Driemaal is scheepsrecht!

Zondag 23 augustus doen we een tweede poging om appelstroop te maken. We brengen een paar belangrijke verbeteringen aan, o.a. door het sap eerst door een zeef en vervolgens nog door een theedoek te zeven. Daardoor raak je al het schuim kwijt en wordt het sap dus helderder. Maar hoewel het al een stuk beter gaat dan de eerste keer, ook deze poging eindigt bij het afval. Gelukkig is de boom nog niet leeg, er hangt zéker nog een portie appelstroop aan de boom, dus we proberen het volgende week zondag gewoon weer!

Maandag rijden we naar Sandane voor wat boodschappen en om meteen even te informeren hoe het staat met onze grasmaaier. Die van Tim doet het prima, maar die van ons blijkt redelijk eenvoudig te repareren: kwestie van het gietijzeren hoofd waar het mes op gemonteerd zit vervangen (is vorig jaar vlak voor vertrek naar Nederland gebroken). In tegenstelling tot het steigergebeuren gaat deze reparatie wèl heel Noors en dus heeeel traag. Héél toevallig zijn de nieuwe onderdelen nèt binnen gekomen, dus als we over een klein uurtje terugkomen, is ie klaar. Dat klopt. Het mes is vervangen, zit goed vast en de machine start en loopt als een zonnetje. Nieuw probleem: hij stòpt niet meer vanzelf. Wel als je dan weer de bougie loshaalt en weer terugzet, maar dat lijkt me niet echt een fijne oplossing. En dus laten we hem toch maar wéér achter, voor een vervolgreparatie. Het wordt een vervelend verhaal! Maar we hebben weer lekker geluncht en er zit niets anders op dan maar weer af te wachten.

De dagen daarna is het af en toe droog, zodat Johan aan de gevel verder kan, terwijl Corry wat in de tuin rommelt. Johan schiet zo hard op, dat er eigenlijk nog maar één goede dag voor nodig is om de gevel helemaal af te maken. Misschien zaterdag?

Maar zaterdag regent het, dus wordt er niet aan de buitenkant 'gewerkt'. Geen punt, dan is er weer tijd voor het restauratiewerk aan de kozijnen in de kelder en wit Corry alvast het plafond in de sportkamer. Dàt ziet er meteen heel anders uit en omdat ze nog bijna een hele emmer over heeft, begint ze ook maar meteen aan het plafond in de gang van de kelder. Je moet toch wat, niet waar?

Want intussen is wel degelijk de Grote Regenperiode aangebroken! Af en toe pakken we nog wat zonnige momenten en het mooie van die regen is dat je maar een beetje zon nodig hebt om schitterende regenbogen te zien, dus genieten doen we toch wel (al hebben we heel eerlijk natuurlijk ook liever een zonnetje, of in elk geval wat meer afwisseling!).

Zondag 30 augustus is een dag van een H E L E B O E L regen, maar ook van de derde poging om appelstroop te maken… en die SLAAGT!!!!!!!

De ruim zes kilo valappeltjes die we ervoor gebruiken, hebben we zaterdag al geperst en gezeefd, zodat we zondag al onze aandacht kunnen richten op het inkoken van het sap. Daar hebben we bijna drie uur voor nodig, maar dàn is het inderdaad zo ver ingekookt dat een druppel op een schoteltje als een bolletje blijft liggen. Dàt is het moment dat we de pan van het ‘vuur’ halen en de suiker er door roeren.

Als het eenmaal afgekoeld is, is het wel wat aan de dunne kant, maar het is in elk geval geen teerstroop en dat is al heel wat. Met nog een volle boom in onze eigen tuin en een aantal bomen bij de buren, hebben we bovendien nog genoeg appels in voorraad om de stroop verder te verfijnen! Maandag lunchen we thuis (het is toch geen "soft-ijs-weer") en proeven we voor het eerst de appelstroop op brood en eerlijk is eerlijk, het is echte RINSE appelstroop. Vooral een beetje rins, maar wel degelijk een lekkere frisse appelsmaak en dus zijn we meteen al weer aan het nadenken over mogelijkheden om de volgende portie verder te perfectioneren!

Een "regenachtige" zaterdag ??

Van dat gemopper in Nederland over een zgn onterecht afgegeven weeralarm kunnen we ons hier niets voorstellen, al slaan ze hier bij Meteo Norge ook regelmatig de plank mis, maar daarover straks meer.

Eerst nog even een aanvulling op het bericht "En steeds meer fuit..." van 18 augustus. Het idee dat we Førde voorlopig niet meer zouden zien, werd verstoord door een 'geintje' van Johan. Nadat hij die zaterdag de kans om te schilderen niet aan zich voorbij laat gaan en weer een flink stuk geschilderd heeft aan de laatste zijgevel, gaan we lunchen in Byrkjelo. Tot en met het ijs gaat het prima, maar dan gaat het mis: Johan krijgt (waarschijnlijk) een tia. De Nederlandse campagne van “Hangt een mondhoek scheef” etc. is bij ons goed aangekomen en dus roep ik direct om een ambulance. Voor die er is, zijn we een kwartier verder en is Johan eigenlijk al weer opgeknapt, maar ze nemen geen enkel risico en dus wordt hij per ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis in Førde. Daar wordt de voorlopige diagnose van een tia gesteld en moet Johan blijven voor nader onderzoek.

Voor de MRI van het hart moeten we contact opnemen met de arts in Enschede omdat sommige kunstkleppen problemen geven bij een MRI. Dat blijkt bij die van Johan niet het geval en dus kan een MRI aangevraagd worden (intussen hebben we een oproep voor 3 september). Bij het doppleronderzoek (ivm kwaliteit van de bloedvaten in hals en hoofd) worden geen verontrustende afwijkingen gevonden en ook bij een 24-uurs-hartritme-onderzoek is alles goed en dus mag Johan in afwachting van de MRI naar huis. We eten een soft-is in het ziekenhuis om het lange wachten een beetje te breken, lunchen op de afdeling voor lopende patiënten (daarvoor is op een andere afdeling een ziekenhuiskamer ingericht als ‘lunchroom’ waar je bij een lopend buffet zelf je eten en drinken kunt pakken) en laten het ziekenhuis en Førde weer achter ons zodra we toestemming krijgen om te vertrekken.

Intussen is Johan (onder voorbehoud van de MRI van het hart) weer helemaal fris verklaard en staat hij weer vol enthousiasme en energieker dan ooit op de ladder om ook de laatste gevel af te maken. Dat gaat dit jaar wel lukken. Zeker als het zulk lekker weer blijft als vandaag. We hebben deze zomer al heel vaak een week regen voorspeld gekregen, maar daar is maar zelden iets van uitgekomen. Voor ons is dat geen reden om te mopperen op de weermannen, maar dat terzijde. We vermaken ons dan gewoon binnen, Johan bijvoorbeeld met de kozijnen in de kelder en ik met een doosje dat ik omtover tot naaidoos. Als je geen naaidoos kunt vinden die aansluit bij wat je nodig hebt, maak je er beter zelf één! En daar had ik de afgelopen week mooi de gelegenheid voor omdat het toen wèl behoorlijk heeft geregend. Sinds dinsdag is het echter weer heerlijk zomers met temperaturen tussen 22°C en 28°C, voor ons warm genoeg!

Voor vrijdag werd weer regen voorspeld (maar we hadden alle reden om toch maar weer te gaan lunchen in Byrkjelo!) en voor zaterdag tussen 06.00 uur en 12.00 uur zelfs 42 mm!! Het eerste dat we dan ook doen als we 's morgens opstaan, is ons verbazen over het prachtige uitzicht met witte wolken en blauwe luchten en nergens de aanstormende regenbuien te zien. En dus gebruikt Johan deze "regenachtige" zaterdag om aan de nis bij de keuken verder te schilderen, terwijl ik vandaag van de catering en de interieurverzorging ben (want dat 'moet' af en toe ook bijgehouden worden).

Verder genieten we van de enorme rust die van Noorwegen en in het bijzonder onze omgeving uitgaat. Hoe anders was dat de laatste maanden in Nederland, toen we van afspraak naar afspraak reden en ons huis alleen nog tegenkwamen als we gingen slapen! Dus àls er al aanleiding was geweest voor een TIA, dan was dat in Nederland geweest en niet hier in Noorwegen. We zijn dan ook vàst van plan om te proberen het ritme waar we hier zo van genieten, straks mee te nemen als we weer naar Nederland gaan!

Appelstroop ???

Zondag 16 augustus regent het DE HELE DAG!! Een ideale situatie dus om het appelstroopproject te starten.

In een paar stappen ziet dat er als volgt uit:

1. Appels wassen en slechte plekken wegsnijden
2. appels in de ‘sapmachien’ verpulpen (pulp en sap worden automatisch gescheiden, de techniek staat voor niets)
3. sap door een zeef in een pan gieten
4. nog meegekomen schuim wegscheppen
5. sap inkoken tot stroop
6. stroop in schone potten overgieten.

Kan het eenvoudiger? Als een kind de was kan doen, zullen wij toch wel appelstroop kunnen koken?! Stap 1 t/m 4 verlopen uitermate soepel. Omdat we geen zin hebben de sapcentrifuge voor een paar kilo appels schoon te moeten maken, hebben we gewacht tot we 15 kilo appels hadden i.p.v. 5, zoals in het recept staat. Het principe blijft hetzelfde, toch? Het sap doen we in de mooie pan van IKEA en al is het ‘maar’ 7,5 liter i.p.v. de verwachtte 9 liter, het gaat om het idee.

Als al het schuim is weggeschept, zetten we de pan op. Het duurt even voor zo’n hoeveelheid kookt, en op elektrisch is het een beetje lastig om het laag door te laten sudderen en dan stuiten we op het eerste ‘probleem’: moet het deksel òp of vàn de pan? En moet het borrelend doorkoken of zacht sudderen? Ook hebben we ons een beetje verkeken op de hoeveelheid: voor 3 liter sap, moet je op 2 uur inkoken rekenen, dus voor 7,5 liter sap minstens 5 uur! Geen probleem, we zijn om 16.30 uur begonnen, dus net voor we naar bed gaan moet het klaar zijn. Maar dat is het niet!! Er verdampt wel degelijk een boel water, maar verder gebeurt er niets dat op ‘indikken of verstropen’ lijkt. We roeren het regelmatig door en durven ook niet goed halverwege op te geven en morgen weer verder te gaan, maar om 01.30 uur is het gedaan met ons uithoudingsvermogen. De stekker gaat eruit en morgen zien we wel verder.

De volgende dag zetten we de pan opnieuw op en brengen het sterk ingekookte vocht opnieuw aan de kook. We besluiten het nu te laten doorborrelen en ja hoor, nadat er nog maar 1 tot 1,5 liter sap over is, begint het donker te kleuren en zowaar in te dikken! Maar het is erg zuur en dus gooien we er suiker bij. En maar doorborrelen, het borrelt en bruist dat het een lieve lust is, maar echt stroperig wordt het niet. Als we echter bij wijze van proef een druppel op een bord laten vallen, is die meteen keihard: gekaramelliseerd! Dan toch maar de pan van het vuur en de inhoud in twee weckpotten. Maar als het daarin verder uithardt, krijgen we het er nooit meer uit en kunnen we de potten ook weggooien. Dus gieten we het weer over, dit keer in twee jampotten. We doen er voor de zekerheid nog een beetje water in en laten de boel dan afkoelen. In de loop van de dag wordt duidelijk dat we dit goedje misschien wèl kunnen gebruiken om een bitumen goot dicht te smeren o.i.d., maar zeker niet om op ons brood te smeren! Het is niet alleen behoorlijk smerig, maar misschien ook wel behoorlijk ongezond!

Tot zover de eerste poging. Nou geven we nooit meteen op, dus wordt er de volgende dag druk ‘gegoogled’ naar recepten om zelf appelstroop te maken. Bij alle recepten wordt duidelijk aangegeven dat het èrg veel moeite is, voor een erg pover resultaat en daar zijn wij het na dit experiment helemaal mee eens!!

Maar als je omkomt in de appels, probeer je het een andere regenachtige zondag gewoon nog een keer, toch? Wordt dus vervolgd!

En steeds meer fruit...

We laten Bergen zo snel mogelijk achter ons en kiezen de kustroute om weer richting Førde te gaan. We varen over van Leirvåg naar Sløvåg en zien onderweg langs de kust vooral ontzettend veel olieraffinaderijen en daarmee samenhangende industrie. Dan vinden we bij Byrkjeland ineens zo maar weer een leuk vrij plekje. Mét een wc-huisje èn een vissteiger èn een kampvuurplek. Alleen zitten we een beetje verlegen om goed brandhout, maar voor één nacht redden we ons wel.

Omdat het de volgende dag bewolkt is (terwijl volgens de krant de zomer in Noorwegen is aangekomen) trekken we verder. We checken een ‘oud’ plekje op houdbaarheid en al slaan we er dit keer niet ons tentje op, in geval van nood kàn het nog wel, maar vandaag houdt Johan het bij vissen en ik … ontdek een waar bosbessenparadijs. Zùlke grote bessen heb ik dit jaar nog niet gezien en ook niet zò veel bij elkaar. Die mòet ik gewoon plukken en dat houd ik langer vol dan Johan het vissen. En dus helpt ie een handje mee. Alleen jammer dat ie ipv bosbessen, rijsbessen plukt. Volgens onze bloemen- en plantengids ga je daarvan hallucineren en braken wanneer je er te veel van eet. Maar ja, wat is ‘te veel’? En dus selecteren we die er weer fijn uit voor ik er ’s avonds jam van maak. Zijn we toch even leuk bezig geweest!

We vinden bij Leirvik i Sogn een camping naar ons hart: de Birkeland Camping aan het Aksevatnet dat gekarakteriseerd wordt als één van de beste viswateren in Sogn og Fjordane. Dat is leuk! En het gebruik van boot of kano is bij de prijs inbegrepen! Maar zodra de tent staat, gaat het regenen en het wordt niet meer droog tot de volgende ochtend! Tot zo ver het gratis gebruik van de boot…

Bij Nordgulen gaan we even van weg 57 af, om de kustweg te kunnen nemen die nog niet zo lang geleden aangelegd is. Bij Gulen stuiten we op één of ander monument dat Gulatinget wordt genoemd. Het blijkt een herinneringsplek aan de oudst bekende vorm van rechtspraak en regeringssystemen in Norge en voert meer dan duizend jaar terug. Typisch Noors is het om dat dan vervolgens jaarlijks te herdenken met een speciale openlucht-toneel-voorstelling. Johan gooit een paar keer uit in de het nabijgelegen haventje en na wat boodschappen rijden we door naar de pont van Rutledal naar Rysjedalsvika. Hoe we het voor elkaar krijgen, weet ik niet, maar het is de hele tocht al: aankomen bij de pont, oprijden en vertrekken. Zo zou je het niet eens kunnen plannen!

De volgende ochtend is het opnieuw bewolkt. We pakken de boel weer in, doen boodschappen en lunch in Førde en zijn ’s avonds weer thuis, in de stellige overtuiging dat we hier voorlopig niet snel terug komen. Maar de dingen lopen wel eens anders dan verwacht... (daarover in een volgend bericht meer!)

Met de post is als we thuis komen een pakket gekomen van Møllerens (Noorse variant van Koopmans): omdat ik de Kvæfjordkake nergens kon vinden, hebben ze drie verschillende taartmixen opgestuurd!!! En dat terwijl ik ze uiteindelijk toch gevonden èn drie pakken gekocht heb in Førde! Dat wordt taart eten tot we er bij neervallen, dus nodig jezelf eens gezellig bij ons uit voor een kop koffie-mèt.

Intussen is het herfst geworden. Dat was al te merken aan de korter wordende dagen, maar met avondnevel boven de beken en meren, is het definitief geen zomer meer. De verschillende soorten fruit volgen elkaar in rap tempo op. De frambozen zijn nog niet eens allemaal tot jam verwerkt, of de aalbessen komen. En terwijl die nog lang niet allemaal zijn geplukt, vallen de eerste rijpe pruimen van de boom en laat ook de ene appelboom al appeltjes vallen. Die moeten natuurlijk wel verzameld worden, want voor je vijf kilo appeltjes hebt om tot twee liter sap te persen dat dan weer ingekookt kan worden tot één liter appelstroop. Uiteindelijk blijkt dat mee te vallen: er liggen elke dag nieuwe appeltjes onder de boom. Het "appelstroopproject" komt dichterbij!

Ik vind eindelijk tijd om de uitgezaaide stekkies goudsbloemen, reuze afrikanen en Japanse speerdistel een definitieve plaats te geven en ruim ook meteen weer wat onkruid weg terwijl Johan de binnenkant van de kelderkozijnen grondig aanpakt. Eens kijken of we op die manier de houtworm oid kunnen bestrijden! Zodra het droog is gaat hij verder op de ladder aan de zijkant van het huis. Ik pluk een halve emmer aalbessen bij de buurvrouw aan de andere kant van ‘het bos’ aan het eind van onze helling en ontdek ook nog een bosbessenveldje met zùlke grote bessen, dat ik ze in weerwil van mezelf tòch maar weer pluk. Een uurtje plukken betekent 3 à 4 potten jam en “Alles waar de natuur je van voorziet, moet je in dank aanvaarden”, aldus één van onze gasten en daar zìt wat in! Het is gelukkig (!) nog even wachten op de bramen, want het is druk genoeg met de rest! De planken in de voorraadkamer blijken die enorme hoeveelheid jam, sappie, frisdrank etc. toch niet zo goed aan te kunnen als we dachten. Om te voorkomen dat we de jam binnenkort van de vloer kunnen eten, maakt Johan van een oude deur (die hebben we intussen immers allemaal vervangen) twee mooie stevige planken in één van de nissen in de kelder. Als alles daarheen verplaatst is, is er gelukkig nog wel genoeg ruimte voor de ruim 6 kilo jam die er nog aan zit te komen!

De klusjes thuis onderbreken we af en toe even voor bijvoorbeeld een kraamvisite. Yurdan en Annelies zijn beiden bevallen, van respectievelijk een zoon en een dochter en daar moeten we natuurlijk even feliciteren en een zelfgemaakt kraamcadeautje achterlaten. Met Yurdan en Marco hebben we bovendien afgesproken dat ik van het pak Kwæfjordkake dat zij nog hadden staan een taart zou bakken als zij de satellietontvanger komen brengen waarmee wij de Noorse zenders kunnen ontvangen.

De taart lukt nog steeds niet, de bodem wil gewoon niet gaar worden in dezelfde tijd als de meringue nodig heeft om op te stijven. En dus maak ik van een pak muffinmix in een handomdraai weer een nieuwe bodem. Zo hebben we een muffinbodem met kvæfjord-bovenkant en dat smaakt prima! De halfgare kvæfjordbodem bak ik nog even verder door, smeer er eigengemaakte jam op en dek dat af met de muffin-bovenkant, zodat we de hele week iets extra lekkers bij de koffie hebben.

Misschien moet dan ook het sporten maar weer opgepakt worden van lieverlee, maar zo lang we nog in de tuin en aan de gevel bezig zijn, krijgen we genoeg beweging om wat we eten er weer af te zweten!

Een bekend probleem: de dagen zijn te kort!!

Bijna drie weken geleden dat we voor het laatst iets van ons hebben laten horen via de weblog. Niet dat er in de tussentijd niets gebeurd is, in tegendeel! Maar de dagen zijn (zelfs zo noordelijk als hier) toch nog te kort om alles te doen waar we zin in hebben. Over het algemeen worden we ook niet in toom gehouden door een gebrek aan energie en bovendien is het over het algemeen te lekker weer om binnen te gaan zitten en dan kan het zo maar gebeuren dat je drie weken verder bent voor je weer tijd vindt om de weblog aan te vullen. Als je daar erg mee zit, weten we nog wel een leuk cadeautje: een lapptop!

De dag dat de laatste gasten van dit jaar vertrekken, pakken wij wat kampeerspullen bij elkaar om een nachtje te bivakkeren op een camping in de buurt van Bergen. Daar halen we namelijk voor een keer Dien af van het vliegtuig. Het is al de tweede keer dat Dien ons bezoekt en dan probeer je wat te variëren op een thema! We zetten ons tentje neer op een camping vlakbij Bergen en gaan daarna gezellig boodschappen doen, o.a. bij Ikea. 's Nachts regent het behoorlijk maar de volgende ochtend is het weer heerlijk weer en lost de bewolking al heel snel weer op. We hebben wel héél weinig spullen ingepakt en zo ontdekken we al snel dat we wel het keteltje, maar niet het dekseltje bij ons hebben (dan duurt het heeeel lang voor het water kookt!) en ook dat we geen handdoeken oid bij ons hebben, maar voor beide 'problemen' vinden we een redelijke oplossing.

Het KLM-vliegtuig waar Dien mee arriveert is keurig op tijd en omdat Bergen maar een klein vliegveld is, zijn we ook weer snel op weg. Na de nodige koffie- en lunchpauzes onderweg zijn we aan het eind van de middag weer thuis.
Het wordt een week met afwisselend rij- en rustdagen en op één dag na is het lekker weer. Boodschappen in Førde combineren we met een terugtocht via Hyen.

We maken een tocht naar de gletsjers en het gletsjermuseum in Stølaholmen aan het Fjærlandsfjord. Het is redelijk helder weer en het zicht op de diverse gletsjeruitlopers is indrukwekkend. Ook het museum en de film daar (alsof je in een helikopter over de gletsjers vliegt) zijn een tweede bezoek zeker de moeite waard. Op de terugweg doen we de souvenirwinkel in Skei aan en we sluiten de dag af met een etentje in het Best Western Hotel van Skei.
Het is er behoorlijk druk (hadden we niet op gerekend!) maar er is nog een tafel vrij bij het raam en het eten blijkt werkelijk UITSTEKEND en zeker de moeite waard om nog eens terug te komen!

Zondag en maandag doen we het dan weer rustig aan omdat we dinsdag weer de reis naar Bergen maken om Dien weer weg te brengen. ’s Middags pakken we de auto in, omdat we nadat we Dien hebben weggebracht een paar dagen willen kamperen. We bereiden ons iets beter voor dan op de heenweg, zodat we nu in elk geval ook het dekseltje van het keteltje bij ons hebben en een handdoek en washand.

Het is dinsdag heerlijk weer, het vliegtuig vertrekt pas aan het eind van de middag en daarom vinden we het leuk om ook nog even een indruk van Bergen mee te geven. De zon schijnt uitbundig, we vinden een geweldige plek voor de auto en we lunchen zoals dat past bij een warme zonnige dag! Daarna struinen we op ons gemak de markt over, die steeds meer souvenirkramen omvat en steeds minder vis, maar toch gezellig is en vervolgens hebben we ook nog even tijd voor Bryggen. Dien heeft meer belangstelling voor de souvenirwinkeltjes dan voor de oude pakhuizen, maar ze heeft ook zo veel mensen voor wie ze iets mee wil nemen!

En dan is het tijd om naar het vliegveld te gaan, waar we nog mooi tijd hebben om een kop koffie te drinken voor we echt afscheid moeten nemen. De beveiliging bij het inchecken is het er niet mee eens dat we dan nog een laatste foto nemen, dus komt iemand ons vertellen dat we die foto moeten wissen, maar dat maakt immers ook niet zo veel uit.

En dan zijn we (na ruim twee maanden!!) voorlopig weer met ons tweetjes! Kijken of dat nog weer wil wennen...