We zijn weer vertrokken

Voorlopig geen berichten meer via Utvik, want we zijn weer in Nederland. Tot ziens!

De grote finale

Moeten we hier nog iets aan toevoegen? Dacht het niet en dus vinden we dit een heel mooi plaatje om Noorwegen 2008 mee af te sluiten, tenzij er zich nog belangrijke dingen voordoen natuurlijk.

Woensdag 10 september laten we rond 07.30 uur Utvik weer achter ons. We hebben de boot vanuit Bergen om 14.00 uur en zijn naar verwachting de volgende dag rond 09.00 uur in Hanstholm. Als alles goed gaat, zijn we donderdagavond dan weer in Beekbergen.

Bedankt voor jullie belangstelling en reacties, ze zijn een belangrijke bron van motivatie voor ons!

De laatste week

De laatste week vliegt voorbij en ondanks de regenverwachting voor deze hele week, hebben we over het algemeen nog steeds heerlijk weer. Maandag beginnen we in de mist, maar dat weten we nog van vorig najaar: dan hangt de bewolking als een moltondeken boven het fjord, terwijl het op de hoogvlakte stralend zonnig is. Gewoon een kwestie van afwachten hoe lang het duurt voor het begint op te trekken en dat gaat gelukkig zo snel, dat ik nog lekker een was kan draaien.
Te laat (namelijk als ik de tussendemiddagbammetjes klaar maak), beseffen we dat dit een perfecte gelegenheid was voor een (afscheids-?)lunch in Byrkjelo. Het zal niet zo lang meer duren voor ze de stekker daar uit de soft-is-machine trekken en dan moeten we wel ordentlijk afscheid genomen hebben. We krijgen bezoek van het katje van de buren (het skelet van de vorige hebben we op ons landje aan het fjord gevonden!), een heel geinig beest, zo lang hij het maar niet in zijn kop haalt om bij ons in de tuin zijn behoefte te doen!

Dinsdag gaan we weer naar Innvik voor de bloedstolling. De waarde is nu zo keurig binnen de vastgestelde grenzen, dat we ons kunnen veroorloven een week prikken over te slaan! Op de terugweg rijden we naar de laatste 'Nieuwe Noren' om in elk geval even kennis te maken. We nodigen ze uit voor een kopje koffie en dat komen ze aanstaande maandag doen.
Tussen de middag eten we nog lekker buiten, maar daarna trekt het ineens dicht en gaat het regenen tot halverwege de volgende ochtend! Dat had de tuin wel heel hard nodig! Ik heb namelijk stekkies gestoken van de stekkies van de buxus sempervirens die we vorig jaar uit BB meegenomen hebben en die hebben dan wel even wat extra regen nodig om goed aan te slaan.

De tweede appel- en pruimenboom staan op springen, maar we hebben nog net wat meer geduld nodig voor we echt los kunnen met plukken!

In de loop van de woensdagochtend houdt de bui op die dinsdagmiddag is begonnen. Dat komt heel mooi uit voor de monteur van het zonnescherm, want hij is wat vertraagd en komt nu precies als het droog wordt! In een uurtje is de boel gefixt en hebben we een zonnescherm met afstandbediening en beschermkap om trots op te zijn! Van de glasmeester horen we helaas niets meer, maar dat pakken we dan volgend jaar wel weer op.

Donderdag leent zich uitstekend voor een lunch in Byrkjelo in combinatie met een bezoekje aan het stuwmeer waar ze vorig jaar aan begonnen zijn. De lunch smaakt uitstekend, maar de weg naar het stuwmeer is al direct buiten het dorp afgesloten met pylonen. Die kùn je weghalen, maar dat dòe je niet en zo zijn we al eerder dan verwacht weer thuis. Het gras moet eigenlijk nog gemaaid, maar daar hebben we nu geen zin in. Bovendien lijkt het daar zaterdag een aardige dag voor te worden...

Dat kun je je vrijdag bijna niet voorstellen, want dat is zo'n regenachtige dag, dat we 'De Da Vinci-code' die 's avonds op RTL-4 is wel kunnen vergeten, maar als we zaterdag opstaan, zien we inderdaad een strakblauwe lucht, zo ver we alle kanten op kunnen kijken! We doen de koffie-met weer bij Sjøatunet in het dorp en luieren de hele ochtend bij elkaar.

Dat maken we 's middag weer goed door het gras te maaien en met de trimmer de randjes bij te werken. Even lijkt het erop dat het met het maaien niet gaat lukken: als ik de grasmaaier probeer te starten, lukt dat niet en als Johan het vervolgens doet, lukt het wèl maar breekt er meteen een stuk gietijzer af van het gedeelte waar de messen op bevestigd zitten.

Met elk baantje dat ik trek, houd ik rekening met een definitief einde van de machine, maar hij houdt het keurig vol tot het hele gazon er weer strak bij ligt. Of we hem volgend jaar nog weer aan de praat krijgen, is een heeeeel groot vraagteken.....

Even voor de duidelijkheid: onze laatste week loopt niet van zondag tot zondag, maar van woensdag tot woensdag! We vertrekken woensdag 10 september naar Nederland.

Speciale editie: Oma in Noorwegen

Opa en Oma Broembroem zijn een paar weekjes op vakantie in het rode huis in Noorwegen. De meeste tijd is het heel lekker weer, maar het regent ook wel eens. Opa en oma vinden het leuk om in de tuin te werken en het huis op te knappen. Opa vindt het niet eng om op een hele hoge ladder te staan, dus als het huis bovenin geschilderd moet worden, doet hij dat. Oma helpt alleen als ze gewoon op de grond kan blijven staan. Oma zorgt meestal voor de tuin. Ze plukt appels en pruimen en maakt daar heeeeerlijke jam en appelmoes van die ze meeneemt naar Nederland!

Dit jaar zijn ze niet zo lang als anders in Noorwegen, omdat opa net in het ziekenhuis heeft gelegen, maar het gaat héél goed en over iets meer dan een week komen ze weer naar Nederland.

Ze kunnen in Noorwegen ook naar de Nederlandse televisie kijken. Soms vinden ze dat leuk, maar als Feyenoord de eerste wedstrijd van de competitie verliest vinden ze dat niet zo leuk! Maar er komen nog meer wedstrijden, dus ze zullen ook wel eens winnen.

De zomer was lang...

... maar aan alles komt een eind en voorlopig staat er een week met neerslag en bewolking gepland. Van de hangmat die Johan vlak boven de grond ophangt (onder het motto: 'wie hoog ligt kan diep vallen') hebben we dan de komende dagen niet zo veel plezier, maar dat zien we vanzelf.
Voorlopig kunnen we zondag nog lunchen in Sandane. Daar serveren ze voor hetzelfde geld grotere lunches dan in Byrkjelo, maar het is verder rijden en dus duurder. Maar als we het combineren met een vistochtje, is het weer helemaal verantwoord. We vangen geen vis, maar wel een zeester (maar die eten we niet!) en net als Johan weer uitgooit, komt er een bruinvis boven, vlàk naast zijn simmetje! Wel grappig, maar dan weet je eigenlijk ook wel dat je geen vis meer vangt, dus na een uurtje houden we het voor gezien, scoren een paar mooie balken onderweg en rijden dan naar huis voor een wijntje, toastje en potje scrabble.

Maandag schildert Johan de gevel voor de 3e keer, want als het goed is komt deze week het zonne-/regenscherm. Ik maak terwijl appelmoes en we maken ook weer tijd voor een rondje sporten.

Dinsdag rijden we weer naar Stryn om bloed te prikken. We gaan met lange broeken op weg, maar weten niet hoe snel we die weer uit moeten trekken als we thuis komen. Het wordt zo warm dat we smachten naar het zonnescherm en besluiten nog maar een keer te lunchen in Byrkjelo. Dat combineren we dit keer met een bezoekje aan de Esso-garage, die hier behalve als garage ook dienst doet als plaatselijke smid en nog veel meer. We krijgen de grastrimmer ineens niet meer aan de praat en geven hem aan 'Stille Willie' om na te laten kijken. We noemen hem zo omdat hij meestal zonder een woord te zeggen aan de slag gaat en een half uur later een briefje geeft met het bedrag dat we moeten betalen. Ik zou echt niet weten hoe zijn stem klinkt!

Maar in elk geval gaat hij ook dit keer zonder commentaar aan het werk, prutst en start en start en prutst en zelfs als de trimmer in ònze oren al weer aardig klinkt, haalt hij hem nog een keer uit elkaar omdat ...? Na een half uur krijgen we de trimmer weer terug en een briefje dat we Nok 125,- arbeidsloon moeten betalen bij de kassa van het benzinepompstation en met een keurig gerepareerde en fijn afgestelde trimmer rijden we weer naar huis.

Woensdag is het bewolkt. Af en toe spettert het wat, maar ik kan nog wel even in de tuin aan de slag. Nu het ene trapje zo mooi geworden is, moet het andere ook hersteld en daarna maak ik een mooi perkje voor de sneeuwbalstruik. Misschien vindt ie dat zo fijn dat ie volgend jaar wèl sneeuwballen krijgt.

Verder belt de firma Fassade (van het zonnescherm) of het uitkomt dat ze morgen rond negen uur het scherm komen plaatsen. Prima! Daar willen we onze wekker wel voor zetten! Als het goed is, komt ook de glasmeester om prijsopgave te doen voor de kapotte ruit en de twee ruiten die we in de voorkamer boven willen vervangen. Lijkt het er toch ineens op dat op korte termijn veel dingen geregeld kunnen worden.

En inderdaad... op donderdag belt de monteur van Fassade dat ie in Innvik is en graag wil weten waar hij het scherm precies moet komen monteren!
Het is een aardige vent, maar nog belangrijker is dat het karwei in een kleine drie kwartier keurig geklaard is, zodat we even later met zijn drieën aan de koffie zitten onder het nieuwe (in dit geval) regenscherm!
Er moet nog wel een motor in gemonteerd worden (die hadden we ook besteld, maar ja, er gaat wel eens wat mis), want van zo'n slinger krijg je het met zo'n groot scherm (2,5 x 3,25 meter) in je schouders, maar daar wordt meteen een afspraak voor gemaakt voor volgende week woensdag.

En ook de glasmeester komt 's middags nog langs en als het meezit, worden de ruiten nog vervangen voor we weer naar Nederland komen! We zullen zien...

Uitstapje en pruimen, heel veel pruimen!

Dinsdag maken we een uitstapje naar Stordal. Het is een schitterende tocht, niet in de laatste plaats door het schitterende weer dat ons vergezelt. Via Stryn (waar we eerst weer bloed moeten prikken) en Hellesylt rijden we naar Stranda, dat nooit de uitstraling gekregen heeft, die het zo graag wilde. Er zijn wel allerlei winkeltjes, zelfs een paar die een gooi kunnen doen naar de titel 'boetiek', maar het blijft een vreemd samenraapseltje. Dat komt ook wel door de 'nieuwbouw' uit de zestiger jaren van de vorige eeuw, waarbij materialen als beton en glas de boventoon voerden, maar dat ziet er hier in Noorwegen tussen over het algemeen houten huizen, niet uit.

We treffen het net niet met de pont en moeten daarom drie kwartier uitzitten, maar dat doen we lekker in het zonnetje, dus geen probleem. Een ander Nederlands stel heeft in de tussentijd het idee dat ze een walvis gespot hebben, maar die is te ver weg om zeker te weten. Later aan boord komt er een Noor met hetzelfde verhaal en inderdaad zien we op zijn aanwijzingen een 'spuiter'. Hier noemen ze dat een 'spekkhuger' en dat is een bultrugwalvis. Een aardige joekel van een vis dus, maar het lukt niet om er een mooi plaatje van te maken. Dat lukt bij het schip van de Hurtigrute dat we op de terugweg spotten een stuk beter, maar dat blijft ook langer boven!

In Stordal drinken we koffie in een volledig verbouwde boerderij. Die verbouwing is zò grondig aangepakt, dat waarschijnlijk alleen nog op de originele bouwtekeningen de afmetingen van de originele boerderij terug te vinden zijn. Verder is echt helemaal alles vernieuwd en hoewel het resultaat prachtig is, heeft het niet meer de charme die je bij een oude boerderij verwacht. De koffie -met smaakt echter uitstekend en verzadigd en verkwikt kunnen we er wel weer tegen tot de soft-is lunch als we op de terugweg weer in Strande zijn.
We zijn pas over zessen weer thuis en zijn dan best moe. Gelukkig stond voor het avondeten een heerlijk (natuurlijk makkelijk, uit de diepvries) vissoepje met zelfgebakken brood op het menu en de rest van de dag doen we niets meer.

Woensdag vernieuw ik het trapje naar de pruimenboom en schildert Johan de gevel bij de keuken voor de tweede keer. Aan het eind van de middag komen Yurdan en Marco een bakkie doen. Ze nemen gebak mee heen en een emmer appels en een tas vol pruimen mee terug. 'Zo wast hier de ene hand de andere'. Van sporten komt dan niet veel meer, maar we hebben vandaag wel weer genoeg energie gebruikt.

Donderdagochtend doen we heel rustig aan. We zijn beiden veel te vroeg (namelijk net na zeven uur!) wakker geworden en dan moeten we niet te snel opstarten. Gelukkig zijn er bij de OS twee heel spannende wedstrijden die we tijdens de koffie uitgebreid kijken. Met name het waterpolo-gevecht tussen de Nederlandse en Amerikaanse dames roept de nodige spanning en emoties op als 'onze meiden' uiteindelijk met goud gaan strijken!

Ik pluk alleen even een half uurtje pruimen, omdat we niet alles mee hebben kunnen geven aan Yurdan en Marco. Het resultaat is een AppieHappie-tas vol, waarvan de weegschaal aangeeft dat het bijna 12,5 kilo is!!!
's Middags rijden we voor de lunch naar Sandane en voor een nieuw mobieltje. De Noorse die we hadden, heeft het na vier jaar trouwe dienst gisteren ineens begeven en dat is als je veel onderweg bent toch lastig. Alleen het opsturen voor reparatie is al duurder dan een nieuw mobieltje, dus ligt er nu een leuk rood ding op te laden en hopen we dat we daar net zo weinig gebruik van hoeven maken als van die andere!

Terug uit Sandane doen we een bakkie thee en als die (thee)/dat (bakkie) wat gezakt is, sluiten we de deuren en trekken ons in de kelder terug voor een rondje sport van drie kwartier. Als we nog maar net klaar zijn, gaat de telefoon: Yurdan. Ze werkt in het plaatselijke eetcafé/koffiehuis en heeft te veel eten klaar gemaakt. Of we zin hebben in Klupp. We hebben het nog nooit gegeten, maar:

- het schijnt typisch Noors te zijn
- we hebben het eigenlijk te druk met de pruimen te verwerken om ook nog eten te moeten koken
- ze belt exact op het juiste moment (na het sporten en vóór het pruimen schoonmaken en eten koken) en
- het is nog gratis ook, want anders moet ze het weggooien!

Dus rijd ik even naar het dorp en haal twee kant en klare afhaalmaaltijden, netjes ingepakt en alleen nog even op te warmen in de magnetron.

Daarna maken we in een uur tijd ruim zes kilo pruimen schoon, koken ze tot jam en vullen er dertien potten mee en wagen ons dan aan de Klupp. Dat lijkt nog het meest op een bal van grutjes, gecombineerd met spekvert, spekkies en diverse andere vleessoorten. Doordat het aan grutjes doet denken, verzinnen we zelf om er stroop overheen te gieten en dat maakt het een stuk smakelijker. Ìk ben er niet kapot van, maar Johan vindt het goed te eten en als het typisch Noors is, moeten we het toch op zijn minst een keer ervaren hebben. Als ik de buurvrouw er de volgende dag over vertel, zegt ze dat het inderdaad typisch Noors is en voor veel Noren zelfs favoriete kost! Dat weten we dan ook weer.

Vrijdag heb ik een beetje een LEL ('low energy level')-dag en doen we heel rustig aan. Het weer is goed genoeg voor een lunch in Byrkjelo en daarna pak ik het plaid en ga lekker in de tuin een tukkie doen. Na de thee ben ik voldoende hersteld om samen weer een rondje te sporten en daarna maken we de tweede helft van de zak met pruimen schoon. Met de 24 potten die dat met gisteren erbij heeft opgeleverd, moeten we het volgend jaar door kunnen komen tot de volgende pruimenoogst!

En omdat het de komende dagen nog steeds heerlijk zonnig en warm belooft te worden, zal het volgende stukje wel weer even op zich laten wachten...

... gevolgd door een zonnige zondag en maandag!

Het blijft maar zomeren hier en daar genieten we natuurlijk volop van! De zondag is bij ons standaard een rustdag en ja, zelfs in ònze situatie is er nog verschil tussen rustdagen en rustige dagen! We beginnen de dag met een uitgebreid ontbijtje, compleet met zachtgekookt eitje etc. en installeren ons dan al snel op het terras bij de voordeur met de bekende attributen als (puzzel)boeken, nuttige en/of leuke handwerkjes en koffie.

Al snel wordt het echter te warm op het terras en verhuizen we met de hele santekraam naar de tuin. Het zitten zat, zorgen we voor een actieve onderbreking met een spelletje 'Kubb' (zo snel mogelijk m.b.v. stokken alle blokken van je tegenstander omgooien, waarna je de Koning mag omgooien). Vanwege de al eens eerder genoemde problemen met de oog-hand-coördinatie bij vrouwen (of echt alleen bij mij?) wint Johan dit standaard, maar we plakken er desalniettemin gewoon nog een spelletje achteraan. Sporten slaan we op zondag over en je moet toch ergens je energie in kwijt!

Aan het eind van de middag doen we ook nog een potje scrabble, dat ìk dan weer win om de boel weer in evenwicht te trekken.

's Avonds eten we heerlijk 'sommerkoteletter' met patatjes en gemengde salade met geroosterde pijnboompitjes! Niet te versmaden. Geen dessert, want de aalbessen met vanillekwark zijn passé en dat is maar goed ook, want de pruimen worden rijp in een tempo waar wij met zijn tweetjes niet tegenaan kunnen eten! Als de buurvrouw maandag komt vragen of wij haar kunnen helpen door hààr voorraad heen te eten, slaan we dat dan ook vriendelijk maar zeer beslist af.

Als het maandag opnieuw strakblauw is, kan ik het niet nalaten om maar weer eens het gras te maaien. Dat kan nog niet meteen na het ontbijt, omdat het gras dan nog te nat is van de dauw, maar na het tweede bakkie ga ik er toch echt tegenaan.

Bij Johan is het intussen zo gaan kriebelen, dat hij het niet na kan laten een kwast en een pot verf te pakken om het deel van de gevel te schilderen waar het zonnescherm moet komen. Ìk ga ervan uit dat hij doet wat hij leuk vindt en waarvan hij denkt dat hij het aankan, dan hebben we het allebei naar ons zin! En eerlijk is eerlijk, waar Johan met een kwast langs is geweest, ziet het er nooit meer hetzelfde uit!

En natùùrlijk is het na gedane arbeid nog steeds uitstekend rusten. Zeker als dat op je eigenhandig aangelegde terras is, met uitzicht op het fjord en het Noorse avondzonnetje om het plaatje compleet te maken.
Morgen maar weer eens een uitstapje...

Een zonnige zaterdag ...

Vandaag beginnen we de dag stralend zonnig en dus een mooie gelegenheid om weer eens buiten aan de slag te gaan. We draaien een was, drinken koffie in het dorp en genieten gewoon heerlijk met een boek, een puzzeltje of een handwerkje in de zon op het terras. Nog twee weken, dan krijgen we het zonnescherm! We pakken de stoelen en het plaid en installeren ons in de tuin voor een heerlijk luie zaterdag. Die rust hebben we wel weer verdiend, nadat we (=Johan) gisteren de strips voor de eierdopjes hebben opgehangen en samen ingericht!

Halverwege het klussen werden we 'gestoord' door Johan en Annelies + dochters, die in april hierheen verhuisd zijn en wat hoger op de berg voorlopig een huis hebben gehuurd. We moeten als Nederlanders in Utvik vooral de deur niet bij elkaar plat lopen, maar het is goed om te weten wat je aan elkaar hebt.

Donderdag zijn we naar Stryn geweest, omdat we vanwege de trombosedienst weer bloed moesten laten prikken. Heerlijk toch, zo makkelijk als dat allemaal gaat als je Noors spreekt. Die studie bij de LOI heeft intussen zijn vruchten wel afgeworpen! Vorige week was het bloed te dik, nu veel te dun, dus begin volgende week weer naar Stryn, omdat de dokterspost in Invik tot eind augustus met vakantie is. Dat betekent een ritje van 45km heen en 45 km terug, dus combineren we het met wat boodschappen en koffie-mèt.

Vrijdags maken we een tochtje de andere kant op, naar Sandane. Daar zijn dit weekend de Sandane-dagene, met rommelmarkt, kermis en muzikale omlijsting door een herrie-band en omdat we een nieuwe printer hebben, kunnen we de oude twee printers dumpen. Dat kunnen we letterlijk doen bij een inleverpunt, maar ze zijn nog best te gebruiken door iemand die niet zulke hoge eisen stelt, dus leveren we ze in bij de rommelmarkt. We zijn er al vroeg, zodat we met de auto nog heel dichtblij kunnen komen en niet met die dingen hoeven te lopen sjouwen.

Als we de auto even later gewoon op het parkeerterrein hebben achtergelaten, lopen we nog even de rommelmarkt en het plein over. Op de rommelmarkt kopen we nog een paar eierdopjes, die 's avonds meteen in het 'rek' kunnen en een 'kunstwerk' waar we bij de open haard nog een lege plek voor hadden. Het sporten van vandaag beperkt zich tot het bekijken van de wedstrijd Nederland - Argentinië. Dat kost heel wat minder energie dan de drie kwartier die we andere dagen roeien en fietsen, maar dat mag ook wel een keer!

De volgende 'regendag'.

De volgende 'regendag' gebruiken we om wat boodschapjes te doen in Sandane en de roeitrainer te testen die ze daar voor ons hebben besteld. We treffen bij de sportzaak niet bepaald de meest intelligente (vakantie-?)medewerkster, maar wat kan er fout gaan bij het testen en in de auto plaatsen en zo hebben we tien minuten later ook in Noorwegen een roeitrainer. We moeten hem natuurlijk wel nodig hebben (anders is het zonde van de investering), dus gaan we even koffie-mèt doen. De koffie is prima, de chocoladetaart die we erbij nemen een onbeschrijfelijke smaaksensatie!!! Daar hebben we wel wat trainingstijd voor over!

Op de terugweg bestellen we bij Bjørn Otto (de plaatselijke bouwmarkt) een nieuwe deur voor in de keuken, zodat we straks met alle deuren netjes voor de dag kunnen komen. Thuis drinken we de volgende koffie heerlijk in het zonnetje op het terras bij de voordeur en besluiten dat we een week met zùlke regendagen best volhouden!

Niet alleen de fitness-apparatuur, ook de tuin vraagt nu en dan wat aandacht. De buurman heeft weliswaar het grote, grove werk gedaan met het snoeien van de helling, maar de boel moet nog wel nagelopen worden en verder gefatsoe-neerd. Zo ontdekken we dat het vingerhoedskruid, de margrieten, de pluizige grasklokjes, de duizendschonen, de wederik en de lupines het allemaal uitstekend gedaan hebben.

Ook de frambozen beloven voor volgend jaar een aardige opbrengst en ook al zijn we dit jaar te laat om bosbessen-frambozenjam te maken, de appels en pruimen beginnen nu pas te komen, dus daar kunnen we de komende weken nog heel wat plezier aan beleven.

De rest van de tuin doet het ook goed, de stekkies van de bodembedekkers die we vorig jaar uit Beekbergen meegenomen hebben en de kerstboompjes die we vorig jaar hier vanuit het bos geadopteerd hebben, lopen vrolijk uit en dat stemt ons optimistisch over de kansen van de madeliefjes. We zullen er volgend jaar nog eens heel goed op letten, maar we hebben echt het idee dat ze die in Noorwegen (of in elk geval bij ons in de omgeving) niet hebben!

En terwijl het zonnetje vrolijk de kamer binnenkomt, ga ìk de roeitrainer inwijden en gaat Johan eten koken!!

Niet altijd zon, ook wel eens regen.

Als we zaterdag via de website doorlinken naar 'het weer in Utvik', valt meteen op dat er even een einde lijkt te komen aan een periode met heerlijk weer. Tot en met aanstaande zaterdag elke dag hetzelfde beeld: buien. De temperatuur is de enige factor die voor afwisseling zorgt: de ene dag 20°C, de volgende dag 13°C en dan weer terug naar rond de 20.

Geen punt, daar stellen we ons gewoon op in. We hebben zat dingen bij ons om ons ook tijdens minder weer te kunnen vermaken en bovendien snakt de tuin naar een flinke hoeveelheid regen. Met af en toe een buitje redden de madeliefjes die we meegenomen hebben het niet! We spotten weer eens een cruise-schip, eentje die we nog niet eerder langs hebben zien komen: de MSC Armonia. Beetje vreemde naam inderdaad, maar dààr gaan wij niet over!

We zijn dus op regen voorbereid, maar als we zien dat oma in een bloesje zonder mouwtjes boodschappen gaat doen in het dorp, kunnen we niet achterblijven. Het beetje miezer droogt aan ons lijf en zeker tijdens de koffie-met bij Kafé Sjøatunet (plaatselijke koffiehuis).

Terug thuis zetten we lekker de stoelen buiten en is zelfs van regen geen sprake meer. 's Middags jutten we prachtig drijfhout langs de vloedlijn en 's avonds eten we pannenkoeken. Van al dat buitenleven word je wel eerder slaperig, maar da's geen punt, gaan we gewoon vroeg naar bed!

Zondag begint (zoals verwacht) bewolkt, maar in plaats van regen, krijgen we weer zon! De buren zijn een dagje weg en hebben ons aangespoord toch vooral aalbessen te plukken als we willen, dus duik ik maar weer met een grote beslagkom de struiken in en heb binnen tien minuten een bak vol. Allemaal gratis, dus dat drukt niet op de vakantiepot!

Terwijl Johan de nieuwe printer installeert, pak ik even een spons en zeem om de ergste vogelenpoep van de ramen te wassen. Het valt niet mee, met een zeem op een twee meter lange stok, maar over het resultaat ben ik best tevreden.

Het nieuwe tafelkleed nadert intussen ook zijn voltooiing. Het hoeft niet je smaak te zijn om te kunnen zien dat het hier in de keuken uitstekend past!

Ook maandag laat de regen nog bijna de hele dag op zich wachten. Als we na het ontbijt naar Invik rijden voor een boodschapje, trekken we onze lange broeken aan, maar al op de terugweg besluiten we die thuis meteen weer uit te trekken en lekker in de zon te gaan zitten! En terwijl oma (bijna 90 jaar hoor!!), zich over de aalbessen ontfermt, maak ik het nieuwe tafelkleed helemaal af, bak weer een brood (het zal toch wel een kéér lukken?) en werkt Johan de officiële website van 'Noors avontuur in Utvik' bij. Nu het programma eindelijk goed werkt, verzin je ook steeds iets om het beter of mooier of in elk geval completer te maken!

Rustig aan...

Omdat we van verschillende kanten (zeg maar: àlle kanten) het dringende advies gekregen hebben om het vooral rustig aan te doen en lekker vakantie te houden en we dat van al die lieve mensen heel erg waarderen, volgen we hun advies op en doen het rustig aan...

Maar dat betekent automatisch ook (en dat hebben al die lieve mensen zich vast niet gerealiseerd!) dat er dan heel wat minder te melden valt op de weblog!!

Even over de tuin: voor de lupine zijn we te laat, maar voor de duizendschoon precies op tijd (zelf gezaaid en uitgezet vorig jaar):

En over onze rustig-aan-actie:
Zondag hebben we heerlijk in de tuin gezeten en een potje gescrabbeld (dat heb ìk gewonnen, maar om daar nou een heel stukje aan te wijden op de weblog..).

Maandag hebben we heerlijk in de tuin gezeten, heb ik de heg gesnoeid en heeft Johan een stuk van de helling aangeharkt (dat doet ie netjes in delen, zodat het niet in één keer een heel vermoeiende klus is).

Dinsdag hebben we heerlijk in de tuin gezeten en zijn we naar de huisartsenpost geweest om bloed te prikken voor de trombosemedicatie. Voor de lunch en boodschappen zijn we naar Byrkjelo gereden, waar we meer dan hartelijk begroet werden door de mevrouw bij de CO-OP bouwmarkt. Ze had zich intussen al zorgen gemaakt omdat we er nog steeds niet waren en had zelfs op de lokale 'Sommerdagene' in Utvik links en rechts navraag gedaan!!

's Middags maakt Johan een begin met verplaatsen van het ‘ hellinghooi’ naar het landje aan de overkant van de weg. Slechts één stapel want dat is vermoeiend genoeg. Nu nog 3 !!!

Tot onze enorme verbazing (want het is helemaal niet-Noors om zo snel te reageren en concrete afspraken te maken) komt er die middag een vertegenwoordiger van zonneschermen om het zonne-/regenscherm op te meten en prijs opgave te doen. Zijn verhaal sloot keurig aan bij het onze en dus wordt het scherm nog gemonteerd vóór we weer naar Nederland vertrekken.

Woensdag gaan we voor boodschappen en lunch naar Førde. Om ongeveer 11.00 uur de deur uit, even voor 16.00 uur weer thuis en beiden uitgevloerd, dus heerlijk op de bank een uurtje gepit. (En zo blijkt al met al een dagje winkelen voor ons nog het meest vermoeiend!)

Donderdagochtend doe ik een nieuwe poging om een brood te bakken, terwijl Johan zich met de website bemoeit en de parkeerplaats schoffelt. Het fatsoeneren van de schuine rand naar de boer en het perkje bij de roos geeft meer voldoening dan het brood, dat errug mislukt en zelfs niet eetbaar is!!! Staat tegenover dat het gordijntje voor de hal wèl af is en geslaagd (vorig jaar aan begonnen hoor!).

Vrijdag wéér naar de dokterspost omdat het bloed dinsdag erg dik was. De rest van de dag heerlijk buiten in de zon gezeten terwijl Johan het mes van de grasmaaier slijpt. Ook boort hij een gat dwars door de muur (één van de voordelen van een houten huis!), omdat het bestelde zonnescherm elektrisch bediend wordt. Dan kun je natuurlijk een geaard stopcontact op de buitenmuur aanleggen, maar dat is niet zo mooi. En zo komen we al brainstormend op het idee om alleen maar een gaatje door de muur te boren om de leiding door te voeren, die dan vervolgens bìnnen in het stopcontact gaat! En geloof het of niet, maar na een beetje passen en meten ziet dat er van binnen en van buiten zo uit:

En nààst die activiteiten hebben we dus nog makkelijk tijd om iets aan onze conditie te doen, door wat te fietsen op de home-trainer (het roeiapparaat is nog niet gearriveerd) en wat te stoeien met gewichten (Johan met fitness-gewichten, ik met het mijne...)

Over aalbessen en koeien melken

Vrijdagmiddag rijden we even naar de dokterspost in Invik ivm de trombosecontrole en doen daar meteen de weekendboodschappen. We ontdekken dat je hier ook produkten hebt om zelf brood te bakken en dat loont hier behoorlijk de moeite: voor de prijs van één winkelbrood heb je twee zelfgebakken broden! Natuurlijk nemen we de proef op de som en gaat er ook een pak broodmix mee naar huis.

Omdat het heerlijk weer is, de helling er nu prachtig bij ligt en het gras in de tuin ook wel erg hoog is, maai ik (Corry) dat. Het is een hele toer, want al na twee baantjes is de bak vol en stopt de grasmaaier er spontaan mee en zo zijn er heel wat baantjes te gaan voor de hele tuin er weer 'strak' bij ligt. Maar dan hèb je ook wel wat!
's Avonds brengen we een sixpack Heineken bij de buren en een aardigheidje dat ik voor de buurvrouw gequilt heb. We beginnen bij de voordeur en eindigen met een wijntje op het terras met uitzicht op het fjord. Wel jammer van het witte huis, dat neemt het uitzicht wat weg...! Daar weten we alles van en àls die buurman het ooit nog eens verkoopt, weten we er met zijn vieren wel raad mee.

Zo'n avondje met de buren bijpraten levert altijd wel wat op. Zo horen we dat de buurman plannen heeft voor een haventje en daar doen we graag aan mee. Hoe eerder hoe liever, want dan zijn we met het gekl... (uns) met die boei af. Dat is elk jaar maar weer afwachten of de lijn niet door het ijs is doorgesneden.

Ook horen we dat er nòg meer Nederlanders naar Utvik e.o. zijn gekomen en dat die notabene de plaatselijke koffietent beheren! Voor het eerst in de vier jaar dat we hier nu zitten dat we eindelijk een goede reden hebben om zo dicht bij huis tòch buiten de deur koffie te drinken. We maken gezellig een praatje met de 'nieuwe Noren' (zij zijn n.l. echt geëmigreerd) onder het genot van een kopje koffie-mèt en gaan dan weer naar huis. Het is nog steeds lekker weer, maar er is regen voorspeld en dus harkt Johan af en toe een stukje van de helling, ik bak een chocolade-en worteltjestaart (samen in één keer in een grote bakvorm scheelt de helft van de energie!) en verder rommelen we gewoon heerlijk wat aan.

De regen (hebben we heel eerlijk gezegd voor de tuin een beetje naar uitgekeken) komt pas 's avonds laat en dan kleurt de lucht meteen ook zó inktzwart dat het wel winter lijkt. Ook voor zondag is er een boel regen voorspeld, maar die komt ook pas 's avonds en zo zitten we de hele dag heerlijk op het terras bij de voordeur en laten ons daar de koffie, soep en wijn serveren.

Op aandringen van de buren pluk ik een beslagkom vol aalbessen en dàt lijkt heel erg op koeien melken: bij een koe voel je onder de buik naar de uiers, bij aalbessen plukken ga je onder het net door (anders eten de vogels alles op) op de tast naar de trossen bessen die onder de takken hangen. Daarna is het een kwestie van voorzichtig schuiven, dan heb je in een mum van tijd een bak vol bessen. En dus eten we 's avonds bij hoge uitzondering een 'toetje toe': aalbessen met vanillesaus!

En nu maar hopen dat het slechte weer tussen Nederland en Noorwegen de uitzending van de wedstrijd van Feyenoord niet al te zeer verstoort...

De volgende dag...

Donderdag is het huis al weer helemaal van ons. Heerlijk om hier weer te zijn en een gevoel alsof we nooit zijn weggeweest! We houden heerlijk vakantie, alles mag, niets moet, en genieten van opnieuw een stralend zonnige dag. Daardoor beseffen we wèl ineens (?) dat het op ons terras bij de voordeur behoorlijk heet kan worden. Vorig jaar gingen we dan gewoon in de tuin zitten, in de schaduw van de berk, maar je hebt niet altijd zin om je stoel daarheen te brengen. Ook is het soms nog een heerlijke temperatuur, maar miezert het wat of valt er nu en dan een buitje en dan moeten wij eigenlijk meteen naar binnen.

En zo komen we op het idee van een zonnescherm op het terras. Daar hebben we al eerder aan gedacht, maar nooit uitvoering aan gegeven, dus besluiten we ons dìt jaar maar eens uitgebreider te oriënteren. Het internet is daartoe natuurlijk een uitstekend medium en voor je het weet heb je contact met een leverancier. Dàt gedeelte gaat vrij snel, maar voor de uitvoering van zulke plannen moet je hier in Noorwegen meestal nogal wat tijd uittrekken en vooral niet direct concrete data willen hebben. Maar de eerste stap is gezet.

Lunchen doen we vandaag in Sandane en dat combineren we met een bezoekje aan de 'Glassmester' en de plaatstelijke sportzaak. De glassmester hebben we nodig omdat er op de ruit bij de voordeur geschoten lijkt te zijn (er zit in elk geval een heel mooi rond gaatje in de buitenste ruit en dat is niet handig bij dubbel glas). Natuurlijk zijn we hiertegen verzekerd en dus moeten we de glassmester om een offerte vragen voor vervanging. We hebben ook nog wat andere pannetjes op het vuur voor hem en als het meezit worden we over een week of wat teruggebeld.

Bij de sportzaak willen we een roeiapparaat kopen zoals we dat in Nederland hebben en daar geldt hetzelfde voor: breed informeren en over een week of wat een telefoontje dat het gewenste apparaat ter beoordeling binnen is.

In Nederland zouden we het gevoel hebben onverrichterzake terug te keren naar huis, maar hier lopen de dingen nu eenmaal anders. De Noorse molens malen traag!

De rest van de dag zitten we lekker in de zon of in de schaduw, zorgt Johan dat alle apparaten weer aangesloten zijn en werken en zorg ik voor een gordijntje in de openhaardkamer en een kleedje in het broodmandje. Ook kleine dingen kunnen veel voldoening geven!

O ja, nog even over de helling: die is vandaag gemaaid!!! MAAR NIET DOOR ONS, MAAR DOOR DE BUURMAN! Die kwam gisteren onze trimmer lenen, maar die bleek te licht en dus heeft hij een zwaardere geregeld (inclusief bijbehorende beschermingsmaterialen) en heeft hij in zo'n vijf uur tijd de hele helling gemaaid! Bij aankomst had ie al tegen Johan gezegd dat hij naast de snuplass zou trimmen en dat Johan dat beslist niet zelf mocht doen, maar toen wisten we nog niet dat ie van plan was de hele helling te doen!! Over goede buren gesproken...

En nu iets uitgebreider...

Afgelopen maandag zijn we om acht uur naar bed gegaan, om toch nog een paar uurtjes slaap te pakken voor we om 01.30 uur op wilden staan om rustig naar Hanstholm in het noorden van Denemarken te rijden.

Echt veel slaap je dan toch niet, je bent uit je ritme, maar we voelden ons fit genoeg om op weg te gaan. Zonder problemen als files e.d. kwamen we door Nederland en pas na het tanken bij de grens van Denemarken deed Johan even een tukkie terwijl ik met een lekker vaartje door Denemarken scheurde. Helaas moet je voor Hanstholm op een bepaald moment van de grote weg af, waardoor je over de laatste 150 kilometer net zo lang doet als over de 300 daarvoor, maar goed, daar is allemaal mee gerekend.

Héél ruim op tijd arriveerden we in Hanstholm, dus tijd zat om daar te lunchen zoals we dat zomers graag doen! Daarna toch maar netjes aansluiten in de rij. Als je dan vervolgens merkt dat een Pool de hele rij voorbij rijdt en vlak voor je in wil voegen, laat je dàt natuurlijk niet gebeuren. Uiteindelijk zit je toch met elkaar in het zelfde schuitje, maar goed...

Na een superrustige overtocht waarbij we direct na het avondeten onze hut opzochten (waren misschien toch wel moe?) arriveerden we om tien voor tien in zonovergoten Bergen (ja idd, de paraplu van Europa, maar vandaag even niet!). Nog voor de douanier lastige vragen kan stellen, meld ik dat hij dat wel in het Noors mag doen en dus volgt daarna het bekende gezellige praatje pot en laten we al snel een (volgens zijn zeggen) 'geïmponeerde' douanier achter ons.

Ook de rest van de reis verloopt voorspoedig, zodat we al rond lunchtijd in Førde zijn en ja, dan kunnen we de verleiding niet weerstaan... De tweede stop in Førde is bij Skeidar, een plaatselijke meubel- en interieurwinkel waar we ons de luxe veroorloven van twee goede tuinstoelen te kopen, inclusief kussens natuurlijk. Goedkoop is met zoiets vaak duurkoop, dus gaan we voor de kwaliteit en als juist dìe stoelen dan met hoge korting er uit gaan, mogen we weer niet mopperen. We krijgen ze nog met gemak in de auto, omdat we dit keer de kampeerspullen thuisgelaten hebben en zo rijden we door naar Utvik, waar we rond 16.00 uur arriveren.

Nog maar net uit de auto, komen de buurtjes al aanlopen om ons te verwelkomen en zich te excuseren omdat het gras al weer zo hard gegroeid is!

Het uitladen is natuurlijk zó gebeurd, waarna we direct de nieuwe stoelen inwijden. En de helling, die laten we voorlopig gewoon voor wat ie is...