De zomer was lang...

... maar aan alles komt een eind en voorlopig staat er een week met neerslag en bewolking gepland. Van de hangmat die Johan vlak boven de grond ophangt (onder het motto: 'wie hoog ligt kan diep vallen') hebben we dan de komende dagen niet zo veel plezier, maar dat zien we vanzelf.
Voorlopig kunnen we zondag nog lunchen in Sandane. Daar serveren ze voor hetzelfde geld grotere lunches dan in Byrkjelo, maar het is verder rijden en dus duurder. Maar als we het combineren met een vistochtje, is het weer helemaal verantwoord. We vangen geen vis, maar wel een zeester (maar die eten we niet!) en net als Johan weer uitgooit, komt er een bruinvis boven, vlàk naast zijn simmetje! Wel grappig, maar dan weet je eigenlijk ook wel dat je geen vis meer vangt, dus na een uurtje houden we het voor gezien, scoren een paar mooie balken onderweg en rijden dan naar huis voor een wijntje, toastje en potje scrabble.

Maandag schildert Johan de gevel voor de 3e keer, want als het goed is komt deze week het zonne-/regenscherm. Ik maak terwijl appelmoes en we maken ook weer tijd voor een rondje sporten.

Dinsdag rijden we weer naar Stryn om bloed te prikken. We gaan met lange broeken op weg, maar weten niet hoe snel we die weer uit moeten trekken als we thuis komen. Het wordt zo warm dat we smachten naar het zonnescherm en besluiten nog maar een keer te lunchen in Byrkjelo. Dat combineren we dit keer met een bezoekje aan de Esso-garage, die hier behalve als garage ook dienst doet als plaatselijke smid en nog veel meer. We krijgen de grastrimmer ineens niet meer aan de praat en geven hem aan 'Stille Willie' om na te laten kijken. We noemen hem zo omdat hij meestal zonder een woord te zeggen aan de slag gaat en een half uur later een briefje geeft met het bedrag dat we moeten betalen. Ik zou echt niet weten hoe zijn stem klinkt!

Maar in elk geval gaat hij ook dit keer zonder commentaar aan het werk, prutst en start en start en prutst en zelfs als de trimmer in ònze oren al weer aardig klinkt, haalt hij hem nog een keer uit elkaar omdat ...? Na een half uur krijgen we de trimmer weer terug en een briefje dat we Nok 125,- arbeidsloon moeten betalen bij de kassa van het benzinepompstation en met een keurig gerepareerde en fijn afgestelde trimmer rijden we weer naar huis.

Woensdag is het bewolkt. Af en toe spettert het wat, maar ik kan nog wel even in de tuin aan de slag. Nu het ene trapje zo mooi geworden is, moet het andere ook hersteld en daarna maak ik een mooi perkje voor de sneeuwbalstruik. Misschien vindt ie dat zo fijn dat ie volgend jaar wèl sneeuwballen krijgt.

Verder belt de firma Fassade (van het zonnescherm) of het uitkomt dat ze morgen rond negen uur het scherm komen plaatsen. Prima! Daar willen we onze wekker wel voor zetten! Als het goed is, komt ook de glasmeester om prijsopgave te doen voor de kapotte ruit en de twee ruiten die we in de voorkamer boven willen vervangen. Lijkt het er toch ineens op dat op korte termijn veel dingen geregeld kunnen worden.

En inderdaad... op donderdag belt de monteur van Fassade dat ie in Innvik is en graag wil weten waar hij het scherm precies moet komen monteren!
Het is een aardige vent, maar nog belangrijker is dat het karwei in een kleine drie kwartier keurig geklaard is, zodat we even later met zijn drieën aan de koffie zitten onder het nieuwe (in dit geval) regenscherm!
Er moet nog wel een motor in gemonteerd worden (die hadden we ook besteld, maar ja, er gaat wel eens wat mis), want van zo'n slinger krijg je het met zo'n groot scherm (2,5 x 3,25 meter) in je schouders, maar daar wordt meteen een afspraak voor gemaakt voor volgende week woensdag.

En ook de glasmeester komt 's middags nog langs en als het meezit, worden de ruiten nog vervangen voor we weer naar Nederland komen! We zullen zien...