De eerste dag

Opmerking vooraf: zelfs in een goed georganiseerd huishouden als het onze, loopt weleens iets mis: we hebben het snoertje waarmee de camera op de computer kan worden aangesloten (opnieuw!!) in Nederland laten liggen, dus voorlopig wèl de verhalen, maar níet de foto's. Die komen er in een later stadium vanzelf bij.

Even tijd om jullie bij te kletsen over de heenreis en aankomst. Opnieuw liep het allemaal een beetje anders dan we ons voorgesteld hadden, maar anders is niet persé minder, toch?! Woensdag 25 april kwamen we terug uit Frankrijk. Donderdag hebben we de hele dag besteed aan het inpakken van auto en dakbak. Door het jaar heen hadden we toch nog aardig wat dingen verzameld die beter naar Noorwegen konden en het was een heel gepuzzel om de hele boel mee te krijgen en ook nog een voorraadje wijn onderin te stouwen.

Vlak voor vertrek naar Frankrijk hadden we met een collega afgesproken dat hij en zijn vrouw (H&H) in ons huis in Beekbergen konden zodra wij onze hielen hadden gelicht richting Noorwegen en perfecter kon dat niet aansluiten: terwijl wij zaterdag aan de "koffie-voor-vertrek" zaten, kwamen zij het pad op! Nog even de laatste dingetjes doorgesproken en vrolijk uitgezwaaid konden wij richting Norge.

Omdat dinsdag 1 mei de eerste gelegenheid was dat we over konden varen van Hirsthals in het noorden van Denemarken, naar Bergen in Noorwegen, konden we in Denemarken op ons dooie akkertje wat rondtouren, hier en daar het tentje opslaan en zo rustig naar het noorden. Dat de nachten eind april nog behoorlijk fris kunnen zijn, hadden we natuurlijk wel bedacht, maar niet dat wij als echt die-hard-kampeerders daar moeite mee zouden hebben. Dus lagen we de eerste nacht vrolijk met alleen het gaas voor de tent bij 5 graden celsius te vernikkelen van de kou! Sokken aantrekken helpt dan ook niet meer en het zweet dat ik dacht 's morgens op mijn lijf te hebben, was gewoon condens! Daar krijg je dus echt de kouwe pies van en de volgende dag pakten we dan ook onze dikke trainingspakken erbij! Dat was een heel stuk aangenamer!

Tønder blijkt een heel leuk stadje te zijn, met heel oude geveltjes en leuke doorkijkjes.
Tijdens een avondwandeling door Tønder (waar we de eerste nachten doorbrengen) komen we ineens in aanraking met een heuse dance-party! Volgens het bord een "Borderlinedance-event". Dat kun je op twee manieren uitleggen, maar we nemen aan dat het om een line-dance-event gaat dat in het grens(border)plaatsje gehouden wordt. In de plaatselijke sporthal hebben werkelijk allerlei soorten mensen zich verzameld voor een podium waar de landelijke dance-goeroe zich in het zweet staat te werken terwijl zij en masse proberen de nieuwe passen onder de knie te krijgen. Het ziet er niet uit, maar je wordt toch blij van al die vrolijke mensen die vanuit totaal verschillende achtergrond zo eensgezind en blij staan te hupsen! Dus blijven we een half uurtje zitten, krijgen een houten (en vooral ook koude) kont op de betonnen tribune en houden het daarna weer voor gezien!

Maandag rijden we door naar Hirsthals, waar we dinsdag de boot hebben naar Bergen. We kunnen kiezen voor een prachtige plek met uitzicht op het Kattegat. Dat hebben de campers allemaal gedaan, maar Johan kiest voor een plekje op het tentenveld. Doordat tentjes sowieso steeds meer een zeldzaamheid vormen staan we daar helemaal alleen en bovendien (veel belangrijker nog) in de luwte van de schutting, zodat we tot laat in de avond kunnen genieten van het zonnetje. En als dat ondergaat, mòet je gewoon wel een foto maken....

De boot vertrekt pas om 10.30 uur en dus kunnen we lekker rustig aan doen en heel relaxt aan boord. Met schitterend weer en ruim vóór het seizoen verwachten we een rustige overtocht. VERWACHTTEN WE ...... !!!!!
Maar wat we krijgen, is de drukste overtocht OOIT. Met honderden kinderen, middelbaren, ouderen, bejaarden en vooral veel RUSSEN. In Noorwegen ben je RUSS als je je middelbare school hebt afgerond. In een soort van overwinningsroes, trekken zulke jongeren een onuitwisbaar spoor door het hele land en (naar nu blijkt) ook ver daarbuiten. Dit jaar staat blijkbaar in het thema van de rode tuinbroeken. Natuurlijk vooral afgezakt en de schouderbanden tussen je benen, de knopen los en volgekladderd met "RUSS 2007", "Queen of the dancefloor", "ME" en weet ik veel wat nog meer. En natúúrlijk gaat dat gepaard met een hoop herrie en vooral ook met "Hoe zie ik er zo ongeïnteresseerd mogelijk uit". Niet lachen, niet meepraten, je niet met elkaar bemoeien lijkt het hoogst haalbare goed op aarde en àls je er dan per ongeluk één betrapt op een voorzichtige glimlach, dan weet die niet hoe snel die weer weggepoetst moet worden. Ach ja, het is een uiting en ze hebben misschien niet eens in de gaten dat hun opgelegde houding van "Ik wil nergens bijhoren" juist maakt dat ze daarmee een duidelijk herkenbare groep vormen! Grappig!

Gelukkig hebben we besloten ons de luxe te veroorloven van een net iets grotere binnenhut dan vorig jaar en daar zijn we nu dubbelblij mee. We kunnen ons zo vaak en lang als we willen terugtrekken in onze hut en maken daar gretig gebruik van. Alleen voor het avondeten (natúúrlijk Scandinavisch lopend buffet!!) komen we onze hut uit en wel op een tijd die voor de meeste anderen niet aantrekkelijk is: om 18.00 uur! In alle rust genieten we van het eten, de wijn, het schitterende uitzicht (dat voordeel heb je als je overdag vaart en het goed weer is) èn natuurlijk van het vooruitzicht van straks weer heerlijk thuis te zijn.

Vóór het zover is, hebben we natuurlijk nog de douane. Daar zitten we een beetje mee vanwege de hoeveelheid wijn èn vanwege het feit dat we er niet aan moeten denken de auto leeg te halen. We hebben hem één keer ingepakt gekregen, maar of dat een tweede keer nog zo lukt, is maar helemaal de vraag. Keurig op tijd meren we af in Bergen. We nemen rustig de tijd om de auto op te zoeken, want we wachten liever nog even in de hut dan op het warme auto-dek, maar àls we dan de auto willen opzoeken, kunnen we hem niet vinden! Dat is ons nog nooit gebeurd en we vinden het heel genant, vragen links en rechts naar het trailerdek, maar doordat er met afgesloten compartimenten wordt gewerkt, kun je niet makkelijk van de ene naar de andere kant. Als we de auto eindelijk bereiken, is het hele schip al leeg! We rijden van boord en zien nog net hoe de (Nederlandse) auto voor ons door de douane wordt aangehouden....
Met onze allervriendelijkste glimlach en de paspoorten in de hand rijden we rustig op de douanier af, worden begroet en mogen het land in!!!! Joepie de poepie, nu staat niets ons meer in de weg om eindelijk de verhuizing af te ronden en de hele santekraam uit te laden!!

In Førde stoppen we even voor wat boodschappen.Voor de kenners onder jullie: daar zit die lijstenmakerij, met de allervriendelijkste lijstenmaakster die je je voor kunt stellen voor wie we elk jaar weer een klusje proberen te bedenken om bij haar langs te kunnen! En daar zijn we ook dit jaar weer in geslaagd, dus kunnen we even bij haar langs, laten een borduurwerkje achter en kunnen over vier weken nog weer terug ook! Kijk, da's een vrolijk begin van ons verblijf hier.
Daarna nog even naar de Lidl, die de Noren nog steeds niet echt in hun hart hebben gesloten waardoor het daar heerlijk rustig is en dan rijden we eindelijk door naar huis!

De zon schijnt overvloedig en we worden ook hier allerhartelijkst ontvangen door de buren. Het huis staat er geweldig bij, een beetje stoffig, maar alles ziet er goed uit en binnen een uur hebben we de hele boel uitgeladen. Daarmee is nog niet alles op zijn plaats, maar dat komt de komende tijd wel. Het enige waar Johan speciaal nog even de tijd voor neemt is het planten van de madeliefjes die we uit de Pyreneeën hebben meegesmokkeld. In onze tuin is er niet één te bekennen en dat vinden we toch wel jammer. Dus heeft Johan ze op de "kersen-camping" uitgestoken en in een opengesneden melkpak steeds liefdevol verzorgd tot ze hier vanavond op een centraal plekje in de tuin worden gepoot. Benieuwd hoe snel ze zich hier vermeerderen!