Het houdt maar niet op...

De afgelopen week hebben we het zò druk gehad met het bijhouden van de avonturen van BERT dat we geen tijd hadden onze eigen weblog bij te houden. Dat wil echter niet zeggen dat we in de tussentijd niets gedaan hebben, integendeel!

Nu we de kapzaag hebben, kunnen we bijvoorbeeld het hout mooi op maat maken voor de allesbrander en omdat die momenteel praktisch elke dag brandt, stoken we er aardig wat hout doorheen. Gelukkig is dat geen probleem, we stoken nog steeds op het hout dat de vorige eigenaar heeft achtergelaten, dus dat kost niets, alleen wat energie om het hout op maat te maken. Dat is Johan zijn pakkie-an.

Ook het bijwerken van de officiële 'Utvik-site' komt op Johan terecht en dàt is een flinke klus. Natuurlijk zijn we erg blij dat het na heel veel horten en stoten eindelijk gelukt is hem te publiceren en bij te werken, maar daar gaat ongelooflijk veel tijd in zitten. Datzelfde geldt voor het opslaan van de foto's die we maken en de afbeeldingen die we verzamelen om de weblog en de website op te vrolijken. Je kunt ze wel allemaal in één map plaatsen, maar dan zoek je je het habbiebabbie als je ze nog weer eens nodig hebt. Ook dàt komt op Johan terecht, want hìj is degene die de foto's nog wel weer eens nodig heeft. Jarenlange ervaring heeft ons geleerd dat vrouwenlogica toch echt heel anders in elkaar steekt dan mannenlogica en dus heeft het geen zin dat ìk de foto's opberg die Jòhan mogelijk nog eens terug wil vinden!

En al die tijd kan ik lekker rustig mijn gang gaan met het snoeien van de heg, brandnetels uittrekken bij de verste pruimenboom (waar ons land grenst aan een achtergebleven stukje bos) en het schilderen van nog meer ramen. De ramen van de keuken en de openhaardkamer staan er nu zo netjes bij, dat ik de smaak te pakken heb en lekker door ga met 'het ramendrieluik' in de openhaardkamer en het raampje in het strijkkot. Van dat drieluik zou (zonder de detailfoto) niemand het verschil zien behalve wij zelf, zeker als het gaat over het wegkrabben van oude verfrandjes langs het glas, maar het is een prettig gevoel om te weten dat het goed in de verf zit. In het strijkkot woont ook niemand, maar als we nou straks alles netjes in de verf hebben, hoort dat kot er ook gewoon bij!

Vandaag schrappen en schuren, zodat morgen Johan kan plamuren en daarna kan ik het dan weer schuren, gronden, schuren en aflakken. Al met al weer een paar gezellige activiteiten voor de boeg en al weer plannen voor het volgende ook: de trap, trapleuning en het traphek! Dàt is echt een grote klus en die komt zéker niet af dit jaar, maar misschien kan ik een aanzet geven voor volgend seizoen...'

Als Johan het puzzelen met de foto's een beetje zat is (en om te voorkomen dat hij helemaal computeroogjes krijgt!) ligt er nog een tafelblad op hem te wachten. De tafel hebben we twee jaar terug met flinke korting kunnen kopen omdat de ribbels van het golfkarton in het tafelblad stonden. Ook weer geen hond die dat zag, behalve wij zelf, maar omdat de tafel bij òns in de woonkamer staat, willen we dat ie er goed uitziet. Gelukkig hebben we in de kelder een mooie werkbank staan waar het blad op kan liggen en waar Johan er in alle rust aan kan schuren en lakken om er een mooi blad van te maken.

En zo vermaken we ons dus nog best en hoeven we nog niet uit verveling naar Nederland...!