Zaterdag is weer een regendag, wat hebben we het vrijdag goed uitgekiend! ’s Middags zetten we het bed in elkaar, waarbij we, in tegenstelling tot wat we bij IKEA meubels gewend zijn, bijna geen gebruik hoeven te maken van het ‘Slimme Sleuteltje’. De ontwerpers van IKEA worden nog steeds slimmer, zodat heel veel gewoon met deuveltjes en schroefkoppelingen in elkaar gezet kan worden. Het duurt even (een halve middag) maar dan hebben we ook een heeeeel mooi bed staan, dat helmaal past bij dit huis, dit land en deze inrichting! Reken maar dat we daar lekker in zullen slapen!
Zondag is het met het weer zo mogelijk nòg erger. Het regent de hele dag en is daarbij nog fris ook. Onze gasten maken een tocht naar Måløy en Johan zorgt dat de open haard lekker brandt als ze terug komen. Dàt maakt ze blij en binnen de kortste keren weer lekker warm. Ze weten het zelfs zo warm te stoken dat de dikke truien uitgaan en ze heerlijk in een T-shirtje zitten terwijl de regen tikt tegen de ramen en de wind giert om het huis. (excuses voor de bewogen foto!)Tegen de tijd dat we naar bed gaan, breekt de lucht ineens een beetje open en worden we gematigd optimistisch over het weer van morgen. Volgens de krant moet het een mooie, warme zomerdag worden, maar na twee van zulke regendagen kun je je dat nauwelijks voorstellen. We zeggen niets over ons optimisme tegen de gasten, stel je voor dat het tegenvalt…
Maar het valt niet tegen!! Of het nou alleen komt doordat Tim & Rita hebben zitten duimen, of dat er andere dingen meespelen, maar het is schitterend weer en al vóór dat wij ontbeten hebben, vertrekken onze gasten voor een dagtocht Hellesylt - Geiranger – Grotli – oude Strynsveg - Videdalen. Dat is met dit weer zéker de moeite waard en je moet er inderdaad wel een dag voor uittrekken om rustig te genieten van al het moois dat je onderweg tegenkomt. De weg over het Strynfjellet is intussen weer open en gaan wij binnenkort ook nog wel weer een keer doen.Omdat ze zo’n lange trip doen, hebben wij aangeboden voor het eten te zorgen. Dat kan natuurlijk niet anders dan rømmegrøtt med spekematt zijn en we hebben hen op het hart gebonden dat niet onderweg een keer te eten, anders is de sjeu eraf natuurlijk.
Johan schildert en omdat ik een LEL-dag heb (low-energy-level) doe ik rustig aan, vermaak me met een haakwerkje in de schaduw van de berk en maak tussendoor steeds iets in orde voor het avondeten. Dat is best veel werk, maar als je het zo rustig aan kunt doen geen probleem. Om niet helemààl te zitten niksen, bind ik ’s middags de roos bij de parkeerplaats op, snoei hem fatsoenlijk in vorm en haal het onkruid weg. Een héél vermoeiend en langdurig werkje! Maar hij staat er weer mooi bij en dat is ook wat waard.
Het is zulk schitterend weer dat onze gasten het uithouden. Pas tegen kwart voor negen komen ze thuis, maar we hadden van tevoren afgesproken dat dat geen punt zou zijn. Het was op de hoogvlakte zo indrukwekkend dat ze wel twee of driehonderd (!) foto’s hebben gemaakt.
Maar ja, hij is dan ook fotograaf.
Omdat alles voor het eten al klaar staat, is het in een mum van tijd gekookt en kunnen we dankzij het prachtige weer gezellig buiten eten. Natuurlijk weer een foto, dat wordt bijna een vast plaatje, met steeds andere gezichten, maar het hoort er wel bij. Het eten bevalt ze prima en dat is altijd leuk om te horen. Omdat wij gekookt hebben, wassen zij af en intussen maakt Johan opnieuw het hout aan, maar dit keer buiten in de tuin.
Tot in de kleine uurtjes zitten we buiten, wij zorgen voor de wijn, zij voor de nootjes. Wat leuk om gasten te hebben!
Dinsdag begint zonniger en vooral warmer dan maandag, maar slaat al tegen de middag om in iets onbestemds. Af en toe trekt het helemaal dicht en denk je dat het gaat regenen, maar dan ineens breekt de lucht weer en wordt het stralend zonnig. Het is in elk geval met 25°C een temperatuur waar we niets over te klagen hebben. Johan gaat al vroeg weer de ladder op. Hij is bezig met het stuk boven de windvang en dat is behoorlijk lastig werken. Hij zit op het schuine dak van de hal en moet dan een beetje op zij en boven zijn hoofd de muur en het afdak schilderen en dat valt niet mee.
Omdat het gras vandaag of morgen ook weer gemaaid moet worden en de trimmer het ondanks het uitgebreide schoonmaken en een nieuwe bougie nog steeds niet doet, ga ik met een heggeschaar en nog een ander soort tuinschaar alvast de randjes en moeilijk te bereiken stukken rond de nieuwe aanplant (clematis e.d.) te lijf. Van het één komt het ander en voor je het weet ben ik op vier verschillende plaatsten tegelijk bezig: het gras bij de snu-plass moet ook met de hand bijgeknipt worden en datzelfde geldt voor de rand bij de schuine helling bij de kelder, het gras rond de keien bij het kampvuur en het gras bij de parkeerplaats. En zo schieten me nog wel wat randjes te binnen die ik ook meteen aanpak. Eigenlijk allemaal niet véél, maar wel vervelend werk, dus dat doe ik het eerst.
Tussendoor gaan we lunchen in Byrkjelo. Eigenlijk mocht dat gisteren ook al, maar toen hebben we het niet gedaan omdat we te vroeg in B. waren. Nu is het een aangename onderbreking omdat we allebei met vervelend werk bezig zijn en daarna kunnen we er weer vol goede moed tegenaan.
Na de lunch pak ik de rand bij de parkeerplaats aan, die grenst aan het land van de boer. Dat is volgens mij sinds de aanleg van de parkeerplaats nog nooit aangepakt en dus heel veel werk, maar het wordt dan ook wel heel mooi. Tja en als je dàt dan rigoureus aanpakt, moet je natuurlijk ook het mos tussen de stenen wegsteken, en alle plukjes gras en liefs natuurlijk met wortel en al.
Zo ben je lekker bezig en het hoeft niet af… maar het is natuurlijk wel leuker als het wel af komt! En omdat je dan toch al moe bent, kun je ook nog wel even proberen de ‘witte’ tuinstoelen weer schoon te krijgen. Helemààl wit lukt niet, maar ik kom een aardig eind in de richting.
’s Avonds eten we de rømmegrøtt die van gisteren over is, dus dat is lekker makkelijk koken, maar dat hebben we wel verdiend!
Een beetje gesloopt zitten we na het eten op de bank en gaan een avond met achterstallige tv-programma’s tegemoet. Moet ook kunnen, toch?!
Het is zulk schitterend weer dat onze gasten het uithouden. Pas tegen kwart voor negen komen ze thuis, maar we hadden van tevoren afgesproken dat dat geen punt zou zijn. Het was op de hoogvlakte zo indrukwekkend dat ze wel twee of driehonderd (!) foto’s hebben gemaakt.
Maar ja, hij is dan ook fotograaf.Omdat alles voor het eten al klaar staat, is het in een mum van tijd gekookt en kunnen we dankzij het prachtige weer gezellig buiten eten. Natuurlijk weer een foto, dat wordt bijna een vast plaatje, met steeds andere gezichten, maar het hoort er wel bij. Het eten bevalt ze prima en dat is altijd leuk om te horen. Omdat wij gekookt hebben, wassen zij af en intussen maakt Johan opnieuw het hout aan, maar dit keer buiten in de tuin.
Tot in de kleine uurtjes zitten we buiten, wij zorgen voor de wijn, zij voor de nootjes. Wat leuk om gasten te hebben!
Dinsdag begint zonniger en vooral warmer dan maandag, maar slaat al tegen de middag om in iets onbestemds. Af en toe trekt het helemaal dicht en denk je dat het gaat regenen, maar dan ineens breekt de lucht weer en wordt het stralend zonnig. Het is in elk geval met 25°C een temperatuur waar we niets over te klagen hebben. Johan gaat al vroeg weer de ladder op. Hij is bezig met het stuk boven de windvang en dat is behoorlijk lastig werken. Hij zit op het schuine dak van de hal en moet dan een beetje op zij en boven zijn hoofd de muur en het afdak schilderen en dat valt niet mee.
Omdat het gras vandaag of morgen ook weer gemaaid moet worden en de trimmer het ondanks het uitgebreide schoonmaken en een nieuwe bougie nog steeds niet doet, ga ik met een heggeschaar en nog een ander soort tuinschaar alvast de randjes en moeilijk te bereiken stukken rond de nieuwe aanplant (clematis e.d.) te lijf. Van het één komt het ander en voor je het weet ben ik op vier verschillende plaatsten tegelijk bezig: het gras bij de snu-plass moet ook met de hand bijgeknipt worden en datzelfde geldt voor de rand bij de schuine helling bij de kelder, het gras rond de keien bij het kampvuur en het gras bij de parkeerplaats. En zo schieten me nog wel wat randjes te binnen die ik ook meteen aanpak. Eigenlijk allemaal niet véél, maar wel vervelend werk, dus dat doe ik het eerst.
Tussendoor gaan we lunchen in Byrkjelo. Eigenlijk mocht dat gisteren ook al, maar toen hebben we het niet gedaan omdat we te vroeg in B. waren. Nu is het een aangename onderbreking omdat we allebei met vervelend werk bezig zijn en daarna kunnen we er weer vol goede moed tegenaan.
Na de lunch pak ik de rand bij de parkeerplaats aan, die grenst aan het land van de boer. Dat is volgens mij sinds de aanleg van de parkeerplaats nog nooit aangepakt en dus heel veel werk, maar het wordt dan ook wel heel mooi. Tja en als je dàt dan rigoureus aanpakt, moet je natuurlijk ook het mos tussen de stenen wegsteken, en alle plukjes gras en liefs natuurlijk met wortel en al.Zo ben je lekker bezig en het hoeft niet af… maar het is natuurlijk wel leuker als het wel af komt! En omdat je dan toch al moe bent, kun je ook nog wel even proberen de ‘witte’ tuinstoelen weer schoon te krijgen. Helemààl wit lukt niet, maar ik kom een aardig eind in de richting.
’s Avonds eten we de rømmegrøtt die van gisteren over is, dus dat is lekker makkelijk koken, maar dat hebben we wel verdiend!
Een beetje gesloopt zitten we na het eten op de bank en gaan een avond met achterstallige tv-programma’s tegemoet. Moet ook kunnen, toch?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten