En het werd zomer... al was het maar voor één dag!

Zondag 5 juni is de zomer terug in Utvik. Het is de hele dag heerlijk zonnig, vanaf dat we rond 11.00 uur aan 'de brunch' zitten (en waarschijnlijk al veel eerder ook, maar daar hebben wij geen weet van!) tot we ’s avonds naar bed gaan. Eindelijk zien we weer eens hoe heerlijk lang het licht blijft!!! Dat hebben we gemist! Pas tegen kwart voor tien verdwijnt de zon achter de bergen aan de overkant van het fjord.

Maandag is de herfst terug en regent het de hele dag en dinsdag zou wat droger zijn, maar ook dan regent het aan één stuk door. Tegen de avond wordt het droog en komt onze Poolse overbuurman (Lucas) langs om het gat verder uit te graven waar de sokkel van vlaggenmast in moet komen. Johan was daar al aan begonnen, maar op een paar grote keien gestuit en  die haalt Lucas er in een mum van tijd uit. Goed gereedschap is het halve werk en als je dan ook nog jong van lijf en leden bent... Zo hebben we voor het zware werk een Poolse gastarbeider!
Donderdag komt hij terug om beton te storten voor de sokkel en al regent het pijpenstelen, hij gaat stug door. Nadat het beton een paar dagen uitgehard is, komt Lucas terug om de mast op te zetten. Wij hebben dan al het voorwerk gedaan, de mast in elkaar gezet en op zijn plaats gelegd, maar we wachten tot Lucas er weer is om de mast officieel in gebruik te nemen en de wimpel te hijsen.

De volgende dag is het heerlijk weer. Daar wordt meteen van geprofiteerd door nòg een keer één van de dubbele ramen er uit te halen. Het is bepaald niet streeploos opgedroogd en dat is een bijna even grote ergernis als het vuil dat er zeven jaar tussen heeft gezeten. Dus opnieuw de ladders tegen de gevel, de kamer verbouwd (je moet zo'n groot raam ergens laten) en zo mogelijk nòg serieuzer dan de eerste keer aan de slag met
met glassex en een verfkrabbertje. Als we het raam weer dichtschroeven (d.w.z. de twee ramen op elkaar), zien we echter toch nog weer een spetter die heel erg opvalt….. Daarom nog één keer het raam weer open en nòg een keer met krabbertje en doek en dan zetten we er definitief een punt achter. Het terugplaatsen is idioot zwaar, maar loopt soepel. Het resultaat is weliswaar niet perfect, maar we moeten ons daarbij wel realiseren dat het een raam is met glas van minstens vijfitg jaar oud!

Tussen de middag rijden we naar Byrkjelo, want het is (al voor de derde keer deze "zomer")20°C! Zodra we binnen komen, wordt de grote wafel al gepakt en niet lang daarna zitten we heerlijk in het zonnetje aan een welverdiende soft-is-lunch.

’s Middags maken we nog even een mooi platformpje met topp-bark rond de vlaggenmast. Dat voelt wel rijk hoor, als je dan heerlijk op je eigengemaakte bank in het zonnetje voor het huis zit, over het water uitkijkt en met zo’n prachtige vlaggenmast met vrolijk wapperende wimpel naast je!

Vraag niet hoe, maar we persen er nog een rondje sporten uit ook. Een kort rondje dit keer van een half uur ipv drie kwartier en dat sluiten we traditioneel af met een potje tafelvoetbal, dat al even traditioneel gewonnen wordt door Johan. Ach, soms moet je gewoon toegeven dat een ander iets beter kan!

Moet je tot slot eens kijken hoe onze kerstboom in de afgelopen zes jaar gegroeid is. En nu  maar afwachten wanneer de buren komen vragen of ze hem om mogen zagen...