Uitstapje en pruimen, heel veel pruimen!

Dinsdag maken we een uitstapje naar Stordal. Het is een schitterende tocht, niet in de laatste plaats door het schitterende weer dat ons vergezelt. Via Stryn (waar we eerst weer bloed moeten prikken) en Hellesylt rijden we naar Stranda, dat nooit de uitstraling gekregen heeft, die het zo graag wilde. Er zijn wel allerlei winkeltjes, zelfs een paar die een gooi kunnen doen naar de titel 'boetiek', maar het blijft een vreemd samenraapseltje. Dat komt ook wel door de 'nieuwbouw' uit de zestiger jaren van de vorige eeuw, waarbij materialen als beton en glas de boventoon voerden, maar dat ziet er hier in Noorwegen tussen over het algemeen houten huizen, niet uit.

We treffen het net niet met de pont en moeten daarom drie kwartier uitzitten, maar dat doen we lekker in het zonnetje, dus geen probleem. Een ander Nederlands stel heeft in de tussentijd het idee dat ze een walvis gespot hebben, maar die is te ver weg om zeker te weten. Later aan boord komt er een Noor met hetzelfde verhaal en inderdaad zien we op zijn aanwijzingen een 'spuiter'. Hier noemen ze dat een 'spekkhuger' en dat is een bultrugwalvis. Een aardige joekel van een vis dus, maar het lukt niet om er een mooi plaatje van te maken. Dat lukt bij het schip van de Hurtigrute dat we op de terugweg spotten een stuk beter, maar dat blijft ook langer boven!

In Stordal drinken we koffie in een volledig verbouwde boerderij. Die verbouwing is zò grondig aangepakt, dat waarschijnlijk alleen nog op de originele bouwtekeningen de afmetingen van de originele boerderij terug te vinden zijn. Verder is echt helemaal alles vernieuwd en hoewel het resultaat prachtig is, heeft het niet meer de charme die je bij een oude boerderij verwacht. De koffie -met smaakt echter uitstekend en verzadigd en verkwikt kunnen we er wel weer tegen tot de soft-is lunch als we op de terugweg weer in Strande zijn.
We zijn pas over zessen weer thuis en zijn dan best moe. Gelukkig stond voor het avondeten een heerlijk (natuurlijk makkelijk, uit de diepvries) vissoepje met zelfgebakken brood op het menu en de rest van de dag doen we niets meer.

Woensdag vernieuw ik het trapje naar de pruimenboom en schildert Johan de gevel bij de keuken voor de tweede keer. Aan het eind van de middag komen Yurdan en Marco een bakkie doen. Ze nemen gebak mee heen en een emmer appels en een tas vol pruimen mee terug. 'Zo wast hier de ene hand de andere'. Van sporten komt dan niet veel meer, maar we hebben vandaag wel weer genoeg energie gebruikt.

Donderdagochtend doen we heel rustig aan. We zijn beiden veel te vroeg (namelijk net na zeven uur!) wakker geworden en dan moeten we niet te snel opstarten. Gelukkig zijn er bij de OS twee heel spannende wedstrijden die we tijdens de koffie uitgebreid kijken. Met name het waterpolo-gevecht tussen de Nederlandse en Amerikaanse dames roept de nodige spanning en emoties op als 'onze meiden' uiteindelijk met goud gaan strijken!

Ik pluk alleen even een half uurtje pruimen, omdat we niet alles mee hebben kunnen geven aan Yurdan en Marco. Het resultaat is een AppieHappie-tas vol, waarvan de weegschaal aangeeft dat het bijna 12,5 kilo is!!!
's Middags rijden we voor de lunch naar Sandane en voor een nieuw mobieltje. De Noorse die we hadden, heeft het na vier jaar trouwe dienst gisteren ineens begeven en dat is als je veel onderweg bent toch lastig. Alleen het opsturen voor reparatie is al duurder dan een nieuw mobieltje, dus ligt er nu een leuk rood ding op te laden en hopen we dat we daar net zo weinig gebruik van hoeven maken als van die andere!

Terug uit Sandane doen we een bakkie thee en als die (thee)/dat (bakkie) wat gezakt is, sluiten we de deuren en trekken ons in de kelder terug voor een rondje sport van drie kwartier. Als we nog maar net klaar zijn, gaat de telefoon: Yurdan. Ze werkt in het plaatselijke eetcafé/koffiehuis en heeft te veel eten klaar gemaakt. Of we zin hebben in Klupp. We hebben het nog nooit gegeten, maar:

- het schijnt typisch Noors te zijn
- we hebben het eigenlijk te druk met de pruimen te verwerken om ook nog eten te moeten koken
- ze belt exact op het juiste moment (na het sporten en vóór het pruimen schoonmaken en eten koken) en
- het is nog gratis ook, want anders moet ze het weggooien!

Dus rijd ik even naar het dorp en haal twee kant en klare afhaalmaaltijden, netjes ingepakt en alleen nog even op te warmen in de magnetron.

Daarna maken we in een uur tijd ruim zes kilo pruimen schoon, koken ze tot jam en vullen er dertien potten mee en wagen ons dan aan de Klupp. Dat lijkt nog het meest op een bal van grutjes, gecombineerd met spekvert, spekkies en diverse andere vleessoorten. Doordat het aan grutjes doet denken, verzinnen we zelf om er stroop overheen te gieten en dat maakt het een stuk smakelijker. Ìk ben er niet kapot van, maar Johan vindt het goed te eten en als het typisch Noors is, moeten we het toch op zijn minst een keer ervaren hebben. Als ik de buurvrouw er de volgende dag over vertel, zegt ze dat het inderdaad typisch Noors is en voor veel Noren zelfs favoriete kost! Dat weten we dan ook weer.

Vrijdag heb ik een beetje een LEL ('low energy level')-dag en doen we heel rustig aan. Het weer is goed genoeg voor een lunch in Byrkjelo en daarna pak ik het plaid en ga lekker in de tuin een tukkie doen. Na de thee ben ik voldoende hersteld om samen weer een rondje te sporten en daarna maken we de tweede helft van de zak met pruimen schoon. Met de 24 potten die dat met gisteren erbij heeft opgeleverd, moeten we het volgend jaar door kunnen komen tot de volgende pruimenoogst!

En omdat het de komende dagen nog steeds heerlijk zonnig en warm belooft te worden, zal het volgende stukje wel weer even op zich laten wachten...