Nieuwe gasten en nieuwe bloemen

Volgens de Noorse weergoden zou het woensdag een zonnige en warme dag worden in en om Stryn. Als we opstaan is er nog niets dat daar op wijst, maar het kan hier ook zo maar omslaan, dus we wachten wel af. We hebben allebei niet veel puf om erg veel te doen, maar er zijn wel een paar dingen die gewoon handig zijn om vandaag te doen, omdat het weer om kan slaan, omdat we nog andere activiteiten hebben die daarop volgen of waarom dan ook, maar in elk geval gaat Johan na de koffie het dak op om te kieren te kitten en ik ga het gras maaien. Dat moet echt elke week en levert per week vier à vijf volle bakken op! Maar het is (met de snelheid op één van de laagste standen, nog net niet bij het plaatje van de slak!) een ontspannen bezigheid en lekker buiten.

We krijgen ook steeds meer gras om te maaien, want het stuk bij onze compostberg achter in de tuin maaien we ook steeds mee, zodat daar intussen ook lekker mals gras groeit en ook naast het huis (langs het hek bij de buren en bij de snuplass) ligt intussen een mooi Wimbeldon-gazonnetje. Alleen achter de windvang en vóór het huis was het nog een rommeltje. En dus gaan we vandaag naar Reed, waar het plaatselijke ‘tuincentrum’ is en kopen nog wat gezellige planten voor bij de oprit en een fuchsia (dat is immers ‘een makkelijke plant, die eet gewoonweg uit je hand, een beetje mest een beetje zand…’) die in een pot die tegen de muur opgehangen kan worden.

Verder zijn de ‘stiefmoederbloemetjes’ en akelei uit eigen kweek intussen zo groot dat ze ook in een volwassen pot op het terras voor het huis kunnen en omdat we nog wat graszaad over hebben van vorig jaar, strooien we wat extra aarde achter de windvang en voor het huis en strooien daar graszaad. Wat zal dat allemaal mooi staan! Als we klaar zijn begint het, alsof het besteld is, te miezeren en dat is natuurlijk prima voor alle nieuwe aanplant.

Onze gasten vertrekken donderdag weer en rekenen woensdag af. Johan maakt er weer een mooie persoonlijke factuur van, met hun foto tijdens het rømmegrøtt-etentje erbij. Veel hoeft er (helaas) niet afgerekend te worden, want deze gasten hebben alles van tevoren betaald, maken zelf schoon en hebben alleen een was en lakenpakket gebruikt. Maar dàt valt weg tegen de boodschappen die ze voor ons meegenomen hebben uit Nederland en dan blijft er nog Nok 10,- te betalen! Die doen we in de fooienpot!
Verder doen we het vandaag een beetje rustig aan. Johan schildert en ik maak twee tuinstoelen schoon. Dan zijn er nog drie over, maar daar heeft mijn zus misschien wel zin in terwijl ik het gras bijwerk (of andersom)!

Donderdagmiddag komen de nieuwe gasten. De vorige hebben zelf schoongemaakt en dat hebben ze keurig gedaan, dus weinig voorwerk voor de nieuwe. Die hebben alles bij zich aan beddengoed, dekbedden, kussens en noem maar op, dus ook weinig werk in het vooruitzicht. We treffen het dit eerste jaar uitzonderlijk goed en zijn dan ook vast van plan om volgend jaar op de zelfde manier door te gaan!

Waren we donderdag al blij dat het in elk geval droog was, vrijdag is het weer volop zomer, met op de hoogvlakte temperaturen boven de 22°C. We lunchen dan ook weer in Byrkjelo en gaan op de heenweg even bij een ‘frambozenboer’ langs om te vragen of we volgende week nog frambozen kunnen plukken. Hij kijkt me aan of ie water ziet branden. Over anderhalve week frambozen plukken? De pluk is voorbij, stom dat ik dat niet weet! Normaal begint de pluk 11 juli, maar dit jaar is de pluk de eerste week van augustus al voorbij. Niets is normaal deze zomer. Het is veel te vroeg veel te zonnig en vooral te warm geweest, waardoor de commerciële pluk al voorbij is. Helaas, met mijn zus dus geen frambozen plukken.

Vandaag had Johan het idee een mijlpaal te halen: een complete kant van het huis af. Daarvoor moest ie ‘alleen’ nog rond de logeerkamer schilderen, want de beide kotten en de ondergevel zijn aan de oostkant al af. Maar als hij nog maar net op de ladder staat, wordt ie belaagd door zwaluwen. Die hadden onder de nok een nest, maar dat heeft Johan weggehaald toen ie aan het voorwerk bezig was. Intussen blijken ze echter een nieuw nest gemaakt te hebben en ze zijn niet van plan om Johan opnieuw de kans te geven daar in de buurt te komen. Dat is niet gewóón balen, dat is ontzèttend balen. Hij krijgt nu gewoon echt niet de kans om de oostgevel af te maken.
Dus bekijken we de mogelijkheid om aan de zuidgevel dan alvast te beginnen (op de ramen na, die we al twee jaar terug gedaan hebben). Maar ook dààr zit een zwaluwnest en bovendien willen we niet te dicht in de buurt schuren van de was die onze nieuwe gasten aan de lijn hebben hangen. Gelukkig heeft ons huis vier kanten en kunnen we uitwijken naar de westkant. Voordeel daarvan is dat Johan niet in zijn uppie hoeft te gaan staan werken omdat er ook wel het één en ander te doen is dat wat lager bij de grond is en dus meer geschikt voor mij.

Terwijl Johan aan het kot begint, neem ik het raam van de woonkamer voor mijn rekening. Al schrappend en schurend kom ik de bewijzen tegen van de kleuren waarin het kozijn sinds de bouw geschilderd is geweest: eerst donkergroen, daaroverheen donkerbruin, dan poepbruin, weer donkerbruin en ten slotte wit. De witte laag is van een smerige elastische en slecht hechtende kwaliteit en dat is nog niet zo’n probleem, maar hij is ook slecht overschilderbaar! Gelukkig laat ie zich op de ornamenten rond het raam makkelijk verwijderen, maar op kaal hout hecht ie wel goed, dus daar moet geschuurd met pannenspons en schuurpapier. Het is maar goed dat je weet dat je zo’n rotklus maar één keer hoeft te doen, het schilderwerk dat er nu op komt, houdt het wel vol tot wij het huis over twintig jaar weer verkopen!

Ook krijg je als je zo’n tijdje op een ladder, steiger of trap bezig bent weer heilig respect voor het vak van schilder. Terwijl ik binnen een uur kramp in mijn handen, spierpijn in mijn armen en slapende voeten krijg, staat Johan dag in dag uit te doen of het geen enkele moeite kost. Gewenning speelt daarbij natuurlijk ook wel een rol, maar het is niettemin een klus die je niet zo maar even na doet!