Proeflapjes en zo...

Maandag is Johan nog steeds niet lekker. De race/rees houdt aan en proberen we te bestrijden met actieve koolstof ofwel NORIT. Eén van onze gasten blijkt daar zelf ook regelmatig last van te hebben en heeft een grote pot Norit bij zich, waar wij van mee profiteren. Omdat het vandaag opnieuw regenachtig en zwaar bewolkt is, maken zij een uitstapje naar de Eidfossen en doen boodschappen in Sandane. Daar is ook een apotheek, zodat de voorraad Norit weer aangevuld kan worden.

Johan komt af en toe even een uurtje uit bed, maar kruipt er daarna steeds snel weer in omdat alles te vermoeiend is. Dat geeft mij uitgebreid de gelegenheid om aan de weblog te sleutelen. Trouwe lezers zullen intussen wel opgemerkt hebben dat de indeling van de kolom naast de verhaaltjes is veranderd, met de bedoeling dat het allemaal wat overzichtelijker is. Na de laatste vernieuwing stond de kleur van de tekst me niet zo aan, het was allemaal wat somber, dus ging ik er even goed voor zitten om in de HTML-tekst (de codes die de computer nodig heeft om tekst en afbeeldingen te kunnen plaatsen) de kleur van de letters aan te passen.

In de oude versie was dat heel lastig, met kleurcodes zoals #20fj603p en dan moest je vervolgens uitzoeken welke kleur dat in de weblog was. Daarna moest je dan een kleur zoeken die je beter vond en dan moest je dààr weer van zien te achterhalen wat de code was. Mega-ingewikkeld dus! In de nieuwe versie is er gewoon een pop-op-menuutje waarin ze met kleurvakjes laten zien welke kleuren er in je weblog gebuikt worden en welke er nog meer bij passen. Vervolgens klik je de gewenste kleur aan en krijg je een voorbeeld van het effect te zien voor je besluit de wijzigingen toe te passen. Vandaar dat de kleur van de tekst nu ook veranderd is (hij was donkerbruin en nu donkergroen) en misschien nòg wel weer verandert…

Behalve voor het gelummel met de computer heb ik op zo’n dag ook alle tijd om allerlei proeflapjes te maken. Want er wordt niet alleen gequilt in ‘Huize Veerman’, maar ook gehaakt en zelfs weer gebreid. Vorig jaar hebben we de wolfabriek in Innvik bezocht, waar onze buurvrouw werkt. Daar heb ik toen een tas vol nog niet helemaal bewerkte wol gekregen. Het zijn al wel draden die op een spoel gewonden zijn, maar ze zijn nog niet getwijnd en dus zo los van structuur dat je héél voorzichtig moet breien om het te kunnen verwerken. Maar als je twee draden combineert en je dus eigenlijk zelf handmatig al een beetje twijnt, gaat het een stuk beter en kun je er bijvoorbeeld (bed)sokken van breien. Àls je tenminste weet hoe je sokken moet breien… Maar dààr heb je het internet dan weer voor met allerlei sites van verschillende manieren, met foto’s of filmpjes of wat je maar wilt!
En zo ligt er een proeflapje van een sok (die natuurlijk niet goed is, maar waar ik wel aan kan zien hoe ik de definitieve bedsokken moet breien) en een proeflapje van een te haken kleedje voor het dienblad (dat zó glad is dat de kopjes spontaan naar de gasten toe glijden) en een proeflapje voor een tafelkleed dat ik wil haken, naar een voorbeeld dat ik bij Ma de Jong heb gezien. Daarbij kun je eigenlijk niet meer spreken van een 'proeflapje', want het is wel erg groot geworden, maar nog niet met de definitieve katoen en alleen maar een uitprobeersel van welke patroonstukjes op welke manier aan elkaar passen. Want ook daarbij moet ik het hebben van een foto via de computer en heb ik geen patroon! Dus worden in alle restjes katoen die ik heb stukjes van het patroon ontrafeld, geteld, gehaakt en aan elkaar gepast in de hoop dat dat met helpt als ik het definitieve kleedje ga haken... Het ziet er natuurlijk een beetje raar uit met die vreemde puist in ecru en groen, maar dat is omdat ik niet genoeg katoen had om het hele kleed in de volgende toeren af te haken en dus alleen maar stukjes van de volgende randen gehaakt heb om te zien hoe het zit.

Al met al dus is het helemaal geen verloren dag voor mij , al regent het en ligt Johan op bed. En als het dan in de loop van de middag weer wat opklaart en je gaat naar buiten, waar je de koemest van de boer ruikt (met regen altijd sterker dan wanneer het droog is) en geen mens tegenkomt als je even een boodschap gaat doen in het dorp en je kijkt om je heen naar die fantastische bergen, het fjord en de wolken, de jonge meeuwen die al wel groot zijn, maar evengoed nog heel hulpeloos bij hun ouders aankloppen voor eten en de jonge koolmeesjes die op de latten voor het raam gaan zitten, dan kàn het toch ook helemaal geen verloren dag zijn?! Dan zou het schandalig en een verloren dag zijn als je daar níet van weet te genieten!

(neem me niet kwalijk als ik me hier even verlies in emoties vanwege al het moois dat je hier zomaar tegenkomt!)