Weer thuis.

We zijn weer thuis, Aure was heerlijk, maar het weer hier nog te lekker om binnen achter de computer te gaan zitten. Binnenkort meer nieuws, maar nu nog even lekker buiten genieten!

Kikker gaat vissen...

Omdat het de komende dagen prachtig weer belooft te worden, besluiten we ons boeltje bij elkaar te zoeken en lekker een paar dagen op Aure te gaan vissen!


Maar niet voordat we maandag eerst nog even het gras maaien en een nieuw project opstarten: aardbeien telen. We doen dat natuurlijk (zeker in eerste instantie) op zeer bescheiden schaal en starten daarom met tien plantjes Korona en tien plantjes Polka.

Volgens het advies van de 'plantenboerin' kun je die Korona zo plukken en eten, terwijl de Polka-aardbeien ook geschikt zijn om in te vriezen of jam van te maken. Na het onkruidvrij maken van de grond achter de schuur, is het een fluitje van een cent om voor de aardbeien twee bedjes klaar te maken en nu maar hopen dat ze willen aanslaan.

Voor de appels en pruimen hebben we dit jaar ook een nieuw project op het oog: Stroop koken! We hebben over het algemeen meer fruit dan we kunnen wegeten en als ik het recept goed begrepen heb, heb je voor één kilo stroop maar liefst vijf kilo fruit nodig. Kijk, dàt zet zoden aan de dijk. We houden je op de hoogte!

Een rustige week

Nu de schuur aan de achterkant geschilderd is, moet het stuk grond daar ook maar eens rigoureus aangepakt worden. We hadden het al een keer ‘een beetje’ gedaan, maar dat heeft geen indruk gemaakt op de brandnetels en ander onkruid. Nu doen we het serieuzer. Dat levert kruiwagens vol onkruid en stenen op en zelfs zulke grote stenen dat we die op de snuplass naast het huis neerleggen (om te voorkomen dat bezoekers bij het achteruitsteken tegen onze gevel aanrijden).

Het laatste stukje ligt er wel aardig bij, maar als je het goed aan wilt pakken, moet je ook de stukken doen die ‘er wel aardig bij liggen’, dus ook dat gaat op de schop en in de kruiwagen en pas als ik heel zeker weet dat er de eerste dertig centimeter diep geen onkruid- wortelvertakkingen meer liggen of stenen, hark ik de boel aan en strooi graszaad.
De regen die voor de hele week voorspeld is (maar niet gekomen) begint vlak daarna als op verzoek te vallen en houdt pas de volgende ochtend weer op. Dan breekt de zon door en wordt mijn ingezaaide veldje dus lekker verwarmd. Het kàn haast niet anders of dat moet een mooi stuk gras worden!

De rest van de week passeert zonder echt bijzondere ‘high-lights’. Er komen bijna geen cruiseschepen voorbij, we rommelen wat in huis en in de tuin en Johan werkt uren achtereen aan de website, die nu weer toegankelijk is. Onze gasten staan over het algemeen op voor wij wakker zijn, vertrekken voor wij ontbijten en pas aan het eind van de dag (soms zelfs van de avond) zien we ze ‘moe maar voldaan’ weer terug.

Donderdag besluiten we om ook maar weer eens een dagtocht te maken. We rijden ruwweg richting Bremanger en hopen een plekje aan de kust te vinden waar we èn in het zonnetje kunnen zitten èn een poosje kunnen vissen, maar die combinatie blijkt lastig te vinden.

Wel vinden we bij Mulen een schitterende vrije plek. Dat we die niet ontdekt hebben toen we hier (jaren geleden) al eens waren! Het moet wel zijn dat we op dat moment slecht weer hadden of net even ergens anders naar keken, want de plek is eigenlijk niet te missen. Hij ligt aan een fjordbotn en helaas ligt de aanvoer van zoet water bijna droog, maar dat kan een ander jaar best weer beter zijn. We noteren hem in elk geval op de kaart en in het ‘Vrije Plekken Register’, want je weet nooit.

We lunchen bij Svelgen, heerlijk in het zonnetje en drinken koffie op weg naar Ålfot. Daar willen we ook nog even lekker onderuit in het zonnetje, maar daar werkt het zonnetje niet aan mee. Wel vinden we zo’n lekker volle pol madeliefjes dat we die niet kunnen laten staan. Johan snijdt een pak melk open en de pol madeliefjes uit en transplanteert ze vrolijk verdeeld in onze eigen tuin. We rijden door naar Isane, nemen daar de pont naar Stårheim en rijden via Stryn weer naar huis. Onderweg eten we in Stryn (komen wij ook eens laat thuis, maar juist die dag komen onze gasten èxtra laat thuis).

Zaterdag begint bewolkt, maar zodra de gasten weg zijn, draai ik toch maar een was, want anders moet ik volgende week twee wassen draaien en dat is natuurlijk veel te veel werk ineens. Geloof het of niet, maar zodra de was klaar is, breekt de zon door. En al regent het links en rechts van ons en kunnen we de berg achter ons huis af en toe bijna niet zien door de regen, bij òns blijft de zon schijnen tot de was droog is!

En met een zonnige week in het vooruitzicht, met temperaturen tussen 25°C en 28°C, mogen we natuurlijk niet klagen als het zondag een wat minder uitbundig zondag is! Dat geeft mij ook weer de gelegenheid om tòch weer een stukje voor de weblog bij elkaar te fantaseren.

Het moet niet gekker worden!

Als we vrijdag naar Sandane gaan om wat boodschappen te doen en koffie-mèt drinken, stuiten we op de terugweg op de hoogvlakte op de kudde rendieren. Ze liggen heerlijk te herkauwen en uit te rusten en zo hebben we toch nog de kans om ze te fotograferen. Natuurlijk niet zo spectaculair als wanneer ze vlak voor je auto de weg oversteken, maar toch.

En hoewel er opnieuw een week met regen voorspeld is, is het zaterdag zulk lekker weer dat we de zuidgevel af kunnen schilderen. Johan is zo lief om mij de middenverdieping te laten doen, zodat ik dat stuk bijna helemaal alleen gedaan heb, terwijl hij natuurlijk de nok doet en vorig jaar het gedeelte onder het zonnescherm heeft gedaan.

Ook het plafonnetje bij de voordeur doe ik voor de tweede keer (niet boeiend genoeg voor een foto), terwijl Johan de rest van de windvang (uitbouw rond de voordeur) voor zijn rekening neemt. Nu staat de hele zuidgevel er weer prachtig bij!

Zaterdagmiddag rijden we nog even naar Bjørn Otto om te melden dat hij de steiger kan afbreken, maar daar is niemand meer aanwezig, dus moet dat wachten tot maandag. Zondag hebben we opnieuw heerlijk weer en maandag rijden we na de eerste koffie naar de Bygg. Terwijl ik binnen kom lopen, gaat de telefoon, maar ik heb alleen een mededeling over de steiger, dus piep ik er even tussendoor. We merken vanzelf wel of de boodschap overgekomen is. Op de terugweg even wat boodschappen in het dorp en dan weer naar huis...

... waar twee mannetjes van de Bygg bezig zijn de steiger weg te halen!!!!!

Het moet niet gekker worden! Straks krijgen de Noren nog de naam dat ze alles zo supersnel regelen!

De rest van de dag is het wisselend bewokt en af en toe valt er zò'n flinke bui dat ik besluit de lakens van de gasten maar binnen te halen nu ze bijna droog zijn. Waarom de Noren dat niet doen, wordt maar weer eens duidelijk als na zo'n bui de zon weer stralend doorkomt en het op het terras al gauw 25°C is!

Voor de lunch fatsoeneren we het stuk achter de schuur weer wat. We zetten de zinken golfplaten tegen het hek van de boer, zodat de grond de schuur in het vervolg ook gemaaid of getrimd kan worden. Johan neemt na de lunch de gedeeltes onder handen waar ik met de grasmaaier niet zo makkelijk kom en ik ben van plan het gras (dat tegen de klippen opgroeit!) te maaien, maar het blijkt ineens hartstikke guur geworden te zijn, dus bak ik tussendoor koekjes. Dat heb ik vorig jaar ook al eens geprobeerd, maar toen deed ik het met vloeibaar bakspul en (heel raar :-) dan worden de koekjes niet hard! Maar al doende leert men en het resultaat is dit keer een heel stuk beter!


En uiteindelijk aan het eind van de middag toch nog maar even gras gemaaid...

Lekker 'cocoonen'

Vandaag staan we lekker laat op, we zijn een beetje moe van gisteren. We kunnen niet schilderen omdat alles eerst nog een beetje moet harden voor we het de tweede keer kunnen doen en dat vinden we vandaag helemaal niet erg: het waait als een gek ventje! Dus maken we de gastenverblijven alvast in orde voor de gasten die donderdag komen. ’s Middags rijden we naar Byrkjelo voor een nieuwe lading topp-bark (houtsnippers) en een bus witte verf. Die verf moest nota bene speciaal besteld worden en we zaten er wel een beetje mee omhoog. Met de toppbark bedekken we een gedeelte van de schuine helling aan de voorkant net onder het huis om daar een mooie afscheiding te hebben van vaste planten en 'vrije radicalen' (mooi en minder mooi onkruid).

Op de heenweg kruisen we bovenop het fjell een kudde rendieren van een stuk of tien – twaalf, met indrukwekkende geweien. Zo laat hebben we ze nog nooit bij ons op het fjell gezien en ook al niet met zulke grote geweien. De koppen leken wel helemaal achterover te hangen onder het gewicht daarvan! Daar wil je graag een foto van zien? Helaas, beide camera’s lagen thuis! Dat zul je altijd zien. En we hadden nog wel afgesproken dat we mijn camera (die immers lekker klein is) altijd bij ons zouden hebben, want ‘je weet nooit’. Nou, fijn hoor, die rendieren moet je dus maar op ons woord geloven. De camera ligt intussen weer in de auto.

Op de terugweg halen we bij de dorpssuper een voorraadje fanta appel-perencider. Is hier een nieuwe smaak (in Nederland drinken we zulke dingen nooit, dus we weten niet eens of ze dat in Nederland ook hebben) en nog belangrijker: is een superaanbieding! Het is de frisdrank die Johan het lekkerst vindt en als hij dan tòch moet drinken, dan maar iets wat te pruimen is. Bij thuiskomst realiseer ik me pas dat ik zelfs voor een aanbieding wel erg weinig betaald heb. Het lijkt er zelfs op dat ik helemaal niet betaald heb voor de frisdrank! Nou is dat een welkom voordeeltje in het dure Norge, maar dit is al te gortig en dus ga ik na de thee even terug naar de winkel. De dorpsomroepster is daar ook net en die pikt het hele verhaal over ‘te weinig betaald en dan terug gaan naar de winkel’ mooi mee, dus morgen weet heel Utvik over die eerlijke Nederlanders.

Ik krijg helemaal een goed gevoel als ik hoor dat het meisje dat me geholpen heeft vandaag voor het eerst de hele dag alleen staat! Had ze toch mooi een kastekort gehad van bijna € 15,- ! Ze weet niet hoe vaak ze me moet ‘tusend takken’ . Laat het nou een Poolse zijn, die hier is komen wonen in dezelfde tijd dat wij het huis kochten. We zijn dus allebei nieuwe inwoners en onder de indruk van elkaars Noors. En leuk dat er ook nog Polen naar Utvik komen die niet alleen geïnteresseerd zijn in een snelle manier om aan een buitenboordmotor te komen (n.l door zoals twee jaar terug de botenhuizen open te breken!). Intussen wonen er zeker vier Poolse en even zoveel Nederlandse gezinnen in en om Utvik. Een internationaal georiënteerd dorp!

Verder kregen we vandaag weer een factuur van de ‘Stichting Noorse Luchtambulance’. Die steunen we (sinds mijn ‘epilepsie-incident’) met een jaarlijkse bijdrage, die we toevallig vorig jaar verhoogd hebben: ipv voor één persoon, betalen we nu voor een echtpaar. Dat levert een leuk voordeeltje op: als we voortaan in het buitenland (dus hier vandaan ook Nederland!) in het ziekenhuis komen te liggen, dekt de verzekering de komst van een Noorse verpleegster! Lijkt me een grappig gegeven, maar net niet grappig genoeg om de proef op de som te nemen!

David en Goliath

We hebben het nogal eens over de enorme cruiseschepen die hier vlak voor de deur voorbij varen, maar dat het niet alleen maar grote zijn, merken we als we vrijdag klaar gaan zitten voor de Quest. We hebben dat schip nog nooit gespot, dus geen idee wat we kunnen verwachten. Laat nou dat hele kleine, ogenschijnlijk onbenullige vrachtscheepje de Quest zijn!

Natuurlijk komt ie niet op dezelfde dag, laat staan op hetzelfde moment langs als de Ventura, dus is er wat knip-en-plakwerk voor nodig om je een idee te geven hoe de David en Goliath van de cruiseschepen zich tot elkaar verhouden. Maar hoe klein ie ook is, ook de Quest 'cruist' door 'ons' fjord voor een excursie naar de Briksdalsbre...

Een andere opvallende verschijning is 'Mein Schiff', het enige cruiseschip dat we hier ooit gezien hebben, waar zò groot de naam op staat. Een beetje last van grootmoedswaanzin?

Verder treffen we het enorm met het weer. Woensdag is, zoals gezegd de steiger naar de voorkant verplaatst en eigenlijk dachten we daar een beetje pech mee te hebben omdat er voor een hele week regen voorspeld werd. Maar die blijft woensdag uit, en donderdag, en vrijdag...

En ook zaterdag kunnen we gewoon lekker schilderen. Ik aan de windvang en de overkapping bij de voordeur en Johan aan de daklijst en nok.

Zondag denken we dan lekker in de tuin een middagdutje te kunnen doen, maar dàn hebben we net even pech. Het is zowiezo minder warm en minder zonnig dan de afgelopen dagen en aan het eind van de middag gaat het nog onweren ook! Dat hebben we nog bijna niet meegemaakt hier, donder en bliksem en hoosbuien die over het water trekken.

Maar maandag is het weer lekker weer en ook al hadden we gedacht eerst even naar Byrkjelo te moeten/kunnen om een nieuwe voorraad witte verf te halen, de verf is nog niet aangekomen, dus hebben we geen reden voor verder uitstel en kunnen ons meteen weer omkleden in onze schildersoutfit. We hebben wat moeite met opstarten, maar daarna hebben we al snel weer de slag te pakken en voor we aan de lunch toe zijn, is de gevel van de eerste verdieping geschrapt en geschuurd en is op de tweede verdieping het kit- en ander voorbereidend werk gedaan.

Bij de laatste kop koffie komt er vanuit het westen een behoorlijk buiencomplex opzetten, zodat we de laatste koffie binnen moeten doen. Daar plakken we meteen de lunch ook maar aan vast en daarna.... knapt het weer op, komt het zonnetje weer door en kunnen we gaan schilderen!!! Het zit wel eens mee, het zit wel eens tegen, maar bij ons dit jaar over het algemeen MEE!! En daar verbazen we ons over en daar genieten we van. Wat moet je ook anders?!

We gaan vandaag wat langer door (het zit nu eenmaal mee), maar aan het eind van de dag smaken we dan ook de voldoening van een gevel die er weer strak bij staat. En dan is ie nog niet eens voor de laatste keer afgelakt!

Verder kunnen we melden dat de stokrozen het definitief NIET gered hebben. Aan mijn groene vingers kan het toch niet liggen, gezien de foto van de lupine die we vorig jaar zelf opgekweekt hebben (en gezien al die andere zaadjes die het wel doen). Misschien nog een laatste poging voor ik me gewonnen geef en moet beseffen dat stokrozen net een stapje te hoog gegrepen zijn voor een beginnend tuinierster als ik...

En even een extraatje...

Dìt resultaat verdient natuurlijk wel een aparte vermelding:



Met nog even onderstaande foto als toegift, voor wie zich nù al niet meer kan voorstellen hoe het ook alweer was:

't Is feest, tralala!

Vandaag is het een jaar geleden dat Johan met succes geopereerd werd aan zijn hart. Dat is reden voor een (bescheiden) feestje. Daar komt nog bij dat we de voorgevel nu echt helemaal af hebben, de ramen gezeemd en wel en dat de steiger vandaag al (!!!) naar de andere kant verplaatst is. Gistermiddag zijn we op de terugweg van boodschappen in Byrkjelo even bij Bjørn Otto aangewipt om te melden dat we aan de voorkant klaar zijn en dat ons betreft de steiger verplaatst kon worden. Met die mededeling hebben expres gewacht tot we echt helemaal klaar waren, omdat de vorige keer tot onze stomme verbazing de steiger nog dezelfde middag werd gebracht. Nu is hij er een uur na thuiskomst nog niet en zelfs ’s avonds nog geen teken van beweging bij de Bygg vandaan, maar de volgende dag, nog vòòr de lunch, komt er een auto van Utvik Bygg met twee mannetjes die opdracht hebben gekregen om ergens een steiger te verplaatsen!

En natúúrlijk kan Johan het dan niet nalaten om nog dezelfde middag, nadat de ergste buiigheid achter de rug is, meteen de steiger op te gaan en een begin te maken met het afföhnen van dertig oude verflagen (beetje dik aanzetten). Dat betekent een nieuwe map in het fotobestand, namelijk die van ‘steiger achterkant’. Eens kijken wanneer we die map weer kunnen sluiten!

Nog even over Tweede Pinksterdag: daar doen ze hier wel aan, maar er wordt niet gevlagd. Wij maken die dag optimaal gebruik van het mooie weer door uitgebreid in het zonnetje koffie te leuten, met een heerlijk stuk chocoladetaart-met-rumglazuur.

Verder doen we natuurlijk ook nog wat klusjes (vanwege het mooie weer iets meer klusjes dan gebruikelijk), zoals:

• ramen verfvrij maken en binnen en buiten zemen (gastenverblijven)
• achterkant van de schuur schilderen
• stekkies verpotten
• boot schoonmaken
• bramen verzorgen (uitgraven, nieuwe aarde, topbark)
• parkeerplaats boot trimmen en harken

En nog even over de stokrozen: ik denk NIET dat ze het redden….