Een rustige week

Nu de schuur aan de achterkant geschilderd is, moet het stuk grond daar ook maar eens rigoureus aangepakt worden. We hadden het al een keer ‘een beetje’ gedaan, maar dat heeft geen indruk gemaakt op de brandnetels en ander onkruid. Nu doen we het serieuzer. Dat levert kruiwagens vol onkruid en stenen op en zelfs zulke grote stenen dat we die op de snuplass naast het huis neerleggen (om te voorkomen dat bezoekers bij het achteruitsteken tegen onze gevel aanrijden).

Het laatste stukje ligt er wel aardig bij, maar als je het goed aan wilt pakken, moet je ook de stukken doen die ‘er wel aardig bij liggen’, dus ook dat gaat op de schop en in de kruiwagen en pas als ik heel zeker weet dat er de eerste dertig centimeter diep geen onkruid- wortelvertakkingen meer liggen of stenen, hark ik de boel aan en strooi graszaad.
De regen die voor de hele week voorspeld is (maar niet gekomen) begint vlak daarna als op verzoek te vallen en houdt pas de volgende ochtend weer op. Dan breekt de zon door en wordt mijn ingezaaide veldje dus lekker verwarmd. Het kàn haast niet anders of dat moet een mooi stuk gras worden!

De rest van de week passeert zonder echt bijzondere ‘high-lights’. Er komen bijna geen cruiseschepen voorbij, we rommelen wat in huis en in de tuin en Johan werkt uren achtereen aan de website, die nu weer toegankelijk is. Onze gasten staan over het algemeen op voor wij wakker zijn, vertrekken voor wij ontbijten en pas aan het eind van de dag (soms zelfs van de avond) zien we ze ‘moe maar voldaan’ weer terug.

Donderdag besluiten we om ook maar weer eens een dagtocht te maken. We rijden ruwweg richting Bremanger en hopen een plekje aan de kust te vinden waar we èn in het zonnetje kunnen zitten èn een poosje kunnen vissen, maar die combinatie blijkt lastig te vinden.

Wel vinden we bij Mulen een schitterende vrije plek. Dat we die niet ontdekt hebben toen we hier (jaren geleden) al eens waren! Het moet wel zijn dat we op dat moment slecht weer hadden of net even ergens anders naar keken, want de plek is eigenlijk niet te missen. Hij ligt aan een fjordbotn en helaas ligt de aanvoer van zoet water bijna droog, maar dat kan een ander jaar best weer beter zijn. We noteren hem in elk geval op de kaart en in het ‘Vrije Plekken Register’, want je weet nooit.

We lunchen bij Svelgen, heerlijk in het zonnetje en drinken koffie op weg naar Ålfot. Daar willen we ook nog even lekker onderuit in het zonnetje, maar daar werkt het zonnetje niet aan mee. Wel vinden we zo’n lekker volle pol madeliefjes dat we die niet kunnen laten staan. Johan snijdt een pak melk open en de pol madeliefjes uit en transplanteert ze vrolijk verdeeld in onze eigen tuin. We rijden door naar Isane, nemen daar de pont naar Stårheim en rijden via Stryn weer naar huis. Onderweg eten we in Stryn (komen wij ook eens laat thuis, maar juist die dag komen onze gasten èxtra laat thuis).

Zaterdag begint bewolkt, maar zodra de gasten weg zijn, draai ik toch maar een was, want anders moet ik volgende week twee wassen draaien en dat is natuurlijk veel te veel werk ineens. Geloof het of niet, maar zodra de was klaar is, breekt de zon door. En al regent het links en rechts van ons en kunnen we de berg achter ons huis af en toe bijna niet zien door de regen, bij òns blijft de zon schijnen tot de was droog is!

En met een zonnige week in het vooruitzicht, met temperaturen tussen 25°C en 28°C, mogen we natuurlijk niet klagen als het zondag een wat minder uitbundig zondag is! Dat geeft mij ook weer de gelegenheid om tòch weer een stukje voor de weblog bij elkaar te fantaseren.