Buiten te warm!

Dat kan òòk nog: dat het buiten zo warm is, dat je het lekkerder vindt om binnen wat te rommelen! En dùs natuurlijk ook een stukje voor de weblog.

Dinsdag trekken we naar Aure. Voor de statistieken: 308 km, vier overtochten, zes bruggen (waarvan één met tol) en twaalf tunnels in zeven uur reistijd. Omdat bij alle overtochten de pont al kwam aanvaren en praktisch meteen vertrok, kun je Aure dus niet sneller bereiken.
Het is koud, regenachtig en wordt gaande de reis alleen maar kouder en regenachtiger. Wat hebben we gedaan?!

Maar woensdag schijnt de zon en is de lucht strakblauw en wordt het 25°C! We lunchen dan ook in Aure. Qua omvang valt die lunch een beetje tegen, maar onder het mom van ‘wat er niet aankomt, hoeft er niet af ook’ leggen we ons daar soepel bij neer.

We vangen geen makreel maar wel een koolvis en een knots van een kabeljauw, die we voor de verandering maar eens roken ipv in alufoil in het kampvuur stomen en dat blijkt een enorm succes. Wat een lekkere vis! De kabeljauw is bovendien zo groot dat we daar op donderdag gewoon een hele avondmaaltijd aan hebben met zijn tweeën. Donderdag is het nog een graadje warmer en lunchen we dus opnieuw in Aure, maar opnieuw geen makreel. Wel zien we ze vrolijk springen in het fjord, maar wel ver buiten het bereik van onze hengeltjes.

Vrijdag doet het weer er nog een schepje bovenop en wordt het 27°C. Opnieuw lunchen we in Aure en helaas opnieuw geen makreel. Het mag zelfs een beetje een wonder heten dat Corry het vissen nog steeds volhoudt, want ze vangt na de eerste dag helemaal niets meer. O ja, toch: iets dat op een zeester lijkt, maar het niet is. Of toch wel? Wie het weet mag het zeggen (graag!!).

Maar ja, of je nou wat vangt of niet, er gaat toch niets boven gezellig samen vissen? Zaterdag zetten we de wekker op 05.15 uur!!! Zondag gaan onze gasten namelijk weg en we willen niet pas laat zaterdagavond thuiskomen als zij de volgende dag om 9.00 uur vertrekken. En nu we weten dat we gerust acht uur kunnen uittrekken voor de reis, zetten we dus de wekker. We hebben op de heenweg (o, wat slim!) al nagevraagd hoe vroeg de eerst afvaart op zaterdag is, en dat blijkt om 06.50 uur te zijn. We rekenen er op dat we een half uur nodig hebben voor wassen, aankleden, inpakken er wegwezen zodat we daarna rustig naar de pont kunnen rijden. Dat doen we en onder het motto ‘liever een half uur te vroeg, dan een minuut te laat’, bereiken we tien voor half zeven Aresvika, vertrekplaats van de eerste pont. Daar hebben we dan lekker de tijd om nog te ontbijten voor we als enige passagiers om exact tien voor zeven overgezet worden naar Hendset.

De rest van de reis verloopt supersoepel. Wat ziet alles er toch bij 25°en een zonnetje compleet anders uit dan bij 12°C en regen! We genieten van de terugweg dan ook meer dan van de heenweg en zijn rond 14.00 uur in Stryn. Daar doen we nog even wat weekendboodschappen bij de Bunnpris (=bodemprijs, dus goedkope winkel, maar had je anders verwacht?!) en rijden dan door naar huis. Daar constateren we dat we er (inclusief deze ca 600 km van de 'vakantie')nu in twee maanden Noorwegen precies 2000 km hebben gereden. Daar hadden we in Nederland soms maar twee weken voor nodig!

De gasten zitten heerlijk op het terras aan de voorkant, in de schaduw nog even van het uitzicht te genieten. Volgens hen komen steevast om 16.00 uur de bruinvissen langs, maar wij kunnen dat tot op heden niet bevestigen…
En zo hebben we vanaf zondag weer het rijk alleen. Ook deze gasten hebben de boel weer keurig schoongemaakt achtergelaten, dus we hoeven helemaal niets te doen!
Hoewel er al weken door meteo Norge aangekondigd wordt dat en regen op komst is, is die nog steeds nauwelijks gevallen. Het beetje dat zondagavond tijdens het onweer de grond bereikt is een druppel op een gloeiende plaat en omdat het de week daarop ook weer elke dag boven de 25°C is, besluiten we om donderdag toch maar te gaan sproeien. We hebben het grasveld opnieuw behandeld tegen mos en onkruid en dat heeft al heel wat mos losgemaakt, maar er zit nog veel meer en deze behandeling schijn je officieel tot 1 juli te kunnen herhalen, dus we zijn al twee dagen over tijd, maar wagen het er toch maar op.

Tussen de bedrijven door laten we woensdagmiddag de boot in het water (alles zit mee, de 'noodlijn' ligt er nog en we kunnen met niet al te veel moeite de ankerlijn weer boven water trekken om de boei aan te haken), wordt de heg op zomerstand gesnoeid (niet te kort), het gras gemaaid, de grond aan beide kanten langs het hek met de boer getrimd, de helling getrimd en gehooid, de schuur aangeveegd en natuurlijk weer het e.e.a. ‘opgepimpt’. Een haakwerkje dat als proeflapje begint, eindigt in een leuk hempje, waar dan weer van een oud T-shirt een bijpassend hempje bij genaaid wordt omdat het anders wel erg doorkijkt en zo besluiten we vanaf nu helemaal niets meer weg te gooien, want voor àlles verzinnen wij uiteindelijk wel een tweede leven! Stukken plank die we nog hadden staan, gebruiken we om een mooi ‘hekje’ om de aardbeien te plaatsen, zodat we met trimmen en maaien makkelijk om de aardbeien heen kunnen en stukken goot die we nog over hadden, worden ingezet om het regenwater (àls het nog weer eens gaat regenen) beter af te laten lopen langs het terras aan de voorkant. Van de stekjes van struikjes die we twee jaar geleden uit BB meegenomen hebben, knippen we opnieuw stekjes en zetten zo de toppbark bovenaan de helling helemaal af (moet je zien om te kunnen begrijpen, denk ik) en zo wordt alles elke keer weer mooier.

Ook met de kieviten gaat het goed, al blijven de jongen wel heel wat langer 'onder moeders vleugels' dan wij hadden gedacht. We hebben tot nu toe drie grote en drie kleintjes gezien. De grote lijken de kleintjes (die nu ongeveer een decimeter groot zijn) in een soort co-ouderschap te verzorgen, bewaken en beschermen tegen al te opdringerige meeuwen, maar vooral tegen kraaien. Spreeuwen en kwikstaartjes laten ze daarentegen ongemoeid.

De rozen die tegen het hek met de boer staan heb ik vorig jaar ontzettend uitgedund (zou goed zijn tegen de luis, omdat ze dan meer kunnen ademen). De luizen tieren nog even welig, maar datzelfde kan gezegd worden van de roos, dus nemen we dat eerste op de koop toe. Aan de voorkant bloeien de duizenschoon, 'onrust' en de margrieten, komen de wilgenroosjes sterk op en blijken ook de goudsbloemen het goed te doen (direct in de 'volle grond' gezaaid), dus al met al hebben alleen de stokrozen en de reuzenbalsemien het dit jaar af laten weten. Een aardige score!

En terwijl ik de koelte van de woonkamer (22°C t.o.v. 29°C buiten) opzoek en rustig aan het verslag werkt, zoekt Johan buiten in het zonnetje een activiteit waarbij je het alleen maar warmer krijgt! Maar het ruìkt wel lekker!