Souvenirs

Vrijdagmorgen bellen ze van de garage: de auto is nog niet klaar, maar we mogen de huurauto in elk geval houden tot ie dat wèl is. Misschien is dat nog vanmiddag, maar dan bellen ze wel weer. Dat scheelt weer een dag rijden. Nu kunnen we het vandaag lekker rustig aan doen en heerlijk in de tuin genieten van opnieuw een stralend zonnige dag.

Johan grijpt die gelegenheid aan om tòch nog een stukje van de voorgevel te doen (rond het grote raam in de erker), Dien puzzelt en borduurt en ik verpoot mijn zaadjes. Jaja, ik krijg echt nog eens groene vingers!

Na de koffie lopen Dien en ik naar de plaatselijke supermarkt (Dien: "O ja, wat grappig, echt een kampwinkeltje:"), maar voor we dat doen lopen we nog even langs ons landje aan het fjord omdat ik daar bloemen heb zien staan die ik nog niet heb gedetermineerd. Na heel veel zoeken, besluiten we uiteindelijk dat het een wilde akelei is, die meestal violet is, maar soms roze of wit. De onze is wit! Zo'n mooie bloem staat dan zomaar op òns landje. 's Is toch niet te geloven!

's Middags heeft de garage niet weer gebeld, dus doen we lekker rustig een tochtje door het Våtedal naar Norges mooiste souvenirshop: die in Skei. Daar kennen ze ons intussen al, want daar nemen we al onze gasten mee naartoe, dus misschien moeten we maar eens praten over een percentage van de winst! Dien slaagt er voor alle souvenirs, verjaardag- en kerstcadeautjes voor de rest van het jaar en wij lopen tegen een hele leuke spaarpot en een gastenboek aan!

We drinken een kopje koffie op het terras van het bijbehorende Kafetaria en zijn erg blij dat we de bus met Japanners net voor zijn. Die komen niet gewoon ergens binnen, maar nemen meteen helemaal bezit van de ruimte. Op de terugweg door het Våtedal stuiten we op de bijna onvermijdelijke kudde geiten die daar in het wild loopt te grazen. Het zijn supereigenwijze beesten, die duidelijk gewend zijn aan auto's e.d. en die juist het moment dat er een auto aankomt uitkiezen om over te gaan steken, of toch niet, of toch weer wel.... M.a.w. het blijft oppassen geblazen met die beesten.

Tja, en als we dan bij de CO-OP in Byrkjelo even stoppen voor een paar zakjes rømmegrøtt en we zien dan een zakje met Akelei-zaad hangen, kun je je voorstellen dat we dàt niet kunnen laten hangen. Ik kan dus weer volop aan de gang met mijn zaadjes. We eten vandaag pytt-i-panne (een Noors eenpansgerecht, heel makkelijk en o zo lekker!) en besluiten de avond met een potje rummikub. Voor het eerst deze week liggen we alledrie voor 00.00 uur op bed!