Nog genoeg te doen...

Door problemen met het internet lukt het niet om alle bijpassende foto's te plaatsen. We hopen dat het snel verholpen is en dat je binnenkort ook de andere foto's kunt zien!

Johan vordert gestaag met de trap en ik met haken en breien van een truitje en het vliegengordijn met de gratis garenspoelen van Selgren (de wolfabriek in Innvik).  Tussendoor hark ik nog weer een m² mos weg, pluk pruimen, appels en bramen en maak daar nog weer heerlijke prutjes van.
Maandag tussen de middag gaan we naar Byrkjelo voor wat boodschappen, maar vooral ook om te lunchen. En nu maar hopen dat ze nog soft-is hebben bij de Spar. Het bord staat gelukkig buiten, dus kunnen we inderdaad een geweldige zomer op gepaste wijze afsluiten. Maar eenmaal binnen, zien we dat er geen wafels staan bij de soft-is machine en er blijkt inderdaad ook geen soft-is meer te zijn.
Dàt is een vette streep door de rekening! We worden weliswaar behoorlijk gematst bij het alternatief: schepijs, maar het kan toch niet tippen aan onze favoriete lunch. Misschien dat we later deze week nog een poging kunnen wagen om in Sandane het soft-is-seizoen af te sluiten. Als we de voorspellingen mogen geloven, zit dat er nog wel een keer in, maar we zullen zien.

Het halletje in de kelder waar de trap zit is intussen bijna klaar om de droger -die we mede voor de gasten gekocht hebben- te verwelkomen, maar het kan altijd mooier en terwijl we de boel staan te bewonderen, komen nieuwe ideeën naar boven: de puzzel achter de trap staat rommelig, dus die kan wel weg (erfenis van de vorige bewoner). Maar ‘weg’ is wel heel erg weg, hij kan ook gewoon naar de andere kant om de bakstenen muur wat op te vrolijken. Een mooi klusje voor mij (Corry).

Daarna moet de muur waar de puzzel hing wel weer gewit worden, maar ook dat is een klusje dat ik wel aankan. Dan hebben we ook nog een poster van de Briksdalsbre in de sportkamer. Daar hebben we een wissellijst voor gekocht en die moet ook nog opgehangen worden. Een mooi klusje voor…..? Inderdaad, voor mij. En dan kan òòk de doorgang naar de werkruimte nog wel een mooi kozijn gebruiken. In het kader van ‘wie wat bewaart, die heeft wat’ hebben we in de schuur nog wel deurstijlen liggen van de oude slaapkamerdeuren die Johan vervangen heeft. Die zien er natuurlijk niet uit, maar als je de oude verf verwijdert, wordt het weer als nieuw hoeven ze alleen nog op maat gezaagd te worden. Zò moeilijk is dat niet en dus een klusje voor mij. Zo lijkt het alsof ik heel wat doe terwijl Johan spijltje voor spijltje en tree voor tree aan de trap verder gaat.

En dàt is met alle horizontale, verticale en diagonale vlakken in alle richtingen een secuur en geduldwerkje dat typisch géén klusje voor mij, maar iets dat om de hand van de meester vraagt en dat dus alleen door Johan geklaard kan worden!

En zo lijkt het of we voorlopig nog niet van plan zijn naar Nederland te vertrekken, maar naast het klussen zijn we wel degelijk bezig met lijstjes, vriezer en kastjes leeg-eten etc en is de boot besproken!

Intussen hebben we het samen sporten moeten opgeven: Johan heeft het trekkoord van het roeiapparaat kapot getrokken! Niet door lompe kracht, maar door slechte kwaliteit van het apparaat. Dankzij de service van de importeur kunnen we het ding gewoon terug geven en volgend jaar beginnen met een nieuwe uit te zoeken!
Dat betekent wel dat we nu alleen nog maar om beurten kunnen fietsen op de home-trainer, maar daar houden we onze conditie de laatste weken ook wel mee op peil!