'Natuurweetjes'

Behalve dat het heerlijk is om in Noorwegen te zijn vanwege "rust, ruimte en reinheid" brengt het ons allerlei nieuwe weetjes.

Zo had Johan eindelijk tijd om het laatste deel van de Aardkinderen te lezen en ontdekte daarin dat je de appels het beste kunt laten hangen tot de vorst er overheen is en ze daarna vanzelf van de boom vallen, omdat ze dan minder zuur worden. Wat langer laten hangen kunnen we ons makkelijk veroorloven, want met de tien kilo die we al geplukt hebben en die nog in de kelder ligt door te rijpen, komen we de eerste weken wel door. En natuurlijk hopen we niet dat we snel de vorst er overheen krijgen. Zure appels kunnen trouwens ook erg lekker zijn (als je er eenmaal doorheen gebeten hebt!).

Verder leren we dat onze blauwe pruimenboom eerder vrucht draagt dan de gele. Ook geeft hij zo overvloedig fruit dat we, na de bijna 18 kilo die we in een week tijd geplukt hebben, geen blauwe pruim meer kunnen zien. Toch gaat de boom vrolijk verder met pruimen produceren en omdat wij ze nu met rust laten (ze zijn nu ook meelderiger en wateriger van smaak), kunnen de volgende gasten aanschuiven: wespen en vlinders!

Intussen rijpt de gele pruimenboom ook gewoon door, maar komt duidelijk later tot rijping dan de blauwe. En dàt is wel zo prettig, want anders zou je je gewoon geen raad weten met zo veel fruit. Aan de buren geven is geen optie, want die komen zelf om in het fruit en om aan de kant van de weg een tafeltje neer te zetten met bakjes pruimen te koop, daar zijn we net weer wat te bescheiden voor..

Overigens kun je je afvragen waarom we het een gele pruim noemen, want zodra ze rijp zijn, kleuren ze meer naar rozerood dan naar geel!


En dan tenslotte nog even het 'weetje' over effectief onkruid bestrijden: uittrekken, snoeien en bespuiten, maakt dat je binnen de kortste keren het mooiste onkruid van het dorp hebt. Wil je er echt en blijvend vanaf, dan moet je het zorgvuldig bedekken met karton (liefst onbedrukt, bruin golfkarton, omdat dat door de schimmels in de grond volledig afgebroken wordt) met daarop een laag topp-bark (houtsnippers). In de tijd die de schimmels nodig hebben om het karton af te breken, zullen de wortels van het onkruid het opgeven om naar een uitweg te zoeken en sterven vervolgens af. ALTHANS, dat is het verhaal. Of het echt werkt, zien we volgend voorjaar!