Met rasse schreden de winter tegemoet

De eerste winterse buien zijn Statens Vegvesen ook niet ongemerkt voorbij gegaan: ze nemen het zekere voor het onzekere en beginnen op 29 augustus al met het plaatsen van de sneeuwstokken. Die stokken markeren in de winter de zijkanten van de weg, als die door de sneeuw niet meer te zien zijn. Natuurlijk gaat dat volledig geautomatiseerd. Er rijdt een auto met een pneumatische boor en een grijparm, die de stok steekt in het gat dat de boor net gemaakt heeft. Soms gaat dat een beetje scheef, maar over het algemeen zijn ze aardig trefzeker.

Ook op het gebied van tunnelbouw staan Noren hun mannetje. En terwijl het meestal zo is dat je eerst een rots hebt en dat daar vervolgens een tunnel doorheen geblazen wordt, kom je het een enkele keer ook in omgekeerde volgorde tegen. Op de weg naar Ørsta plaatsen ze eerst een tunnel en wat er met de ruimte er omheen gaat gebeuren zien we misschien volgend jaar wel.

Als je nagaat dat dat twee maanden eerder gebeurt dan vorig jaar, kun je wel stellen dat het weer een beetje van slag is. Dat zei de frambozenboer een paar weken geleden natuurlijk ook al, toen ik ging vragen of ik eind augustus nog frambozen kon komen plukken, maar overal om ons zien we dingen die dat onderschrijven. Ook uit onze eigen 'tuin-administratie' valt op te maken dat het allemaal een beetje anders loopt dan vorig jaar. Schreef ik vorig jaar op de kalender dat de eerste appelen op 9 september geplukt konden worden, we hebben nu van de eerste (rode appel)boom de laatste appelmoes al voor eind augustus in de vriezer zitten! Benieuwd wat dit jaar verder nog voor verrassingen in petto heeft...

Nadat het laatste bezoek vertrokken is, hebben we twee dagen kou (gemiddelde dagtemperatuur 6°C) en regen. Dus cocoonen we lekker, met in de kachel een blok hout. Maar als voor donderdag weer beter weer voorspeld wordt, maken we meteen weer plannen voor buitenactiviteiten. Omdat Johan een nieuwe trimmer gekregen heeft, kan hij eindelijk de helling weer eens onder handen nemen. De oude trimmer heeft het na twee jaar trouwe dienst en heeeeel intensief gebruik (bijvoorbeeld herhaaldelijk maaien van een helling van 10 x 25 meter!) opgegeven en omdat ook de winkel waar we hem gekocht hebben, hem niet meer aan de praat krijgt, krijgen we volgens goed Noors gebruik onverwijld een nieuwe! Ook volgens goed Noors gebruik krijg ik trouwens geen dag eerder dan toegezegd toestemming om mijn rijbebevoegdheid opnieuw aan te vragen. Regels zijn nu eenmaal regels en omdat ik op 22 september vorig jaar de epilepsie-aanval heb gehad, kan ik pas vanaf die datum opnieuw toestemming aanvragen. Het is niet anders.

Ik draai donderdag twee wassen (de lakens kunnen dan lekker buiten drogen, want een droger hebben we hier niet) en ga vrijdag het lange gras weer te lijf. Ook de randjes langs het hek met de boer moeten maar eens aangepakt. Daar staan aardig wat wilde frambozen en als ik die nou dìt jaar een beetje netjes opbind, hebben we er volgend jaar misschien meer opbrengst van!

En verder kan ik die dag de gelegenheid weer niet voorbij laten gaan om een fotocollage te maken van het schitterende uitzicht dat we vanuit de woonkamer en de tuin hebben. Ongeveer hetzelfde uitzicht als op de foto in het vorige bericht natuurlijk (en echt waar, bijna exact vanuit dezelfde positie gefotografeerd!), maar zoals je ziet een wereld van verschil qua indruk, sfeer etc.