Appelstroop ???

Zondag 16 augustus regent het DE HELE DAG!! Een ideale situatie dus om het appelstroopproject te starten.

In een paar stappen ziet dat er als volgt uit:

1. Appels wassen en slechte plekken wegsnijden
2. appels in de ‘sapmachien’ verpulpen (pulp en sap worden automatisch gescheiden, de techniek staat voor niets)
3. sap door een zeef in een pan gieten
4. nog meegekomen schuim wegscheppen
5. sap inkoken tot stroop
6. stroop in schone potten overgieten.

Kan het eenvoudiger? Als een kind de was kan doen, zullen wij toch wel appelstroop kunnen koken?! Stap 1 t/m 4 verlopen uitermate soepel. Omdat we geen zin hebben de sapcentrifuge voor een paar kilo appels schoon te moeten maken, hebben we gewacht tot we 15 kilo appels hadden i.p.v. 5, zoals in het recept staat. Het principe blijft hetzelfde, toch? Het sap doen we in de mooie pan van IKEA en al is het ‘maar’ 7,5 liter i.p.v. de verwachtte 9 liter, het gaat om het idee.

Als al het schuim is weggeschept, zetten we de pan op. Het duurt even voor zo’n hoeveelheid kookt, en op elektrisch is het een beetje lastig om het laag door te laten sudderen en dan stuiten we op het eerste ‘probleem’: moet het deksel òp of vàn de pan? En moet het borrelend doorkoken of zacht sudderen? Ook hebben we ons een beetje verkeken op de hoeveelheid: voor 3 liter sap, moet je op 2 uur inkoken rekenen, dus voor 7,5 liter sap minstens 5 uur! Geen probleem, we zijn om 16.30 uur begonnen, dus net voor we naar bed gaan moet het klaar zijn. Maar dat is het niet!! Er verdampt wel degelijk een boel water, maar verder gebeurt er niets dat op ‘indikken of verstropen’ lijkt. We roeren het regelmatig door en durven ook niet goed halverwege op te geven en morgen weer verder te gaan, maar om 01.30 uur is het gedaan met ons uithoudingsvermogen. De stekker gaat eruit en morgen zien we wel verder.

De volgende dag zetten we de pan opnieuw op en brengen het sterk ingekookte vocht opnieuw aan de kook. We besluiten het nu te laten doorborrelen en ja hoor, nadat er nog maar 1 tot 1,5 liter sap over is, begint het donker te kleuren en zowaar in te dikken! Maar het is erg zuur en dus gooien we er suiker bij. En maar doorborrelen, het borrelt en bruist dat het een lieve lust is, maar echt stroperig wordt het niet. Als we echter bij wijze van proef een druppel op een bord laten vallen, is die meteen keihard: gekaramelliseerd! Dan toch maar de pan van het vuur en de inhoud in twee weckpotten. Maar als het daarin verder uithardt, krijgen we het er nooit meer uit en kunnen we de potten ook weggooien. Dus gieten we het weer over, dit keer in twee jampotten. We doen er voor de zekerheid nog een beetje water in en laten de boel dan afkoelen. In de loop van de dag wordt duidelijk dat we dit goedje misschien wèl kunnen gebruiken om een bitumen goot dicht te smeren o.i.d., maar zeker niet om op ons brood te smeren! Het is niet alleen behoorlijk smerig, maar misschien ook wel behoorlijk ongezond!

Tot zover de eerste poging. Nou geven we nooit meteen op, dus wordt er de volgende dag druk ‘gegoogled’ naar recepten om zelf appelstroop te maken. Bij alle recepten wordt duidelijk aangegeven dat het èrg veel moeite is, voor een erg pover resultaat en daar zijn wij het na dit experiment helemaal mee eens!!

Maar als je omkomt in de appels, probeer je het een andere regenachtige zondag gewoon nog een keer, toch? Wordt dus vervolgd!