Een onbehoorlijk drukke week

Dinsdag is het feest: de gevel is AF!!! Dat wil dus zeggen, ALLE GEVELS van ALLE KANTEN (en als je ons huis kent, weet je dat dat er dus vier zijn!). Moet je eens indenken: een heel huis helemaal rondom helemaal 3 x geschilderd!!

En dan nog vinden we tijd om andere dingen te doen.
Bijvoorbeeld het opknappen van de kelderkamer. Nu die er zo mooi bij staat, vinden we dat we ook wel toe zijn aan nieuwe vloerbedekking daar. Er liggen (nota bene!) Heugavelttegels, maar die hebben zo te zien al heel wat lekkage en andere rotzooi moeten verdragen, dus tijd voor wat nieuws. Tegels zijn een ideale oplossing, zeker als je wel eens gasten hebt met kleine kinderen of zo, maar daar is hier in Noorwegen nog helemaal niet zo makkelijk aan te komen. Het mondt er in uit dat we naar Heugaveld Nederland mailen voor dealers in Noorwegen en vervolgens naar die dealers voor verkooppunten in de buurt van Utvik.

Toevallig verkopen ze de tegels bij een bouwmarkt in Stryn, zo’n 45 km verderop en omdat we dinsdag tòch al een tochtje van plan waren naar Olden, zijn we dan al een stuk op weg in de goede richting.

Als we 's morgens opstaan, is het huis (en niet alleen het onze) in nevelen gehuld: een dikke laag mist hangt boven het water. Dit fenomeen staat ook wel bekend als 'zeevlam' en lost vandaag gelukkig al snel weer op (als je een beetje pech hebt, blijft het de hele dag hangen!).

Het bezoekje aan Olden moeten we wel op dinsdag doen, want dat is de laatste dag dat er dit seizoen een cruiseschip langskomt en, geloof het of niet, dat is dus ook zo’n beetje de laatste dag van het jaar dat deze souvernierwinkel open is! We informeren er naar een rendiervacht met ‘niet-verhaar-garantie’, maar dat lukt niet. Als je zo’n vacht op de grond legt in een woonkamer o.i.d. gaat ie op den duur door droogte en wrijving altijd verharen (maar de onze heeft het van meet af aan gedaan, dus dat was achteraf waarschijnlijk niet zo’n goede).

We maken ook meteen nog maar even een foto van de Boudica die op dat moment voor anker ligt in Olden, want het is het laatste cruiseschip dat dit jaar ons fjord aandoet. Van de mist (‘zeevlam’ oid) die vanmorgen als een dikke deken vlak boven het water hing, is dan niet veel meer over en wat overblijft, is een heerlijk zonnetje.

Dan door naar Stryn, waar we (gewoontegetrouw, doordat we eerst veel oriënterend voorwerk hebben gedaan) eigenlijk meteen slagen. En nog onder ons budget ook! Helaas moeten de tegels wèl besteld worden en dat betekent hier eigenlijk altijd een behoorlijk bedrag extra aan vervoerskosten, maar omdat ze zelf in de winkel ook weer de voorraad willen aanvullen en we niet maar 1 of 2 vierkante meter bestellen, hoeven we de transportkosten niet te betalen. We moeten er natuurlijk wel een keer extra voor naar Stryn, maar aan de extra ritjes raken we ook al gewend. Førde dachten we ook niet meer te zien dit jaar, tot Johan ineens een tia kreeg met een hele sleep vervolgonderzoeken.

Als we thuis komen, is het tijd voor een lichte lunch (we hebben in Stryn koffie-mèt gedronken) en daarna hebben we tijd om zoals gezegd de laatste hand aan de gevel te leggen. Johan neem de nis onder de parabool voor zijn rekening en ik het laatste overhangende stukje van het afdak bij de voordeur. We vieren het met een Amaretto di Saronno Original en genieten met een goed gevoel van een heel tijdvak van buitenschilderwerk!

Woensdag gaan we naar Førde voor een MRI (laatste onderzoek n.a.v. de tia). We zijn keurig op tijd bij de Konditori voor koffie-mèt, doen nog even wat boodschapjes bij Biltema en rijden dan door naar het ziekenhuis, waar we ons precies een kwartier voor het onderzoek aan het loket melden. Het is hier gebruikelijk dat je voor elk onderzoek of consult de eigen bijdrage meteen in het ziekenhuis afrekent, maar door een computerstoring kon dat vorige keer niet geregeld worden. Dus melden we ons nu bij het bewuste loket om dat alsnog te regelen en te vragen waar we voor de MRI heen moeten…… niet naar een bepaalde afdeling, maar naar het ziekenhuis in NORDFJORDEID!!! Dat hebben ze expres gedaan omdat dat net wat dichterbij is voor ons! Wie rekent daar nou op, dat ze dààr over nadenken bij het inplannen van zo’n onderzoek?! Wij in elk geval niet (in het vervolg natuurlijk wèl!). Als je dan weet dat het van Førde naar Nordfjordeid 100 km èn een keer overvaren is, begrijp je dat we die afspraak nooit op tijd meer konden halen. Gelukkig komt zoiets naar het schijnt vaker voor, maar wrang is het wel:

Utvik – Nordfjordeid = 40 km + 1 keer overvaren
Utvik - Førde = 80 km
Førde – Nordfordeid = 100 km + 1 keer overvaren
Utvik – Førde – Nordfjordeid – Utvik = 220 km en 2 keer overvaren.....!

Maar ach, Beekbergen – Rotterdam – Beekbergen = 280 km, dus waar hebben we het over. We zijn al blij dat ze regelen dat we ’s middags nog alsnog in Nordfjordeid terecht kunnen, rijden ons rondje en komen, dat wel, behoorlijk afgedraaid aan het eind van de middag weer thuis!

De volgende dag komt MISSCHIEN Eivind-de-Loodgieter om de wastafel uit de logeerbadkamer te verplaatsen naar de onze (zodat we ’s morgens niet op elkaar hoeven wachten, winnen we weer wat tijd mee en daar hebben we nog niet zo veel van!). Het is altijd een beetje afwachten of hij echt wel komt, maar intussen vermaken we ons toch wel, met het voorbereiden van vloer in de kelderkamer voor de nieuwe tegels.

De oude laten we als isolatie liggen, maar we willen natuurlijk niet dat de naden van de oude en nieuwe precies op elkaar komen. Er liggen negen tegels en een beetje in de lengte en 7 tegels en een beetje in de breedte en net als wij willen doen, zijn ze bij de inloop begonnen met hele tegels zodat je in de verste hoek de halve tegels krijgt. Als we nou die halve tegels omleggen naar de inloop van de kamer, kunnen wij met hele tegels bij de inloop beginnen en liggen er dus geen naden boven elkaar.

De samenwerking loopt voortreffelijk en de klus is dan ook redelijk snel geklaard. Nu kunnen de plinten definitief vastgezet worden en dat is typisch een klusje voor Johan. Intussen is het zes uur, tijd voor een fruithapje en wie komt daar het pad oprijden: Eivind-de-loodgieter.

Daar horen we blij mee te zijn, maar om deze tijd is het eerder een beetje een tegenvaller, vooral voor Johan, want die moet nu aan de (was)bak om de verhuizing van de wastafels mogelijk te maken.

Terwijl Eivind de ene wastafel verwijdert en de nieuwe installeert (mooi hoor, je moet eigenlijk eens komen kijken!), heeft Johan handenvol werk aan het zagen van een gat in onze ‘wastafelbank’ zodat de tweede wastafel naast de eerste kan komen. Natuurlijk sta je dan altijd weer voor verrassingen, of (zoals Eivind zegt) voor interessante oplossingen, waar je wel weer direct een antwoord op moet vinden, want Eivind is er nù en niemand weet zeker wanneer hij wéér tijd heeft.

Voor mij is de rol van ‘cateraar’ weggelegd, want in zo’n kleine ruimte als een badkamer is het al snel te vol en er moet tenslotte ook gegeten worden!

Het is bijna kwart over tien voor Eivind de boel weer aangesloten en gecontroleerd heeft en dan zitten we er alle drie wel een beetje doorheen. Als we rond half vijf klaar zijn, hebben we dan ook nergens anders meer zin in dan een lange, warme douche en alleen nog maar op de bank hangen. Maar dan wacht vrijdag wel een behoorlijke klus om de boel weer netjes op orde te krijgen en schoon te maken. De randjes langs de wastafels moeten natuurlijk afgekit worden en dat is volgens Eivind (en natuurlijk zijn we dat met hem eens) een stuk voordeliger als wij dat zelf doen.

Zaterdag volgt ineens een ongewoon stralende en warme dag en dan voelen we ons toch een beetje gedwongen om de boot winterklaar te maken. Deze hele week heeft een beetje in het teken gestaan van dingen die allemaal nog moesten gebeuren en ook allemaal in deze ene week moesten (behalve het uitstapje naar Stryn voor de vloerbedekking, maar dat koppelden we weer aan het ritje naar Olden… We zijn dus gewoon een beetje moe en futloos, maar als vandaag de laatste mooie dag van dit najaar is, krijgen we spijt als we de boot niet ingepakt hebben, dus vandaag nog maar even doorzetten. We doen het weer heel anders dan vorige jaren, met een nieuw zeil, tentpennen en een heleboel grote stenen en het eindresultaat bevalt ons wel.

Het zat ook niet echt tegen en dus wast Johan de auto nog even en pluk ik een kilo of zeven à acht appels van onze eigen (tweede) boom, omdat die nu ook rijp zijn. Hoewel we het appelmoes-sap-compote-verhaal wel een beetje zat waren, voelt het gewoon niet goed om de appels te laten verrotten, dus laat ik nog een stuk of twintig hele grote appels hangen om nog even door te rijpen voor handappels en de rest verwerk ik zondag in appelmoes.

En dan hebben we er al met al een (on)behoorlijk drukke week op zitten!! Volgende week maar weer wat rustiger aan...