Al bijna drie weken hier...

In Førde hebben we behalve allerlei noodzakelijke boodschappen, ook weer een paar dingen voor de tuin meegenomen, o.a. drie blauwebessenstruiken, waardoor we straks al het fruit voor jam etc. uit eigen tuin hebben!

Op de terugweg ontfermen we ons ook nog over drie mini kerstboompjes. Die staan langs de kant van de weg tussen de hoogvlakte en Byrkjelo en volgens ons staan ze op de nominatie om de volgende keer door de grote verdelger weggemaaid te worden. Wij hebben nog wel een plekje in de tuin waar zij het naar hun zinnen kunnen hebben, dus trekken we ze voorzichtig los en hopen we dat ze de verhuizing overleven. De zomer zal het leren…

De weersverbetering die dinsdagmiddag inzet, bereikt woensdag zijn hoogtepunt. Al vanaf dat we wakker worden schijnt de zon en de eerste koffie drinken we meteen al op het terras. Het is een stralende, warme dag die we volledig uitbuiten door een was te draaien en alle planten die we gisteren gekocht hebben een plekje te geven. De drie dennenboompjes krijgen een plekje aan de zijkant, tussen ons huis en de buren, de blauwe bessenstruiken komen op de helling, de fuchsia in de hangpot bij de voordeur, de viooltjes en Spaanse margrieten in de bakken op de beide terrassen, de beide Sundaviles samen in een nieuwe pot op het zuidterras en zelfs de rotsplantjes geven we nog een plekje in de rotswand onderaan de helling. Of díe het gaan doen, is erg de vraag, maar we kunnen in elk geval een poging wagen. Als ze het niet doen, is er geen kapitaal verloren, als ze het wel doen, kunnen we uitbreiden!

Johan zaagt een zijscheut van de berk en overschotten van de hekpalen af en dat betekent al met al dat we opnieuw niet hoeven te sporten, me dunkt dat we dàt intussen wel hebben gedaan!

Donderdag en vrijdag doen er wat het weer betreft zelfs nog een schepje bovenop. Vanaf dat we opstaan, tot we om 19.30 uur naar binnen gaan om te eten, is het stralend zonnig èn warm weer en omdat er voor de komende dagen regen voorspeld is (een geschenk uit de hemel voor onze dorstige tuin!) maken we ook die dagen weer optimaal gebruik van de omstandigheden door de hele dag in de tuin te lummelen.

Het gras moet opnieuw gemaaid, de takken (halve boomdelen) die Johan van de berk heeft gezaagd moeten nog in hapklare brokken worden gezaagd en er doet zich terwijl we bezig zijn ook altijd weer van alles voor wat onze aandacht afleidt van waar we eigenlijk mee bezig waren. Maar wat maakt het uit, we doen alleen waar we zin in hebben en wat we nodig vinden.

Vrijdag tussen de middag wordt het soft-is-seizoen officieel geopend met een lunch in Byrkjelo. Het is een wat magere lunch naar onze zin, maar we doen het er maar mee, in de hoop dat er nog veel van zulke lunches mogen volgen!

De zaadjes in de bakjes beginnen te ontkiemen en tot onze grote verrassing komen zowel de stokrozen als de reuzenbalsemien enthousiast boven de grond. Die laatste zijn van zelf verzameld zaad en dus extra leuk dat dat allemaal lukt. Ze mogen als eerste apart in potjes om aan de grote wereld te gaan wennen!

Daardoor komen er weer kiembakjes vrij en dit keer is het de beurt aan gele en rode paprika en vleestomaten. Die passen uitstekend in een uitgebalanceerde voeding (vinden we héél belangrijk) en die eten we zo veel dat het de moeite loont om ze zelf te kweken.

De verstel-, strijk- en schoonmaakklusjes moeten maar wachten tot het wat minder weer wordt. Dat komt er vanzelf een keer aan!

En dan heb je in een grote tuin ook nog wel eens dat er wèl gras groeit waar je het nìet wilt en dat het niet groeit waar je het wèl wilt. Nou, dan doe je net als Gerard Joling met zijn haar: dan implanteer je het waar je het wilt hebben. Het is natuurlijk de vraag of het lukt, maar we hebben een hele lange zomer voor de boeg om het uit te proberen.

Het is al met al best een inspannend klusje om de graspollen uit te steken en terwijl ik daarmee bezig ben, word ik door Eli, de buurvrouw, geroepen: oma gaat het Pinksterweekend een paar dagen naar haar zus en voor ze weggaat wil ze me nog even een goed weekend wensen! Moet je voorstellen: een omaatje van 91 dat met de bus bij haar zus van 89 op bezoek gaat. En niet naast de deur, maar een paar uur met de bus. Of ze dat niet vervelend vindt? Nee hoor, ze kent de route èn de buschauffeur, dus dat komt wel goed.

Als ze uitgezwaaid is, stort ik me weer op de graspollen en als dat gedaan is, ligt er nog snoeiwerk en als dàt gedaan is, moet het gras rond de lavendelstruikjes nog weggeknipt worden en als dàt gedaan is, is het van lieverlee tijd voor een pauze met een fruithapje.

Johan zaagt intussen doodleuk een stuk (de hoofdsteun) van de bank af die hij twee jaar geleden zelf gemaakt heeft. Die hoofdplank maakte de bank eigenlijk een beetje topzwaar en je zit toch maar weinig met je hoofd tegen zo’n hoofdsteun aan, dus kon ie net zo goed eraf. Het resultaat mag er zijn. De bank lijkt meer in evenwicht en zal ook een stuk makkelijker te versjouwen zijn!

Na de fruitpauze nog even het gras bestrooien met voeding en anti-mos-en-onkruid. Voordat ik dat doe, zet Johan omgekeerde bloempotjes over de madeliefjes, want die worden door de korrels waarschijnlijk ook voor onkruid aangezien en dan is alle moeite voor de madeliefjes voor niets geweest.

En dan is het echt klaar voor vandaag!