Veni, vidi, feestje!

Zondag 15 juli arriveren onze volgende gasten. We hebben er, zeker na de ervaring met 'Veni, Vidi, Foetsie' erg naar uitgekeken. Johan heeft knalhard gewerkt om de ramen van de logeerkamer geschilderd te krijgen voor ze kwamen, zodat ie daar tijdens hun verblijf niet mee verder hoeft en ook het kot aan die kant staat er weer helemaal geschilderd en stralend bij. Echt een genot om naar te kijken en ik kan dat dan ook niet vaak genoeg doen! Zondagmorgen de ramen nog even gezeemd en dan zijn we er echt helemaal klaar voor.
Van het weer op de dag van aankomst kan ik me niet veel meer herinneren, wèl van de eerste indruk die de gasten maakten toen ze om vijf over twee aankwamen: positief! We laten ze ‘hun vertrekken’ zien en daarna zijn ze een uurtje zoet met uitpakken en installeren. De koffie daarna smaakt prima, zeker met ònze zelfgebakken koekjes en hùn kakelverse krakelingen. Wat een ander begin dan met de vorige gasten, niet te vergelijken! Ze gaan lekker hun eigen gang, maar schromen ook niet om dingen te vragen, zonder ons steeds lastig te vallen met onnozele dingen. Het verslag van vorig jaar (dat in een mooie multomap in de openhaardkamer ligt) wordt uitgebreid doorgelezen, zodat ze van alles al een beetje op de hoogte zijn en daar ook lekker over mee kunnen praten.

Maandag is het heerlijk weer. Dàt is een aangename verrassing, want sinds ze vorige week in Noorwegen aangekomen zijn, hebben ze eigenlijk alleen nog regenachtig weer gehad. En dus duurt het niet lang voor het huren van de boot ter sprake komt. Het blijkt dat de oudste zoon zelf een bootje heeft, dus ze zijn wel wat gewend en de rest van de dag vermaken ze zich op en bij het water. In de loop van de middag komen ze weer boven en drinken we gezellig samen (hun) koffie en daarna gaan we weer gewoon lekker allemaal onze eigen gang. Het blijft ’s avonds nog net lang genoeg droog zodat ze buiten bij het kampvuur kunnen barbecuen en daarna doen ze lekker binnen de open haard aan.

Dinsdag is het bewolkt en miezert het af en toe en dus kiezen ze voor en dagtocht naar Geiranger en de sneeuw op het Strynfjell. Tot nu toe alleen maar positief. Ze voelen zich vrij genoeg om alles te doen wat ze leuk vinden en pakken alles wat ze nodig hebben, zonder dat we elkaar daarbij in de weg lopen. Kijk, met zùlke gasten komen we de zomer wel door!
’s Avonds na het eten maken zij buiten het kampvuur aan en even later worden we uitgenodigd om er gezellig bij te komen zitten en marshmellows mee te doen. Dat slaan we niet af, al laten we de marshmellows voor wat ze zijn. Tegen de tijd dat het begint te regenen, breken we buiten op en zetten we het gezellige gekout binnen voort onder het genot van opnieuw de open haard en een goed glas wijn. De avond vliegt om en het is dan ook al bijna kwart voor één voor we op bed liggen!

Woensdag staat de Briksdalsbre op het programma. Het is er niet het ideale weer voor, maar daar trekken ze zich niets van aan, “van een beetje regen smelt je niet en op kou kun je je kleden” lijkt het motto. In de loop van de dag wordt het beter weer, zodat wij buiten ook nog wat kunnen doen.
Al die dagtochten gaan je niet in je koude kleren zitten, dus houden ze donderdag een rustdag. Eerlijk is eerlijk, wij moeten ons even over de eerste schroom heen zetten voor we besluiten waar we mee aan de slag gaan, want je wilt ze toch ook niet bovenop hun lip zitten, het zijn uiteindelijk gasten.
De jongens hebben ons gisteren ‘Kubb’ zien spelen en dat is aangeslagen: direct na het ontbijt gaat het spel mee naar buiten en ook pa en moe komen er niet onderuit. ’s Middags gaan de jongens nog even spelevaren, de boot is ‘gekeurd’ en goed bevonden om lekker mee te scheuren op het fjord. Over een vaarbewijs hoef je je hier nog niet druk te maken, die paar bootjes die op een dag langs komen, kun je nauwelijks in de weg zitten.

Ik leg de laatste hand aan de paadjes op de helling en Johan ‘werkt’ verder aan de oostkant. Hij heeft een mooie oplossing bedacht voor het schilderen van de kopse kanten van de steunbalken. Die leken niet helemaal logisch geschilderd en daar maakt hij (natuurlijk!) weer iets moois van. Uitleggen is wat lastig, dus bekijk het maar goed op de foto!
Omdat de trimmer kapot is, ga ik de randen langs de paadjes op de helling met de snoeischaar te lijf, zodat we in elk geval weer kunnen zien waar ze liggen. Het is zulk groeizaam weer dat we wel twee keer per week kunnen maaien, maar dàt doen we natuurlijk niet! Wel maai ik ook het land bij de boot. Statens Vegvesen is daar met de grote maaier langs geweest en heeft de eerst anderhalve meter langs de weg gedaan, maar daardoor is het contrast met de rest zo groot, dat ik toch maar met de grasmaaier naar beneden ga om het weer een verzorgd geheel te maken!

Onze gasten pakken er een plaid en kussentjes bij en terwijl de jongens weer over het water scheuren, rusten zij even lekker uit met een goed boek! En zo is niet alleen de eerste indruk positief, maar kunnen we vaststellen dat we het gewoon getroffen hebben met zulke makkelijke gasten!