Tuinklusjes en zo meer

Er is eindelijk bericht dat de "gras-hand-trimmer" (hierna te noemen tuintondeuze) die we in Denemarken besteld hadden, in Innvik is aangekomen. Het belastingvoordeel valt tegen als we de rekening gepresenteerd krijgen van de invoerrechten, maar dat weten we dan ook weer. Dat ie er zo lang over gedaan heeft, is omdat ie van Oslo naar Ålesund, naar Måløy, naar Stryn en vervolgens naar Innvik is gestuurd. Waarom? Geen idee! Maar we hebben hem en hij is mooi en het is zaterdag geen weer om hem uit te proberen, dus hebben we uitgebreid tijd om het boekje te lezen voor we hem maandag wèl kunnen uitproberen. Hij is super! Als een tondeuse vliegt ie om de lavendelstruikjes heen en langs het kampvuur, de lupine en de rozen, zodat ik daarna met de grasmaaier niet meer op de kleintjes hoeft te letten!

Verder speelt zaterdag het Nederlands elftal tegen Japan die wedstrijd gaan we bij Yurdan en Marco in Tistam kijken. We winnen met 1-0 en verder maken we kennis met een andere Noorse klassieker op taartgebied: de Daim Iskake. De buurvrouw heeft die ter ere van Marco zijn verjaardag gemaakt en hij is werkelijk super! Zoals de naam al zegt, is het een ijstaart, met hazelnoten en meringue, karamel en chocola en een heleboel slagroom. Maar, hij is echt overheerlijk en ontzettend voedzaam! Aangezien wij ook al gebak bij ons hadden voor bij de koffie hebben we geen gaatje meer voor de wraps die we daar eigenlijk zouden eten, dus krijgen we ze gewoon mee, compleet met aangebraden gehakt en serveertips. Ook heerlijk en lekker makkelijk!

Met een beetje googelen kom je al gauw bij verschillende recepten en omdat het een klassieker blijkt te zijn, moet ie natuurlijk wel meteen uitgeprobeerd. Hij lukt niet perfect (de bodem en topping laten van elkaar los), maar de smaak is voortreffelijk en dat er een halve liter slagroom in zit, is bij roomijs niet zo gek...

Maandag is een echte rommeldag. De tuinspullen in de kelder moeten maar eens grondig geïnspecteerd en opgeruimd. Het is een zooitje van bakjes, potjes, zakjes, gereedschap en zestig paar kapotte tuinhandschoenen, dus hoogste tijd voor wat reorganisatie.

De voormalige voorraadkamer die na de opknapbeurt van de sportkamer is gedegradeerd tot opslagruimte, leent zich uitstekend voor de opslag van tuingereedschap en ander spul en dat maakt Johan zijn hobby-werk-ruimte ook weer wat overzichtelijker.

Dat komt goed uit, want hij is bezig met het opknappen van de laatste authentieke deur in huis: die van het kot in de logeerkamer. Het is geen fijn klusje, maar gelukkig hoeft deze deur maar aan één kant (de andere zie je nooit!) en het wordt wel weer ontzettend mooi.

Tussen de bedrijven door maai ik het gras maar weer eens en maakt Johan gehakt van de lange takken en stokken en stukken hout die naast de schuur liggen. Dat hout kunnen de gasten gebruiken voor het kampvuur in de tuin, maar dan moet het wel een beetje  in hapklare brokken zijn en niet van die meterslange staken. Het is een tijdrovend klusje, maar het is lekker weer en het hoeft niet af (al gebeurt dat natuurlijk toch!).

Je snapt bijna niet dat we tussen al dat gedoe door nog tijd hebben om naar tennis en voetbal te kijken ook maar dat lukt wel degelijk. Uiteindelijk zijn we toch ook geen mensen om de hele dag in de zon te liggen bakken. Sporten komt er deze week niet zo heel veel van… Dat kun je wel eens hebben. Veel belangrijker is het dat de deur van het kot er weer netjes in hangt en dat de was gestreken en wel weer op bed ligt.

Woensdag begint fris, maar al bij de tweede koffie komt de zon er ineens bij en al gauw is het zomers warm. We doen nog een ultieme poging de ankerlijn op te dreggen, maar slagen daar niet in. Dan maar afwachten of het met Frode Lammetun en de drijvende vlonder lukt. We troosten ons zelf met een lunch in Byrkjelo, uiteindelijk is het vandaag zonnig en morgen regent het misschien wel weer.

Het is ook de avond voor Jonsok. Eigenlijk is het de 24ste pas Jonsok, maar net als bij Kerst, vieren de Noren dit de avond tevoren. Jonsok is de geboortedag van Johannes de Doper en valt samen met de viering van de langste dag. Tot 1770 was het een officiële feestdag, maar toen vonden ze dat er in Noorwegen wel heel veel van dat soort officiële feestdagen waren en dus werd er flink gesnoeid in het aantal en viel Jonsok af. Het wordt gevierd met een optocht in klederdracht, een groot kampvuur (we zien de vlammen boven de bomen uitkomen!) en een barbecue of ander gemeenschappelijk eten (rømmegrøt bijvoorbeeld). Voor meer informatie kun je natuurlijk googelen op Jonsok of terugbladeren in de weblog van juni 2007. Wij vieren het op gepaste wijze thuis: genietend van het avondzonnetje, het uitzicht op het fjord, de rust en de ruimte.

En vanaf nu worden de dagen dus al weer korter…! Daar merken we hier voorlopig niet veel van, want de zon is al op voor wij dat zijn en gaat vlak voor tien uur 's avonds pas achter de bergen aan de overkant van het fjord.

Donderdag is er eindelijk weer regen voorspeld is, maar dat stelt niet veel voor. Bij zo’n klein beetje regen moeten we vanavond gewoon planten, stekkies en zaaigoed sproeien, anders komt er niets van terecht.
Zodra het maar een beetje kan, zijn we buiten. Johan gaat heel dapper met de trimmer aan de slag om het land beneden langs de weg weer een beetje te fatsoeneren, terwijl ik de laatste nieuwe planten op de helling zet, onkruid wied, hier en daar wat sproei en zaai en lekker gewoon doe waar mijn oog op valt.

Dat betekent van alles en nog wat tegelijkertijd en bijna niets echt gestructureerd, maar dat kan hier ook allemaal. Samen maken we de kraamkamer klaar voor de nieuwe aardbeienplanten. Die van vorig jaar groeien als kool (:-) en dus maken we het gedeelte tussen de beide perken zo veel mogelijk onkruidvrij en sluiten vervolgens de boel netjes op elkaar aan.

Ik heb nog wat akeleizaad gevonden, dus dat moet zie afb. bovenaan dit bericht) langs de bessenstruiken want niet alleen de aardbeien groeien zo enthousiast, ook het gras en de rest op de helling. Ook het gras achter de schuur moest nog gemaaid en dan kom ik vanzelf bij wat brandnetels, waarvan we intussen ontdekt hebben dat ze bijna niet meer terugkomen als je ze met wortel en al uittrekt, dus dat is (anders dan het uittrekken van zuring) een klusje wat de moeite loont!

Tussendoor drinken we uitgebreid koffie en komt oma even buurten om te zeggen dat ze ons gemist heeft bij de Jonsok-viering van gisteravond en rond 19.00 uur komt er eindelijk een dikke regenbui!