te kunnen beoordelen of alles goed is. Toch worden de gegevens van het EEG naar het Academisch Ziekenhuis in Bergen opgestuurd ter beoordeling en als hij daarvan de resultaten binnen heeft, formuleert hij een advies aan de districtsarts. Die beoordeelt het opnieuw en stuurt dan een advies naar de provinciale arts, die het op zijn beurt weer beoordeelt en de politie adviseert… Op die manier word je automatisch een BN-er (bekende Noor)!

Het gesprekje met de neuroloog had in vijf minuten afgerond kunnen worden, ware het niet dat zijn collega’s (volgens zijn zeggen) vinden dat er een uitgebreid onderzoek moet plaatsvinden dat zo’n dertig minuten in beslag neemt. Samen met de beoordeling en het gesprek ben je dan snel drie kwartier verder. Maar onze Vaaraas vindt dat onzin en doet er dertig minuten over om ons te vertellen dàt hij het onzin vindt. Totaal gesloopt staan we na een half uur weer op de gang. Het voelt alsof hij ons een half uur gegijzeld heeft om tegenover zijn collega’s niet door de mand te vallen!!

We weten niet hoe snel we het ziekenhuis uit moeten komen om bij de plaatselijke bakeri-konditori koffie-mèt te nemen. Hoe het met betalen van het EEG en het onderhoud met de neuroloog zit, weten we niet. Meestal krijg je een factuur mee die je in de hal van het ziekenhuis direct dient te betalen, maar we hebben niets gekregen en lopen dan ook linea recta het ziekenhuis uit. Als ze geld willen hebben, weten ze je toch wel te vinden!

Het komt niet vaak meer voor dat we het tochtje naar Førde maken. De meeste dingen die we in huis nodig hadden, hebben we intussen wel aangeschaft en verder is ons motto nog steeds “Hebben we het echt nodig?” Dat heeft ons al heel wat geld bespaard, maar af en toe vinden ook wij het natuurlijk toch wel leuk om een dagje te shoppen. Dat doen we dan in combinatie met zo’n ziekenhuisoproep en wordt de avond tevoren goed voorbereid. Een veelheid van briefjes gaat dan mee in mijn tas en wordt zo systematisch mogelijk afgewerkt. De puzzeltocht brengt ons van de konditori eerst naar El-kjøp en de Europris. Hoewel we daar de eerste twee jaar een aardige ‘band’ hebben opgebouwd met het personeel (louter en alleen doordat we zo veel nodig hadden natuurlijk), is de nieuwigheid er voor hen ook wel af, maar we worden nog steeds heel aardig geholpen. Dat is trouwens toch wel één van de grote verschillen met de Randstad: mensen hebben hier nog de tijd om gezellig tegen je te doen, of dat nou bij een dure specialist of een goedkope winkel als de Lidl is. Jysk en Jernia staan daarna op het programma. De grastrimmer heeft het na drie jaar spontaan begeven en zeker met de schuine helling en alle randjes rond stenen e.d. is zo’n apparaat bijna nog meer onmisbaar dan de magnetron (hoewel….?!). We hebben hem meegenomen om te laten beoordelen of hij nog gerepareerd kan worden, maar degene die daar over gaat, is er niet, dus laten we het ding achter en spreken af dat ze ons bellen als ze meer weten. Door naar de Rema omdat de frisdrank die ik drink daar maar liefst 9 kronen goedkoper is dan bij ons in de buurt (op een prijs van 20 kr scheelt dat dus bijna de helft!).
Vervolgens naar de Biltema, een nieuwe zaak die echt van alles en nog wat heeft op gebied van auto (natuurlijk, want bil = auto!), inrichting, bouw, gereedschap, schoonmaak, sport, vrije tijd, kantoor, boot, verlichting en ga zo maar door. We hebben in de catalogus de tube-verlichting gezien die we in BB boven de eierdopjes willen hebben, maar helaas is die nog niet binnen. Wel slagen we voor wat andere dingen en komen er zeker nog wel terug. Op gebied van kleding, persoonlijke hygiëne en woningdecoratie kun je hier goedkoop terecht bij de Spar-Kjøp en daar gaan we ook even langs voor een leuke ‘welkom-deurmat’. Dan naar het tuincentrum, ook al nieuw en even gigantisch als Biltema en Spar-Køp. We gaan om ons te oriënteren op wat gezellige bloeiende struiken voor langs de boomgrens, maar waarom oriënteren als je het ook meteen mee kunt nemen? Bij de kassa ontdekken we tot onze aangename verrassing ook nog dat we op alles 25% herfstkorting krijgen en gaan dus met een goed gevoel èn met een vlinderstruik, een schitterende hortensia, twee herfstflocksen en een sneeuwbalstruik weer de zaak uit.

Na een soft-is en een bezoek aan de LIDL (nog steeds aangenaam rustig) is het dan wel tijd om weer op huis aan te gaan. We zijn al met al bijna elf uur op pad geweest en dat ga je voelen! Thuis wacht ons een keurig schoon achtergelaten huis, resultaat van de laatste huurders. Deze zomer is ons prima bevallen en zeker voor herhaling vatbaar. We zullen zien of we voor volgend jaar weer zulke gasten kunnen ‘strikken’!

Vrijdag is het ronduit slecht weer. Bijna de hele dag regen en storm. Zelfs zo dat we er niet over piekeren om de nieuwe planten in de tuin te zetten en dàt wil toch wat zeggen. Zaterdag doet er met 14°C en opnieuw veel regen niet voor onder, maar als het tussen de buien door even droog is, gaan we nu wèl even de tuin in en doe ik de hoogstnoodzakelijke boodschapjes in het dorp. Om de dag toch iets gezelligs te geven bak ik een taart, een uitprobeersel met overlangs doorgesneden en met marmelade besmeerde tussenlaag. Glazuur, oranje strooisel en amandelschaafsel maken het geheel compleet en morgen zullen we zien of ie nog lekker is ook!