Weer thuis!!

Ja hoor, we zijn weer in Noorwegen! Helemaal goed overgekomen met alle bagage en in topconditie (nou...!). En dat is het belangrijkste wat er op dit moment te melden valt! Wie daaraan genoeg heeft, kan nu weer lekker iets anders gaan doen, wie meer wil weten over hoe het ons de afgelopen weken is vergaan, kan verder lezen...

Het zal niemand verbazen, maar slechts twee weken voorbereiding en een overvolle agenda blijken geen optimale situatie voor een soepel vertrek! Nadat we ’s morgens nog een afsluiting gehad hebben van de training bij de trombosedienst, pakken we ’s middags de auto verder in. We hebben het idee om rond een uur of zes te vertrekken, maar dat lukt niet. We hebben namelijk toch weer meer bij ons dan gepland (o.a. een grasmaaier! Maar die hadden we toch al? Ja, maar die was net vorig jaar kapot gegaan en Tim & Rita hadden de hunne nog uit Amerika...). Ik kan me niet voorstellen dat alles mee kan, maar Johan is onverbiddelijk optimistisch en blijkt exact berekend te hebben dat alles mee moet kunnen. En hij krijgt gelijk!! Dan is de auto echter van boven tot onder HELEMAAL VOL geladen en kunnen we dus nergens meer bij. En dàt is met kamperen dan weer niet echt handig.

Dus zit er niets anders op dan tòch maar de dakbak van zolder te halen, maar daarmee houdt het niet op…
De dragers van de nieuwe Jeep zijn natùùrlijk niet hetzelfde als van de vorige Jeep (dat wisten we), dus moeten de klemmen worden aangepast. Dàt heeft Johan al een poosje geleden heel nauwkeurig gedaan. Zò nauwkeurig, dat er een paar bouten/moeren nèt niet passen en dus ter plekke en op dat moment alsnog moeten worden aangepast. Dat kost tijd en geheel volgens “Murphy’s law” gaat het dan uiteindelijk nog regenen ook!

Maar om 22.00 uur zijn we klaar voor vertrek en zetten we koers naar Frankrijk. De vermoeidheid van de afgelopen maanden zit ons nog behoorlijk in de benen (?) terwijl we een poging doen om zo ver mogelijk richting Parijs te komen. Eigenlijk willen we voorbij Parijs komen, zodat we op vrijdag tijdens de spits niet in die mooie stad zitten, maar dat lukt niet. Zo’n 150 km vóór Parijs gaat het licht uit en zoeken we een hotelletje in de buurt van StQuentin. Het wordt er één uit de PremierClass-Keten. Onze eerste kennismaking met deze keten, maar zeker voor herhaling vatbaar!

Dat ze alleen nog een kleine kamer hebben met twee eenpersoons bedden maakt ons voor deze nacht echt niet uit. We willen slapen en dat kan op zo’n moment in elk bed! Het ontbijtbuffet de volgende ochtend zit niet bij de prijs is, maar voor € 4,50 kunnen we ons in een ontspannen sfeer aan allerlei heerlijks tegoed doen. Maar dat doen we natuurlijk niet, waarom zouden we, met nog twee weken Franse restaurantjes voor de boeg! En dus houden we het bescheiden en gaan om 10.00 uur weer op pad, nog steeds richting Parijs...