Weer in Nederland

We zijn weer in Nederland! Misschien volgt over de terugreis ook nog wel wat uitgebreider informatie, maar het is de eerste dagen zo knetterdruk, dat we daar nog even geen tijd voor hebben. Uiteindelijk moet er weer (zelf gebakken) brood op de plank (want dat flutbrood van de Super zijn we nu al zat!). Ook de verzamelde werken van de post van een half jaar (een stapel van ongeveer een meter hoog!) moeten doorgewerkt worden en bovendien hebben we ons voorgenomen voor onze eigen gezondheid wat eerder op de rem te trappen. Dat zou je niet zeggen na afgelopen woensdag en donderdag, met hele dagen inkopen en een "Rondje Rijnmond" doen, maar vanaf morgen gaat de rem erop.

En zie ons dàn nog maar eens voor een afspraak te strikken...!

De laatste week!

Tja, en dan komt onvermijdelijk het moment dichterbij dat we moeten besluiten wanneer we weer naar Nederland gaan. De keuze is gevallen op een overtocht van Bergen naar Hirsthals op vrijdag 23 oktober en dat betekent dat we aan onze laatste week hier bezig zijn. Het is dat we niet zo ‘into supernatural things’ zijn, anders zouden we ons op zijn minst afvragen of het wel een verstandige beslissing of handige timing is, immers:

• De bestelde winterbanden worden in de verkeerde maat geleverd
• De wisselknop in de douche in onze badkamer scheidt er mee uit (en is ook niet zoals afgesproken al weer vervangen) en ten slotte, maar zeker niet het minst indrukwekkend:
• De spiegelwand in de hal bij de voordeur komt zondagmiddag spontaan en met een hels kabaal van de muur af!!!

Ik sta net wat op te ruimen terwijl dat gebeurt, dus ik schrik me op zijn minst de pl….., maar nòg wonderbaarlijker is het misschien wel dat het allemaal goed afloopt en alle spiegels heel blijven! Kunnen we wel weer eens zien hoe leuk roze de hal was ten tijde van de vorige bewoners...

Afijn, zoals gezegd, we zijn niet bijgelovig en er zijn een paar ontzettend goede redenen om wèl naar Nederland te vertrekken, dus dat zetten we gewoon door.

Nu echt geen grote klussen meer, alleen nog afronden en schoonmaken. De kasten in de logeerkamer zijn intussen ook opgeleukt met hetzelfde behang als op de overloop (misschien vinden we deze paar dagen nog wel ergens een stukje plint dat bij de schoorsteen past) en als het meezit krijgen we morgen bericht dat de nieuwe banden in Byrkjelo zijn aangekomen, dus dan hebben we nog even een leuk uitje.

Voor mensen die niet bekend zijn met het fenomeen ‘zeevlam’ en voor wie ‘laaghangende bewolking’ in Nederland eigenlijk niet meer dan een wazige omschrijving is van een bewolkte dag (in Nederland heb je immers nergens een plek waar je hoog genoeg kunt komen om te controleren of de bewolking inderdaad alleen maar een dunne laag is met daarachter een stralend zonnetje of dat ie gewoon tot in de hemel reikt!), onderstaande foto’s. De eerste zijn al eerder gepubliceerd, de laatste is een foto van vandaag en laat zien hoe zo’n wolk er van onderen uitziet.(overigens in de zelfde richting genomen als de eerste foto's).

Gelukkig trok de bewolking in de loop van de dag op en hebben we nog even heerlijk kunnen genieten van het zonnetje en het schitterende uitzicht. Dat laatste gaan we wel heel erg missen, maar 'gelukkig hebben we de foto's nog'!

(kijk nog maar even naar de laatste foto van het berichtje op 9 oktober j.l.!)

Eerste winterdag en tòch nog behangen...

Volgens de oudste Noorse jaartelling is 14 oktober de eerste winterdag. Is het die dag mooi en koud weer, dan wordt het een goede winter met veel sneeuw. De eerste sneeuw ligt er al een poosje, maar het is vandaag opnieuw strakblauw en koud, dus we zullen zien wat er van die oude 'waarheden' uitkomt.

Afgelopen zaterdag was het opnieuw verrassend zonnig. Dus draai ik een was en kan die buiten nog zo goed als droog krijgen! De rest van de dag daalt er een soort vaag besef op ons neer van ‘de laatste twee weken’. Van elke dag die we nu hebben, komt er nog maar één voor we naar Nederland gaan. Alles wat we nog oppakken is afronden, geen grote klussen meer, maar huis, tuin en opbergschuur klaarmaken voor de winter. We kùnnen natuurlijk nog van alles oppakken. De trap staat op het programma om geschrapt en geschilderd te worden, voor de gangkast op de overloop hebben we spannende plannen, maar … daar hebben we allemaal geen zin meer in.

Omdat het zulk lekker weer is, zoek ik toch nog wat dingetjes in de tuin om te doen. Lupine kortwieken, coniferenstekkies ingraven, halve zakken tuinaarde en toppbark naar de schuur etc. Bij mijn rondgang om het huis kom ik vlak langs de appelboom van de buren die nu vol hangt met ‘snack-appeltjes’. Twee happen en hij is op, maar heerlijk voor de tussendoortrek, dus daar gaan we weer. Ondanks het lekkere weer hebben we wel de kachel aan, al is dat soms ook (vanwege de cv die het goed doet) alleen voor de gezelligheid!

Zondag houden we vast aan de rustdag, grappig dat dat doorwerkt ook als je al jaren gestopt bent met werken en dus eigenlijk zeven rustdagen in de week zou kunnen hebben… Daar zijn wij de mensen niet naar, maar maandag ‘gaan we weer los’. De wisselknop in de douche heeft het voor de tweede keer begeven, dat zul je altijd zien: net voor we weer naar Nederland gaan. Een telefoontje met Eivind (die hem geïnstalleerd heeft) loopt uit op een telefoontje met Ronny Rør (de loodgieter) zelf: als we even naar de winkel in Sandane komen, kan hij bekijken of hij gerepareerd of vervangen moet worden. Het wordt het laatste, dus dat betekent bestellen en afwachten of de wisselaar nog geleverd wordt voor we naar Nederland gaan.

Het is intussen werkelijk spectaculair weer: regen, zon, sneeuw, dreigende donkere wolken en knalblauwe luchten wisselen elkaar af zo ver je kunt zien. En doordàt je hier zo ver kunt zien, kun je dus ook van dat hele scala genieten en dat doen we dan ook! Natuurlijk wordt er regelmatig gesport en maakt Johan zich op om tòch de kastdeuren op de overloop nog te behangen. Dat blijkt nog niet zo gemakkelijk (had ie ook niet verwacht gelukkig) en natuurlijk (hij zegt weleens wat van mij) moet het perfect. Voor minder doet ie het gewoon niet. Tussendoor komt Annelies (een van de geëmigreerde Nederlanders hier in het dorp) gezellig een bakkie doen en kunnen we heerlijk nog een keer buiten op het terras zitten. Uit de wind en in de zon is het zelfs bij 5°C genieten!

Ook woensdag is dat het geval: opnieuw stralend weer en voor een keer, dus buiten lunchen en toch ook nog maar de auto in de was zetten. Dat zat er sinds eind augustus eigenlijk niet meer in, maar nu we een paar mooie dagen achter elkaar hebben, deinst Johan er niet voor terug om 's morgens de auto te wassen èn nog te sporten en 's middags de auto nog in de was te zetten ook. Stel je voor dat het morgen weer voor een week of wat gaat regenen... Daar gaan we niet van uit, maar als het wèl zo is, is de auto lekker gedaan!

Het zit weer eens (bijna allemaal) mee!

We kunnen in elk geval zeggen dat 'het weer' van de laatste zes weken een constante factor is: het regent, regent en regent nog meer. Da's niet leuk (en tussen de buien door is het af en toe ook wel eens een uurtje droog), maar het geeft ons wèl de gelegenheid de kelderkamer helemaal af te maken en daar vervolgens tijdens het sporten heerlijk van te genieten. Het is een kamer geworden om trots op te zijn en we zijn meteen ook zò weg van de tegels dat we ideeën krijgen om volgend jaar de openhaardkamer aan te pakken…

Een van de dingen die we hier ook nog willen regelen, is de aanschaf van de winterbanden en dat betekent een rit naar de garage in Ørsta. Daar hebben we een set winterbanden op velgen besteld, zodat we ze volgend voorjaar gewoon zelf weer terug kunnen wisselen voor de zomerbanden. Het hele grote voordeel zit hem in de BTW, die hier 25% is en die wij als buitenlanders terug kunnen vragen.
We hebben de afspraak gemaakt voor vrijdag 9 oktober, omdat we binnen vier of vijf weken na aanschaf de factuur door de douane moeten laten afstempelen op het moment dat we klaar staan om aan boord te gaan (en dus het land uit). Voor het eerst in weken is het mooi weer. Dat zit mee en dat we met de winterbanden niets te vroeg zijn, kun je aan de foto wel zien.

We rijden via Stryn en halen daar bij de Byggmakker (plaatselijke bouwmarkt) een emmertje voegspecie en een paar muizenvallen (als je een muis in een rattenval probeert te vangen, heb je grote kans dat je alleen zijn staart vindt!). Ook dàt zit mee en als we bij de pont in Folkestad aankomen, komt de pont er zelf ook net aan en hij vertrekt ook weer zodra iedereen ingescheept is. Nòg een meevaller!

We zijn ruimschoots op tijd voor onze afspraak bij de garage, wippen nog even bij de Jernia (ijzerwaren en huishoudelijke artikelen) binnen en slagen voor een Langpanne-bakvorm. Dàt is een echte meevaller, want daarvoor zijn we al bij heel wat winkels geweest. Het lijkt al met al dus een hele geslaagde dag te worden.

Nu nog de auto bij de garage afleveren en dan een kop warme chocolademelk met een heerlijke versgebakken wafel met rømme en jam bij onze 'stamkroeg' in Ørsta en wat rondlopen terwijl ze bij de garage de nieuwe banden er onder zetten. Ze beloven zelfs de zomerbanden schoon te spuiten en in zakken ingepakt in de achterbak te leggen!

Na anderhalf uur gaan we terug naar de garage. De auto staat al weer voor de deur geparkeerd, dus nemen we eerst even een kijkje voor we naar binnen gaan om te betalen. De velgen lijken heel erg op onze oude velgen, maar dat vinden we alleen maar fijn. Maar ze lijken niet nieuw… en ook de banden lijken niet nieuw… Sterker nog, ze zìjn niet nieuw, het zijn gewoon onze oude velgen en zomerbanden… Binnen krijgen we te horen hoe dat zit: De garage heeft aan Chrysler Noorwegen gevraagd welke banden en velgen voor onze auto besteld moesten worden en dat hebben ze (volgens zeggen) keurig gedaan. Maar toen ze de nieuwe velgen wilden monteren, bleek de diameter van de ”kern” niet te passen! Die van de nieuwe velgen was 67 millimeter en van onze auto 73 (of zoiets, maar in elk geval passen ze niet!!!). Dàt is een fikse tegenvaller! Er zit niets anders op dan ze opnieuw te bestellen in de juiste maat en dan worden ze gestuurd naar de Esso garage in Byrkjelo, zodat we in elk geval niet nòg een keer naar Ørsta hoeven rijden (dat zit weer mee!).

Gelukkig bedenkt Johan vlak voor we wegrijden dat we nog wèl een stempel nodig hebben op het formulier voor de douane en dat kan niet meer geregeld worden als we de factuur via de post krijgen, dus stap ik weer uit en regel een stempel en een handtekening (op een verder blanco formulier, dus hoe dat allemaal gaat aflopen, zullen we nog moeten afwachten…!).

De volgende dag is de lucht bijna strakblauw als we opstaan, draai ik dùs een was (die we gaan proberen te vriesdrogen) en hebben we al met al weer niets te mopperen!

De winter is in aantocht

Een week later is het alleen maar ‘winterser’ geworden. Behalve op de hoge bergen bij Innvik, ligt sinds een paar dagen ook sneeuw op de bergen rond Utvik en daarmee is de sneeuwgrens gedaald tot zo’n 600 meter. We hebben bijna elke dag de kachel aan en profiteren nog lekker van de voorraad die Olav Bjørn heeft achergelaten. Denken we af en toe ook nog eens positief terug aan hem…
In de douche en de kelderkamer zijn het vooral de details die nu het verschil maken: wat extra tegeltjes hier, een nieuw plankje voor de toiletspullen op de plaats waar de tandenborstels hingen, de tandenborstels op hun beurt verhuisd naar de ruimte tussen de spiegels en ga zo maar door. Wat Corry heeft met lapjes e.d. heeft Johan met steentjes, hout e.d.: niets weggooien, van alles kan nog wel iets gemaakt worden. Dus als we steentjes over hebben van de douche, gebruiken we die in de kelderkamer om de ondermuren ‘op te pimpen’. Het wachten is nog op de nieuwe tapijttegels. En verder kijken we met dit weer uit naar ons dagelijkse uurtje sporten, want daar worden we door en door warm van!

Afgelopen zaterdag zijn we naar Skei geweest om de jassen te halen die we bij de souveniershop voor Johan hebben gekocht. Omdat we daar vaste klant zijn, kunnen we altijd rekenen op een goede prijs, zelfs als de eigenares er zelf niet is. Dan wordt ze gewoon even opgebeld om te vragen hoe of wat. Ook voor mij vinden we een heerlijk winterjack en bovendien kopen we een nieuwe rendiervacht. Degene die nu in de kamer ligt, heeft van meet af aan verschrikkelijk verhaard en dat zijn we een beetje zat. Dus komt er een nieuwe in de woonkamer bij de kachel en gaat de oude aan de muur in de kelder. Isoleert en dempt het geluid en staat nog sfeervol ook.

Natuurlijk wordt er nu we meer binnen zitten ook weer meer gequilt. Uiteindelijk is de quilt van ons eigen bed in Nederland een paar jaar geleden gestolen, dus daar moet nog een nieuwe voor in de plaats komen. Het wordt er één van nog kleiner stukjes stof dan de vorige, een stuk minder vrolijk (de andere was in alle kleuren van de regenboog) maar deze past weer beter in de slaapkamer in BB.

Hoewel we het fruitseizoen eigenlijk (al twee keer!) afgesloten hebben en alle toebehoren voor het verwerken weer schoon opgeborgen liggen voor volgend jaar, hebben we van oma (de oude buurvrouw) nog een emmer appels gekregen. Dus halen we de sapmachine maar weer tevoorschijn en wagen nog een laatste poging om een mooie pot appelstroop te koken. Een emmer vol is een kleinere hoeveelheid dan we meestal verwerken, dus het persen van de appels is in een vloek en een zucht gedaan.

Er is een hoop sap uit gekomen en terwijl dat verder door de theedoek zakt, wassen we de boel weer af en ruimen het netjes terug in de doos weer in de kelder op. Tot volgend jaar! Het is prachtig helder sap en het kookt heel mooi èn snel in. Zo snel dat we er niet op tijd bij zijn om te voorkomen dat het te ver inkookt. Het is nog net geen teerstroop, maar wel te ver gekaramelliseerd om het stroop te kunnen noemen. Veel te laat bedenken we dat we het gewoon op een tefal bakvel hadden moeten uitsmeren en er kandijsnoepjes of stokjes van moeten snijden zo lang het nog taai was. Maar dat bedenken we pas als het al lang en breed in het zakje voor ‘nat huishoudelijk afval’ ligt…

Maandag breng ik de emmer terug naar oma en een potje zelfgemaakte jam als dank voor de appels. Ik vertel maar niet dat het niet gelukt is. De jam valt in heel goede aarde en omdat ze zo veel appels heeft, krijgen we dinsdag nòg weer een emmer vol…Geen punt, halen we gewoon de sapmachine wéér tevoorschijn en doen we nog een laatste poging om het appelstroopseizoen met succes af te ronden! We zijn intussen zo ervaren en de taken zijn zo duidelijk verdeeld, dat we binnen een half uur de hele emmer appels hebben schoongemaakt en geperst en de machine alweer schoon is ook. Met meer aandacht dan ooit volgen we het inkoken van het sap en dat werpt vruchten af (!). Het resultaat is een prachtige, donkere appelstroop, heerlijk van smaak en uitstekend smeerbaar. Meteen het stappenplan voor volgend jaar aanpassen, printen en in de doos van de sapmachine opbergen!

We hebben nù al zin in volgend jaar!

De eerste sneeuw

En terwijl Nederland zich koestert in het warme najaarszonnetje, valt bij ons de eerste sneeuw...

Een onbehoorlijk drukke week

Dinsdag is het feest: de gevel is AF!!! Dat wil dus zeggen, ALLE GEVELS van ALLE KANTEN (en als je ons huis kent, weet je dat dat er dus vier zijn!). Moet je eens indenken: een heel huis helemaal rondom helemaal 3 x geschilderd!!

En dan nog vinden we tijd om andere dingen te doen.
Bijvoorbeeld het opknappen van de kelderkamer. Nu die er zo mooi bij staat, vinden we dat we ook wel toe zijn aan nieuwe vloerbedekking daar. Er liggen (nota bene!) Heugavelttegels, maar die hebben zo te zien al heel wat lekkage en andere rotzooi moeten verdragen, dus tijd voor wat nieuws. Tegels zijn een ideale oplossing, zeker als je wel eens gasten hebt met kleine kinderen of zo, maar daar is hier in Noorwegen nog helemaal niet zo makkelijk aan te komen. Het mondt er in uit dat we naar Heugaveld Nederland mailen voor dealers in Noorwegen en vervolgens naar die dealers voor verkooppunten in de buurt van Utvik.

Toevallig verkopen ze de tegels bij een bouwmarkt in Stryn, zo’n 45 km verderop en omdat we dinsdag tòch al een tochtje van plan waren naar Olden, zijn we dan al een stuk op weg in de goede richting.

Als we 's morgens opstaan, is het huis (en niet alleen het onze) in nevelen gehuld: een dikke laag mist hangt boven het water. Dit fenomeen staat ook wel bekend als 'zeevlam' en lost vandaag gelukkig al snel weer op (als je een beetje pech hebt, blijft het de hele dag hangen!).

Het bezoekje aan Olden moeten we wel op dinsdag doen, want dat is de laatste dag dat er dit seizoen een cruiseschip langskomt en, geloof het of niet, dat is dus ook zo’n beetje de laatste dag van het jaar dat deze souvernierwinkel open is! We informeren er naar een rendiervacht met ‘niet-verhaar-garantie’, maar dat lukt niet. Als je zo’n vacht op de grond legt in een woonkamer o.i.d. gaat ie op den duur door droogte en wrijving altijd verharen (maar de onze heeft het van meet af aan gedaan, dus dat was achteraf waarschijnlijk niet zo’n goede).

We maken ook meteen nog maar even een foto van de Boudica die op dat moment voor anker ligt in Olden, want het is het laatste cruiseschip dat dit jaar ons fjord aandoet. Van de mist (‘zeevlam’ oid) die vanmorgen als een dikke deken vlak boven het water hing, is dan niet veel meer over en wat overblijft, is een heerlijk zonnetje.

Dan door naar Stryn, waar we (gewoontegetrouw, doordat we eerst veel oriënterend voorwerk hebben gedaan) eigenlijk meteen slagen. En nog onder ons budget ook! Helaas moeten de tegels wèl besteld worden en dat betekent hier eigenlijk altijd een behoorlijk bedrag extra aan vervoerskosten, maar omdat ze zelf in de winkel ook weer de voorraad willen aanvullen en we niet maar 1 of 2 vierkante meter bestellen, hoeven we de transportkosten niet te betalen. We moeten er natuurlijk wel een keer extra voor naar Stryn, maar aan de extra ritjes raken we ook al gewend. Førde dachten we ook niet meer te zien dit jaar, tot Johan ineens een tia kreeg met een hele sleep vervolgonderzoeken.

Als we thuis komen, is het tijd voor een lichte lunch (we hebben in Stryn koffie-mèt gedronken) en daarna hebben we tijd om zoals gezegd de laatste hand aan de gevel te leggen. Johan neem de nis onder de parabool voor zijn rekening en ik het laatste overhangende stukje van het afdak bij de voordeur. We vieren het met een Amaretto di Saronno Original en genieten met een goed gevoel van een heel tijdvak van buitenschilderwerk!

Woensdag gaan we naar Førde voor een MRI (laatste onderzoek n.a.v. de tia). We zijn keurig op tijd bij de Konditori voor koffie-mèt, doen nog even wat boodschapjes bij Biltema en rijden dan door naar het ziekenhuis, waar we ons precies een kwartier voor het onderzoek aan het loket melden. Het is hier gebruikelijk dat je voor elk onderzoek of consult de eigen bijdrage meteen in het ziekenhuis afrekent, maar door een computerstoring kon dat vorige keer niet geregeld worden. Dus melden we ons nu bij het bewuste loket om dat alsnog te regelen en te vragen waar we voor de MRI heen moeten…… niet naar een bepaalde afdeling, maar naar het ziekenhuis in NORDFJORDEID!!! Dat hebben ze expres gedaan omdat dat net wat dichterbij is voor ons! Wie rekent daar nou op, dat ze dààr over nadenken bij het inplannen van zo’n onderzoek?! Wij in elk geval niet (in het vervolg natuurlijk wèl!). Als je dan weet dat het van Førde naar Nordfjordeid 100 km èn een keer overvaren is, begrijp je dat we die afspraak nooit op tijd meer konden halen. Gelukkig komt zoiets naar het schijnt vaker voor, maar wrang is het wel:

Utvik – Nordfjordeid = 40 km + 1 keer overvaren
Utvik - Førde = 80 km
Førde – Nordfordeid = 100 km + 1 keer overvaren
Utvik – Førde – Nordfjordeid – Utvik = 220 km en 2 keer overvaren.....!

Maar ach, Beekbergen – Rotterdam – Beekbergen = 280 km, dus waar hebben we het over. We zijn al blij dat ze regelen dat we ’s middags nog alsnog in Nordfjordeid terecht kunnen, rijden ons rondje en komen, dat wel, behoorlijk afgedraaid aan het eind van de middag weer thuis!

De volgende dag komt MISSCHIEN Eivind-de-Loodgieter om de wastafel uit de logeerbadkamer te verplaatsen naar de onze (zodat we ’s morgens niet op elkaar hoeven wachten, winnen we weer wat tijd mee en daar hebben we nog niet zo veel van!). Het is altijd een beetje afwachten of hij echt wel komt, maar intussen vermaken we ons toch wel, met het voorbereiden van vloer in de kelderkamer voor de nieuwe tegels.

De oude laten we als isolatie liggen, maar we willen natuurlijk niet dat de naden van de oude en nieuwe precies op elkaar komen. Er liggen negen tegels en een beetje in de lengte en 7 tegels en een beetje in de breedte en net als wij willen doen, zijn ze bij de inloop begonnen met hele tegels zodat je in de verste hoek de halve tegels krijgt. Als we nou die halve tegels omleggen naar de inloop van de kamer, kunnen wij met hele tegels bij de inloop beginnen en liggen er dus geen naden boven elkaar.

De samenwerking loopt voortreffelijk en de klus is dan ook redelijk snel geklaard. Nu kunnen de plinten definitief vastgezet worden en dat is typisch een klusje voor Johan. Intussen is het zes uur, tijd voor een fruithapje en wie komt daar het pad oprijden: Eivind-de-loodgieter.

Daar horen we blij mee te zijn, maar om deze tijd is het eerder een beetje een tegenvaller, vooral voor Johan, want die moet nu aan de (was)bak om de verhuizing van de wastafels mogelijk te maken.

Terwijl Eivind de ene wastafel verwijdert en de nieuwe installeert (mooi hoor, je moet eigenlijk eens komen kijken!), heeft Johan handenvol werk aan het zagen van een gat in onze ‘wastafelbank’ zodat de tweede wastafel naast de eerste kan komen. Natuurlijk sta je dan altijd weer voor verrassingen, of (zoals Eivind zegt) voor interessante oplossingen, waar je wel weer direct een antwoord op moet vinden, want Eivind is er nù en niemand weet zeker wanneer hij wéér tijd heeft.

Voor mij is de rol van ‘cateraar’ weggelegd, want in zo’n kleine ruimte als een badkamer is het al snel te vol en er moet tenslotte ook gegeten worden!

Het is bijna kwart over tien voor Eivind de boel weer aangesloten en gecontroleerd heeft en dan zitten we er alle drie wel een beetje doorheen. Als we rond half vijf klaar zijn, hebben we dan ook nergens anders meer zin in dan een lange, warme douche en alleen nog maar op de bank hangen. Maar dan wacht vrijdag wel een behoorlijke klus om de boel weer netjes op orde te krijgen en schoon te maken. De randjes langs de wastafels moeten natuurlijk afgekit worden en dat is volgens Eivind (en natuurlijk zijn we dat met hem eens) een stuk voordeliger als wij dat zelf doen.

Zaterdag volgt ineens een ongewoon stralende en warme dag en dan voelen we ons toch een beetje gedwongen om de boot winterklaar te maken. Deze hele week heeft een beetje in het teken gestaan van dingen die allemaal nog moesten gebeuren en ook allemaal in deze ene week moesten (behalve het uitstapje naar Stryn voor de vloerbedekking, maar dat koppelden we weer aan het ritje naar Olden… We zijn dus gewoon een beetje moe en futloos, maar als vandaag de laatste mooie dag van dit najaar is, krijgen we spijt als we de boot niet ingepakt hebben, dus vandaag nog maar even doorzetten. We doen het weer heel anders dan vorige jaren, met een nieuw zeil, tentpennen en een heleboel grote stenen en het eindresultaat bevalt ons wel.

Het zat ook niet echt tegen en dus wast Johan de auto nog even en pluk ik een kilo of zeven à acht appels van onze eigen (tweede) boom, omdat die nu ook rijp zijn. Hoewel we het appelmoes-sap-compote-verhaal wel een beetje zat waren, voelt het gewoon niet goed om de appels te laten verrotten, dus laat ik nog een stuk of twintig hele grote appels hangen om nog even door te rijpen voor handappels en de rest verwerk ik zondag in appelmoes.

En dan hebben we er al met al een (on)behoorlijk drukke week op zitten!! Volgende week maar weer wat rustiger aan...

Twee weken regen

Na twee weken regen zijn de tweede en derde portie appelstroop een feit en kunnen we dat experiment geslaagd noemen. Voor de tweede serie appelstroop hebben we het met de nieuwe buurman op een akkoordje gegooid: wat hèm betreft kunnen we de boom in, zij hebben het veel te druk met het huis op te knappen omdat ze er voor de winter nog in willen trekken. En met elke volgende portie hebben we weer wat bijgeleerd en dat wordt natuuuuurlijk allemaal opgeslagen, zodat we volgend jaar meteen bij de eerste voorraad goed van start kunnen. Eén van de reacties op onze appelstroopberichtjes leert dat we dankzij ons experiment iemand anders (een 'totall stranger') hebben kunnen behoeden voor dezelfde beginnnersfouten en dat is wel grappig om te horen (zie reactie op 'Appelstroop???').

Natuurlijk hebben we tijdens die twee weken regen niet stil gezeten. Het buitenwerk lag wel even stil, waardoor Johan nog steeds niet de laatste hand heeft kunnen leggen aan de buitengevel, maar binnen zijn we intussen wel druk bezig geweest.

De kelderkamer heeft een zodanige metamorfose ondergaan dat het nu bijna leuk is om te gaan sporten. We hebben hem in elk geval een heel stuk lichter gemaakt, zodat het niet meer zo'n deprimerende ruimte is. Het fietsen en roeien doen we vooral als het geen weer is om buiten aan de slag te gaan en als het dan al somber weer is en je zit ook nog in een sombere kamer, dat schiet niet op.

De dokters in het ziekenhuis hebben ons nòg weer eens op het hart gedrukt hoe belangrijk een goede basisconditie is om zulke gekkigheid als tia’s e.d. zo goed mogelijk te doorstaan, dus geheel vrijblijvend is dat sporten niet meer, maar er zijn ergere dingen. En gelukkig heeft de ene keer de één niet zo veel zin en de andere keer de ander, maar we krijgen elkaar zo toch steeds weer aan de gang.

En met al die regen ben je weer extra blij als zondag 13 september de zon weer eens uitbundig schijnt. Volgens de voorspellingen wordt het ook maandag 14 september goed weer en als dat meezit, halen we de boot uit het water èn kan Johan het buitenschilderwerk definitie afronden!

Voor de boot zorgen we samen en terwijl Johan schildert, kan ik het gras weer eens maaien. De finishing touch van het schilderwerk moet tot dinsdag wachten, maar dàn is de hele buitengevel ook echt helemaal gedaan!

Ook beginnen de appels van onze eigen ‘tweede’ boom aardig te rijpen. Dat zijn gelukkig heerlijke handappels (het compote-, appelmoes- en appelstroopverhaal hebben we nu wel een beetje gehad!) en daar kunnen we zeker een week of twee à drie mee toe voor ons dagelijkse fruithapje!

Driemaal is scheepsrecht!

Zondag 23 augustus doen we een tweede poging om appelstroop te maken. We brengen een paar belangrijke verbeteringen aan, o.a. door het sap eerst door een zeef en vervolgens nog door een theedoek te zeven. Daardoor raak je al het schuim kwijt en wordt het sap dus helderder. Maar hoewel het al een stuk beter gaat dan de eerste keer, ook deze poging eindigt bij het afval. Gelukkig is de boom nog niet leeg, er hangt zéker nog een portie appelstroop aan de boom, dus we proberen het volgende week zondag gewoon weer!

Maandag rijden we naar Sandane voor wat boodschappen en om meteen even te informeren hoe het staat met onze grasmaaier. Die van Tim doet het prima, maar die van ons blijkt redelijk eenvoudig te repareren: kwestie van het gietijzeren hoofd waar het mes op gemonteerd zit vervangen (is vorig jaar vlak voor vertrek naar Nederland gebroken). In tegenstelling tot het steigergebeuren gaat deze reparatie wèl heel Noors en dus heeeel traag. Héél toevallig zijn de nieuwe onderdelen nèt binnen gekomen, dus als we over een klein uurtje terugkomen, is ie klaar. Dat klopt. Het mes is vervangen, zit goed vast en de machine start en loopt als een zonnetje. Nieuw probleem: hij stòpt niet meer vanzelf. Wel als je dan weer de bougie loshaalt en weer terugzet, maar dat lijkt me niet echt een fijne oplossing. En dus laten we hem toch maar wéér achter, voor een vervolgreparatie. Het wordt een vervelend verhaal! Maar we hebben weer lekker geluncht en er zit niets anders op dan maar weer af te wachten.

De dagen daarna is het af en toe droog, zodat Johan aan de gevel verder kan, terwijl Corry wat in de tuin rommelt. Johan schiet zo hard op, dat er eigenlijk nog maar één goede dag voor nodig is om de gevel helemaal af te maken. Misschien zaterdag?

Maar zaterdag regent het, dus wordt er niet aan de buitenkant 'gewerkt'. Geen punt, dan is er weer tijd voor het restauratiewerk aan de kozijnen in de kelder en wit Corry alvast het plafond in de sportkamer. Dàt ziet er meteen heel anders uit en omdat ze nog bijna een hele emmer over heeft, begint ze ook maar meteen aan het plafond in de gang van de kelder. Je moet toch wat, niet waar?

Want intussen is wel degelijk de Grote Regenperiode aangebroken! Af en toe pakken we nog wat zonnige momenten en het mooie van die regen is dat je maar een beetje zon nodig hebt om schitterende regenbogen te zien, dus genieten doen we toch wel (al hebben we heel eerlijk natuurlijk ook liever een zonnetje, of in elk geval wat meer afwisseling!).

Zondag 30 augustus is een dag van een H E L E B O E L regen, maar ook van de derde poging om appelstroop te maken… en die SLAAGT!!!!!!!

De ruim zes kilo valappeltjes die we ervoor gebruiken, hebben we zaterdag al geperst en gezeefd, zodat we zondag al onze aandacht kunnen richten op het inkoken van het sap. Daar hebben we bijna drie uur voor nodig, maar dàn is het inderdaad zo ver ingekookt dat een druppel op een schoteltje als een bolletje blijft liggen. Dàt is het moment dat we de pan van het ‘vuur’ halen en de suiker er door roeren.

Als het eenmaal afgekoeld is, is het wel wat aan de dunne kant, maar het is in elk geval geen teerstroop en dat is al heel wat. Met nog een volle boom in onze eigen tuin en een aantal bomen bij de buren, hebben we bovendien nog genoeg appels in voorraad om de stroop verder te verfijnen! Maandag lunchen we thuis (het is toch geen "soft-ijs-weer") en proeven we voor het eerst de appelstroop op brood en eerlijk is eerlijk, het is echte RINSE appelstroop. Vooral een beetje rins, maar wel degelijk een lekkere frisse appelsmaak en dus zijn we meteen al weer aan het nadenken over mogelijkheden om de volgende portie verder te perfectioneren!

Een "regenachtige" zaterdag ??

Van dat gemopper in Nederland over een zgn onterecht afgegeven weeralarm kunnen we ons hier niets voorstellen, al slaan ze hier bij Meteo Norge ook regelmatig de plank mis, maar daarover straks meer.

Eerst nog even een aanvulling op het bericht "En steeds meer fuit..." van 18 augustus. Het idee dat we Førde voorlopig niet meer zouden zien, werd verstoord door een 'geintje' van Johan. Nadat hij die zaterdag de kans om te schilderen niet aan zich voorbij laat gaan en weer een flink stuk geschilderd heeft aan de laatste zijgevel, gaan we lunchen in Byrkjelo. Tot en met het ijs gaat het prima, maar dan gaat het mis: Johan krijgt (waarschijnlijk) een tia. De Nederlandse campagne van “Hangt een mondhoek scheef” etc. is bij ons goed aangekomen en dus roep ik direct om een ambulance. Voor die er is, zijn we een kwartier verder en is Johan eigenlijk al weer opgeknapt, maar ze nemen geen enkel risico en dus wordt hij per ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis in Førde. Daar wordt de voorlopige diagnose van een tia gesteld en moet Johan blijven voor nader onderzoek.

Voor de MRI van het hart moeten we contact opnemen met de arts in Enschede omdat sommige kunstkleppen problemen geven bij een MRI. Dat blijkt bij die van Johan niet het geval en dus kan een MRI aangevraagd worden (intussen hebben we een oproep voor 3 september). Bij het doppleronderzoek (ivm kwaliteit van de bloedvaten in hals en hoofd) worden geen verontrustende afwijkingen gevonden en ook bij een 24-uurs-hartritme-onderzoek is alles goed en dus mag Johan in afwachting van de MRI naar huis. We eten een soft-is in het ziekenhuis om het lange wachten een beetje te breken, lunchen op de afdeling voor lopende patiënten (daarvoor is op een andere afdeling een ziekenhuiskamer ingericht als ‘lunchroom’ waar je bij een lopend buffet zelf je eten en drinken kunt pakken) en laten het ziekenhuis en Førde weer achter ons zodra we toestemming krijgen om te vertrekken.

Intussen is Johan (onder voorbehoud van de MRI van het hart) weer helemaal fris verklaard en staat hij weer vol enthousiasme en energieker dan ooit op de ladder om ook de laatste gevel af te maken. Dat gaat dit jaar wel lukken. Zeker als het zulk lekker weer blijft als vandaag. We hebben deze zomer al heel vaak een week regen voorspeld gekregen, maar daar is maar zelden iets van uitgekomen. Voor ons is dat geen reden om te mopperen op de weermannen, maar dat terzijde. We vermaken ons dan gewoon binnen, Johan bijvoorbeeld met de kozijnen in de kelder en ik met een doosje dat ik omtover tot naaidoos. Als je geen naaidoos kunt vinden die aansluit bij wat je nodig hebt, maak je er beter zelf één! En daar had ik de afgelopen week mooi de gelegenheid voor omdat het toen wèl behoorlijk heeft geregend. Sinds dinsdag is het echter weer heerlijk zomers met temperaturen tussen 22°C en 28°C, voor ons warm genoeg!

Voor vrijdag werd weer regen voorspeld (maar we hadden alle reden om toch maar weer te gaan lunchen in Byrkjelo!) en voor zaterdag tussen 06.00 uur en 12.00 uur zelfs 42 mm!! Het eerste dat we dan ook doen als we 's morgens opstaan, is ons verbazen over het prachtige uitzicht met witte wolken en blauwe luchten en nergens de aanstormende regenbuien te zien. En dus gebruikt Johan deze "regenachtige" zaterdag om aan de nis bij de keuken verder te schilderen, terwijl ik vandaag van de catering en de interieurverzorging ben (want dat 'moet' af en toe ook bijgehouden worden).

Verder genieten we van de enorme rust die van Noorwegen en in het bijzonder onze omgeving uitgaat. Hoe anders was dat de laatste maanden in Nederland, toen we van afspraak naar afspraak reden en ons huis alleen nog tegenkwamen als we gingen slapen! Dus àls er al aanleiding was geweest voor een TIA, dan was dat in Nederland geweest en niet hier in Noorwegen. We zijn dan ook vàst van plan om te proberen het ritme waar we hier zo van genieten, straks mee te nemen als we weer naar Nederland gaan!

Appelstroop ???

Zondag 16 augustus regent het DE HELE DAG!! Een ideale situatie dus om het appelstroopproject te starten.

In een paar stappen ziet dat er als volgt uit:

1. Appels wassen en slechte plekken wegsnijden
2. appels in de ‘sapmachien’ verpulpen (pulp en sap worden automatisch gescheiden, de techniek staat voor niets)
3. sap door een zeef in een pan gieten
4. nog meegekomen schuim wegscheppen
5. sap inkoken tot stroop
6. stroop in schone potten overgieten.

Kan het eenvoudiger? Als een kind de was kan doen, zullen wij toch wel appelstroop kunnen koken?! Stap 1 t/m 4 verlopen uitermate soepel. Omdat we geen zin hebben de sapcentrifuge voor een paar kilo appels schoon te moeten maken, hebben we gewacht tot we 15 kilo appels hadden i.p.v. 5, zoals in het recept staat. Het principe blijft hetzelfde, toch? Het sap doen we in de mooie pan van IKEA en al is het ‘maar’ 7,5 liter i.p.v. de verwachtte 9 liter, het gaat om het idee.

Als al het schuim is weggeschept, zetten we de pan op. Het duurt even voor zo’n hoeveelheid kookt, en op elektrisch is het een beetje lastig om het laag door te laten sudderen en dan stuiten we op het eerste ‘probleem’: moet het deksel òp of vàn de pan? En moet het borrelend doorkoken of zacht sudderen? Ook hebben we ons een beetje verkeken op de hoeveelheid: voor 3 liter sap, moet je op 2 uur inkoken rekenen, dus voor 7,5 liter sap minstens 5 uur! Geen probleem, we zijn om 16.30 uur begonnen, dus net voor we naar bed gaan moet het klaar zijn. Maar dat is het niet!! Er verdampt wel degelijk een boel water, maar verder gebeurt er niets dat op ‘indikken of verstropen’ lijkt. We roeren het regelmatig door en durven ook niet goed halverwege op te geven en morgen weer verder te gaan, maar om 01.30 uur is het gedaan met ons uithoudingsvermogen. De stekker gaat eruit en morgen zien we wel verder.

De volgende dag zetten we de pan opnieuw op en brengen het sterk ingekookte vocht opnieuw aan de kook. We besluiten het nu te laten doorborrelen en ja hoor, nadat er nog maar 1 tot 1,5 liter sap over is, begint het donker te kleuren en zowaar in te dikken! Maar het is erg zuur en dus gooien we er suiker bij. En maar doorborrelen, het borrelt en bruist dat het een lieve lust is, maar echt stroperig wordt het niet. Als we echter bij wijze van proef een druppel op een bord laten vallen, is die meteen keihard: gekaramelliseerd! Dan toch maar de pan van het vuur en de inhoud in twee weckpotten. Maar als het daarin verder uithardt, krijgen we het er nooit meer uit en kunnen we de potten ook weggooien. Dus gieten we het weer over, dit keer in twee jampotten. We doen er voor de zekerheid nog een beetje water in en laten de boel dan afkoelen. In de loop van de dag wordt duidelijk dat we dit goedje misschien wèl kunnen gebruiken om een bitumen goot dicht te smeren o.i.d., maar zeker niet om op ons brood te smeren! Het is niet alleen behoorlijk smerig, maar misschien ook wel behoorlijk ongezond!

Tot zover de eerste poging. Nou geven we nooit meteen op, dus wordt er de volgende dag druk ‘gegoogled’ naar recepten om zelf appelstroop te maken. Bij alle recepten wordt duidelijk aangegeven dat het èrg veel moeite is, voor een erg pover resultaat en daar zijn wij het na dit experiment helemaal mee eens!!

Maar als je omkomt in de appels, probeer je het een andere regenachtige zondag gewoon nog een keer, toch? Wordt dus vervolgd!

En steeds meer fruit...

We laten Bergen zo snel mogelijk achter ons en kiezen de kustroute om weer richting Førde te gaan. We varen over van Leirvåg naar Sløvåg en zien onderweg langs de kust vooral ontzettend veel olieraffinaderijen en daarmee samenhangende industrie. Dan vinden we bij Byrkjeland ineens zo maar weer een leuk vrij plekje. Mét een wc-huisje èn een vissteiger èn een kampvuurplek. Alleen zitten we een beetje verlegen om goed brandhout, maar voor één nacht redden we ons wel.

Omdat het de volgende dag bewolkt is (terwijl volgens de krant de zomer in Noorwegen is aangekomen) trekken we verder. We checken een ‘oud’ plekje op houdbaarheid en al slaan we er dit keer niet ons tentje op, in geval van nood kàn het nog wel, maar vandaag houdt Johan het bij vissen en ik … ontdek een waar bosbessenparadijs. Zùlke grote bessen heb ik dit jaar nog niet gezien en ook niet zò veel bij elkaar. Die mòet ik gewoon plukken en dat houd ik langer vol dan Johan het vissen. En dus helpt ie een handje mee. Alleen jammer dat ie ipv bosbessen, rijsbessen plukt. Volgens onze bloemen- en plantengids ga je daarvan hallucineren en braken wanneer je er te veel van eet. Maar ja, wat is ‘te veel’? En dus selecteren we die er weer fijn uit voor ik er ’s avonds jam van maak. Zijn we toch even leuk bezig geweest!

We vinden bij Leirvik i Sogn een camping naar ons hart: de Birkeland Camping aan het Aksevatnet dat gekarakteriseerd wordt als één van de beste viswateren in Sogn og Fjordane. Dat is leuk! En het gebruik van boot of kano is bij de prijs inbegrepen! Maar zodra de tent staat, gaat het regenen en het wordt niet meer droog tot de volgende ochtend! Tot zo ver het gratis gebruik van de boot…

Bij Nordgulen gaan we even van weg 57 af, om de kustweg te kunnen nemen die nog niet zo lang geleden aangelegd is. Bij Gulen stuiten we op één of ander monument dat Gulatinget wordt genoemd. Het blijkt een herinneringsplek aan de oudst bekende vorm van rechtspraak en regeringssystemen in Norge en voert meer dan duizend jaar terug. Typisch Noors is het om dat dan vervolgens jaarlijks te herdenken met een speciale openlucht-toneel-voorstelling. Johan gooit een paar keer uit in de het nabijgelegen haventje en na wat boodschappen rijden we door naar de pont van Rutledal naar Rysjedalsvika. Hoe we het voor elkaar krijgen, weet ik niet, maar het is de hele tocht al: aankomen bij de pont, oprijden en vertrekken. Zo zou je het niet eens kunnen plannen!

De volgende ochtend is het opnieuw bewolkt. We pakken de boel weer in, doen boodschappen en lunch in Førde en zijn ’s avonds weer thuis, in de stellige overtuiging dat we hier voorlopig niet snel terug komen. Maar de dingen lopen wel eens anders dan verwacht... (daarover in een volgend bericht meer!)

Met de post is als we thuis komen een pakket gekomen van Møllerens (Noorse variant van Koopmans): omdat ik de Kvæfjordkake nergens kon vinden, hebben ze drie verschillende taartmixen opgestuurd!!! En dat terwijl ik ze uiteindelijk toch gevonden èn drie pakken gekocht heb in Førde! Dat wordt taart eten tot we er bij neervallen, dus nodig jezelf eens gezellig bij ons uit voor een kop koffie-mèt.

Intussen is het herfst geworden. Dat was al te merken aan de korter wordende dagen, maar met avondnevel boven de beken en meren, is het definitief geen zomer meer. De verschillende soorten fruit volgen elkaar in rap tempo op. De frambozen zijn nog niet eens allemaal tot jam verwerkt, of de aalbessen komen. En terwijl die nog lang niet allemaal zijn geplukt, vallen de eerste rijpe pruimen van de boom en laat ook de ene appelboom al appeltjes vallen. Die moeten natuurlijk wel verzameld worden, want voor je vijf kilo appeltjes hebt om tot twee liter sap te persen dat dan weer ingekookt kan worden tot één liter appelstroop. Uiteindelijk blijkt dat mee te vallen: er liggen elke dag nieuwe appeltjes onder de boom. Het "appelstroopproject" komt dichterbij!

Ik vind eindelijk tijd om de uitgezaaide stekkies goudsbloemen, reuze afrikanen en Japanse speerdistel een definitieve plaats te geven en ruim ook meteen weer wat onkruid weg terwijl Johan de binnenkant van de kelderkozijnen grondig aanpakt. Eens kijken of we op die manier de houtworm oid kunnen bestrijden! Zodra het droog is gaat hij verder op de ladder aan de zijkant van het huis. Ik pluk een halve emmer aalbessen bij de buurvrouw aan de andere kant van ‘het bos’ aan het eind van onze helling en ontdek ook nog een bosbessenveldje met zùlke grote bessen, dat ik ze in weerwil van mezelf tòch maar weer pluk. Een uurtje plukken betekent 3 à 4 potten jam en “Alles waar de natuur je van voorziet, moet je in dank aanvaarden”, aldus één van onze gasten en daar zìt wat in! Het is gelukkig (!) nog even wachten op de bramen, want het is druk genoeg met de rest! De planken in de voorraadkamer blijken die enorme hoeveelheid jam, sappie, frisdrank etc. toch niet zo goed aan te kunnen als we dachten. Om te voorkomen dat we de jam binnenkort van de vloer kunnen eten, maakt Johan van een oude deur (die hebben we intussen immers allemaal vervangen) twee mooie stevige planken in één van de nissen in de kelder. Als alles daarheen verplaatst is, is er gelukkig nog wel genoeg ruimte voor de ruim 6 kilo jam die er nog aan zit te komen!

De klusjes thuis onderbreken we af en toe even voor bijvoorbeeld een kraamvisite. Yurdan en Annelies zijn beiden bevallen, van respectievelijk een zoon en een dochter en daar moeten we natuurlijk even feliciteren en een zelfgemaakt kraamcadeautje achterlaten. Met Yurdan en Marco hebben we bovendien afgesproken dat ik van het pak Kwæfjordkake dat zij nog hadden staan een taart zou bakken als zij de satellietontvanger komen brengen waarmee wij de Noorse zenders kunnen ontvangen.

De taart lukt nog steeds niet, de bodem wil gewoon niet gaar worden in dezelfde tijd als de meringue nodig heeft om op te stijven. En dus maak ik van een pak muffinmix in een handomdraai weer een nieuwe bodem. Zo hebben we een muffinbodem met kvæfjord-bovenkant en dat smaakt prima! De halfgare kvæfjordbodem bak ik nog even verder door, smeer er eigengemaakte jam op en dek dat af met de muffin-bovenkant, zodat we de hele week iets extra lekkers bij de koffie hebben.

Misschien moet dan ook het sporten maar weer opgepakt worden van lieverlee, maar zo lang we nog in de tuin en aan de gevel bezig zijn, krijgen we genoeg beweging om wat we eten er weer af te zweten!

Een bekend probleem: de dagen zijn te kort!!

Bijna drie weken geleden dat we voor het laatst iets van ons hebben laten horen via de weblog. Niet dat er in de tussentijd niets gebeurd is, in tegendeel! Maar de dagen zijn (zelfs zo noordelijk als hier) toch nog te kort om alles te doen waar we zin in hebben. Over het algemeen worden we ook niet in toom gehouden door een gebrek aan energie en bovendien is het over het algemeen te lekker weer om binnen te gaan zitten en dan kan het zo maar gebeuren dat je drie weken verder bent voor je weer tijd vindt om de weblog aan te vullen. Als je daar erg mee zit, weten we nog wel een leuk cadeautje: een lapptop!

De dag dat de laatste gasten van dit jaar vertrekken, pakken wij wat kampeerspullen bij elkaar om een nachtje te bivakkeren op een camping in de buurt van Bergen. Daar halen we namelijk voor een keer Dien af van het vliegtuig. Het is al de tweede keer dat Dien ons bezoekt en dan probeer je wat te variëren op een thema! We zetten ons tentje neer op een camping vlakbij Bergen en gaan daarna gezellig boodschappen doen, o.a. bij Ikea. 's Nachts regent het behoorlijk maar de volgende ochtend is het weer heerlijk weer en lost de bewolking al heel snel weer op. We hebben wel héél weinig spullen ingepakt en zo ontdekken we al snel dat we wel het keteltje, maar niet het dekseltje bij ons hebben (dan duurt het heeeel lang voor het water kookt!) en ook dat we geen handdoeken oid bij ons hebben, maar voor beide 'problemen' vinden we een redelijke oplossing.

Het KLM-vliegtuig waar Dien mee arriveert is keurig op tijd en omdat Bergen maar een klein vliegveld is, zijn we ook weer snel op weg. Na de nodige koffie- en lunchpauzes onderweg zijn we aan het eind van de middag weer thuis.
Het wordt een week met afwisselend rij- en rustdagen en op één dag na is het lekker weer. Boodschappen in Førde combineren we met een terugtocht via Hyen.

We maken een tocht naar de gletsjers en het gletsjermuseum in Stølaholmen aan het Fjærlandsfjord. Het is redelijk helder weer en het zicht op de diverse gletsjeruitlopers is indrukwekkend. Ook het museum en de film daar (alsof je in een helikopter over de gletsjers vliegt) zijn een tweede bezoek zeker de moeite waard. Op de terugweg doen we de souvenirwinkel in Skei aan en we sluiten de dag af met een etentje in het Best Western Hotel van Skei.
Het is er behoorlijk druk (hadden we niet op gerekend!) maar er is nog een tafel vrij bij het raam en het eten blijkt werkelijk UITSTEKEND en zeker de moeite waard om nog eens terug te komen!

Zondag en maandag doen we het dan weer rustig aan omdat we dinsdag weer de reis naar Bergen maken om Dien weer weg te brengen. ’s Middags pakken we de auto in, omdat we nadat we Dien hebben weggebracht een paar dagen willen kamperen. We bereiden ons iets beter voor dan op de heenweg, zodat we nu in elk geval ook het dekseltje van het keteltje bij ons hebben en een handdoek en washand.

Het is dinsdag heerlijk weer, het vliegtuig vertrekt pas aan het eind van de middag en daarom vinden we het leuk om ook nog even een indruk van Bergen mee te geven. De zon schijnt uitbundig, we vinden een geweldige plek voor de auto en we lunchen zoals dat past bij een warme zonnige dag! Daarna struinen we op ons gemak de markt over, die steeds meer souvenirkramen omvat en steeds minder vis, maar toch gezellig is en vervolgens hebben we ook nog even tijd voor Bryggen. Dien heeft meer belangstelling voor de souvenirwinkeltjes dan voor de oude pakhuizen, maar ze heeft ook zo veel mensen voor wie ze iets mee wil nemen!

En dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan, waar we nog mooi tijd hebben om een kop koffie te drinken voor we echt afscheid moeten nemen. De beveiliging bij het inchecken is het er niet mee eens dat we dan nog een laatste foto nemen, dus komt iemand ons vertellen dat we die foto moeten wissen, maar dat maakt immers ook niet zo veel uit.

En dan zijn we (na ruim twee maanden!!) voorlopig weer met ons tweetjes! Kijken of dat nog weer wil wennen...