Utvik kleurt oranje

Het Nederlands elftal staat er goed voor: we gaan zeker door naar de volgende ronde en dat moet eigenlijk ook hier in Norge wel onderstreept worden. Ipv de rood-wit-blauwe vaan besluiten we de oranje vlag uit te steken. Maar die moet dan wel eerst op maat gemaakt worden. Dàt hadden we niet bedacht, maar met zo’n fijne naaimachine is het een fluitje van een cent en nog voor er opnieuw gescoord wordt, hangt de nieuwe vlag uit!  

Vrijdag regent het bijna de hele dag. Tussen de buien door even een boodschapje bij de buurtsuper, terwijl de rest van de dag in het teken staat van het recept van de Kvæfjordkake uitproberen dat we van Karin in Innvik hebben gekregen. Officieel hoor je na het bakken en afkoelen van de taart deze door midden te snijden, room op de ene helft te doen en dan de andere helft er bovenop te leggen, onder het motto ‘Dubbel op is eens zo dik’. Dat lijkt ons een beetje vreemd, maar als het in het recept van Karin staat, wijken we daar niet op eigen initiatief ineens vanaf. Maar ipv één taart doormidden te snijden en dan dubbel te leggen op de andere, kunnen we natuurlijk ook ‘gewoon’ twee taarten bakken. Op de onderste doen we de room en nog iets van amandelprut, de tweede leggen we in zijn geheel er bovenop en dan hebben we hetzelfde effect, maar dan twee keer zo veel en beter passend op elkaar! Scheelt weer een keer bakken...

Zaterdag regent het, maar wat deert dat: wij hebben kvæfjordkake bij de koffie! Tussen de ochtend- en de middagregenbui door even naar de winkel om kaas voor de zelfmaakpizza te halen.  Na de zeer geslaagde kvæfjordkake, wordt ook de pizza een succes. Er kunnen twee grote pizza’s gemaakt worden van één pak pizza-bloem en die vullen we met een hussebusseltje van gehakt, paprika, uit, champignon en natuurlijk knoflook en we bestrooien hem rijkelijk met kaas. Natuurlijk niet onze lekker pittige kaas uit Nederland, dat is zonde van die kaas. Strooikaas uit Noorwegen doet het in dit geval ook prima. De twee pizza’s gaan tegelijkertijd in de oven, dus voor het werk van één keer, eten we twee keer. En dan houden we nog over ook, want ze zijn behoorlijk aan de maat! Wat we van de ene pizza overhouden, snijden we in kleine puntjes. Altijd handig voor bij een glaasje wijn. De tweede pizza gaat in zijn geheel in de vriezer.

Maandagmiddag kijken we de wedstrijd Nederland – Slowakije bij Yurdan en Marco in Tistam. Ook de Winkelhorstjes en Jennifer en Brian uit Innvik met hun kinderen zijn er, dus het is een hele Nederlandse happening. 

De kinderen vermaken zich met veel kabaal en met elkaar. Het is daardoor wat lastig om je te concentreren op de wedstrijd, maar we hebben natuurlijk toch wel in de gaten dat Nederland wint!

Op de terugweg plukken we een paar papavers die gewoon op een soort afvalberg langs de kant van de weg groeien. Met wortel-en-al uittrekken lukt bijna niet en dan slaan ze niet aan. Zaad verzamelen uit de zaaddozen is vorig jaar niet gelukt, maar we zijn niet voor één gat te vangen en laten ons zelden door één mislukte poging uit het veld slaan. Dus gaat er een pol mee en zetten we die direct op de helling in de aarde. De twee geplukte en al deels uitgebloeide papavers zetten we in een vaasje voor het raam. We zien wel wat het wordt (òf het wat wordt!).

Arne (de buurman) komt nog even langs ivm het verplaatsen van onze en zijn boot. Hij wil de zijne morgen in het water leggen! Dat hadden we zo snel nog niet verwacht, maar het is niet anders. Het probleem met de verdwenen lijn heeft hij al zo vaak meegemaakt. Het probleem lijkt te zitten in de grote hoeveelheid ‘blåskjell’ (mosselen), die zich op de lijn hechten en hem zo loodzwaar maken dat ie naar de bodem zakt en pas weer los komt als de blåskjell een andere stek zoeken. Onze lijn verkeert volgens zijn zeggen dan ook in goed gezelschap: van een stuk of wat van zijn lijnen!

Een nieuwe ligplaats voor onze boot zoeken, is nog niet direct aan de orde: we mogen zijn ankerplaats gebruiken zolang zijn andere boot vanwege technische problemen nog niet in het water gaat.

En dus gaan Johan en Arne er dinsdag samen even op uit om de boot te verplaatsen. Dat is in een mum van tijd gebeurd, heel wat sneller dan het te water laten van Arne zijn eigen boot: daar gaat de rest van de middag mee heen. We zijn al lang en breed weer terug van boodschappen en (natuurlijk!) lunchen in Byrkjelo als de boot nog steeds op de trailer achter de trekker ligt. Maar de boer die de trekker rijdt, beschikt wel over heel wat stuurmanskunst: bij ons op de snu-plass gaat ie met trekker en trailer straatje-keren en komt daar nog goed mee weg ook!

Terwijl Johan en Arne de boot verplaatsen, kan ik de heg wel even trimmen. Nu onder de heg het onkruid zo mooi weggehaald is en er toppbark ligt, is het wel handig om even een zeil neer te leggen voor alles wat weggesnoeid wordt. Dat werkt als een tierelier. We hebben een stuk zeil dat bijna zo lang is als de helft van de heg. Het is dus een kwestie van neerleggen, snoeien, wegtrekken en dumpen op de composthoop achter in de tuin.

Met de diverse stekkies, planten, struiken en het fruitgebeuren gaat het intussen ook prima. De afwisseling van regen-en zondagen blijkt heel bevorderlijk voor de groei. De braam en frambozen staan volop in bloei en over de aardbeien zullen we het maar helemaal niet hebben. Daar kunnen onze gasten straks nog een hoop plezier van hebben!