Ambtelijke molens

Niet alleen in Nederland, ook in Noorwegen malen de ambtelijke molens af en toe tergend langzaam!
Zo kregen we op 14 september 2004 een eerste brief van Statens Vegvesen (zoiets als Verkeer en Waterstaat) met het verzoek een stukje grond af te staan ten behoeve van de aanleg van een zgn. 'kjettingplass'. Dat is een parkeerplaats langs de openbare weg, waar vrachtwagens in de winter hun sneeuwkettingen kunnen omdoen of weghalen.
Erg belangrijk hier in de omgeving omdat we worden ingesloten door hoogvlaktes en de weg die langs ons huis loopt wèl de doorgaande weg van en naar Bergen is. Maar omdat de brief in Nynorsk (=dialect ) geschreven was en ik daar niet alles van begrijp, vroegen we om een vertaling in Bokmal (=ABN), zodat in elk geval duidelijk was waar we geacht werden onze toestemming voor te geven! De brief ging vergezeld van een mooi ingekleurd kaartje, waarop in geel aangegeven is om welk stuk van onze grond het ging (in roze het land van de buren = boer).

Al snel werd duidelijk dat het om een noodzakelijke voorziening ging en er ook niet veel anders opzat dan toestemming te verlenen, omdat ze anders toch over zouden gaan tot onteigening! Dus tekenden we een overeenkomst waarin ook iets stond over de vergoeding die Statens Vegvesen (SV) ons zou betalen voor onze vriendelijke medewerking.

De kjettingplass werd al aangelegd voor we in de zomer van 2005 terugkwamen, maar verder gebeurde er niets. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat we wèl beter werden van de aanleg. Op onze grond lag bijvoorbeeld nog een metalen stellage voor een olietank o.i.d. waarvan we niet goed wisten hoe en waar we die konden dumpen, maar dat had SV nu voor ons opgelost en de boel werd keurig achtergelaten.

In september 2005 stuurde ik maar eens een mailtje naar SV hoe de zaak financieel afgerond ging worden. We kregen een leesbevestiging, maar verder gebeurde er niets. Pas toen ik na een paar mailtjes dan toch maar ging bellen met een uitsluitend Nynorsk sprekende Nils Henjum van SV, kreeg ik de toezegging dat ze de boel precies zouden gaan opmeten en dat dan een voorstel voor een koopcontract zou volgen.

In oktober 2006 kwamen ze eindelijk de boel opmeten en werd een eerste (mondeling) voorstel gedaan voor een vergoeding. En vervolgens gebeurde er weer een hele tijd niets, terwijl de boel eigenlijk al eerder vrij nauwkeurig opgemeten was (zie bovenstaande kaartje). Dus maar weer mailen en bellen en bellen en mailen en eindelijk in april 2007 weer een reactie van Nils: of we ons telefoonnummer even wilden mailen, dan kon hij bellen om een afspraak te maken. Een afspraak??? Waarom nog een afspraak??? We willen gewoon eindelijk ons geld!

En dus sturen we nog een keer ons bankrekeningnummer i.p.v. ons telefoonnummer en krijgen eindelijk eind mei een koopcontract aangeboden. De vergoeding is hoger dan verwacht (Nok 1500,- i.p.v. Nok 1000,-), maar volgens bijgevoegd (onderstaand) kaartje is het stuk grond dat we moeten afstaan ook groter! En dàt pikken we natuurlijk niet.

Dus volgt wéér een afspraak met Nils en eindelijk op 30 mei 2007 kunnen we de zaak afsluiten! De vergoeding blijft Nok 1500,- voor verkoop van het gele gedeelte op onderstaande kaart (ca 70 m2). Het roze gedeelte wordt door SV onderhouden (gemaaid) en kunnen zij claimen wanneer de weg ooit verbreed zou worden en het groene gedeelte blijft gewoon van ons.